Η ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΤΩΝ ΘΕΩΝ

• 
• 

Λεπτομέρειες

Γονική Κατηγορία: ΘΕΑΤΡΙΚΑ ΕΡΓΑ

Δημοσιεύτηκε στις Κυριακή, 01 Ιουνίου 2014 19:51

Εμφανίσεις: 7338

 

( Όλυμπος. Οι θεοί κάθονται γύρω από το Δία. Δείχνουν βαριεστημένοι. Ο Ποσειδώνας καθαρίζει τα δόντια του με την τρίαινα, ο Δίας πετάει κεραυνούς σ? ένα στόχο, η Ήρα πλέκει ένα μακρύ πλεκτό, η Αφροδίτη χτενίζει τα μαλλιά της. Μπαίνει ο Ερμής )

ΜΟΥΣΙΚΗ: Μυθωδία, Βαγγέλης Παπαθανασίου

Ερμής: - Δία, μεγάλε πατέρα, γύρισα!

Δίας ( ατάραχος ): - Μπράβο σου!

Ερμής: - Γύρισα, κι έχω πολύ καλά νέα! Για όλους μας!

Δίας: - Μπράβο μας!

Ερμής: - Δία, μεγάλε πατέρα, με ακούς;

Δίας: - Σ? ακούω?

Ήρα ( αγριεμένη ): - Κοίτα? δώσε βάση τι σου λέει το παιδί, μη θυμηθώ όλα όσα μου έχεις κάνει και σε βάλω να καταπιείς τους κεραυνούς σου!

Δίας ( φοβισμένος ): - Έλα παιδί μου να σ? αγκαλιάσω! Καλώς όρισες! Τι νέα μας φέρνεις;

Ερμής: - Σπουδαία νέα! Μετά από τόσα χρόνια ξεχασμένοι εδώ πάνω στον Όλυμπο, επιτέλους ήρθε η ώρα να επιστρέψουμε!

Δίας: - Πού να επιστρέψουμε;

Ερμής: - Μα? στο να ξαναγίνουμε θεοί!

Δίας ( αγριοκοιτάζοντας την Ήρα που τον ανάγκασε να μιλήσει στον Ερμή ): - Να ξαναγίνουμε θεοί? Μα δεν είμαστε θεοί, το ξέχασες;

Αθηνά: - Περίμενε πατέρα? Κάτι άλλο θέλει να μας πει ο Ερμής?

Ερμής: - Ευχαριστώ, αδερφούλα!

Δίας-Αθηνά: - Λέγε!

Ερμής: - Ακούστε? Θυμάστε πριν από 2000 χρόνια, πάνω κάτω, που γεννήθηκε ο Χριστός και οι άνθρωποι στράφηκαν στον ένα και μοναδικό αληθινό θεό;

Δίας-Αθηνά: - Παρακάτω!

Ερμής: - Όλα αυτά τα χρόνια, λοιπόν, οι άνθρωποι πιστεύουν στον αληθινό Θεό, κι εμείς ζούμε ξεχασμένοι εδώ πάνω!

Δίας-Αθηνά: - Παρακάτω!

Ερμής: - Στην πραγματικότητα όμως, οι άνθρωποι δεν πιστεύουν και τόσο στον αληθινό Θεό! Νομίζουν πως πιστεύουν!

Αθηνά: - Τι εννοείς;

Ερμής: - Εννοώ πως, αρκεί να τους ζήσεις από κοντά για λίγο και θα δεις?

Δίας-Αθηνά: Τι;

Ερμής: - Θα δεις πως οι άνθρωποι έχουν πια ξεχάσει και τα λόγια του Χριστού

και τον αληθινό Θεό! Άρα;?

Όλοι: Άρα;?

Ερμής: - Άρα? μπορούμε να επιστρέψουμε!

Δίας: - Να παριστάνουμε πάλι τους θεούς!

Αθηνά: - Είσαι σίγουρος;

Ερμής: - Απολύτως!

Δίας ( περπατά σκεφτικός πάνω κάτω.) ? Το αποφάσισα! Αύριο κιόλας,

κατεβαίνουμε από τον Όλυμπο, ανακατευόμαστε με τους ανθρώπους, κάνουμε μια γρήγορη δημοσκόπηση, κι αν τα πράγματα είναι όπως τα λέει ο Ερμής? ( τρίβει τα χέρια του ) ξαναπιάνουμε δουλειά!

Όλοι: - Ναι! ( χειροκροτούν ενθουσιασμένοι )

Δίας: - Αύριο πρωί πρωί ξεκινάτε!

Απόλλωνας: - Εγώ δεν πάω πουθενά! Έχω μάθημα μουσικής στις νύμφες!

Ήφαιστος: - Πάλι θα μας πάρεις τ? αυτιά!

Απόλλωνας: - Δεν κινδυνεύουν τα μεγάλα σου αυτιά από τη μουσική μου! Έτσι κι αλλιώς κουφός κατάντησες από το θόρυβο στο εργαστήριό σου!

Νύμφη 1: - Πατέρα Δία να πάμε κι εμείς κάτω στη γη;

Νύμφη 2: - Δεν έχω δει ποτέ από κοντά ανθρώπους!

Νύμφη 3: - Ούτε εγώ!

Νύμφη 4: - Ούτε εγώ!

Δίας: - Δεν θα πάτε πουθενά εσείς! Είστε μικρές ακόμη!

Σάτυρος 1: - Εμείς όμως θα πάμε, ε πατέρα Δία;? Ο Διόνυσος μας χρειάζεται!

Σάτυρος 2: - Να πιούμε και κανα κρασάκι!

Νύμφη 1: - Το νου σας στο κρασί, μπεκρούλιακες! Πατέρα Δία, αν είναι να πάνε αυτοί, θέλουμε κι εμείς!

Δίας: - Σταματήστε όλοι! Στη γη θα κατέβουν αυτοί που θα πω εγώ! Άντε τώρα όλοι για ύπνο!

1.Αθηνά

  

( Η θεά Αθηνά πετά πάνω από το Πανεπιστήμιο. Φοιτητές κάθονται σε τραπεζάκια, παίζουν τάβλι, πίνουν φραπέ.)

Μουσική: Μυθωδία

Αθηνά: - Για να δούμε, λοιπόν? Εδώ λέει « Ανώτατο Εκπαιδευτικό Ίδρυμα ». Σίγουρα εδώ θα είναι μαζεμένοι οι πιο σοφοί θνητοί. Καιρό έχω να συζητήσω με κάποιο σοφό. Η Αφροδίτη με τα μαλλιά της, ο Άρης με τα όπλα του, ο Απόλλωνας με τη λύρα του? Με ποιον να κάνεις μια συζήτηση της προκοπής?

( Πλησιάζει μια παρέα φοιτητών. Ακούγεται ένα μέρος του τραγουδιού "Το Πανεπιστήμιο" του Καρβέλα )

Αθηνά: - Γεια σας παιδιά!

Φοιτητής 1: - Γεια?

Αθηνά: - Τι κάνετε;

Φοιτητής 2 : - Καλά?

Αθηνά: - Δεν έχουμε σήμερα μάθημα;

Φοιτητής 1: - Έχουμε?

Αθηνά: - Α, ωραία! Πού;

Φοιτητής 1: - Εκεί μέσα?

Αθηνά: - Δεν άρχισε ακόμη;

Φοιτητής 3: - Όπου να ?ναι τελειώνει?

Αθηνά: - Κι εσείς γιατί δεν είστε μέσα;

Φοιτητής 1: - Αφού σου είπα? Μέσα γίνεται μάθημα?

Αθηνά: - Και δεν σας ενδιαφέρει;

Φοιτητής 1: - Ποιο;

Αθηνά: - Το μάθημα!

Φοιτητής 1: - Καλό είναι?

Αθηνά: - Τότε γιατί δεν το παρακολουθείτε;

Φοιτητής 2: - Γιατί βαριόμαστε?

Αθηνά: - Και τότε, γιατί ήρθατε;

Φοιτητής 3: - Γιατί, έτσι πρέπει? Αφού είμαστε φοιτητές?

Αθηνά: - Δεν καταλαβαίνω? Εγώ νόμιζα πως εδώ έρχονται όσοι θέλουν να μορφωθούν? να διδάσκονται από τους σοφούς, να συζητούν για τα μεγάλα ερωτήματα που βασανίζουν τον άνθρωπο, να πλουτίζουν τις γνώσεις τους και μια μέρα να γίνουν κι αυτοί σοφοί!

Φοιτητής 3: - Τι λέει;

( Οι άλλοι δυο ανασηκώνουν τους ώμους αδιάφορα )

Αθηνά: - Αν δεν θέλετε να γίνετε σοφοί, τότε γιατί γίνατε φοιτητές;

Φοιτητής 1: - Τι άλλο να κάναμε;

Αθηνά: - Ξέρω κι εγώ;? Να μαθαίνατε μια τέχνη, μια δουλειά? κάτι?

Φοιτητής 1: - Μα κι εμείς για να βρούμε δουλειά ήρθαμε εδώ?

Φοιτητής 2: - Θα πάρουμε με το καλό το πτυχίο? κάποια στιγμή? και με αυτό θα βρούμε δουλειά?

Αθηνά: - Τι δουλειά;? Καλή φαντάζομαι?

Φοιτητής 2: - Καλή καλή?Σε κανα supermarket? σε καμιά οικοδομή? σε καμιά πιτσαρία για delivery?

Αθηνά: - Μα εδώ λέει «Νομική Σχολή»? Δεν θα γίνετε δικηγόροι;

Φοιτητής 3: - Μπα? Δεν έχει ψωμί να είσαι δικηγόρος?

Αθηνά: - Δηλαδή το πτυχίο σας είναι άχρηστο;

Φοιτητής 1: - Όχι και άχρηστο? Πρώτ? απ? όλα θα χαρεί η μαμά και ο μπαμπάς? Τόσα λεφτά δώσανε σε φροντιστήρια? Κι έπειτα, ένα πτυχίο, σου δίνει πόντους? Λες? Άνεργος με πτυχίο και μεταπτυχιακό? Άλλη φάση?

Αθηνά: - Δηλαδή? οι μορφωμένοι άνθρωποι δεν έχουν καμιά αξία;?

Φοιτητής 2: - Όχι , αξία έχουν? Μέλλον δεν έχουν?

Αθηνά: - Πατέρα Δία? Τι γίνεται εδώ;? Νομίζω πως ζω έναν εφιάλτη? Πρέπει να φύγω και γρήγορα? Αν καταλάβουν ποια είμαι, μπορεί και να με σκοτώσουν? Φαίνεται πως η γνώση κι η παιδεία σ? αυτό τον τόπο δεν είναι πια καλοδεχούμενες?

 

1. 2.Άρης

 

( Ο θεός Άρης πετά πάνω από ένα στάδιο. Μουσική : Μυθωδία)

Άρης: - Για να δούμε? Πού να πάω πρώτα? Α, να εκεί! Βλέπω κόσμο μαζεμένο! Ας πάω κοντά να δω τι παίζει? Τόσα χρόνια, τα λόγια του Χριστού για αγάπες και πράσινα άλογα, θα τους έχουν κάνει μαλθακούς! Είναι καιρός να τους μάθω πώς ανάβουν τα αίματα!

( Οι παίκτες παίζουν, οι οπαδοί φωνάζουν συνθήματα. Μπαίνει γκολ, άλλοι χειροκροτούν και σφυρίζουν, άλλοι βρίζουν και πετούν αντικείμενα. Ακούγεται η μουσική της εκπομπής "Αθλητική Κυριακή". Δυο αντίπαλοι παίκτες πιάνονται στα χέρια, οι οπαδοί μπαίνουν στο γήπεδο. Ο Άρης κοιτάζει έκπληκτος τα χέρια του.)

Άρης: - Τι έγινε ρε παιδιά;? Εγώ δεν έκανα τίποτα!...

( Περνούν μπροστά του τραυματισμένοι οπαδοί με μαύρα μάτια, επιδέσμους στο κεφάλι, κάποιοι με μπαστούνια. Ο Άρης σταματά κάποιον.)

Άρης: - Συγγνώμη? τι έγινε μόλις τώρα;

Φίλαθλος 2: - Τίποτα? Μικροεπεισόδια?

Άρης: - Μικροεπεισόδια; Αυτό;?

Φίλαθλος 1: - Ε ναι, ρε φίλε! Πάντα έτσι γίνεται σε αγώνες του Πρασιναϊκού με τον Κοκκιναϊκό!

Άρης: - Εμένα αυτό για πόλεμος μου φάνηκε!

Φίλαθλος 1: - Τις λες φιλαράκι; Να πεις πόλεμο αυτό που γίνεται όταν παίζουμε με τον Μαυραϊκό, να πω ναι. Αυτό ήταν απλώς ζέσταμα!

Άρης: - Δηλαδή, τι περισσότερο γίνεται όταν παίζετε με τον Μαυραϊκό?

Φίλαθλος 1: - Α, εκεί τα πράγματα σοβαρεύουν. Πιάνουμε κρεβάτια στην εντατική! Άσε τα ιπτάμενα καθίσματα, τις φωτοβολίδες, τις σπασμένες βιτρίνες, τις φωτιές? Ποίημα!

Άρης: - Ποίημα;?

Φίλαθλος 2: - Αν δεν έχεις δει τέτοιο αγώνα, δεν έχεις δει τίποτα!

Άρης: - Αυτό βλέπω? Κι όλα αυτά γιατί γίνονται;

Φίλαθλος 1: - Για τη θεά? τη μπάλα!

Άρης: - Για μια μπάλα;?

Φίλαθλος 2: - Ε ναι, ρε φίλε, τι, για τα μάτια της ωραίας Ελένης;

Άρης: - Αυτό να μου πεις?

Φίλαθλος 1: - Φεύγουμε, φίλε? Πρέπει να περάσουμε κι απ? το νοσοκομείο για ραμματάκια? Αν θέλεις δράση κι εσύ, έλα την Κυριακή στον αγώνα με τον Κιτριναϊκό!

Φίλαθλος 2: - Μην ξεχάσεις μόνο τα εφόδια? Ξέρεις? κανα λοστό, καμιά βαριοπούλα? Πάρε και κανα δεκανίκι για την κακιά την ώρα?.

Άρης: - Δεν είναι δυνατόν! Ζω έναν εφιάλτη!... Αυτοί σκοτώνονται χωρίς καν να κουνήσω το δαχτυλάκι μου! Κάνουν πόλεμο χωρίς το θεό του πολέμου! Πατέρα Δία! Ζαλίζομαι? Ποιος είμαι;? Πού πάω;? Τι κάνω;?

( Φεύγει κουνώντας απελπισμένος το κεφάλι )

 

3. Αφροδίτη

 

Με την είσοδο της Αφροδίτης στη σκηνή ακούγεται το τραγούδι "Pretty woman"

Αφροδίτη: - Αχ επιτέλους! Ξαναγύρισα! Καιρός να ξαναλατρέψουν οι γυναίκες τη θεά της ομορφιάς! Εμένα!

( Τρεις γυναίκες σταματούν δίπλα της. Ενώ συζητούν την κοιτούν επιτιμητικά )

Γυναίκα 1: - Κοιτάξτε την καημένη πώς είναι!

Γυναίκα 2: - Χάλια μαύρα!

Γυναίκα 3: - Για λύπηση!

Γυναίκα 4: - Πώς την αφήνουν και κυκλοφορεί έτσι;

Αφροδίτη: - Τι έγινε ρε παιδιά;? Συγγνώμη για μένα μιλάτε; Ξέρετε ποια είμαι εγώ;? Είμαι η Αφροδίτη! Η θεά της ομορφιάς!

( Σκάνε στα γέλια )

Γυναίκα 2: - Θεά της ομορφιάς;

Γυναίκα 3: - Εσύ;

Αφροδίτη: - Ναι, γιατί;

Γυναίκα 1: - Από πότε έχεις να κοιταχτείς στον καθρέφτη, κοπέλα μου;

Αφροδίτη: - Γιατί; Τι έχω;?

Γυναίκα 3: - Και τι δεν έχεις!

Γυναίκα 4: - Δες πώς είσαι!

( Γυρνούν γύρω της με ερευνητικό βλέμμα, ενώ εκείνη τις κοιτάζει με απορία )

Γυναίκα 2: - Κατ? αρχήν?Τι ρούχα είναι αυτά;?

Γυναίκα 1: - Και το μαλλί;? Χάλια! Δεν σου είπε κανείς πως το σγουρό μαλλί είναι πλέον «πασέ»;?

Αφροδίτη: - Τι είναι;

Γυναίκα 3: - Βλέπω και παραπανίσια κιλάκια! Εδώ κι εδώ κι εδώ δεν φαίνονται τα κόκαλα σου!

Αφροδίτη: - Γιατί? θα έπρεπε;

 

Γυναίκα 2: - Καλά για κοιλιακούς, δεν το βλέπω? Κι από κυτταρίτιδα? μπόλικη φαντάζομαι?

Γυναίκα 1 : - Και το πρόσωπο? χάλια! Τι φρύδια είναι αυτά;? Σαν του Καραμανλή? Φάνηκαν κι οι πρώτες ρυτίδες? Το μποτοξάκι, απαραίτητο!

Γυναίκα 3: - Λυπάμαι χρυσό μου, αλλά η κατάστασή σου είναι δραματική!

Γυναίκα 1: - Χρειάζεσαι άμεσα πλαστικό, κομμωτή, αισθητικό?

Γυναίκα 2: - Γυμναστήριο μέχρι θανάτου?

Γυναίκα 4 : - Και επείγουσα αλλαγή γκαρνταρόμπας?

Γυναίκα 1: - Αν τα κάνεις όλα αυτά, μπορεί να γίνεις μέχρι και ?καλή!

( Φεύγουν. Η Αφροδίτη με σκυμμένο το κεφάλι και γυρτούς ώμους περπατά σιγά)

Αφροδίτη: - Καλή;? Εγώ;? Η θεά της ομορφιάς;?Πατέρα Δία? Πού βρίσκομαι; Δεν κάθομαι στιγμή εδώ! Φεύγω!!!

 

4. Δήμητρα

 

( Η θεά Δήμητρα πετάει πάνω από χωράφια. Μουσική: Μυθωδία )

Δήμητρα: - Αχ! Τι ωραία! Επιτέλους θα ξαναδώ τους υπέροχους κάμπους με τα σπαρμένα χωράφια! Τόσο καιρό στο χιονισμένο Όλυμπο μου έλειψε η μυρωδιά της γης! Να, εκεί κάτω βλέπω τους αγαπημένους μου αγρότες, να ποτίζουν τη γη με τον τίμιο ιδρώτα τους!

Μουσική: "Τα αγροτικά", Πάει καλά φέτος η σοδειά...

Γεια σας! Τι κάνετε; Καλή σοδειά!

( Οι εργάτες συνεχίζουν τη δουλειά τους χωρίς να μιλούν. Την πλησιάζει ο επιστάτης )

Επιστάτης: - Γεια σου κι εσένα! Τζάμπα τους μιλάς? Δεν καταλαβαίνουν? Είναι ξένοι!

Δήμητρα: - Ξένοι;? Γιατί;? Οι Έλληνες πού είναι;

Επιστάτης: - Στην πόλη. Εδώ έχουν μείνει μόνο οι γέροι στα καφενεία κι οι ξένοι που δουλεύουν στα χωράφια.

Δήμητρα: - Μάλιστα? Βλέπω μαζεύετε ντοματούλες! Μα δεν είναι νωρίς; Λίγο άγουρες τις βλέπω?

Επιστάτης: - Μπα, στην ώρα τους είναι? Μέχρι να τις πάνε στην πόλη, να τις πουλήσουν, θα κοκκινίσουν? Στην ανάγκη, υπάρχει και το σπρέι?

Δήμητρα: - Ποιο σπρέι;

Επιστάτης: - Του κοκκινίσματος! Ρίχνεις μια, κι η ντοματούλα έτοιμη και ροδοκόκκινη!

Δήμητρα: - Μάλιστα? Βλέπω έχετε και φραουλίτσες! Πω πω! Πώς έγιναν τόσο μεγάλες; Είναι ειδική ποικιλία;

Επιστάτης: - Ας είναι καλά το «φραουζόλ»!

Δήμητρα: - Σπρέι κι αυτό;?

Επιστάτης: - Όχι, φυτοφάρμακο τελευταίας γενιάς!

Δήμητρα: - Φυτοφάρμακο; Τι είναι αυτό; Δεν είναι επικίνδυνο;

Επιστάτης: - Όλα τα φυτοφάρμακα επικίνδυνα είναι. Τι να κάνουμε όμως; Αφού ο κόσμος έτσι τις θέλει?

Δήμητρα: Μάλιστα? Πάντως, βλέπω κι ένα καλό! Δεν έχω δει ως τώρα ούτε ένα πουλί, ούτε ένα έντομο, ούτε ένα σκουλήκι? Καλό αυτό? Η σοδειά δεν κινδυνεύει?

Επιστάτης: - Α, ναι! Ό,τι πλησιάζει τα φρούτα και τα λαχανικά πεθαίνει αμέσως!

Δήμητρα: - Πεθαίνει; Από τι;

Επιστάτης: - Από τα δηλητήρια! Ρίχνουμε τα καλύτερα της αγοράς!

Δήμητρα: - Δηλητήρια? Φυτοφάρμακα? Σπρέι? Τι γίνεται εδώ;? Δία πατέρα! Πώς άλλαξε έτσι ο κόσμος;?

 

5. Διόνυσος

 

( Ο θεός Διόνυσος πετάει πάνω από την πόλη. Μουσική: Μυθωδία. Η μουσική σταματά ξαφνικά και ακούγεται ένα «χικ» )

Διόνυσος: - ( μεθυσμένος ) Ωραίο το κρασάκι στον Όλυμπο, αλλά χωρίς παρέα? δεν λέει! Όλοι ξενέρωτοι εκεί πάνω! Τους λες? «πιες ένα κρασάκι, ένα ουζάκι, ένα τσιπουράκι βρε αδερφέ, να ευθυμήσουμε λιγάκι»? όχι, αυτοί? Ακόμη θυμούνται που μέθυσε ο Ήφαιστος και κόντεψε να κουτσαθεί κι από το άλλο πόδι? Λες και φταίει το κρασάκι που σκόνταψε? ο στραβούλιακας! Τουλάχιστο εδώ κάτω, οι θνητοί θα μου κάνουν παρέα! Θα τους μάθω στο πιτς φιτίλι το κρασάκι και τη χαρά της ζωής!

( Προχωρά παραπατώντας. Ακούγεται το τραγούδι "Πίνω και μεθώ")

Διόνυσος: ( βλέπει τον μεθυσμένο στην κολόνα ) - Γεια σου φίλε!

Μεθυσμένος: - Γεια χαραντάν! Χικ!

Διόνυσος: - Πού πάτε με το φιλαράκι σου;?Χικ!

Μεθυσμένος: ( κοιτάζει γύρω του ) Ποιο φιλαράκι μου;? ( κοιτάζει δίπλα από τον Διόνυσο ) Φιλαράκι? τα έχει τσούξει ο δικός σου βλέπω? Διπλά τα βλέπει!...Χικ!

Διόνυσος: - Να σου πω ρε φίλε? τώρα που γνωριστήκαμε όλοι? Πού θα βρούμε κανα καλό μέρος για κρασάκι και γλέντι;? Χικ!

Μεθυσμένος: - Κοίτα?εγώ με τσίπουρο ξεκίνησα? χικ!...αλλά δεν θα έλεγα όχι σ? ένα καλό κρασάκι!... Εδώ πιο κάτω είναι η ταβέρνα του Θωμά! Χικ!... Πάμε;

Διόνυσος: - Φύγαμε! Χικ! Αλήθεια?δεν συστήθηκα? Διόνυσος? ο θεός! Ξέρεις?χικ!

Μεθυσμένος: - Ξέρω, ξέρω? κι εγώ άμα πιω λίγο παραπάνω, θεός αισθάνομαι?χικ! Δηλαδή? τι θεός?Ημίθεος! Χικ!

Διόνυσος: - Θα έρθει κι ο φίλος σου μαζί;?χικ!

Μεθυσμένος: - Α καλά! Εσύ είσαι λιώμα! Χικ! ( κοιτάζει δίπλα ) φιλαράκι, κράτα τον γιατί τον βλέπω να παραπατάει? Άμα δεν το αντέχει, τι το πίνει;? Λοιπόν?φύγαμε;

Διόνυσος: - Φύγαμε! Θα πάμε πετώντας ή με τα πόδια;

Μεθυσμένος: - Πού να πετάμε τώρα;? Δυο βήματα είναι? Άιντε? Πάμε!...

( Φεύγουν παραπατώντας, ο ένας από τη μια μεριά κι ο άλλος από την αντίθετη )

Διόνυσος: - Α ρε Δία μεγάλε!... Εδώ είναι η ζωή! Με το που προσγειώθηκα, έκανα αμέσως δυο φίλους! Καλά παιδιά! Ξηγημένα! Έλα παιδιά! Φύγαμε!

 

6. Άρτεμη

 

( Η Άρτεμη πετά πάνω από δάση. Μουσική: Μυθωδία )

Άρτεμη: - Αχ! Πόσο μου έλειψαν τα δάση! Πόσο πεθύμησα τους φίλους μου τα ζώα!

( ακούγεται πυροβολισμός )

Άρτεμη: - Ωχ! Τι ήταν αυτό; Ένας κυνηγός!

( Εμφανίζεται ο κυνηγός Ακούγεται το τραγούδι " Ο κυνηγός")

Άρτεμη: - Καλημέρα!

 

Κυνηγός: - Γεια σου κι εσένα!

 

Άρτεμη: - Κυνηγάς βλέπω! Και είσαι και καλός στο σημάδι! Το πέτυχες το λαγουδάκι! Θα φάει καλά σήμερα η οικογένειά σου!

Κυνηγός: - Είμαι καλός ο άτιμος! Δεν χάνω ποτέ το στόχο μου!

( πυροβολεί και πάλι )

Άρτεμη: - Τι κάνεις εκεί; Γιατί σκότωσες τα πουλάκια; Δεν σου έφτανε το λαγουδάκι; Έχεις μεγάλη οικογένεια;

Κυνηγός: - Τι σχέση έχει το κυνήγι με το φαγητό της οικογένειας;

Άρτεμη: - Μα δεν κυνηγάς για να ταΐσεις την οικογένειά σου;

Κυνηγός: - Τι λες κοπέλα μου;? Το κυνήγι είναι χόμπι! Ο λαγός δεν μας αρέσει και τα πουλιά είναι μια σταλιά! Άλλωστε έχουμε φαγητό για σήμερα? Γουρουνόπουλο στο φούρνο!

Άρτεμη: - Κι αφού δεν τα θέλεις, γιατί τα σκότωσες;

Κυνηγός: - Για εξάσκηση! Αν δεν εξασκείσαι συχνά στο σημάδι, πώς θα γίνεις καλός κυνηγός; Κι έπειτα, με το λαγό θα κάνω και το κομμάτι μου στους φίλους μου! Θα σκάσουν από τη ζήλια τους!

Άρτεμη: - Και τα πουλάκια; Θα τα αφήσεις εκεί;

Κυνηγός: - Ε τι; Δεν είδες πού έπεσαν; Μέσα στα βάτα! Άστα εκεί να μάθουν! Πρέπει να φύγω? Το γουρουνόπουλο με περιμένει! Άντε γεια!

( καθώς φεύγει ακούγονται κι άλλοι πυροβολισμοί )

Άρτεμη: - Δεν το πιστεύω? Σκοτώνει ζώα για να εξασκηθεί στο σημάδι και να ζηλέψουν οι φίλοι του! Αυτό δεν είναι κυνήγι? Αυτό είναι έγκλημα! Δεν μένω ούτε λεπτό εδώ! Γυρίζω αμέσως στον Όλυμπο!

 

7. Ποσειδώνας

 

( Ο Ποσειδώνας πετάει πάνω από τη θάλασσα. Μουσική: Μυθωδία )

 

Ποσειδώνας: - Επιτέλους θάλασσα! Τόσο καιρό πάνω στον Όλυμπο μου έλειψε η μυρωδιά της! Θα ξαναδώ τους φίλους μου τα δελφίνια και τους γλάρους, τη χρυσή άμμο στις ακρογιαλιές? Αχ, πόσο μου έλειψαν όλα!

( Κατεβαίνει στην ακτή. Ακούγεται ήχος κυμάτων. Πατάει πάνω σ? ένα σπασμένο μπουκάλι )

Ποσειδώνας: - Ωχ! Τι ήταν αυτό; Πού βρέθηκε εδώ αυτό το μπουκάλι;

Γλάρος: - Το πέταξαν οι άνθρωποι!

Ποσειδώνας: - Τι είσαι εσύ;

Γλάρος: - Γλάρος είμαι, δεν βλέπεις;

Ποσειδώνας: - Γλάρος και μαύρος γίνεται;

Γλάρος: - Γίνεται, γίνεται?

Ποσειδώνας: - Μα πώς;

Γλάρος: - Λίγο πιο κάτω έγινε ένα ατύχημα, χύθηκαν τόνοι πετρέλαιο στη θάλασσα, βούτηξα σ? αυτό, και να τα αποτελέσματα?

Ποσειδώνας: - Και τα ψάρια;

Γλάρος: - Ποια ψάρια; Τώωωρα τα ψάρια? Έχουν ψοφήσει όλα εδώ και καιρό? Αν έχει ξεμείνει κανένα και το βρω, κάνω πάρτι!

Ποσειδώνας: - Μα πώς;?

Γλάρος: - Βλέπεις εκεί στην άκρη αυτό τον αγωγό;? Αυτό το μαύρο πράγμα που χύνεται στη θάλασσα το λένε λύματα! Αυτά σκότωσαν τα ψάρια?

Ποσειδώνας: - Τα δελφίνια, οι φίλοι μου;

Γλάρος: - Έχουν μείνει μερικά? Όσα δεν σκοτώθηκαν από τα δίχτυα των ψαράδων?

Ποσειδώνας: - Κι η ακτή? γιατί είναι γεμάτη με σκουπίδια;

Γλάρος: - Οι άνθρωποι! Έρχονται κάθε τόσο εδώ, κάθονται με τις ώρες στον ήλιο, τρώνε πίνουν, και φεύγοντας πετάνε τα σκουπίδια τους στην ακτή!

Ποσειδώνας: - Δεν πιστεύω αυτά που βλέπω? Πώς έγινε έτσι ο κόσμος;? Πώς κατάντησαν έτσι τη θάλασσα οι άνθρωποι;? Δεν αντέχω να μείνω ούτε λεπτό! Πίσω στον Όλυμπο, αμέσως!

Γλάρος: - Τρελάθηκε αυτός! Πού να του έλεγα και για τα βαρέλια με χημικά απόβλητα στο βυθό!...

 

8. Πλούτωνας

 

 

( Ο Πλούτωνας κατεβαίνει στη γη παρέα με τον Αχέροντα. Μουσική: Μυθωδία.)

Αχέροντας: - Μου έλειψε πολύ η δουλειά μας αφεντικό!

Πλούτωνας: - Η αλήθεια είναι πως μου έλειψαν τα σκοτάδια του κάτω κόσμου! Πολύ φως στον Όλυμπο βρε παιδί μου!

Αχέροντας: - Μου έλειψε η βάρκα μου! Μου έλειψαν οι πελάτες μου!

Πλούτωνας: - Πελάτες λες τους θνητούς;

Αχέροντας: - Ε ποιους άλλους; Κλαίγανε, φωνάζανε, παρακαλούσανε! « Δεν θέλω να πεθάνω! Δεν θέλω να πεθάνω!» Είχε τις χαρές της η δουλειά μας!

Πλούτωνας: - Ωραίες εποχές! Αν ο Ερμής έχει δίκιο, ετοιμάσου να τις ξαναζήσουμε!

Αχέροντας: - Ο Ερμής είναι μουρλός! Δεν τον πολυπιστεύω! Εγώ έχω ακούσει πως οι άνθρωποι πλέον δεν φοβούνται το θάνατο! Τους μίλησε ο Χριστός για την αιώνια ζωή κοντά του? πάει ο φόβος του θανάτου!

Πλούτωνας: - Ευκαιρία να το διαπιστώσουμε! Κοίτα εκεί! Κάτι παππούδες βλέπω? Για να δούμε, θα μας φοβηθούν;

( Δυο γεροντάκια κάθονται στο καφενείο. Κρατούν μπαστούνι και τα χέρια και τα πόδια τους τρέμουν. Ακούγεται το τραγούδι "Να 'ταν τα νιάτα δυο φορές")

Πλούτωνας: - Γεια σου παππού!

Παππούς 1:- Παππούς είσι κι φαίνισι! Βλάκα!

Πλούτωνας: - Πόσο χρονών είσαι παππού? εεε... κύριε θέλω να πω?

Παππούς 1: - Ινινήντα ουκτώ!

Πλούτωνας: - Μπράβο! Αιωνόβιος!

Παππούς 2: - Ινινήντα ουκτώ είσι ρε Μπάμπ'; Μικρουός είσι ρε!

Πλούτωνας: - Γιατί εσύ πόσο είσαι;

Παππούς 2: - Να σι πω? δεν θυμάμι κι καλά? 105? 110?

Αχέροντας: - Μπράβο! Να τα εκατοστήσεις!

Παππούς 2: ( τον χτυπά με το μπαστούνι ) ? Τι λιες βρι βλάκα; Να τα χιλιάσεις λιένε!

Αχέροντας: - Εγώ αλλιώς το θυμάμαι!

Πλούτωνας: - Δηλαδή, για να καταλάβω? Πόσο ζουν σήμερα οι άνθρωποι;

Παππούς 1: - Όσου τους πει η κυβέρνηση!

Πλούτωνας: - Τι θα πει αυτό;

Παππούς 1: - Θα πει πως για να πεθάνς, θα πρέπει πρώτα να πάρς σύνταξη!

Πλούτωνας: - Και στα πόσα παίρνεις σύνταξη;

Παππούς 1: - Στα όσα πει η κυβέρνηση!

Πλούτωνας: - Και στα πόσα λέει η κυβέρνηση;

Παππούς 1: - Κοίτα? η τουρινή λέει στα 150? αλλά η αντιπολίτευσ' μας υπουσχέθκε στα 145!

Παππούς 2: Αυτούς θα ψηφίσου, να το ξέρς! Αρκεί να μου του θυμίσεις!

Πλούτωνας: - Και καλά? μέχρι τότε πώς θα ζήσετε;

Παππούς 1: - Δουλεύουντας! Ας είν' καλά τα χειράκια μας! ( κοιτάζει τα χέρια του που τρέμουν )

Αχέροντας: - Και τι δουλειά κάνεις παππού? ε, κύριε, θέλω να πω;

Παππούς 1: - Οικουδόμους!

Πλούτωνας: - Και πώς σκαρφαλώνεις στις σκαλωσιές;

Παππούς 1: - Κανονικά? Με του μπαστούν' μου!

Πλούτωνας:- Κι εσύ; Τι δουλειά κάνεις;

Παππούς 2: - Κάτσι να θυμηθώ? Να εδώ το 'χω?

Παππούς 1: - Δάσκαλους είναι?

Πλούτωνας: - Και θυμάσαι όλα αυτά που πρέπει να μάθεις στα παιδιά;

Παππούς 2: - Ποια πιδιά;

Παππούς 1:- Για τους μαθητές σου λιέει?

Παππούς 2: - Αααα? Καλά πιδιά? Με δυσκουλεύουν λίγου τα ουνόματά τους, αλλά? καλά πιδιά!

( Ο Πλούτωνας κι ο Αχέροντας κοιτάζονται απογοητευμένοι )

Πλούτωνας: - Τι γίνεται εδώ;?

Αχέροντας: - Γίνεται πως θα μας φάει η ανεργία! Πάει το όνειρο, πάνε οι πελάτες? Εκεί στον Όλυμπο θα το πούμε?

Πλούτωνας: - Αν πιάσω στα χέρια μου τον Ερμή?

 

( Οι θεοί επιστρέφουν στον Όλυμπο. Περπατούν αργά, φαίνονται απελπισμένοι. Μουσική: Μυθωδία )

Νύμφη 1: - Γύρισαν, γύρισαν!

Νύμφη 3: - Δεν δείχνουν και πολύ ευχαριστημένοι!

Νύμφη 2: - Ειδικά η Αφροδίτη... Ερείπιο!

Δίας: - Λοιπόν? Τι έγινε;

Ερμής: - Δίκιο δεν είχα;

( τον αγριοκοιτάζουν )

Δίας: - Αθηνούλα; Αφροδιτάκι;

Ερμής: - Τι έγινε βρε παιδιά; Γιατί δεν μιλάτε; Τι πάθατε;

Άρης: - Τι πάθαμε;? Πάθαμε, πως αυτοί εκεί κάτω, είναι τελείως τρελοί!

Αφροδίτη: - ( στις νύμφες ) Με είπανε άσχημη!

Νύμφες: - Ααααα!

Αθηνά: - Δεν ενδιαφέρονται παρά μόνο για το χρήμα! Η μόρφωση, η παιδεία, οι γνώσεις δεν έχουν καμιά αξία!

Άρης: - Λένε πως έχουν ειρήνη, κι όλη τη ζωή τους την περνούν μέσα στη βία! Βρίζονται, χτυπιούνται, σκοτώνονται, κι αυτό το λένε «μικροεπεισόδια»!

Αφροδίτη: - Λένε πως έχω κάτι παχάκια εδώ? κι εδώ?

Δήμητρα: - Σκοτώνουν μόνοι τους τον εαυτό τους δηλητηριάζοντας την υγεία τους και τη γη με εντομοκτόνα, φυτοφάρμακα, λιπάσματα και χημικά, κι αυτό το λένε εξέλιξη και τεχνολογία!

Αθηνά: Στέλνουν τα παιδιά τους στο Πανεπιστήμιο, όχι για να μάθουν, αλλά για να έχουν να παινεύονται σε συγγενείς και φίλους!

Ποσειδώνας: - Έχουν νεκρώσει τις θάλασσες και τις ακτές!

Άρτεμη: - Σκοτώνουν από χόμπι τα ζώα!

Πλούτωνας: - Αλλά οι ίδιοι δεν λένε να πεθάνουν παρά μόνο όταν το πει η κυβέρνηση!

Αφροδίτη: - Μου είπαν πως έχω ρυτίδες!

Νύμφες: - Πω πω!

Ποσειδώνας: - Πρώτη φορά στη ζωή μου είδα μαύρο γλάρο!

Άρης: - Πρώτη φορά στη ζωή μου είδα περισσότερες απώλειες σε αγώνα ποδοσφαίρου απ? ότι στον πόλεμο!

Αθηνά: - Πρώτη φορά αισθάνθηκα τόσο άχρηστη!

Δήμητρα: - Πρώτη φορά είδα τόσο μεγάλες φράουλες!

Πλούτωνας: - Πρώτη φορά που κανείς δεν με φοβήθηκε!

Άρτεμη: - Πρώτη φορά που είδα τόση αναισθησία απέναντι στα ζώα!

Αφροδίτη: - Πρώτη φορά άκουσα τη λέξη bottox! Ξέρει κανείς τι είναι;

( Οι Νύμφες ανασηκώνουν τους ώμους απορημένες )

Ήρα: - Ο Διόνυσος πού είναι;

Διόνυσος:: - Χικ! Παρών! Τι χαμπάρια;? ( Κανείς δεν του απαντά ) Καλά ε? Πέρασα τέλεια εκεί κάτω! Έκανα ένα σωρό φίλους! Κι όλοι δίδυμοι βρε παιδί μου! Παράξενο πράμα! Ήρθα να πάρω τα πράματά μου και να πάω να τους βρω? Εκεί είναι η ζωή! Χικ!

( Φεύγει τρεκλίζοντας. Ησυχία.)

Δίας: - Τελικά δεν είμαστε και τόσο άσχημα εδώ πάνω? ε; Τι λέτε;?

( Παίρνουν ένας ένας τη θέση που είχαν στην αρχή και κάνουν ακριβώς τα ίδια πράγματα )

Ερμής: - Δηλαδή? να υποθέσω? δεν ξαναγυρνάμε? ε;

( Τον κοιτάζουν αγριεμένοι, του πετούν ό, τι κρατούν στα χέρια και αρχίζουν να τον κυνηγούν. Σταματούν καθώς ακούγεται η εισαγωγή από το τραγούδι " Του Αιγαίου τα bluεs". Ακολουθώντας το ρυθμό αρχίζουν να χορεύουν. Πίσω τους εμφανίζονται εικόνες από Ελλάδα το καλοκαίρι.Ακούγεται η φωνή του Δία )

Δίας: - Σ' αυτή τη χώρα, δεν θέλεις και πολλά για να ξανανιώσεις θεός! Λίγο ήλιο, λίγο θάλασσα... ( κοιτάζει το Διόνυσο ) άιντε και λίγο κρασάκι, και γίνεσαι και πάλι θεός!

Διόνυσος: - Τι θεός... Ημίθεος! Χικ!

 

ΑΥΛΑΙΑ

 

Κατερίνα Κωνσταντινίδου

Εκπαιδευτικός

Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΩΝ ...ΓΕΝΕΩΝ!

• 
• 

Λεπτομέρειες

Γονική Κατηγορία: ΘΕΑΤΡΙΚΑ ΕΡΓΑ

Δημοσιεύτηκε στις Πέμπτη, 21 Μαΐου 2015 18:54

Εμφανίσεις: 8055

ΣΧΟΛΙΚΟ ΕΤΟΣ 2014-2015

Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΩΝ ...ΓΕΝΕΩΝ!

 

 

Και τώρα οι μαθητές της Ε΄ και ΣΤ΄ τάξης θα σας παρουσιάσουν το θεατρικό « Ο πόλεμος των γενεών»...

Θα μου πείτε... Τι θέμα για θεατρικό είναι αυτό;...

Από πότε οι γενιές βρίσκονται σε πόλεμο και δεν το ξέραμε...

Από πάντα, θα σας πούμε... Και το ξέρουμε όλοι πολύ καλά... Γιατί όλοι έχουμε πάρει μέρος ή πρόκειται να πάρουμε μέρος σ' αυτό τον πόλεμο...

Οι ειδικοί το λένε «χάσμα των γενεών»...

Ακούς τη φράση και φαντάζεσαι ένα βαθύ και απροσπέλαστο φαράγγι...

Κάποιοι από εδώ. κάποιοι από εκεί... και στη μέση άβυσσος... Είναι αυτονόητο... Οι μεν δεν θα συναντηθούν ποτέ με τους δε... Σωστά;...

Λάθος!... Και είναι λάθος γιατί, απλούστατα, δεν υπάρχει «χάσμα» ανάμεσα στις γενιές των ανθρώπων...

Και δείτε γιατί...

Κάθε ένας από εμάς, καθώς μεγαλώνει, αλλάζει πλευρά...

Πώς θα μπορούσε να γίνει αυτό, αν υπήρχε «χάσμα»... Άρα... Κάποιος δρόμος πρέπει να υπάρχει...

Ε λοιπόν, αυτό τον δρόμο θα σας δείξουμε σήμερα εδώ...

Πριν αρχίσουμε όμως, ας δούμε τι λέει η κάθε πλευρά για την άλλη...

ΣΚΗΝΗ 1

( Μπαίνουν δύο γέροι. Περπατούν αργά, στηριγμένοι στα μπαστούνια τους. Καθώς περπατούν κοιτάνε τον κόσμο μουτρωμένοι.)

ΤΡΑΓΟΥΔΙ: ΓΕΡΑΣΑ ΜΩΡΕ ΠΑΙΔΙΑ

( Κοντοστέκονται και αγριοκοιτάζουν τη δασκάλα )

ΓΕΡΟΣ 1: - Για μας το 'βαλες το τραγούδι κερά δασκάλα;

ΔΑΣΚΑΛΑ: - ( Κλέινει γρήγορα τη μουσική ) Όοοχι!

( Την κοιτούν με άγριο ύφος και συνεχίζουν. Μια παρέα νεαρών τους προσπερνά. Τους βλέπουν και κουνούν υποτιμητικά το κεφάλι. Οι νεαροί τους κοιτούν κι αυτοί κοροϊδευτικά και κάτι ψιθυρίζουν μεταξύ τους. Κάθονται στα τραπεζάκια δεξιά κι αριστερά της σκηνής )

ΓΕΡΟΣ 1: - Καλησπέρα!... ( Δεν ακούει απάντηση. Ξαναλέει.) Καλησπέρα είπα! ( Μόλις του απαντήσουν συνεχίζει ) Μας κάλεσε σήμερα εδώ η κερά δασκάλα, να πούμε λέει τη γνώμη μας για τους νέους... Εγώ δεν ήθελα να έρθω... Τι να πω για τα μυξιάρικα... Ακόμη δεν βγήκαν από τ' αυγό και νομίζουν πως τα ξέρουν όλα... Καλά δεν λέω ρε Περικλή;...

ΓΕΡΟΣ 2: - ( Όση ώρα μιλάει ο άλλος, αυτός κοιτάζει τον κόσμο και κουνάει το κεφάλι σαν να συμφωνεί... Το ίδιο κάνει και τώρα )...

( Ο άλλος τον σκουντάει )

ΓΕΡΟΣ 1: - ( Πιο δυνατά ) Καλά δεν λέω Περικλή;...

ΓΕΡΟΣ 2: - ( Τον κοιτάζει με απορία )... Ναι, ναι, ναι...

ΓΕΡΟΣ 1: - Τι ναι ναι βρε κουφάλογο;... ( του φτιάχνει το ακουστικό ) Έλα Χιούστον! Ακούει κανείς;...

ΓΕΡΟΣ 2: - Τι φωνάζεις ρε Βρασίδα; Κουφός είμαι;...

ΓΕΡΟΣ 1: - Α καλά! Λέω εδώ στον κόσμο, πόσο χάλι μαύρο είναι η νεολαία σήμερα!

ΓΕΡΟΣ 2: - Χάλι! Χάλι!

ΑΓΟΡΙ : - Κυρία, μας καλέσατε εδώ για να ακούμε δυο παππούδες να μας βρίζουν;...

ΓΕΡΟΣ 2: - Εμάς είπε παππούδες;

ΓΕΡΟΣ 1: - Ποιος είναι παππούς, βρε νιάνιαρο;... Για έλα δω να σε διω... Ποιανού είσαι εσύ;... Πες μου να βρω τον πατέρα σου να του πω να σου μάθει τρόπους!...

ΑΓΟΡΙ: - Είμαι γιος του Γιώργη του Καραγιώργη...

ΓΕΡΟΣ 1: - Του Γιώργη του... α ναι!... ( Γυρίζει στον άλλο ) Καλό κουμάσι κι αυτός! Κι αυτός για γέρους μας είχε...

ΓΕΡΟΣ 2: - Θυμάσαι στις εκλογές που μας είπε «τιμημένα γερατειά»;... Ούτε ζωγραφιστή δεν την είδε την ψήφο μου!... Ο άτιμος!...

ΔΑΣΚΑΛΑ: - Ε, συγγνώμη... Κύριε Βρασίδα... Κύριε Περικλή... Παιδιά... Να γυρίσουμε στο θέμα μας;...

ΓΕΡΟΣ 2: - Ποια είν' τούτη;...

ΓΕΡΟΣ 1: - Η δασκάλα είναι... που μας κάλεσε εδώ... Καλό κουμάσι κι αυτή... να διακόπτει δυο γέρους...

ΓΕΡΟΣ 2: - Καλά εσύ δεν είπες πως δεν είμαστε γέροι;...

ΓΕΡΟΣ 1: - Γενικώς... δεν είμαστε... αλλά για τώρα είμαστε... Εντάξει κερά δασκάλα... Λοιπόν... οι νέοι... Πρώτο και κύριο, δεν σέβονται τίποτις!

ΓΕΡΟΣ 2: - Τίποτις!

ΚΟΡΙΤΣΙ 1: - Δάσκαλε που δίδασκες... Αυτοί δεν σέβονται τίποτα!... Μας αντιμετωπίζουν σαν να είμαστε μωρά! Ή χαζοί!

ΓΕΡΟΣ 1: - Είναι ανώριμοι και επιπόλαιοι σαν μικρά παιδιά... ή σαν χαζοί!

ΓΕΡΟΣ 2: - Σαν χαζοί!...

ΚΟΡΙΤΣΙ 1: - Νάτο! Το λένε κι οι ίδιοι!

ΚΟΡΙΤΣΙ 2: - Κυρία, δεν μπορούμε να συνεννοηθούμε μαζί τους... Είναι συντηρητικοί, εγωιστές και θέλουν να είμαστε ίδιοι μ αυτούς...

ΓΕΡΟΣ 1: - Συντηρητικοί;... Εμείς;... Που ψηφίσαμε Τσίπρα;... Όλο το ΚΑΠΗ τον ψήφισε...

ΓΕΡΟΣ 2: - Τελικά, το Δώρο θα το πάρουμε;...

ΓΕΡΟΣ 1: - Ενώ αυτοί, το παίζουν τάχα μου επαναστάτες, της κακιάς ώρας, κι όλο λένε πως εμείς φταίμε που ο κόσμος μας κατάντησε έτσι...

ΚΟΡΙΤΣΙ 2: - Έφτιαξαν τον κόσμο στα μέτρα τους και θέλουν να κάνουμε το ίδιο... Αυτοί φταίνε που στον κόσμο μας κυριαρχεί το συμφέρον, το χρήμα κι η υποκρισία!...

ΓΕΡΟΣ 2: - Μας είπαν υποκριτές!...

ΓΕΡΟΣ 1: - Φτιάξτε εσείς καλύτερο τον κόσμο αν μπορείτε! Άντε ντε, να σας δούμε!... Αλλά πού;... Σιγά μην αφήσετε την καλοπέραση να σηκώστε τα μανίκια! Βρε... εμείς στην ηλικία σας, πιάναμε την πέτρα και τη στίβαμε! Να έτσι!...

ΑΓΟΡΙ: - Η αγαπημένη τους ατάκα! Όταν ήμουν στην ηλικία σου... Όλο αυτοί ήταν καλύτεροι!

ΚΟΡΙΤΣΙ 1: - Μας υποτιμούν και μας βγάζουν σε όλα άχρηστους!...

ΚΟΡΙΤΣΙ 2: - Ε λοιπόν, κι εμείς στην ηλικία σας θα είμαστε πολύ καλύτεροι! Θα δείτε! Πάμε παιδιά!...

( Οι νέοι φεύγουν θυμωμένοι )

ΓΕΡΟΣ 2: - Τι λέει τούτος ρε Βρασίδα;... Πώς θα δούμε;... Όταν αυτοί γίνουν σαν εμάς, εμείς πού θα είμαστε για να τους δούμε;...

ΓΕΡΟΣ 1: - Δεν ξέρω για σένα, εγώ πάντως θα είμαι εδώ και θα τους διω! Σήκω πάμε! ( Γυρίζει προς τη δασκάλα ) Κι εσύ μην πεις κουβέντα! Ακούς;

ΔΑΣΚΑΛΑ: - Μμμμάλιστα!

( Φεύγουν όπως ακριβώς ήρθαν )

ΔΑΣΚΑΛΑ: - Όπως βλέπετε, ο πόλεμος καλά κρατεί... Κι οι δυο πλευρές ανένδοτες... Κι οι δυο πιστεύουν πως γνωρίζουν μόνο αυτοί την απόλυτη αλήθεια!... Είναι όμως έτσι; Υπάρχει μια και απόλυτη αλήθεια;... Ή μήπως καθένας τη βλέπει και τη φτιάχνει από την πλευρά του;... Για να δούμε!

 

ΣΚΗΝΗ 2

ΔΑΣΚΑΛΑ: - Καλοκαίρι του 1930... Τρεις νέοι στέκονται κάτω από ένα μπαλκόνι... Ο Αποστόλης κι οι φίλοι του... Ήρθαν να κάνουν καντάδα στη Μέλπω... το κορίτσι που έκλεψε την καρδιά του Αποστόλη...

 

 

ΤΡΑΓΟΥΔΙ:  «Απόψε την κιθάρα μου»

( Στο μπαλκόνι βγαίνει η κοπέλα. Στο διπλανό παράθυρο εμφανίζεται η μητέρα με ένα γιογιό στα χέρια. Τους πετάει το περιεχόμενο )

 

MANA 1: - Ουστ! Αλήτες! Δρόμο από εδώ!

ΚΟΡΗ 1: - Τι κάνεις καλέ μητέρα;

MANA 1: - Γρήγορα μέσα εσύ! Που μου στήθηκες ν' ακούσεις αυτούς τους ανεπρόκοπους!

ΚΑΝΤΑΔΟΡΟΣ 1: - Ρε σεις μας πέταξε βρωμόνερα!

ΚΑΝΤΑΔΟΡΟΣ 2: - Μακάρι να ήταν απλώς βρωμόνερα!

ΚΑΝΤΑΔΟΡΟΣ 3: - Τι είναι δηλαδή;

ΚΑΝΤΑΔΟΡΟΣ 2: - Από αυτό το είδος που έκανες κι εσύ πριν λίγο σ' εκείνο το δέντρο!

ΚΑΝΤΑΔΟΡΟΣ 1: - Τι κάνετε κυρία μου;... Δεν ντρέπεστε;...

MANA 1: - Εγώ να ντραπώ βρε άτιμε;... Μέλπω! Φέρε και της γιαγιάς!

ΚΟΡΗ 1: - Μη καλέ μητέρα!

ΚΑΝΤΑΔΟΡΟΣ 3: - Παναγιά μου!

MANA 1: - Φέρ' το είπα!

ΚΑΝΤΑΔΟΡΟΣ 1: - Δεν είμαι άτιμος, κυρία μου!.. Έχω καλό σκοπό!... Θέλω να παντρευτώ την κόρη σας! Την αγαπάω!

ΚΟΡΗ 1: - Αχ ναι καλέ μητέρα!

MANA 1: - Μέσα εσύ!... Πάνω από το πτώμα μου!... Η κόρη μου θα παντρευτεί τον κ. Νεοκλή και θα γίνει αρχόντισσα!

ΚΟΡΗ 1: - Δεν τον θέλω!

ΚΑΝΤΑΔΟΡΟΣ 1: - Μα αυτός είναι γέρος!

MANA 1: - Είσαι και αυθάδης νεαρέ!... Στην ηλικία μου είναι! Είμαι εγώ γριά;...

ΚΑΝΤΑΔΟΡΟΣ 2: - Πες όχι, πες όχι!

ΚΑΝΤΑΔΟΡΟΣ 1: - Όχι, κυρία μου! Δεν είστε γριά... Όμως δεν είστε και νέα σαν εμάς!

MANA 1: - Μέλπω! Της γιαγιάς, γρήγορα!

ΚΑΝΤΑΔΟΡΟΣ 1: - Μα γιατί, κυρία μου;... Τι δεν έχω εγώ που έχει ο κ. Νεοκλής;..

MANA 1: - Δουλειά και λεφτά! Αυτά δεν έχεις!...

ΚΑΝΤΑΔΟΡΟΣ 1: - Μα αυτός είναι νεκροθάφτης!

MANA 1: - Γι αυτό και έχει λεφτά!.. Γίνε κι εσύ αν μπορείς!

ΚΑΝΤΑΔΟΡΟΣ 1: - Μα τι λέτε, κυρία μου;... Εγώ έχω σπουδάσει εις Παρισίους, έχω πτυχία εγώ, νεκροθάφτης θα γίνω;...

MANA 1: - Μπα... και τι έχεις σπουδάσει;...

ΚΑΝΤΑΔΟΡΟΣ 1: - Ζωγράφος είμαι...

ΚΟΡΗ 1: - Ζωγράφος είναι, καλέ μητέρα!

MANA 1: - Χα! Μπογιατζής δηλαδή! Μεροκαματιάρης! Βρε ουστ από δω! Και μακριά από την κόρη μου! Ακούς;

ΚΟΡΗ 1: - Μα μητέρα...

MANA 1: - Σκασμός, εσύ μη σε πιάσω απ' το μαλλί!... Θα κάνεις ό,τι λέω εγώ!... και φέρε γρήγορα το γιογιό της γιαγιάς γιατί αν ξυπνήσει ο πατέρας σου θα γίνει αυτός νεκροθάφτης!

ΚΑΝΤΑΔΟΡΟΣ 2: - ( τον τραβάει ) Τρεχάτε ποδαράκια μου!

ΚΑΝΤΑΔΟΡΟΣ 1: - Αυτό δεν θα μείνει έτσι! Εγώ θα την πάρω! Θα την κλέψω! Ακούς;

( Τους πετάει τα βρωμόνερα και φεύγουν τρέχοντας )

 

ΣΚΗΝΗ 3

 

ΔΑΣΚΑΛΑ: - 1950... Τα χρόνια περνούν... Ο Αποστόλης πραγματοποίησε την υπόσχεσή του... Έκλεψε τη Μέλπω και παντρεύτηκαν... Η μητέρα της Μέλπως έδωσε την ευχή της κι ο πατέρας της του έμαθε τη δουλειά του... Κρεοπώλης!... Ο Αποστόλης ξέχασε τη ζωγραφική και τις κιθάρες κι έκανε μια ευτυχισμένη οικογένεια με τη Μέλπω... Έχουν κι ένα γιο... Το Βασίλη... Καλό παιδί, φιλότιμο, αλλά ατίθασο... πολύ ατίθασο... όπως άλλωστε είναι πάντα οι νέοι...

 

 

( Ο νεαρός δοκιμάζει με το μπουζούκι ένα τραγούδι. Δίπλα του άλλος ένας νεαρός με μπαγλαμαδάκι, ένας με κιθάρα και μια κοπέλα με ντέφι.)

 

ΤΡΑΓΟΥΔΙ: « Μου 'φαγες όλα τα δαχτυλίδια »

( Μπαίνει ξαφνικά ο πατέρας, ο Αποστόλης της προηγούμενης σκηνής. Το τραγούδι σταματά )

 

ΒΑΣΙΛΗΣ : - Αμάν ρε πατέρα! Πώς μπαίνεις έτσι; Μας χάλασες την πρόβα!

ΑΠΟΣΤΟΛΗΣ : - Ποια πρόβα;...

ΒΑΣΙΛΗΣ : - Παίζουμε απόψε στου Θωμά το μαγαζί και κάνουμε πρόβα ένα καινούριο τραγουδάκι...

ΜΑΡΙΚΑΚΙ: - Ο Βασίλης μου το έγραψε! Κι εγώ θα το τραγουδήσω!

ΑΠΟΣΤΟΛΗΣ: - Πιάσατε δουλειά στου Θωμά;... Θα σας πληρώνει;...

ΒΑΣΙΛΗΣ: - Τι δουλειά ρε πατέρα;... Και τι λεφτά;... Όλο εκεί είναι το μυαλό σου... Αφού σου είπα... Εμείς οι καλλιτέχνες δεν το λογαριάζουμε το χρήμα!

ΑΠΟΣΤΟΛΗΣ: - Ναι αλλά με το χρήμα τρως! Με το χρήμα αγόρασες κι αυτό το μπουζούκι... που ο θεός να το κάνει όργανο... Πόσες φορές σου έχω πει να μάθεις κιθάρα;...

ΒΑΣΙΛΗΣ: - Για να κάνω καντάδες, όπως έκανες εσύ;

ΑΠΟΣΤΟΛΗΣ: - Ναι ρε! Καντάδες! Εκείνα ήταν τραγούδια! Όχι αυτά που λέτε εσείς!.. Εμείς τότε τραγουδούσαμε στα κορίτσια ρομαντικά τραγουδάκια... με λουλούδια, άστρα και όμορφα λόγια!... Εσύ τι της τραγουδάς της Μαρίκας; «Ήσουνα τι ήσουνα μια παξιμαδοκλέφτρα τώρα που σε πήρα εγώ γυρεύεις σούρτα φέρτα»... Τι στίχος! Τι μουσική!

ΜΑΡΙΚΑΚΙ: - Γιατί το λέτε αυτό, κύριε Αποστόλη;... Είναι πολύ ωραίο το τραγουδάκι του Βασίλη μου!...

ΑΠΟΣΤΟΛΗΣ: - Κύλησε ο τέντζερης και βρήκε το καπάκι! Τα ίδια είσαι κι εσύ!

ΒΑΣΙΛΗΣ: - Ωχ ρε πατέρα! Πάλι τα ίδια άρχισες!

ΑΠΟΣΤΟΛΗΣ: - Ναι βρε! Τα ίδια, μήπως και καταλάβεις!... Δεν είπαμε σήμερα πως θα έρθεις στο μαγαζί;... Δεν είπαμε πως πρέπει να μάθεις τη δουλειά;

ΒΑΣΙΛΗΣ: - Ποια δουλειά ρε πατέρα;...

ΑΠΟΣΤΟΛΗΣ: - Τη δουλειά που μου άφησε πριν πεθάνει ο παππούς σου και που μια μέρα θα αναλάβεις εσύ! Αυτή τη δουλειά!

ΒΑΣΙΛΗΣ: - Κρεοπώλης... Δουλειά είναι αυτή;...

ΑΠΟΣΤΟΛΗΣ: - Και βέβαια είναι δουλειά! Τίμια και έχει και λεφτά!

ΒΑΣΙΛΗΣ: - Εμένα δουλειά μου είναι η μουσική! Πότε θα το καταλάβεις;... Κι είχες κάνει και μουσικός στα νιάτα σου! Έπαιζες κιθάρα, δεν μου είπες;

ΜΑΡΙΚΑΚΙ: - Από σας πήρε το ταλέντο ο Βασίλης μου!

ΑΠΟΣΤΟΛΗΣ: - Εσύ, άσε τα καλοπιάσματα! Μαϊμουδίτσα! Ναι βρε! Έπαιζα! Έτσι κέρδισα και την καρδιά της μάνας σου! Και ήμουν και ταλέντο στη ζωγραφική! Γι αυτό και ξέρω καλύτερα από σένα τι λέω! Οι καλλιτέχνες πεινούσαν τότε πεινάνε και τώρα! Το κρεοπωλείο έχει τα λεφτά!

ΒΑΣΙΛΗΣ: - Όλο λεφτά λεφτά... Βαρέθηκα να τ' ακούω! Εσείς οι γέροι μόνο αυτά σκέφτεστε! Εμάς δεν μας νοιάζουν τα λεφτά!

ΑΠΟΣΤΟΛΗΣ: - Μη με ξαναπείς γέρο μη σου φέρω το μπουζούκι στο κεφάλι! Και δε μου λες βρε έξυπνε... Πώς θα κάνεις οικογένεια χωρίς λεφτά;... Πώς θα τη ζήσεις;...

ΒΑΣΙΛΗΣ: - Εμείς με το Μαρικάκι, ξέρουμε τι θα κάνουμε... Εγώ θα παίζω, αυτή θα τραγουδάει και θα γυρίσουμε με την κομπανία μας όλο τον κόσμο!

ΑΠΟΣΤΟΛΗΣ: - Βρε συ... Το ξέρεις πως εγώ στην ηλικία σου είχα ήδη μάθει τη δουλειά κι η μάνα σου μεγάλωνε εσένα;... Πότε θα ωριμάσεις;... Λοιπόν... κόψε τις βλακείες και κοιμήσου νωρίς... Το πρωί έχουμε δουλειά... Και βάλε ίσια κι αυτό το σακάκι! Κι εσύ κορίτσι μου, άιντε στη μάνα σου να σου μάθει να τηγανίζεις κανένα αυγό...

ΜΑΡΙΚΑΚΙ: - Ξέρω να τηγανίζω αυγά! Και πατάτες!

ΒΑΣΙΛΗΣ: - Άκου πατέρα, για τελευταία φορά! Επειδή είσαι εσύ συντηρητικός και σου αρέσει η ρουτίνα, δεν θα γίνουμε κι εμείς έτσι! Είμαστε νέοι εμείς! Έχουμε όνειρα! Ακούς;... .Ελάτε μάγκες! Την κάνουμε! Θα αργήσουμε!

ΑΠΟΣΤΟΛΗΣ: - Βασίλη! Γύρνα πίσω, μ' ακούς; Αχ Χριστέ μου! Θα με πεθάνει αυτό το παιδί! Αλλά ξέρω ποιος φταίει... Η μάνα του που τον καλόμαθε και τον έκανε γαϊδούρι!... Μέλπω! Μέλπω!...

 

 

ΣΚΗΝΗ 4

ΔΑΣΚΑΛΑ: - 1968... Τα χρόνια περνούν... Ο Βασίλης κι η Μαρίκα μεγάλωσαν, παντρεύτηκαν κι έκαναν και μια κόρη... τη Σάνι... Ασημίνα τη βαφτίσανε αλλά εκείνη προτίμησε το Σάνι... Η Μαρίκα είναι μια σπουδαία νοικοκυρά και μαγείρισσα, κι ο Βασίλης ο καλύτερος κρεοπώλης της περιοχής... Είναι πολύ ευτυχισμένοι... Τους λείπει μόνο η Σάνι που λείπει στην Αμερική... Σπουδάζει αρχιτέκτονας... Σήμερα την περιμένουν στο αεροδρόμιο... Έχουν δυο χρόνια να τη δουν και είναι ανυπόμονοι...

 

ΜΑΡΙΚΑ: - Νάτη νάτη! Αυτή είναι!

ΒΑΣΙΛΗΣ: - Δεν τη βλέπω...

ΜΑΡΙΚΑ: - Να εκεί, εκεί!...

ΒΑΣΙΛΗΣ: - Πού δείχνεις ρε γυναίκα;.. Εγώ βλέπω μόνο ένα τσούρμο τρελούς με πολύχρωμα ρούχα και περούκες!... Τσίρκο θα είναι!

ΣΑΝΙ: - Μπαμπάκα μου! Μαμάκα μου!

ΒΑΣΙΛΗΣ: - Παναγίτσα μου!

ΣΑΝΙ: - Μπαμπάκα μου! Μαμάκα μου! Πόσο μου λείψατε! ( τους αγκαλιάζει και τους φιλάει )

ΜΑΡΙΚΑ: - Καλώς το κοριτσάκι μου!

ΒΑΣΙΛΗΣ: - Χριστούλη μου!

ΣΑΝΙ: - Μπαμπά, μαμά, να σας συστήσω... τα παιδιά από δω είναι φίλοι μου... κι από δω ο Πίτερ ( το λέει με προφορά )

ΒΑΣΙΛΗΣ: - Ο Πίτα;

ΣΑΝΙ: - Πίτερ! Πέτρος, καλέ μπαμπά, στα εγγλέζικα!

ΒΑΣΙΛΗΣ: - Αααα! Και γιατί είναι ντυμένος έτσι;... Και τα μαλλιά;... Δεν έχει μπαρμπέρηδες στο Αμέρικα;...

ΜΑΡΙΚΑ: - Βασίλη!!!

ΒΑΣΙΛΗΣ: - Κι εσύ κορίτσι μου... Γιατί είσαι ντυμένη έτσι; Τι χαϊμαλιά είν' τούτα;.. Εγώ σε έστειλα να γίνει αρχιτέκτονας... Έτσι είναι στο Αμέρικα οι αρχιτέκτονες;...

ΜΑΡΙΚΑ: - Βασίλη!!!

ΒΑΣΙΛΗΣ: - Σώπα εσύ γιατί νομίζω πως μάλλον τα ήξερες όλα αυτά και μου τα έκρυβες...

ΣΑΝΙ: - Έλα πατερούλη! Μην τα βάζεις με τη μαμά... Δεν στο είπε να μην στεναχωρηθείς! Την παράτησα στην σχολή εδώ κι ένα χρόνο!

ΒΑΣΙΛΗΣ: - Νάτο... έρχεται το εγκεφαλικό!...

ΜΑΡΙΚΑ: - Ηρέμησε, Βασίλη μου!

ΣΑΝΙ: - Δεν μου πήγαινε εμένα αυτή η ζωή! Εγώ... Εμείς, είμαστε παιδιά των λουλουδιών!

ΒΑΣΙΛΗΣ: - Ναι, αλλά δεν πλήρωσαν τα λουλούδια το αεροπλάνο... ούτε τις δήθεν σπουδές σου... Σωστά;

ΣΑΝΙ: - Γλυκέ μου πατέρα!... Τι να τα κάνουμε εμείς τα λεφτά;... Εμείς ζούμε όπως τα πουλιά, τα ζώα του δάσους, οι πεταλούδες!...

ΠΙΤΕΡ: - Είμαστε σαν τον άνεμο, τη βροχή, τα αστέρια!...

 

( Ενώ μιλάνε κάνουν κινήσεις με τα χέρια και το σώμα τους σαν να τους παίρνει ο άνεμος )

 

ΒΑΣΙΛΗΣ: - Μαρίκα! Κράτα με... Θα τους γδάρω!

ΜΑΡΙΚΑ: - Μη, Βασίλη μου! Ηρέμησε!

ΠΙΤΕΡ: - Ελάτε αδέρφια! Να πούμε στον κύριο Μπιλ το τραγούδι μας!

ΣΑΝΙ: - Αχ ναι! Ναι!

ΒΑΣΙΛΗΣ: - Πες του να μη με ξαναπεί Μπιλ γιατί θα τον βάλω να φάει τις μαλλούρες του!

ΜΑΡΙΚΑ: - Ωχ, θα μας ακούσει ο κόσμος! Ρεζίλι θα γίνουμε!

ΣΑΝΙ: - Πατέρα... Μητέρα... Μην είστε κολλημένοι στα παλιά!... Ο κόσμος αλλάζει! Μη μένετε πίσω! Ελάτε μαζί μας! Ακολουθήστε μας!

 

ΤΡΑΓΟΥΔΙ: ΕΚΣΤΑΣΗ ( Από την ταινία «Μαριχουάνα στοπ» )

( Καθώς χορεύουν φεύγουν από τη σκηνή )

 

ΜΑΡΙΚΑ: - Εεεε πού πάτε;... Από εδώ είναι το αυτοκίνητο! ( Βλέπει τον άντρα της σωριασμένο κάτω ) Βασίλη! Βασίλη! Παναγιά μου! Δεν άντεξε η καρδιά του! Βοήθεια!!!

 

( Δυο τραυματιοφορείς τον παίρνουν σηκωτό )

 

 

ΣΚΗΝΗ 5

 

ΔΑΣΚΑΛΑ: - 1985... Τα χρόνια περνούν... Ο Βασίλης γλύτωσε το έμφραγμα και μαζί με τη Μαρίκα καμάρωσαν την κόρη τους τη Σάνι στο γάμο της με τον Πίτερ... Πέτρο τον λένε τώρα... κι έχει αναλάβει εδώ και πάρα πολλά χρόνια το κρεοπωλείο του πεθερού του... Ο Πέτρος κι η Ασημίνα έχουν και μια κόρη... Τη Ράνια... Ουρανία τη βαφτίσανε για να θυμούνται τα παιδιά των λουλουδιών, αλλά εκείνη το άλλαξε σε Ράνια... Καλό κορίτσι η Ράνια... Έξυπνο, φιλότιμο... αλλά ατίθασο... πολύ ατίθασο...

 

 

( Η Ασημίνα μαγειρεύει. Ο Πέτρος διαβάζει εφημερίδα. Φοράει ρόμπα και παντόφλες κι η γυναίκα ποδιά )

 

ΑΣΗΜΙΝΑ: - Ουρανία! Ουρανία!!!

ΡΑΝΙΑ: - ( χωρίς να εμφανιστεί ) Τι θες;...

ΑΣΗΜΙΝΑ: - Έλα εδώ να σου πω τι θέλω...

ΡΑΝΙΑ: - Ωχ ρε μάνα... Τι θέλεις πάλι;... Και το έχουμε ξαναπεί! Δεν με λένε Ουρανία! Ράνια με λένε!

ΠΕΤΡΟΣ: - Εμείς Ουρανία σε βαφτίσαμε!

ΑΣΗΜΙΝΑ: - ( μουρμουρίζει ) Ναι γιατί τότε πετούσαμε στον ουρανό! Τρομάρα μας!

ΡΑΝΙΑ: - Ναι ναι... Την ξέρω την ιστορία! Παιδιά των λουλουδιών και τέτοια τρελά!

ΑΣΗΜΙΝΑ: - Ενώ η δική σας γενιά είναι λογική! ( την κοιτάζει υποτιμητικά ) Πώς ντύθηκες πάλι έτσι κορίτσι μου;... Και τι αλυσοδέθηκες;... Αχ! Θα με πεθάνει αυτό το κορίτσι! ( στον άντρα της ) Εσύ φταις!

ΠΕΤΡΟΣ: - Γιατί; Τι έκανα εγώ;

ΑΣΗΜΙΝΑ: - Δεν της έδεσες τα λουριά όταν έπρεπε! Της είχες αδυναμία βλέπεις!... Πώς θα την παντρέψουμε μου λες;... Ποιος θα την πάρει έτσι που είναι;...

 

( Μπαίνει ένας νεαρός με δερμάτινα και αλυσίδες )

 

ΠΕΤΡΟΣ: - Ποιος είναι αυτός πάλι;...

ΡΑΝΙΑ: - Ο Τζώνυ ρε μπαμπά! Ο γιος της κυρά Μαρίας, της φουρνάρισσας...

ΠΕΤΡΟΣ: - Της κυρα Μαρίας;... Εσύ είσαι ο μικρός Γιαννάκης της κυρα Μαρίας;

ΤΖΩΝΥ: - Ναι, κύριε Πέτρο... Εγώ!

ΑΣΗΜΙΝΑ: - Χαρές που θα κάνει κι αυτή με τον κανακάρη της!!!

ΡΑΝΙΑ: - Αμάν ρε μάνα! Κι όσο για το αν θα παντρευτώ... Εμείς με τον Τζώνυ τα έχουμε συμφωνήσει... Δεν θα βιαστούμε να παντρευτούμε! Κι αν και όταν έρθει εκείνη η ώρα θα κάνουμε έναν πολιτικό γάμο και έληξε το θέμα!..

ΠΕΤΡΟΣ: - Πάνω από το πτώμα μου! Ακούς;... Αν αυτός, ο Τζώνης, θέλει να σε πάρει θα το κάνει με παπά και με κουμπάρο! Παραδοσιακά! Πού 'σαι, Γιαννάκη... αύριο να έρθεις από το κρεοπωλείο να μιλήσουμε!

ΡΑΝΙΑ: - Γιατί να μιλήσει μαζί σου;... Εμείς τα βρήκαμε τα συμφωνήσαμε, τι έχετε να πείτε εσείς;...

ΠΕΤΡΟΣ: - Πρώτα απ' όλα, να του μάθω τη δουλειά!... Απ' όσο ξέρω δεν έχει δουλειά! Έχεις;

ΡΑΝΙΑ: - Και βέβαια έχει! Είναι μουσικός!

ΑΣΗΜΙΝΑ: - ( ειρωνικά ) Τώρα, τα πιάσαμε τα λεφτά μας!

ΡΑΝΙΑ: - Αμάν πια με τα λεφτά! Όλο γι αυτά μιλάτε! Εμείς δεν είμαστε έτσι!...

ΠΕΤΡΟΣ: - Όχι, εσείς μόνο να τα τρώτε μπορείτε!... Βρε πώς θα ζήσετε χωρίς δουλειά και χωρίς λεφτά; Μου λες;

ΡΑΝΙΑ: - Από την τέχνη μας! Το cd που θα φτιάξουμε θα πουλήσεις περισσότερο κι από τους scorpions!

ΠΕΤΡΟΣ: - Τι 'ν πάλι τούτοι;

ΡΑΝΙΑ: - Αμάν ρε πατέρα! Τίποτα δεν ξέρεις πια; Ροκ συγκρότημα είναι! Κάτσε να σου βάλω να τους ακούσεις...

ΑΣΗΜΙΝΑ: - Όχι, δεν χρειάζεται! Έλα να κόψεις τη σαλάτα!

 

( Η κόρη βάζει το cd )

 

ΤΡΑΓΟΥΔΙ: Rock you like a hurricane, Scorpions

( Οι γονείς κλείνουν τα αυτιά. Η Ράνια κι ο Τζώνυ χοροπηδάνε σαν τρελοί. Ο Τζώνυ παριστάνει πως παίζει ηλεκτρική κιθάρα )...

( Το τραγούδι τελειώνει. Βλέπουν τους γονείς με κλεισμένα αυτιά, κουνούν υποτιμητικά το κεφάλι )

 

ΡΑΝΙΑ: - Πάμε Τζώνυ!...

 

( Φεύγουν. Η μάνα μισανοίγει το ένα μάτι. Σκουντάει τον πατέρα )

 

ΑΣΗΜΙΝΑ: - Εντάξει... φύγανε... Αχ... άντε να φτιάξω μόνη μου και τη σαλάτα... Ήθελα να ' ξερα... Τι κακό κάναμε και το πληρώνουμε έτσι;

ΠΕΤΡΟΣ: - Ο πατέρας σου φταίει!... Θυμάσαι τότε που γυρίσαμε απ' την Αμερική; Καθώς τον έπαιρνε το ασθενοφόρο τον άκουσαν να λέει... «Απ' τα παιδιά σας να το βρείτε»...

ΑΣΗΜΙΝΑ: - Και το βρήκαμε... Έλα πάμε να σου πάρω την πίεση μη μου πέσεις κάτω σαν τον κυρ Βασίλη, τον πατέρα μου...

 

( φεύγουν από την σκηνή )

 

 

ΣΚΗΝΗ 6

ΔΑΣΚΑΛΑ: - Τα χρόνια περνούν... Όλα όμως μοιάζουν ίδια... Η Ράνια κι ο Τζώνυ παντρεύτηκαν πριν πολλά χρόνια, και μάλιστα με παπά και κουμπάρο... Ο Τζώνυ ανέλαβε το κρεοπωλείο του πεθερού του κι η Ράνια τον βοηθάει... Έχουν και μια κόρη... Καλό κορίτσι... Έξυπνο, λογικό φιλότιμο... αλλά ατίθασο... πολύ ατίθασο... Κι όλη μέρα με ένα κινητό στο χέρι ή με το τάμπλετ...

 

 

( Η κόρη κάθεται με τους φίλους της στο δωμάτιό της. Αυτή γράφει κάτι στο κινητό, μια φίλη της σερφάρει στο λάπτοπ, άλλος κρατάει ένα τάμπλετ, άλλος ακούει με ακουστικά μουσική ... Μπαίνει η μητέρα της, η Ράνια της προηγούμενης σκηνής )

 

ΡΑΝΙΑ: - Δεν μου λες;... Έτσι θα τη βγάλεις και σήμερα;... Όλη μέρα με το κινητό παλεύεις! Τι γράφεις και γράφεις πια;... Μου λες;...

ΚΟΡΗ: - Άσε με ρε μάνα... Δεν βλέπεις;... Κόλλησα ιό!

ΡΑΝΙΑ: - Χριστέ μου! Είσαι άρρωστη;... Να φωνάξω το γιατρό!...

ΚΟΡΗ: - ( Μοιάζει να μην ακούει ) Το γκατζετάκι που κατέβασα θα φταίει... Ας κάνω ένα ριστάρτ να δούμε...

ΡΑΝΙΑ: - Παναγιά μου! Παραμιλάει! Το γιατρό!!!

ΚΟΡΗ: - Τι φωνάζεις ρε μάνα;... Και τι γιατρούς μου λες;...

ΡΑΝΙΑ: - Αφού είσαι άρρωστη! Κόλλησες ιό!

ΦΙΛΗ 1: - Μη φρικάρεις Κυρία Ουρανία... Δεν είναι άρρωστη! Το σμαρτφόουν κόλλησε ιό!

ΡΑΝΙΑ: - Το ποιο;...

ΦΙΛΗ 2: - Το σμαρτφοουν!

ΡΑΝΙΑ: - Κι εσύ κοπέλα μου... τι κάνεις εκεί;...

ΦΙΛΗ 1 : - Σερφάρω...

ΡΑΝΙΑ: - ( ειρωνικά ) χωρίς σανίδα;... Κι εσύ κορίτσι μου;...

ΦΙΛΗ 2: - Εγώ μετράω τους φίλους μου στο φέισμπουκ!

ΡΑΝΙΑ: - ( βλέπει τον άλλο με τα ακουστικά ) Κι αυτός;...

ΦΙΛΗ 1: - Χαλαρώνει...

ΚΟΡΗ: - Έλα ρε μάνα... Έπιασες τη συζήτηση... Πες τι θέλεις να τελειώνουμε!...

ΡΑΝΙΑ: - Είμαστε για να τελειώνουμε;... Εδώ δεν ξέρω από πού ν' αρχίσω... Έλα παιδάκι μου να με βοηθήσεις λίγο στην κουζίνα! Να μάθεις να φτιάχνεις και κανα φαγάκι!... Μεγάλωσες πια... πρέπει να μάθεις να μαγειρεύεις! Θα παντρευτείς μια μέρα, θα ανοίξεις σπίτι, να μην ξέρεις να μαγειρεύεις;

ΚΟΡΗ: Γιατί; Σπίτι θα ανοίξω, όχι ταβέρνα! Κι έπειτα ποιος σου είπε πως θα παντρευτώ;...

ΡΑΝΙΑ: - ( την καλοπιάνει ) Βρε πουλάκι μου... Μια χαρά κοπέλα, γιατί να μην παντρευτείς μια μέρα;... Να κάνεις οικογένεια, παιδιά...

ΚΟΡΗ: - Σιγά μην κάνω και παιδιά!... Να τα φέρω σ' αυτό τον απαίσιο κόσμο!...

ΡΑΝΙΑ: - Γιατί απαίσιος ο κόσμος κορίτσι μου;... Τι έχει ο κόσμος μας παιδί μου;

ΚΟΡΗ : - Ε βέβαια... Πού να καταλάβεις;... Εσείς τον φτιάξατε έτσι χάλια... η γενιά σου! Πού να καταλάβεις;...

ΦΙΛΗ 1: - Πού να καταλάβει;

ΡΑΝΙΑ: - ( αγριοκοιτάζει τη φίλη ) Τι λες παιδί μου;... Εμείς προσπαθήσαμε για το καλύτερο!... Προσπαθήσαμε να μη σου λείψει τίποτα! Τι παράπονο έχεις;...

ΚΟΡΗ: - Πού να σου εξηγώ ρε μάνα... κι έχω και δουλειά... Κάτσε να σου βάλω ένα τραγουδάκι να στα πει...

 

ΤΡΑΓΟΥΔΙ: ΑΚΟΥ ΜΑΝΑ, ACTIVE MEMBER

( όσο ακούγεται το τραγούδι τα δυο κορίτσια κουνάνε το κεφάλι και τα χέρια τους με το ρυθμό )

 

ΦΙΛΗ 1: - Γιο!...

ΦΙΛΗ 2: - Γιο Γιο!

ΡΑΝΙΑ: - Παναγίτσα μου! Το χάνω το παιδί μου!... Τι τραγούδι είναι παιδί μου αυτό;...

ΚΟΡΗ: - Αυτό μάνα, είναι η πραγματικότητα σε στίχους!...

ΦΙΛΗ 1: - Γιο!!!

ΦΙΛΗ 2: - Γιο!! Γιο!!

ΚΟΡΗ: - Αλλά πού να καταλάβετε εσείς οι μεγάλοι... Ελάτε ρε! Πάμε να φύγουμε, γιατί σε λίγο θα μας ρίξει αγιασμό!... Έτσι κάνει πάντα!

 

( Φεύγουν. Η μάνα κρατάει το κεφάλι της και φεύγοντας μονολογεί )

 

ΡΑΝΙΑ: - ...και τον άκουσε ο Γιάννης τον πατέρα μου... Καθώς του έπαιρνε η μάνα μου την πίεση, της είπε... «Απ' τα παιδιά της να το βρει»...

Και το βρήκα!

 

 

 

Λοιπόν;... Πώς σας φάνηκε το θεατρικό μας;... Είμαστε σίγουροι πως οι περισσότεροι ανακαλύψατε σ' αυτό τη δική σας ιστορία... Γιατί τον πόλεμο των γενεών τον ζήσατε σαν παιδιά και τον ζείτε τώρα σαν γονείς;...

Όπως είδατε, δεν υπάρχει κανένα χάσμα... Απλά οι «πρωταγωνιστές» αλλάζουν καθώς μεγαλώνουν ρόλους... Από επαναστάτες γίνονται συντηρητικοί κι από ονειροπόλοι ρεαλιστές...

Όσο είμαστε νέοι αμφισβητούμε τους μεγαλύτερους, όταν μεγαλώσουμε υποτιμούμε τους νέους...

Κι αυτό συνεχίζεται αιώνια, όσο υπάρχουν άνθρωποι κι όσο υπάρχει χρόνος...

Ευτυχώς, θα πούμε εμείς... γιατί πώς θα ήταν ο κόσμος αν δεν έβαζαν οι νέοι το όνειρο κι οι παλιοί την εμπειρία;...

Η ιστορία έχει δείξει πως οι κοινωνίες επιβιώνουν χάρη σ' αυτή τη συνύπαρξη...

Την επόμενη λοιπόν φορά που τα παιδιά σας θα σας αμφισβητήσουν, μη θυμώσετε... Σκεφτείτε το λίγο παραπάνω, βγάλτε το στοιχείο της υπερβολής, και θα δείτε την εξέλιξη του κόσμου μας μπροστά σας!

Κι εσείς οι νεότεροι, την επόμενη φορά που θα κατηγορήσετε τους γονείς σας για τον άδικο κόσμο που έφτιαξαν με τα λάθη τους, σκεφτείτε πως αντί να τους κρίνετε, καλύτερα να τους ακούσετε, γιατί έτσι, ίσως εσείς κάνετε κάτι καλύτερο...

Έτσι κι αλλιώς, δεν υπάρχει προς το παρόν άλλος δρόμος από το να κατανοήσουμε οι μεγαλύτεροι τους μικρούς και οι μικρότεροι τους μεγάλους...

Εκτός κι αν... Εκτός κι αν κάποια στιγμή στο μέλλον, πραγματοποιηθεί η ευχή όλων μας... Ποια ευχή;... Ακούστε!...

 

ΤΡΑΓΟΥΔΙ: " ΝΑ 'ΤΑΝ ΤΑ ΝΙΑΤΑ ΔΥΟ ΦΟΡΕΣ " Χ. ΑΛΕΞΙΟΥ

 

 

 

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΟΥ ΚΑΤΕΡΙΝΑ

ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΣ

ΚΑΛΗΜΕΡΑ ΕΛΛΑΔΑ...

Λεπτομέρειες

Γονική Κατηγορία: ΘΕΑΤΡΙΚΑ ΕΡΓΑ

Δημοσιεύτηκε στις Δευτέρα, 09 Απριλίου 2012 12:59

Εμφανίσεις: 11587

                                ΚΑΛΗΜΕΡΑ ΕΛΛΑΔΑ...

                                                ΙΟΥΝΙΟΣ 2010

                                    

Η φετινή χρονιά ήταν πολύ διαφορετική! Το χειμώνα μας βρήκε η νέα γρίπη, την άνοιξη τα νέα μέτρα, μας περιμένει κι ένα καλοκαίρι με νέα χρέη! Μοιάζει σαν να ξυπνήσαμε σε ένα νέο κόσμο, γενικώς!

Όλοι πλέον αναρωτιούνται τι έφταιξε και έγινε ο κόσμος μας έτσι. Σπουδαίοι οικονομολόγοι, πολιτικοί και δημοσιογράφοι ξοδεύουν ατέλειωτες ώρες συζητήσεων και αναλύσεων των αιτιών που οδήγησαν την κοινωνία μας σε αδιέξοδο τη στιγμή που επιστημονικά και τεχνολογικά βρισκόμαστε στο αποκορύφωμα της εξέλιξής μας.

Είμαστε όλοι σε σύγχυση γενικώς!

Συνήθως όλοι καταλήγουν όπως κι εμείς στο ίδιο συμπέρασμα. Για όλα φταίει ο Άλλος! Ποιος είναι ο Άλλος; Να σας πω. Ο Άλλος είναι κάποιος που δεν είναι Εγώ! Πάλι δεν καταλάβατε; Να σας εξηγήσω. Αν είσαι άντρας, ο Άλλος είναι γυναίκα. Αν είσαι Έλληνας, ο Άλλος είναι αλλοδαπός. Αν είσαι Ολυμπιακός, ο Άλλος είναι Παναθηναϊκός. Αν είσαι Νεοδημοκράτης, ο άλλος είναι ΠΑΣΟΚ. Καταλάβατε τώρα; Σε κάθε περίπτωση λοιπόν, αυτός που μας φταίει είναι ο Άλλος! Ποτέ Εμείς!

Φέτος, λοιπόν, αποφασίσαμε να αφιερώσουμε τη γιορτή μας σ΄ αυτόν τον Άλλο! Θα τον ακολουθήσουμε στο σπίτι του, στην παρέα του, στο κόμμα που ψηφίζει, στο τηλεοπτικό πρόγραμμα που παρακολουθεί, στο γήπεδο όπου παίζει η ομάδα του, στο χώρο εργασίας του.

Επιτέλους θα δούμε μπροστά μας τον άνθρωπο που φταίει για όλα τα κακά που μας έχουν βρει! Τα παιδιά μας τον έχουν ήδη γνωρίσει και τώρα θα τον συστήσουν και σε εσάς!

Και μια συμβουλή!

Παρακολουθήστε με προσοχή γιατί στο τέλος θα σας κάνουμε ερωτήσεις!

Καλή διασκέδαση!

 

                                          Αγώνας ποδοσφαίρου

                            Τραγούδι: Αρχίζει το ματς ( α΄ στροφή )

Εκφωνητής: - Τη μπάλα παίρνει ο Πιλάτης , κάνει πάσα στον Μπινιάκου, κόβει ο Σίμωσης και γκοοοοολ!!!!

( ακούγονται σφυρίγματα, γιουχαΐσματα, πέφτουν στο γήπεδο χαρτιά )

Κοινό 1: - Γκολ! Γκολ!

Κοινό 2: - Φάουλ! Φάουλ! ( ο Μπινιάκου κυλιέται κάτω και παριστάνει

πως πονάει τρομερά )

Θεατής 4: - Το κλάδεψε το παλικάρι ο .....( μπιπ! )

Κοινό 2: - Ουουουου!!!!

Θεατής 1: - Βαράτε το διαιτητή!

Φίλαθλος 1: - Σηκωτός θα βγεις από δω μέσα ρε ....( μπιπ! )

Κοινό 1: - Γκολ! Γκολ!

Θεατής 2: - Σας ......( μπιπ! ) ρε! Θα κλάψουν μανούλες σήμερα!

Θεατής 3: - Γκολ! Γκολ!

Κοινό 2: Φάουλ! Φάουλ!

Κοινό 1: - ......( μπιπ! μπιπ! )

Κοινό 2: - .......( μπιπ! μπιπ! )

Θεατής 1: - Πουλημένε διαιτητή, θα πεθάνεις!

( πλακώνονται στο ξύλο. Ο πεσμένος παίκτης που ως τώρα έκανε τον πληγωμένο, φεύγει τρέχοντας μαζί με τους άλλους.)

 

                                Τραγούδι: Αρχίζει το ματς ( β΄ στροφή )

 

Φίλαθλος 1: - Ααχ! Το φχαριστήθηκα! Δε λέω, έφαγα κι εγώ μερικές, αλλά τον άλλο τον είδες; Εντατική τον έστειλα!

Φίλαθλος 2: - Καλά τους κάναμε! Τους ( μπιπ! )! Γεια στα χέρια μας! Πάντως ωραίος αγώνας ε;

Φίλαθλος 1: - Όνειρο! Ρε έχουμε ομαδάρα, όχι αστεία! Αλλά κι ο διαιτητής, καλό παλικάρι! Χαλάλι τα ευρά που πήρε!

Φίλαθλος 2: - Χαλάλι! Χαλάλι!

Φίλαθλος 1: - Καλά μιλάμε, είμαι σε μεγάλη φόρμα! Πάμε να συνεχίσουμε το γλέντι;

Φίλαθλος 3: - Πού; Στο κέντρο;

Φίλαθλος 1: - Όπου θες φιλαράκι! Βιτρίνες έχει παντού! Όλα τα τζάμια τον ίδιο θόρυβο κάνουν όταν σπάνε!

( γελάνε )

Φίλαθλος 2: - Πω πω! Με έφτιαξες τώρα!

Φίλαθλος 3: - Ε ρε γλέντια! Καλά ε, το λατρεύω το ποδόσφαιρο!

Φίλαθλος 2: - Α όλα κι όλα! Τέτοια συγκίνηση και πάθος δεν το βρίσκεις πουθενά!

Φίλαθλος 1: - Καλά το λένε ότι ο αθλητισμός εξυψώνει τον άνθρωπο!

Φίλαθλος 2: - Ναι ναι! Τι τον κάνει τον άνθρωπο;

Φίλαθλος 1: - ¨Ελα, άσε τα λόγια και πάμε!

( Φεύγουν αγκαλιασμένοι με αλυσίδες και ξύλα στα χέρια )

Εκφωνητής: - Με επεισόδια στο γήπεδο και τους γύρω δρόμους έληξε ο αγώνας Πρασιναϊκός ? Κοκκιναϊκός! Το σκορ ήταν 1 γκολ, 7 σπασμένα κεφάλια, 200 σπασμένα καθίσματα, 3 κομμένα αυτιά και μια ραγισμένη μύτη!

( ξεφυσάει ) ? Μάλλον πρέπει να αλλάξω επάγγελμα! Με τόση πείρα σαν αθλητικός ρεπόρτερ, δεν πάω για πολεμικός ανταποκριτής; Λιγότερη βία και αίμα θα βλέπω! Να σου πω!

 

Πώς σας φάνηκε ο αγώνας μας; Καλός ε; Τον είδατε το Άλλο που λέγαμε; Όλη τη ζημιά αυτός την έκανε! Τον αναγνωρίσατε; Ποιος λέτε να ήταν; Ο διαιτητής που πληρώθηκε να κάνει τα στραβά μάτια; Οι φίλαθλοι που φανατίζονται ενώ ξέρουν πως απλά είναι ένα παιχνίδι; Οι παίκτες που εκτός από ποδόσφαιρο παίζουν και θέατρο; Τι έγινε; Δεν μπορείτε να αποφασίσετε; Δεν πειράζει! Τα παιδιά έχουν ήδη αποφασίσει! Ακούστε προσεκτικά!

 

                                         Τραγούδι: Ελλάς

 

Νομίζω πήρατε το πρώτο μήνυμα! Ετοιμαστείτε για το επόμενο! Πάμε παιδιά!

                                          Πολιτική

 

Ψηφοφόροι: Λα ΚΕ ΒΕ! Λα ΚΕ ΒΕ

 

                            Τραγούδι: Βουλευτής ( α΄ στροφή )

 

Πρόεδρος: - Ελληνικέ λαέ!

Ψηφοφόρος 1: - ( κοιτάζει γύρω του απορημένος ) Πού είναι ο λαός; Δυο κι ο κούκος είμαστε!

- Κούκου!

Ψηφοφόρος 3: - ( σηκώνει τους ώμους ) Ξέρω εγώ; Δεν ξέρω και πολλά από πολιτική!

Ψηφοφόρος 2: - Σκάστε ρε να ακούσουμε τον αρχηγό!

Πρόεδρος: - Είναι απίστευτη η λαοθάλασσα που αντικρίζω εμπρός μου!

Ψηφοφόρος 1: - ( Ξανακοιτάζει γύρω του. Σκουντά τον άλλο. ) Ποια λαοθάλασσα λέει ρε;

Ψηφοφόρος 3: - ( σηκώνει τους ώμους ) Να σου πω την αλήθεια....Δεν ξέρω!

Ψηφοφόρος 2: - Σκάστε είπα! Λέει λαοθάλασσα « ποιητική αδεία »! Εμάς εννοεί!

Ψηφοφόρος 1: - Ααα! ....Πώς το είπες αυτό με την ποίηση;

( σηκώνει απειλητικά τη σημαία να τον χτυπήσει. Ο άλλος σωπαίνει. )

Πρόεδρος: - Η σημερινή μέρα θα μείνει στην Ιστορία! Το κόμμα μας, το Λαϊκό κόμμα Ελλήνων Βιομηχάνων και Εφοπλιστών, πιο δυνατό από ποτέ, θα κερδίσει επάξια τη νίκη σε αυτές τις εκλογές! Και θα νικήσει γιατί έχει πρόγραμμα, όραμα, ιδέες και φυσικά εμένα για αρχηγό!

Ψηφοφόροι : - Μπράβο! Ζήτω! Κούκου!

Πρόεδρος: - Την τετραετία που έρχεται και που εμείς θα κυβερνούμε, όλη η προσοχή και η αγωνία μας θα είναι για το λαό! Για τον εργάτη, τον αγρότη τον υπάλληλο, το συνταξιούχο!

Ψηφοφόροι: - Μπράβο! Ζήτω! Κούκου!

Ψηφοφόρος 1: - Για εμάς τους άνεργους δεν είπε τίποτα! Λες να μας αφήσει στην απ΄ έξω;

Ψηφοφόρος 2: - Τι λες βρε βλάκα; Αφού σου είπα! Ο πρόεδρος μου υποσχέθηκε προχθές πως αν του φέρουμε από 100 ψήφους θα μας διορίσει στο Δημόσιο! Με 200 ψήφους γινόμαστε διευθυντές! Μου το ΄πε καθαρά!

Ψηφοφόρος 3: - Και με τους υπόλοιπους άνεργους τι θα γίνει;

Ψηφοφόρος 2΅- Ρε κοίτα εσύ να βολευτείς και άσε τους άλλους! Ο καθένας κοιτάει την πάρτη του! Ακόμα να ξυπνήσεις;

Πρόεδρος: - Θα χτίσω δρόμους, γέφυρες, αεροδρόμια, σχολεία, ( πίνει νερό ) νοσοκομεία, ...δημόσια ουρητήρια ...

Ψηφοφόρος 2: - Μπράβο αρχηγέ!

Ψηφοφόροι 1,3 : - Μπράβο! Μπράβο!

Γραμματέας: - Κύριε Πρόεδρε, φτάνει! Μην υπόσχεστε τόσα πολλά!

Πρόεδρος: - Γιατί; Σάμπως θα τα κάνω; Άσε το λαό να ελπίζει! Η ελπίδα είναι τζάμπα!

- ( προς τον κόσμο ) Θα χτίσω επίσης γηροκομεία, πτωχοκομεία, ορφανοτροφεία, εκκλησίες, μοναστήρια .....

Ψηφοφόροι: - Μπράβο! Ζήτω! Κούκου!

Ψηφοφόρος 1: - Το μοναστήρι να ναι καλά! Θα μας χρειαστεί!

Γραμματέας: - Φτάνει αρχηγέ! Θα εκτεθούμε!

Πρόεδρος: - Ε ναι! Θα χτίσω λοιπόν και άλλα πολλά!

Ψηφοφόροι: - Μπράβο! Ζήτω! Κούκου!

Πρόεδρος: - Επίσης, θα τετραπλασιάσω τους μισθούς και θα πενταπλασιάσω τις συντάξεις!

Ψηφοφόροι: - Μπράβο! Ζήτω! ( αγριοκοιτάζουν τον κούκο )

Γραμματέας: - Φτάνει κύριε Πρόεδρε! Αργούμε κι ο εφοπλιστής Τομάρης μας περιμένει!

Πρόεδρος: - Τώρα τώρα! Γι αυτό ελληνικέ λαέ, ζητάμε την ψήφο σου! Για μια Ελλάδα νέα, ωραία και πλούσια! Εσύ θα δώσεις την ψήφο σου κι εμείς την ψυχή μας! Η νίκη είναι δική μας!

Ψηφοφόροι: - Μπράβο! Ζήτω!

( χειροκροτήματα, σφυρίγματα )

                             Τραγούδι: Βουλευτής ( β΄ στροφή )

 

Ψηφοφόρος 1: - Ωραίος λόγος! Το φχαριστήθηκα!

Ψηφοφόρος 3: - Κι εγώ! Νιώθω άλλος άνθρωπος! Νομίζω.

Ψηφοφόρος 2: - Τι λέτε, πάμε για ένα καφέ;

Ψηφοφόρος 1: - Αν κεράσεις! Δεν έχω ούτε σεντ!

Ψηφοφόρος 3: - Κι εγώ άφραγκος είμαι. Τα έδωσα όλα χθες στο νοίκι και τη ΔΕΗ.

Ψηφοφόρος 2: - Άκυρος λοιπόν ο καφές. Ανάθεμα τη φτώχεια μας!

Ψηφοφόρος 1: - Δεν πειράζει! Θα πίνουμε όσους θέλουμε όταν γίνουμε διευθυντές!

Ψηφοφόρος 3: - Καλά! Προς το παρόν πάμε σπίτι μου να πιούμε ένα χαμομηλάκι! Το μάζεψα χθες από την αυλή.

Ψηφοφόρος 2: - Καλό και το χαμομηλάκι! Πολύ καλό! Φύγαμε!

 

                                  Τραγούδι: Βουλευτής ( γ΄ στροφή )

 

Πώς πάει; Αρχίζουμε να μπαίνουμε στο νόημα; Αρχίζουμε να βλέπουμε πιο καθαρά τον Άλλο που λέγαμε πριν; Ποιος λέτε να είναι η πηγή του κακού στην πολιτική; Μήπως είναι ο Πρόεδρος του κόμματος που κοροϊδεύει το λαό για να κερδίσουν οι Βιομήχανοι; Μήπως είναι οι Ψηφοφόροι που τον αφήνουν να τους κοροϊδεύει για να γίνουν κι αυτοί σαν κι αυτόν; Για να δούμε παρακάτω τι έχουν ετοιμάσει τα παιδιά! Αυτή τη φορά στο στόχαστρο, τι άλλο; Η τηλεόραση!

                                           Δημοσιογραφία-Ενημέρωση

Κανάλι 1

Παρουσιαστής 1: - Καλησπέρα σας, κυρίες και κύριοι! Το κανάλι μας, πιστό στις αρχές της ανεξάρτητης και αντικειμενικής δημοσιογραφίας, σας μεταφέρει πρώτο και με αποκλειστικότητα τις δηλώσεις του Υπουργού Οικονομικών για τα νέα οικονομικά μέτρα. Όπως δήλωσε ο ίδιος στο ρεπόρτερ μας πριν λίγο, τα μέτρα αυτά σκοπό έχουν την ανασυγκρότηση της χώρας μας και την ευημερία του λαού μας. Ας ακούσουμε τα σχόλια των συναδέλφων δημοσιογράφων.

Δημοσιογράφος 1:- Θεωρώ πως τα μέτρα αυτά είναι ό,τι καλύτερο μπορούσε να συμβεί αυτή τη στιγμή στον τόπο μας!

Δημοσιογράφος 2: - Με τα μέτρα αυτά θα δούμε επιτέλους μια άσπρη μέρα!

Δημοσιογράφος 3: - Είναι όμως λιγουλάκι σκληρά...

Δημοσιογράφος 4: - Δεν νομίζω! Ο λαός κατανοεί πως ήρθε η ώρα όλοι μαζί να πληρώσουμε το τίμημα ότι είμαστε ¨Έλληνες και ζούμε σ΄ αυτή την υπέροχη χώρα!

Γυναίκα: - Λες Πέτρο μου, να έχουν δίκιο τα ΜΜΕ; Λες τα μέτρα να είναι καλά κι εμείς να παρεξηγήσαμε;

Άντρας: - Λες να ήταν παρεξήγηση η απόλυσή μου; Λες να το ονειρευτήκαμε;

Γυναίκα: - Ξέρω 'γω Πέτρο μου; Τι να πω; Δεν βάζεις το κανάλι 2 να δούμε τι λένε κι εκεί;

Κανάλι 2

Παρουσιαστής 2: - Διαλύεται η χώρα! Διαλύεται η κοινωνική συνοχή! Καταργείται κάθε αίσθημα δικαιοσύνης στον τόπο! Ολική καταστροφή!

Δημοσιογράφος 5: - Αίσχος! Ντροπή!

Δημοσιογράφος 6: - Έχει δίκιο η αντιπολίτευση που λέει πως αυτή η κυβέρνηση θα μας καταστρέψει!

Δημοσιογράφος 5: - Τι θα μας καταστρέψει; Το έχει ήδη κάνει!

Δημοσιογράφος 7: - Εκλογές τώρα!!!

Γυναίκα: - Πέτρο μου, μπερδεύτηκα! Τελικά είναι καλά ή κακά τα νέα μέτρα; Μήπως φταίμε που δεν ξαναψηφίσαμε τους προηγούμενους με τα παλιά μέτρα;

Άντρας: - Μα με τα παλιά μέτρα απολύθηκες εσύ! Πραγματικά είναι μπέρδεμα! Βάλε και στο κανάλι 3 μπας και καταλάβουμε!

Κανάλι 3

Παρουσιαστής 3: - Μην αφήνετε τους κακόβουλους συναδέλφους των άλλων καναλιών να σας αποπροσανατολίζουν με τα νέα μέτρα και να σας απομακρύνουν από τις πραγματικά σπουδαίες ειδήσεις! Το κανάλι μας σε αποκλειστικότητα σας ανακοινώνει την είδηση που θα σοκάρει και θα συζητηθεί πολύ! Την είδηση που θα σας κάνει να αναρωτηθείτε: Πού ζούμε;

Αμέσως τώρα θα μάθετε: Ποιο πασίγνωστο και δημοφιλές ζευγάρι βρίσκεται στα πρόθυρα διαζυγίου; Το ρεπορτάζ επιμελήθηκε η Ιωάννα Μαρία. Σε ακούμε Ιωάννα!

Δημοσιογράφος 8: - Δυστυχώς Γιάννη, τα πράγματα είναι πολύ δύσκολα για το δημοφιλές ζευγάρι! Όπως μας είπαν άνθρωποι από το στενό οικογενειακό τους περιβάλλον, το διαζύγιο είναι σίγουρο!

Παρουσιαστής 3: - Ευχαριστούμε πολύ την Ιωάννα! Όπως βλέπετε πρόκειται για μια τραγική ιστορία! Πρέπει όμως, να διακόψουμε για διαφημίσεις. Αμέσως μετά, θα σας αποκαλύψουμε τους πρωταγωνιστές αυτής της απίστευτης υπόθεσης. Μείνετε συντονισμένοι στο κανάλι 3 και θα μάθετε τις απαντήσεις στα καυτά ερωτήματα: Τι θα γίνει με την αμύθητη περιουσία τους; Ποιος θα κρατήσει το κότερο και ποιος το τζετ; Πόσα δισεκατομμύρια ευρώ αντιστοιχούν στο κάθε παιδί;

Αυτά και άλλα πολλά σε λίγο, μόνο στο κανάλι 3! Το κανάλι που ξέρει την αγωνία σας!

Γυναίκα: - Πω πω! Το άκουσες Πέτρο μου; Να αυτά είναι βάσανα! Κι εμείς γκρινιάζουμε για μια απόλυση! Ποιοι λες να 'ναι;

Άντρας: - Τι να σου πω Αγγελική μου! Έχω σοκαριστεί! Τελικά έχει δίκιο ο λαός που λέει « Πας να πεις τον πόνο σου και ακούς χειρότερα »!

Γυναίκα: - Κι εμείς που νομίζαμε πως οι πλούσιοι δεν έχουν βάσανα! Εγωιστές που είμαστε!

Άντρας: - Αρχίζω να πιστεύω πως καλύτερα που απολυθήκαμε! Γιατί αν δουλεύαμε και πες, στραβού διαόλου κάναμε λεφτά και μετά χωρίζαμε;

Γυναίκα: - Πω πω! Ούτε να το σκέφτομαι! Τελικά μια χαρά είμαστε! Να πάρεις αύριο το αφεντικό σου να πεις «ευχαριστώ»!

Άντρας: - Αυτό θα κάνω!

 

                                            Τραγούδι: Τελεβιζιόν

 

Σαν να βλέπω στα μάτια σας πως αρχίσατε να αναγνωρίζετε τον Άλλο! Μερικοί λένε πως είναι οι δημοσιογράφοι που με πλήρη συνείδηση λένε στον κόσμο ψέματα και τον παραπλανούν. Άλλοι λένε πως είναι το ζευγάρι που αφήνει να το κοροϊδεύουν και να το παραπλανούν. Κοντά είστε όλοι! Όπου να ΄ναι θα δείτε τον Άλλο καθαρά. Ας συνεχίσουμε όμως! Αυτή τη φορά στο επίκεντρο, η νεολαία μας!

 

                         Τραγούδι: Γυρίζω τις πλάτες μου στο μέλλον

 

                                     Νεολαία

Μαθητής 1: - Βαρεμάρα!

Μαθητής 2: - Ρουτίνα!

Μαθητής 3: - Ανία!

Μαθητής 4: - Με αγχώσατε τώρα!

Μαθητής 2: - Γιατί;

Μαθητής 4: - Γιατί δε βρίσκω άλλο συνώνυμο της λέξης « βαρεμάρα »! Τα είπατε όλα!

Μαθητής 1: - Κι από πότε έμαθες εσύ τι είναι τα συνώνυμα;

Μαθητής 2: - Μήπως χάλασες κι άρχισες να διαβάζεις;

Μαθητής 4: - Όχι ρε φίλε! Παρεξήγησες!

Μαθητής 5: - Αλήθεια, σκεφτήκατε τι θα κάνουμε με το σχολείο;

Μαθητής 1: - Ό,τι κάναμε πάντα! Θα το υποστούμε άλλη μια χρονιά!

Μαθητής 6: - Φρίκη!

Μαθητής 5: - Κι άντε πες το τελειώσαμε. Μετά τι κάνουμε;

Μαθητής 4: - Ο γέρος μου λέει να πάω στο μαγαζί να μου μάθει τη δουλειά.

Μαθητής 2: - Τι να σου μάθει, πώς να πουλάς κονσέρβες, φέτα και ρέγγες;

Μαθητής 4: - Άστα να πάνε!

Μαθητής 7: - Εμένα θέλει, ντε και καλά, να περάσω σε κάποια σχολή!

Μαθητής 5: - Τι σχολή;

Μαθητής 7: - Ό,τι να ΄ναι! Να έχω, λέει, ένα χαρτί για το μέλλον μου!

Μαθητής 1: - Σαν το δικό του; Που το 'χει κρεμασμένο πάνω απ' το τζάκι;

Μαθητής 7: - Θέλει, λέει, να το βλέπει κάθε πρωί πριν πάει στη δουλειά!

Μαθητής 4: - Ναι, οικοδόμος με πτυχίο ΑΕΙ!

Μαθητής 1: - Ρε αλλού είναι τα πολλά φράγκα!

Μαθητής 6: - Πού ρε;

Μαθητής 1: - Καλά, δε βλέπεις τηλεόραση; Ποιοι βγάζουν τα πολλά λεφτά;

Μαθητής 6: - Ποιοι;

Μαθητής 1: - Πάντως όχι οι πτυχιούχοι Πανεπιστημίου! Άρα;

Μαθητής 2: - Άρα;

Μαθητής 1: - Άρα, είμαστε σε καλό δρόμο!

Μαθητής 5: - Ποιο δρόμο λες;

Μαθητής 1: - Το δρόμο της επιτυχίας! Ακούστε! Θα τελειώσουμε το σχολείο χωρίς να έχουμε μάθει κάτι, θα αποτύχουμε στις Πανελλαδικές, θα πάρουμε μέρος σε κανένα τηλεπαιχνίδι, θα λέμε και θα κάνουμε ό,τι βλακεία μας κατέβει στο κεφάλι και ορίστε!

Μαθητής 4: - Τι;

Μαθητής 1: - Η συνταγή της επιτυχίας, βλάκα!

Μαθητής 4: - Δεν υπάρχει!

Μαθητής 1: - Ακριβώς!

Μαθητής 3: - Τι ακριβώς;

Μαθητής 1: ? Δεν υπάρχει άλλος δρόμος! Από πού νομίζετε έμεινε στους νέους αυτή η φράση; Δεν υπάρχει!

Μαθητής 5: - Από πού;

Μαθητής 1: - Απ΄το ότι δεν υπάρχει αύριο, δεν υπάρχει ελπίδα, δεν υπάρχει τίποτα!

Μαθητής 3: - Οπότε τι κάνουμε;

Μαθητής 1: - Τα ίδια!

Μαθητής 2: - Βαρεμάρα!

Μαθητής 3: - Ρουτίνα!

Μαθητής 4: - Ανία!

Όλοι: - ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ!!!!!

( Χτυπούν χαμογελώντας τα χέρια )

 

Εδώ, ξέρω τι σκέφτεστε! Αν είστε γονείς, θα λέτε « κοίτα κατάντια η νεολαία που αδιαφορεί για το μέλλον της ». Αν, πάλι, είστε παιδιά, θα λέτε « Σε αυτό τον κόσμο που φτιάξατε εσείς οι μεγάλοι, σιγά μην έχουμε μέλλον εμείς οι νέοι ». Ποιος να έχει άραγε δίκιο; Όπως και να ΄χει ένα είναι σίγουρο. Οι νέοι σήμερα, ψάχνουν να βρουν το δρόμο τους! Ας ακούσουμε τη φωνή τους!

 

                                      Τραγούδι: Το σύστημα

 

Ως τώρα ψάξαμε τον ένοχο στα κανάλια, στα γήπεδα, στην πολιτική, στους νέους! Όσοι ακόμα δεν τον βρήκατε μην ανησυχείτε! Έχει και συνέχεια!

 

                          Τραγούδι: Πρόβατα ( α΄ β΄ στροφή )

                                        Υπηρεσίες

1η μέρα

( Εφορεία. Ουρά 1 από πολίτες που περιμένουν. Η υπάλληλος εξυπηρετεί αργά γιατί μιλάει στο κινητό.)

2η μέρα

( τα ίδια. Ουρά 2 )

3η μέρα

( είναι τυχερός, είναι πρώτος στην ουρά 3 )

Πολίτης: - Καλημέρα!

Υπάλληλος: - Έτσι που λες, Ευτέρπη μου! Με έκανε έξω φρενών!

Πολίτης: - Συγγνώμη!

Υπάλληλος: - Αλλά τι περιμένεις; Άντρας δεν είναι; Όλα τα γουρούνια την ίδια μούρη!

Πολίτης: - Συγγνώμη, δεσποινίς.....

Υπάλληλος: - Περίμενε λίγο Ευτέρπη μου γιατί έχω μπροστά μου έναν εκπρόσωπο του είδους, που όλο με διακόπτει! Ορίστε, κύριε! Τι θέλετε;

Πολίτης: - Ε, θα ήθελα ένα αντίγραφο της φορολογικής μου δήλωσης γιατί το πρωτότυπο....

Υπάλληλος: - Ταυτότητα παρακαλώ!

Πολίτης: - Μάλιστα! Ορίστε!

Υπάλληλος: - Αίτηση!

Πολίτης: - Δεν έχω.... Τι αίτηση...

Υπάλληλος: - Δεν φτάνει, κύριε, που είστε αγενής και με διακόπτετε από το τηλεφώνημά μου, είστε και θρασύς! Πάρτε την αίτηση να τη συμπληρώσετε!

Πολίτης: - Μάλιστα, ευχαριστώ!

( τη συμπληρώνει και ξαναπάει στην ουρά 4 . Περνάνε 2 ώρες. Η υπάλληλος συνεχίζει να μιλά στο τηλέφωνο )

Υπάλληλος: - Ναι, αλλά κι εγώ δεν έκατσα άπραγη! Άκου να σου πω, του λέω...

Πολίτης: - Ε, συγγνώμη....

Υπάλληλος: - ...μη νομίζεις ότι αυτά περνάνε σε μένα!

Πολίτης: - Συγγνώμη, δεσποινίς, η αίτηση....

Υπάλληλος: - Εγώ δεν είμαι σαν τις γυναικούλες που ξέρεις!

Πολίτης: - Δεσποινίς.....

Υπάλληλος: - Πάλι αυτός ο ηλίθιος! Περίμενε λίγο να τον ξεφορτωθώ! Ορίστε, κύριε, τι θέλετε πάλι;

Πολίτης: - Έφερα την αίτηση....

Υπάλληλος: - Ποια αίτηση;

Πολίτης: - Για το αντίγραφο της φορολογικής μου δήλωσης....

Υπάλληλος: - Μάλιστα, μάλιστα. Ταυτότητα!

Πολίτης: - Ορίστε!

Υπάλληλος: - Αίτηση.

Πολίτης: - Ορίστε!

Υπάλληλος: - Πιστοποιητικό γέννησης.

Πολίτης: - Τι;

Υπάλληλος: - Κουφός είσαι άνθρωπέ μου!

Πολίτης: - Όχι, άκουσα, αλλά δεν μου είπατε πριν....

Υπάλληλος: - Ζήτα μου και τα ρέστα από πάνω! Σας παρακαλώ, κύριε! Βγάλτε το πιστοποιητικό και ελάτε πάλι! Άντε και καθυστερείτε τον κόσμο!

Πολίτης: - Μάλιστα, συγγνώμη...

Υπάλληλος: - Πω πω, απερίγραπτος τύπος! Μου έσπασε τα νεύρα! Πού είχαμε μείνει;

( Επιστρέφει. Περιμένει άλλες 2 ώρες )

Υπάλληλος: - Έτσι που λες Ευτέρπη μου! Πήγε να πει κάτι, αλλά εγώ...Κυρία! Του πέταξα το βάζο στο κεφάλι και έφυγα!

Πολίτης: - Συγγνώμη...

Υπάλληλος: - Άντε πάλι! Τι θέλετε κύριε;

Πολίτης: - Έφερα το πιστοποιητικό!

Υπάλληλος: - Ποιο πιστοποιητικό άνθρωπέ μου;

Πολίτης: - Για το αντίγραφο της φορολογικής μου δήλωσης;

Υπάλληλος: - Α ναι ναι. Ταυτότητα.

Πολίτης: - Ορίστε!

Υπάλληλος: - Αίτηση.

Πολίτης: - Ορίστε!

Υπάλληλος: - Πιστοποιητικό γέννησης.

Πολίτης: - Ορίστε!

Υπάλληλος: - Υπεύθυνη δήλωση.

Πολίτης: - Πώς;

Υπάλληλος: - Υπεύθυνη δήλωση απώλειας της δήλωσης, κύριε!

Πολίτης: - Μα, δεν μου είπατε...

Υπάλληλος: - Ακούστε, κύριε! Αρκετά με κουράσατε σήμερα! Πηγαίνετε, σας παρακαλώ και ελάτε με τα χαρτιά σας συμπληρωμένα!

( Φεύγει. Περνούν 3 ώρες. ¨Όταν φτάνει δεν υπάρχει ουρά. Κουβαλάει μια στοίβα χαρτιά )

Πολίτης: - Δεσποινίς!...... Δεσποινίς!

Υπάλληλος: - Ορίστε κύριε! Τι θέλετε;

Πολίτης: - Έφερα όλα τα χαρτιά που μου ζητήσατε κι ακόμη περισσότερα! Μέχρι εξέταση ούρων και πιστοποιητικό θανάτου της γιαγιάς μου έφερα! Πρέπει να τα έχω όλα! Θα μου δώσετε τώρα το πιστοποιητικό;

Υπάλληλος: - Τυφλός είστε, κύριε; Δε βλέπετε την ώρα; Είναι 1 και 1 λεπτό! Κλείσαμε, κύριε! Κλείσαμε!

Πολίτης: - Μα.....

Υπάλληλος: - Κλείσαμε είπα! Ελάτε τη Δευτέρα!

( Αρχίζει να τρώει τα χαρτιά του και φεύγει )

 

                                 Τραγούδι: πρόβατα ( γ΄στροφή )

Φαντάζομαι ότι ανάλογα σκηνικά έχετε ζήσει όλοι και φυσικά έχετε τις χειρότερες εντυπώσεις! Αν είστε απλοί πολίτες σίγουρα θα θυμώσατε με την υπάλληλο που δεν κάνει τη δουλειά της και ταλαιπωρεί τον κόσμο! Από την άλλη, βέβαια, το παράδοξο είναι ότι όλοι θέλουμε να βολευτούν τα παιδιά μας σε μια τέτοια θέση! Μισθός « Βρέξει χιονίσει » και φυσικά μονιμότητα! Έτσι δε λέμε όλοι; Αυτό δεν είναι το όνειρο κάθε Έλληνα; Καθισιό σε μια δημόσια υπηρεσία και σίγουρος μισθός; Βέβαια όταν μας το κάνουν αυτό οι άλλοι εκνευριζόμαστε! Αν το κάνουμε εμείς, έχουμε απλώς μια καλή δουλειά!

Όμως, ας προχωρήσουμε σε μια άλλη υπηρεσία ! Κι αυτή στην υπηρεσία του πολίτη! Είναι όμως; Για να δούμε!

                                         Ελληνική Αστυνομία

(Γυρίζει σπίτι και τα βρίσκει όλα άνω κάτω. Τσιρίζει, πιάνει το κεφάλι της, τραβάει τα μαλλιά της. )

Γυναίκα 2: - Αστυνομία! Αστυνομία!

( Παίρνει τηλέφωνο )

Αστυνομικός: ( λιμάρει τα νύχια της ) - Ελληνική Αστυνομία.

Γυναίκα 2: - Ναι, Αστυνομία! Με ακούτε παρακαλώ; Μόλις τώρα γύρισα στο σπίτι μου και τα βρήκα όλα άνω κάτω! Με ληστέψανε! Παναγιά μου! Τι θα κάνω;

Αστυνομικός: - Ωχ! Σε υστερική πέσαμε! Καλύτερα να την αποφύγω! ( αλλάζει τη φωνή της ) Ελληνική Αστυνομία! Ακούτε ηχογραφημένο μήνυμα.

Γυναίκα 2: - Τι; Αχ Παναγία μου!

Φωνή: - Αν τηλεφωνείτε για ληστεία.... Πατήστε 1.

Αν τηλεφωνείτε για φόνο ......Πατήστε 2

Αν τηλεφωνείτε για ληστεία μετά φόνου ...Πατήστε 3.

Γυναίκα 3: - Εεε, Ληστεία...να πατήσω το 1.

Φωνή: - Αν σας λήστεψαν το σπίτι.....Πατήστε 1.

Αν σας λήστεψαν το μαγαζί....Πατήστε 2.

Αν σας λήστεψαν στο δρόμο........Πατήστε 3.

Γυναίκα: - Το σπίτι..3. Αχ Θεέ μου!

Φωνή: - Αν ο ληστής ήταν Έλληνας ..... πατήστε 1.

Αν ο ληστής ήταν αλλοδαπός.... Πατήστε2.

Αν δεν γνωρίζετε τι ήταν........πατήστε 3.

Γυναίκα: - Αχ Χριστέ μου! 3.

Φωνή: - Αν ο ληστής ήταν άντρας.....πατήστε 1.

Αν ο ληστής ήταν γυναίκα......πατήστε2.

Αν δεν γνωρίζετε τι ήταν........πατήστε 3.

Γυναίκα: - Θα τρελαθώ! Πού να ξέρω Θεέ μου; Το 3.

Φωνή: - Ευχαριστούμε που καλέσατε!

Γυναίκα: - Όχι όχι, μην κλείνετε, Θέλω να αναφέρω....

Φωνή: - Τι να αναφέρεις κυρά μου; Εδώ δεν ξέρεις τα βασικά και περιμένεις από την Αστυνομία να σε βοηθήσει; Τι είναι η αστυνομία ε; Ο άγιος Φανούριος; Κάνε μας τη χάρη και μην απασχολείς τις γραμμές αν δεν έχεις κάτι σοβαρό να πεις! Άντε μη σε κλείσουμε μέσα για παρενόχληση Αρχής!

( κρατάει εμβρόντητη το ακουστικό. Το κλείνει τρομαγμένη. )

Γυναίκα 2: - Πω πω! Καλά που ήταν τηλεφωνητής! Στο τσακ τη γλύτωσα τη φυλακή! Τι την ήθελα εγώ την καταγγελία; Στο κάτω κάτω μια ληστειούλα ήταν! Θα συμμαζέψω κι ούτε γάτα ούτε ζημιά! Παναγίτσα μου!

 

Ποιος φταίει εδώ; Η υπάλληλος της αστυνομίας που δεν υπηρετεί τον πολίτη όπως οφείλει; Ή μήπως η γυναίκα πού όχι μόνο δεν αντιδρά αλλά είναι κι ευχαριστημένη που γλύτωσε τα χειρότερα;

Νομίζω, πως όλοι πλέον, έχουμε δει καθαρά τον Άλλο! Και μάλιστα μας φάνηκε πολύ γνωστός! Μας θυμίζει κάτι πολύ οικείο! Έχει κάτι από το γείτονα, κάτι από το φίλο μας, κάτι από τους συγγενείς μας, κάτι από τον ίδιο μας τον εαυτό! Μήπως τελικά, αυτός ο Άλλος, είμαστε εμείς;

 

                                  Τραγούδι: Χαιρετίσματα στην εξουσία

Θα σας δώσουμε μια τελευταία ευκαιρία! Θυμηθείτε την τελευταία φορά που χρειάστηκε να πάρετε μια σοβαρή απόφαση. Πώς νιώσατε; Ένας πόλεμος ξεκίνησε μέσα σας! Από τη μια η καρδιά σας και από την άλλη το μυαλό σας! Το καθένα με τα επιχειρήματά του κι εσείς στη μέση!

Αυτή η μάχη που γίνεται μέσα μας μοιάζει με τηλεοπτικό ντι μπέιτ ανάμεσα σε δυο πολιτικούς αρχηγούς! Λέει ο καθένας τα δικά του και προσπαθεί να σας πείσει. Στην περίπτωσή μας βέβαια, το ντι μπέιτ δεν είναι ανάμεσα σε δυο πολιτικούς αλλά ανάμεσα στον καλό και τον κακό μας εαυτό! Κάπως έτσι...

 

                                                  Ντι Μπεϊτ

Παρουσιαστής: - Κυρίες και κύριοι, ξεκινά το ντι μπέϊτ της ψυχής σας! Οι ερωτήσεις είναι συγκεκριμένες και αφορούν και τους δυο υποψηφίους. Η τελική απόφαση, βέβαια θα είναι δική σας! Και ξεκινάμε με τον κ. Καλοσυνάτο. Πείτε μας κύριε Καλοσυνάτε, ποια είναι η κοσμοθεωρία σας;

Καλοσυνάτος: - Μα φυσικά, η πίστη μου στον άνθρωπο! Ο άνθρωπος γεννιέται κατ΄ εικόνα και καθ΄ ομοίωση του Θεού και γι αυτό η ζωή και οι πράξεις του πρέπει να καθορίζονται από το νόημα των λόγων του Κυρίου! Κι όπως μας δίδαξε ο Κύριος, πρέπει να αγαπάμε τον πλησίον ακόμα και τους εχθρούς μας! Στη ζωή μας πρέπει πάντα να κάνουμε το καλό και να βοηθάμε τους συνανθρώπους μας που υποφέρουν!

Παρουσιαστής: - Μάλιστα! Κύριε κακορίζικε, απαντήστε, παρακαλώ στο ίδιο ερώτημα!

Κακορίζικος: - Εμείς, αγαπητή κυρία, δίνουμε έμφαση στο ίδιο τον άνθρωπο και τη ζωή του σε αυτή τη Γη. Γι αυτό και πασχίζω να κάνω τον άνθρωπο πλούσιο και δυνατό! Γιατί, τι είναι ο άνθρωπος χωρίς το χρήμα και την εξουσία; Ένα τίποτα! Άλλωστε ευτυχία είναι να έχεις την τσέπη σου γεμάτη, κανα δυο ωραία σπίτια, δυο τρία καλά αυτοκίνητα, τις καταθέσεις σου στην Τράπεζα και φυσικά καμιά εκατοστή ανθρωπάκια να σε υπηρετούν!

Καλοσυνάτος: - Μα σημασία δεν έχει μόνο ο εαυτός μας! Ο πλησίον....

Κακορίζικος: - Ποιος πλησίον, κύριε; Εκεί που μένω εγώ, όλοι οι πλησίον μου έχουν τα ίδια με εμένα!

Καλοσυνάτος: - Μα υπάρχουν δίπλα μας άνθρωποι που υποφέρουν, παιδιά που πεινάνε....

Κακορίζικος: - Ωχ κύριε! Είστε πολύ βαρετός! Πεινάει και υποφέρει αυτός που δεν δούλεψε ποτέ του!

Καλοσυνάτος: - Κι όμως, ο Χριστός είπε « αυτός που έχει δυο χιτώνες να δίνει τον ένα!»

Κακορίζικος: - Ο Χριστός μίλησε για χιτώνες, δεν μίλησε για λεφτά! Ελάτε στην πραγματικότητα, κύριε! Άλλωστε στη γειτονιά μου μένει και ο κ. Εκκλησιάδης. Πρωί βράδυ στην εκκλησία είναι αλλά δεν τον είδα να χαρίζει τη μια του βίλα στους φτωχούς!

Καλοσυνάτος: - Και η αγάπη; Η ανθρωπιά, Η ηθική; Το δίκιο;

Κακορίζικος: - Πω πω! Πραγματικά βαριέμαι! Άσε που περνάει ο χρόνος και ο χρόνος είναι χρήμα! Ακούστε κύριε! Έχετε μείνει πολύ πίσω! Τη σήμερον ημέρα ή θα είσαι με τους δυνατούς ή με τους αδύναμους! Εμείς αφήνουμε τους ανθρώπους να αποφασίσουν ελεύθερα! Δεν πιάσαμε κανέναν από το λαιμό!

Παρουσιαστής: _ Μάλιστα. Κυρίες και κύριοι ο χρόνος μας τελείωσε! Ακούσατε και τις δυο πλευρές και τώρα ήρθε η ώρα να αποφασίσετε. Οφείλω πάντως να σας ενημερώσω πως μέχρι στιγμής τα γκάλοπ δίνουν προβάδισμα στον κ. Κακορίζικο.

Κακορίζικος: - Είδατε που ο κόσμος έχει μυαλό;

Καλοσυνάτος: - Είδατε που ο κόσμος δεν έχει καρδιά;

 

Έτσι όπως σας βλέπω, νομίζω πως πετύχαμε το σκοπό μας! Τώρα πια ξέρετε ποιος είναι αυτός ο Άλλος και φυσικά καταλάβατε πως είστε εσείς που αποφασίζετε για τη ζωή σας! Ας αφήσουμε λοιπόν τις δικαιολογίες πως εμείς δεν φταίμε για τίποτα και ας δούμε καθαρά τον κόσμο γύρω μας και ας αναλάβουμε επιτέλους τις ευθύνες μας ο καθένας!

                             Τραγούδι: Καλημέρα Ελλάδα

Μετά από όλα αυτά που είδατε κι ακούσατε, είμαι σίγουρη πως καταλαβαίνετε πολύ καλά αυτό που δείχνει το σκηνικό μας. Ξέρετε τώρα πως οι μαύρες φιγούρες εκεί κάτω είμαστε όλοι εμείς! Κι αυτός ο τοίχος είναι δικό μας δημιούργημα! Τον φτάξαμε με όλα αυτά τα απαίσια υλικά που βλέπετε: τον εγωισμό μας, την απληστία μας το φόβο και το μίσος μας. Τον φτιάξαμε τάχα για να μας προστατέψει και να μας δώσει δύναμη και εξουσία πάνω στους άλλους! Μόνο που δυστυχώς για μας, όχι μόνο δεν μας έφερε την ευτυχία αλλά έκλεισε την ίδια τη ζωή από έξω!

Κι όμως είναι στο χέρι μας να γκρεμίσουμε αυτό τον τοίχο! Είναι στο χέρι μας να αλλάξουμε αυτό τον κόσμο και μαζί με αυτόν τη ζωή μας!

Το μόνο που χρειάζεται είναι να φανταστούμε τον κόσμο μας όπως θα θέλαμε να είναι και μετά να βάλουμε τα δυνατά μας να τον αλλάξουμε! Φυσικά θα πρέπει πρώτα να αλλάξουμε εμείς οι ίδιοι!

                              Τραγούδι: imagine

Φαντάσου έναν κόσμο,

όπου οι άνθρωποι δεν θα χρειάζονται τιμωρία ή επιβράβευση για να είναι καλοί!

Θα αρκεί μόνο να έχουν από πάνω τους τον καθαρό ουρανό!

Φαντάσου όλοι οι άνθρωποι

να ζουν σε ένα κόσμο χωρίς σύνορα

κι ας αυτό φαίνεται αδύνατο!

Σε έναν κόσμο όπου κανείς δεν θα χρειάζεται

να σκοτώσει ή να πεθάνει για κάποιο σκοπό!

Φαντάσου έναν κόσμο ειρηνικό,

χωρίς αίμα, χωρίς σκλαβιά, χωρίς πείνα!

Έναν κόσμο όπου όλοι οι άνθρωποι θα ζουν αδελφωμένοι

και θα μοιράζονται τα πάντα!

Φαντάσου έναν τέτοιο κόσμο

και μη βιαστείς να πεις πως είναι όνειρο!

Είμαστε βλέπεις πολλοί εμείς οι ονειροπόλοι!

Ελπίζουμε πως μια μέρα θα ενωθείς κι εσύ μαζί μας

και τότε πραγματικά ο κόσμος μας

θα γίνει έτσι όπως τον ονειρευτήκαμε!

 

 

                                                                                        Κωνσταντινίδου Κατερίνα

                                                                                                Εκπαιδευτικός

Φωτογραφίες... εδώ!

 

ΠΛΟΥΣΙΟΙ ΚΑΙ ΜΠΑΤΙΡΑΚΙΑ

Λεπτομέρειες

Γονική Κατηγορία: ΘΕΑΤΡΙΚΑ ΕΡΓΑ

Δημοσιεύτηκε στις Σάββατο, 08 Ιουνίου 2013 14:34

Εμφανίσεις: 6541

ΣΧΟΛΙΚΟ ΕΤΟΣ 2012-13

 

ΠΛΟΥΣΙΟΙ ΚΑΙ ΜΠΑΤΙΡΑΚΙΑ

ΣΚΗΝΗ 1

( Ο κ. Άκης Πλουσιάκης, φοράει ρόμπα και παντόφλες και μιλά στο τηλέφωνο. Ακούγεται από το ραδιόφωνο το τραγούδι "Όσοι έχουνε πολλά λεφτά". Μόλις ακούσει τα λόγια κουνάει το κεφάλι και κλείνει το ραδιόφωνο. Συνεχίζει να μιλά.)

Άκης: Τι μου λέτε τώρα κύριέ μου... Ξέρετε με ποιον μιλάτε; ... Όχι, όχι όχι!... Δεν με νοιάζει αν μπορείς!... Εγώ θέλω τα λεφτά μου, ακούς;... Όταν σε δάνειζα καλά ήτανε;... Τελείωσε... Αν δεν μου τα δώσεις σε μια βδομάδα, θα έχεις άσχημα ξεμπερδέματα!...

( Κλείνει το τηλέφωνο )

Άκης: Άιντε πια με τον κάθε βλάκα!... Πρώτα εκλιπαρούν να τους δανείσω και μετά μου κάνουν τον κακομοίρη... ( αλλάζει τη φωνή του ) Δεν μπορώ, κ. Άκη... Σας παρακαλώ, κ. Άκη...Μου ζητάτε μεγάλο τόκο κ. Άκη...

Γυναίκα!

( Δεν απαντά. Με πιο γλυκιά φωνή ) Ερμιόνη μου!

Ερμιόνη: Τι φωνάζεις πάλι άνθρωπέ μου;...

Άκης: Φωνάζω γιατί δεν ακούς μ' αυτά τα ρημάδια στ' αυτιά σου,. Τι ακούς όλη μέρα;

Ερμιόνη: ( με ύφος ) Χάρλεμ Σέικ!

Άκης: Τι ν' τούτο πάλι;

Ερμιόνη: Χάρλεμ Σέικ! Η τελευταία λέξη της μουσικής! Θες ν' ακούσεις;

Άκης: Όχι ευχαριστώ! Θέλω την εφημερίδα μου!

Ερμιόνη: Ε πες στην Τούλα να στη φέρει.

Άκης: Πού πας;

Ερμιόνη: Έχω δουλειά!

Άκης: Τι δουλειά;

Ερμιόνη: Έχω ραντεβού με τα κορίτσια για καφέ, μετά θα πάω για μανικιούρ, μετά για ανταύγειες και το απόγευμα θα πάω με την Κίτσα, τη Νίτσα και τη Σίτσα για ψώνια! Ενδιάμεσα έχω και ραντεβού με τον μασέρ μου! Πνίγομαι!

Άκης: Τι λες ρε παιδί μου... Θα μου πάθεις υπερκόπωση στο τέλος...

Ερμιόνη: Άστα Άκη μου... Στο τσακ είμαι... ( κοιτάζει το ρολόι της ) Πω πω άργησα! Φεύγω φεύγω! Γεια!

Άκης: Ωχ Παναγία μου! Τούλα!

Τούλα: Μάλιστα κύριε!

Άκης: Την εφημερίδα μου!

Τούλα: Μάλιστα κύριε!

Άκης: Κι έναν καφέ...

Τούλα: Μάλιστα κύριε!

Άκης: και κανα μπισκοτάκι...

Τούλα: Μάλιστα κύριε!

ΣΚΗΝΗ 2

( Η μαμά με τις δυο κόρες ετοιμάζουν το τραπέζι. Ακούγεται το τραγούδι «Φτωχολογιά». Μπαίνει ο πατέρας. Ακούει το τραγούδι, κουνάει το κεφάλι. Κλείνει το ραδιόφωνο. )

Παντελής: Γεια σας!

Μαρία: Καλώς τον!

Ελπίδα: Γεια σου πατερούλη!

Χαρά: Γεια σου μπαμπά!

Παντελής: Τι κάνουν τα μικρά μου; Πώς τα πήγατε σήμερα;

Χαρά: Καλά μπαμπά μου! Πήρα 10 στο τεστ της Γεωγραφίας κι έβαλα και 2 γκολάκια στο ποδόσφαιρο!

Παντελής: Μπράβο το κορίτσι μου! Εσύ μικρούλικο; Πώς τα πέρασες σήμερα;

Ελπίδα: Καλά πατερούλη! Έφαγα και μια τούμπα το πρωί! Δεν χτύπησα όμως!

Παντελής: Ευτυχώς!

Μαρία: Εσύ, πώς τα πήγες Παντελή μου; Έχουμε κανένα νέο;

Παντελής: Το καλύτερο! Έπιασα δουλειά!

Μαρία: Επιτέλους! Πού;

Παντελής: Στον εφοπλιστή που σου έλεγα. Τον κ. Πλουσιάκη. Ήμουν πολύ τυχερός! Ξέρεις τι λεφτά έχει; Άσε τα καράβια... Στόλος ολόκληρος! Πλουσιάκης όνομα και πράγμα!

Μαρία: Δόξα τω θεώ! Πάνω που είχαμε απελπιστεί!

Παντελής: Πραγματικά! Εσύ; Πώς τα πέρασες σήμερα;

Μαρία: Μια από τα ίδια... Δουλειά, σπίτι, μαγείρεμα, δουλειές... Όμως, ελάτε... αρχίστε να τρώτε! Το φαγητό θα κρυώσει!

Παντελής: Ξέχασα να σας πω... Αύριο είμαστε όλοι καλεσμένοι στο σπίτι, τι σπίτι... στη βίλα του κ. Πλουσιάκη! Είναι αρχή του λέει να γνωρίζει καλά τους εργάτες του και τις οικογένειές τους. Για να ξέρει με ποιους έχει να κάνει.

Μαρία: Μάλιστα... Αύριο λοιπόν περνάμε από επιτήρηση...

Χαρά: Και θα δούμε κι από κοντά πώς περνούν οι πλούσιοι!

ΣΚΗΝΗ 3

( Πάλι στο τηλέφωνο, πάλι ακούγεται το τραγούδι «Όσοι έχουνε πολλά λεφτά»)

Άκης: Ναι... Ναι... Κοίταξε να δεις... Σου το ξανάπα... Τα λεφτά δεν είναι πρόβλημα... Το γιοτ είναι δώρο για τα γενέθλια της κόρης μου... Θέλω το καλύτερο... Συνεννοηθήκαμε;

( Κλείνει το τηλέφωνο. Κουδούνι πόρτας )

Τούλα! Τούλα! Τι στο καλό... Κουφή είναι;... Γυναίκα!... Ερμιόνη!... Ερμιονούλα μου!... Ερμιονίτσα μου!...

( Η Ερμιόνη μπαίνει χορεύοντας. Βγάζει τ' ακουστικά. Τον αγριοκοιτάζει. )

Ερμιόνη: Τι θες πάλι και φωνάζεις;

Άκης: Πάλι αυτά τα μαραφέτια στ' αυτιά; Πάλι μούρλεμ σνέικ ακούς;

Ερμιόνη: Ακούω γκαγκναμ στάιλ!

Άκης: Άλλο και τούτο!

Ερμιόνη: Λέγε, τι θες;

Άκης: Χτύπησε το κουδούνι. Άνοιξε!

Ερμιόνη: Και τι μου το λες; Φώναξε την Τούλα...

Άκης: Τη φώναξα δεν απαντάει...

Ερμιόνη: Φώναξε τη Φρόσω...

Άκης: Φρόσω! Φρόσω!

Φρόσω: Μάλιστα!

Άκης: Μάλιστα κύριε είπαμε θα λες...

Φρόσω: Μάλιστα.... Κύριε!

Άκης: Άνοιξε την πόρτα!

Φρόσω: Μάλιστα..... Κύριε...

Άκης: Έτσι μπράβο!

( Μπαίνει ο Παντελής με την οικογένειά του )

Παντελής: Καλησπέρα κ. Πλουσιάκη!

Άκης: Βρε καλώς τον...

Μαρία: Καλησπέρα!

Άκης: Καλησπέρα. Από δω η γυναίκα μου η Ερμιόνη. ( Λιμάρει τα νύχια της ) Δεν σας κατάλαβε... Ακούει γαβ γαβ στάιλ!

Ερμιόνη: ( έχει βγάλει τ' ακουστικά ) Γκάγκναμ στάιλ το λένε!

Άκης: Καλά καλά... Περάστε καθίστε... Φρόσω... Καφέδες και δυο χυμούς για τα κορίτσια.

Μαρία: Ευχαριστούμε, μα δεν χρειάζεται...

Άκης: Α, επιμένω! ( Η Φρόσω χαζεύει ) Φρόσω! Τελείωνε!

Φρόσω: Μάλιστα.... Κύριε!

Άκης: Λοιπόν, θα μας συστήσεις την οικογένειά σου;

Παντελής: Βεβαίως! Από δω η γυναίκα μου, η Μαρία. Οι κόρες μου, η Χαρά και η Ελπίδα.

Χαρά-Ελπίδα: Γειά σας!

Άκης: Έχω κι εγώ μια κόρη στην ηλικία σας της Χαράς. Α, νάτη!

Αλίκη: Γεια σας! Γεια σου μαμά! Μπαμπούλη μου!

Άκης: Καλώς το μου! Μόλις τώρα έλεγα για σένα στον κ. Παντελή.

Αλίκη: Γεια σας!

Παντελής- Μαρία-κορίτσια: Γεια!

Άκης: Η κόρη μου, η Αλίκη! Τα καμάρι μου! Τι λες Αλίκη μου... Δεν παίρνεις τα κορίτσια να πάτε στο δωμάτιό σου να παίξετε;

Αλίκη: Φυσικά μπαμπούλη μου! Όμως πρώτα θέλω να σου ζητήσω κάτι!

Άκης: Τι θες;

Αλίκη: Να πριν λίγο είδα σε μια βιτρίνα ένα τέλειο φόρεμα! Το θέλω πολύ!

Άκης: Να το πάρεις!

Αλίκη: Ευχαριστώ μπαμπούλη μου! Ελάτε κορίτσια! Πάμε στο δωμάτιό μου!

ΣΚΗΝΗ 4

( Η Φρόσω σφουγγαρίζει. Ακούγεται το τραγούδι «εμείς τα φτωχοκόριτσα » Κουνάει το κεφάλι, αναστενάζει, κλείνει το ραδιόφωνο, κάθεται κι ανοίγει την τηλεόραση. Ειδήσεις )

Παρουσιάστρια: Στη συνέχεια του δελτίου μας, μια είδηση για τον πασίγνωστο εφοπλιστή, κ. Πλουσιάκη. Όπως μόλις πληροφορηθήκαμε, ο κ. Πλουσιάκης πρόκειται να αγοράσει πολυτελές γιοτ με σκοπό να το χαρίσει στην κόρη του για τα γενέθλιά της. Η ρεπόρτερ μας Πίτσα Πιπίτσα θα μας πει περισσότερα.

Πίτσα: Πράγματι, ο γνωστός εφοπλιστής κ. Πλουσιάκης προχώρησε σήμερα σε συμφωνία για την αγορά ενός πολυτελέστατου γιοτ, δώρο για την κόρη του που ΄'εχει τα γενέθλιά της. Κοντά μας έχουμε τον κ. Ευτυχίδη που μαζί του έκλεισε τη συμφωνία ο κ. Πλουσιάκης.

Ευτυχίδης: Εδώ και καιρό συζητούμε με τον κ. Πλουσιάκη για την αγορά του γιοτ. Τελικά σήμερα κλείσαμε τη συμφωνία και σε λίγες μέρες θα το παραδώσουμε.

Πίτσα: Πόσα χρήματα κοστίζει;

Ευτυχίδης: Δεν μπορώ να σας πω. Πάντως πρόκειται για τεράστιο ποσό....Αστρονομικό!

Φρόσω: Α τον άτιμο! Θα δώσει τόσα λεφτά για το δωράκι της κόρης του, κι εμένα κόντεψε να με απολύσει όταν του ζήτησα αύξηση! Μου έκοψε και το δώρο των Χριστουγέννων και του Πάσχα γιατί λέει βρισκόμαστε σε ύφεση! Θα τρελαθώ! Τούλα! Τούλα!

Τούλα: Τι φωνάζεις καλε;

Φρόσω: Που να σου τα λέω!

Τούλα: Πες τα μου κι εδώ!

Φρόσω: Θυμάσαι που ζητήσαμε αύξηση από τον κύριο κι αυτός αντί για αύξηση μας έκοψε τα δώρα;

Τούλα: Θυμάμαι.

Φρόσω: Θυμάσαι που μας είπε πως δεν έχει λεφτά για αυξήσεις και κινδυνεύει με πτώχευση;

Τούλα: Θυμάμαι.

Φρόσω: Κάτσε λοιπόν κάτω να σου πω τι έμαθα μόλις τώρα!

ΣΚΗΝΗ 6

( Οι εργάτες μαζεμένοι συζητάνε. Ακούγεται το τραγούδι «Τα μουτζουρωμένα χέρια» Μπαίνει ο επιστάτης. Κλείνει το ραδιόφωνο )

Επιστάτης: Ησυχία! Μπείτε όλοι στη σειρά! Θα σας μιλήσει ο κ. Πλουσιάκης! Έτσι μπράβο!

Άκης: κυρίες και κύριοι... Όπως όλοι γνωρίζετε, οι καιροί είναι πολύ δύσκολοι! Η ύφεση μας έχει τσακίσει! Δυστυχώς, είμαι υποχρεωμένος να προχωρήσω σε νέες περικοπές μισθών και ίσως και σε απολύσεις!

Εργάτης 1: Μα κ. Άκη, πώς θα ζήσουμε αν μας απολύσετε;

Εργάτης 2: Έχουμε οικογένεια, παιδιά, χρέη!

Εργάτης 3: Τι θ' απογίνουμε;

Άκης: Ντροπή σας! Εδώ κινδυνεύει η επιχείρηση, η Ελλάδα, η Ευρώπη, κι εσείς σκέφτεστε μόνο τον εαυτούλη σας;

Εργάτης 4: Μα κ. Άκη, τόσα χρόνια σας δουλεύουμε.... Που θα βρούμε άλλη δουλειά;

Εργάτης 5: Θα βρεθούμε στο δρόμο!

Εργάτης 6: Θα μας πάρουν το σπίτι!

Άκης: Έλα έλα, που τα κάνετε όλα τραγικά! Γυρίστε στις δουλειές σας τώρα! Το μεσημέρι θα σας ανακοινωθούν τα ονόματα όσων θα απολυθούν. Για τους υπόλοιπους ο μμισθός θα μειωθεί κατά 30 %... Τελειώσαμε!

ΣΚΗΝΗ 7

( Πάλι τηλέφωνο. Το ίδιο τραγούδι για τους πλούσιους. Το κλείνει θυμωμένος )

Άκης: ( στο τηλέφωνο ) Εντάξει, εντάξει... Σε περιμένω...

Φρόσω: Κύριε...

Άκης: Λέγε...

Φρόσω: Κύριε, θα 'θελα...

Άκης: Ναι...

Φρόσω: Να... εγώ θα 'θελα να ...

Άκης: Φτιάξε μου έναν καφέ!

Φρόσω: Μάλιστα, αμέσως... όμως να... θέλω να σας ζητήσω κάτι... Εγώ και...

( ακούγεται το κουδούνι )

Άκης: Ο δικηγόρος μου.

Φρόσω: Όχι όχι ο δικηγόρος, εγώ και η ...

Άκης: Ο δικηγόρος μου. Ήρθε. Άνοιξε την πόρτα!

Καλώς τον! Φρόσω δύο οι καφέδες!

Δικηγόρος: Καλησπέρα!

Φρόσω: Μάλιστα, αμέσως.... Όμως να, εγώ και η Τούλα...

Τούλα: Να 'μαι κι εγώ!

Άκης: Τι συμβαίνει; Τι μου κουβαλήθηκες κι εσύ εδώ; Έλα πηγαίνετε, έχω δουλειά...

Φρόσω: Μα κύριε, εγώ και η Τούλα θέλουμε...

Άκης: Έχω δουλειά, είπαμε!

Φρόσω-Τούλα: ...αύξηση!

Άκης: Αύξηση!!!! Βρε άντε από δω που μου ζητάτε αύξηση τέτοιες εποχές! Να είστε κι ευχαριστημένες που δεν σας απολύω! Και μια που το θημήθηκα... Ξεκινά;με με μια μείωση 30% του μισθού σας και βλέπουμε...Άκου κει αύξηση... Να με καταστρέψετε θέλετε;

( Φεύγουν με το κεφάλι κάτω )

Άκης: Σ΄ ακούω.

Δικηγόρος: Όλα εντάξει κύριε Άκη! Όλα τα χαρτιά είναι έτοιμα. Όποτε θέλετε υπογράφετε και το γιοτ είναι δικό σας!

Άκης: Τέλεια! Όσο σκέφτομαι τη χαρά που θα κάνει το Αλικάκι μου!

ΣΚΗΝΗ 8

( Μαζεμένα όλα τα παιδιά. Ακούγεται το τραγούδι «Το σχολείο»)

Αλίκη: Λοιπόν παιδιά, όπως είπαμε... Την Κυριακή σας περιμένω όλους σπίτι μου για το πάρτι των γενεθλίων μου!

Παιδί 1: Εννοείται!

Παιδί 2: Δεν το χάνουμε με τίποτα!

Χαρά: Σ' ευχαριστώ για την πρόσκληση...

Αλίκη: Μα τι λες; Είμαστε οι καλύτερες φίλες. Εσένα δεν θα καλούσα;... Να πάρεις και την αδερφή σου! Αλήθεια... Θέλεις να πάμε σπίτι μου να σχεδιάσουμε το πάρτι;

Χαρά: Ευχαρίστως!

ΣΚΗΝΗ 9

( Τα ίδια. Εκνευρίζεται, ετοιμάζεται να το σπάσει, αλλά εμφανίζεται η γυναίκα του )

Άκης: Μπα! Πώς και δεν φοράς εκείνα τα ρημάδια στ' αυτιά σου;

Ερμιόνη: Περιμένω το μασέρ μου. Η Φρόσω και η Τούλα λείπουν για δουλειές, εσύ δεν ανοίγεις ποτέ την πόρτα, κάποιος πρέπει ν' ακούσει το κουδούνι! Αλήθεια... Τι έκανες τελικά με τους εργάτες;

Άκης: Τι να κάνω... Απέλυσα 25 και στους άλλους έκανα περικοπές μισθού... Και μια και μιλάμε για απολύσεις, αποφάσισα να απολύσω κι αυτόν τον Παντελή! Δεν τον χρειαζόμαστε!

Ερμιόνη: Τι;

( Το ζευγάρι χειρονομεί και μιλάνε χωρίς ν' ακούγονται, γιατί ακούμε το διάλογο ανάμεσα στις δυο υπηρέτριες που επέστρεψαν τη στιγμή που ακούστηκε η απόλυση των εργατών και του Παντελή )

Φρόσω: Πω πω! Άκουσες Τούλα;

Τούλα: Άκουσα που να μην άκουγα!

Φρόσω: Απέλυσε λέει 25 εργάτες και θέλει να διώξει και τον κ. Παντελή! Νομίζω έρχεται και η σειρά μας!

( Τη στιγμή που αναφέρουν την απόλυση του Παντελή, μπαίνουν η Αλίκη και η Χαρά )

Χαρά: Άκουσες Αλίκη; Ο μπαμπάς σου θα απολύσει τον πατέρα μου!

Αλίκη: Είναι τρομερό!

Χαρά: Συμφορά! Τι θ' απογίνουμε τώρα;

Αλίκη: Μην απελπίζεσαι Χαρά! Κάτι θα υπάρχει να κάνουμε! Ηρέμησε! Πήγαινε σπίτι σου και μη λες τίποτα στον μπαμπά σου ακόμη. Κάτι θα σκεφτούμε!

ΣΚΗΝΗ 10

( Μπαίνει σπίτι ο Παντελής και ακούει και πάλι τη «Φτωχολογιά» Το κλείνει. )

Μαρία: Ξέρεις Παντελή μου... Σήμερα είδα ένα πολύ κακό όνειρο!

Παντελής: Τι είδες;

Μαρία: Είδα πως καθόσουν εδώ όπως τώρα, καλή ώρα, και ... Χτύπησε η πόρτα!

Παντελής: ( αφηρημένος ) Ε άντε ν' ανοίξεις!

Μαρία: Δεν με προσέχεις Παντελή μου! Στο όνειρο χτύπησε η πόρτα!

Παντελής: Α!

Μαρία: Ανοίγω λοιπόν και τι βλέπω;

Παντελής: ( παριστάνει πως έχει αγωνία ) Τι βλέπεις;

Μαρία: Βλέπω τον κ. Άκη να κρατά ένα φάκελο!

Παντελής: Με το μισθό μου;

Μαρία: Όχι... με την απόλυσή σου!

Παντελής: Ηρέμησε γυναίκα και μην τρελαίνεσαι! Όνειρο ήταν... Ο κ. Άκης είναι πολύ ευχαριστημένος μ' εμένα. Μου το είπε. Με κάλεσε μάλιστα σπίτι του για μπυρίτσες!

Μαρία: Μακάρι Παντελή μου, γιατί αλίμονό μας αν χάσεις αυτή τη δουλειά!

ΣΚΗΝΗ 11

( Αρχίζει και πάλι το τραγούδι. Σηκώνεται απότομα, αγριοκοιτάζει το ραδιόφωνο κι εκείνο σταματάει. Μπαίνει η Αλίκη )

Αλίκη: Πατερούλη!

Άκης: Καλώς τη μου! Τι κάνει το κορίτσι μου;

Αλίκη: Είμαι πολύ στενοχωρημένη μπαμπούλη μου!

Άκης: Γιατί; Σε πείραξε κανείς;

Αλίκη: Κανείς...

Άκης: Ε τότε τι σου φταίει;

Αλίκη: Εσύ!

Άκης: Εγώ;

Αλίκη: Ναι εσύ!

Άκης: Γιατί; Τι έκανα;

Αλίκη: Ετοιμάζεσαι να απολύσεις τον κ. Παντελή!

Άκης: Πού το ξέρεις εσύ αυτό;

Αλίκη: Άκουσα τη Φρόσω πριν που το έλεγε στην Τούλα...

Άκης: Πάλι κρυφάκουγε αυτή!

Αλίκη: Είναι αλήθεια λοιπόν;

Άκης: Ε, ναι...

Αλίκη: Μα γιατί; Εσύ τον συμπαθούσες!

Άκης: Ε όχι και τον συμπαθούσα! Τέλος πάντων, ο κύριος αυτός δεν μας χρειάζεται πλέον. Δεν κάνει και τίποτα σπουδαίο! Τζάμπα τον πληρώνω!

Αλίκη: Σε παρακαλώ μπαμπά μου! Μην τον απολύσεις!

Άκης: Μα τι σ' έπιασε; Τι σε νοιάζει εσένα ο Παντελής; Τέλος πάντων... Έχω δουλειά... Εσύ κοίτα να ετοιμάσεις το πάρτι σου και μην ανησυχείς για τ' άλλα... Και να δεις τι έκπληξη σου έχω ετοιμάσει!

ΣΚΗΝΗ 12

( Η Αλίκη γυρίζει στο δωμάτιό της και στα παιδιά. Παίρνει τηλέφωνο στη Χαρά )

Αλίκη: Έλα Χαρά! Η Αλίκη είμαι...

Χαρά: Τι έγινε; Έμαθες τίποτα;

Αλίκη: Δεν λέγονται αυτά από το τηλέφωνο... Έλα από δω. Είναι και τα παιδιά. Σε περιμένω!

Παιδί 3: Την καημένη τη Χαρά...

Αλίκη: Τώρα έρχεται...

Παιδί 4: Και είναι σίγουρο πως θα τον απολύσει το μπαμπά της;

Αλίκη: Ναι. Όμως δεν πρέπει να το αφήσουμε να γίνει. Κάτι πρέπει να κάνουμε!

Χαρά: Γεια σας παιδιά!

Αλίκη: Καλώς τη!

Παιδί 5: Μόλις μάθαμε τα νέα... Λυπάμαι πολύ! Κουράγιο!

Αλίκη: Δυστυχώς ο μπαμπάς μου φαίνεται αποφασισμένος...

Παιδί 6: Ελάτε, ας αλλάξουμε κουβέντα! Τι δώρο θα σου πάρει ο μπαμπάς σου;

Αλίκη: Πας καλά; Εδώ η οικογένεια της Χαράς καταστρέφεται κι εσύ μιλάς για δώρα και γενέθλια;

Παιδί 6: Καλά ντε! Είπα να ελαφρύνω την ατμόσφαιρα... Συγγνώμη Χαρά!

Παιδί 7: Εγώ λέω να τον παρακαλέσεις πάλι!

Χαρά: Να τον παρακαλέσω κι εγώ!

( Κουδούνι )

Άκης: Τούλα! Την πόρτα! Βρε καλώς τον Παντελή!

Χαρά: Ο μπαμπάς μου!

Παιδί 8: Λες να τον φώναξε για να τον απολύσει;

Χαρά: Πω πω! Τι θα κάνουμε;

Παντελής: Γεια σας κ. Άκη! 'Όπως βλέπετε ήρθα...

Αλίκη: Μη πατέρα! Μη σε παρακαλώ!

Χαρά: Μη κ. Άκη! Μην απολύσετε τον πατέρα μου!

Άκης: Τι;

Παντελής: Τι; Να με απολύσει;

Αλίκη: Σε παρακαλώ μπαμπούλη μου! Κάνε μου αυτή τη χάρη κι εγώ δεν θέλω κανένα άλλο δώρο για τα γενέθλιά μου!

Παντελής: Τι λένε τα παιδιά κ. Άκη; Θα με απολύσετε;

Άκης: Όχι βέβαια! Ποιος το είπε αυτό;

Αλίκη: Εσύ;

Άκης: Εγώ;

Αλίκη: Ναι είπες θα απολύσεις τον κ. Παντελή γιατί δεν κάνει σωστά τη δουλειά του!

Παντελής: Δεν κάνω σωστά τη δουλειά μου;

Άκης: Μα δεν εννοούσα τον Παντελή! ( τον δείχνει )

Αλίκη: Ποιον εννοούσες τότε;

Άκης: Τον Παντελή!

Παντελής: Εμένα;

Άκης: Όχι!

Μαζί: Ε ποιον;

Άκης: Τον Παντελή, το μασέρ της μάνας σου!

Χαρά: Δηλαδή δεν απολύετε τον πατέρα μου;

Παντελής: Δηλαδή δεν απολύομαι;

Άκης: Ο-ΧΙ!

Αλίκη: Αχ μπαμπούλη μου! Σ' ευχαριστώ!

Χαρά: Ευχαριστώ κ. Άκη!

Παντελής: Εγώ τώρα τι να πω;

Χαρά: Πες ευχαριστώ μπαμπά μου και πάμε πριν το μετανιώσει!

ΤΟ ΠΑΡΤΙ

( Το πάρτι της Αλίκης. Ακούγεται το τραγούδι « lets go party»)

Παιδί: Τέλειο το πάρτι!

Παιδί: Ναι ναι! Πολύ ωραίο!

Παιδί: Να ζήσεις Αλίκη! Χρόνια πολλά!

Παιδί: Ακόμη δεν πιστεύω πάντως αυτό που έκανες!

Παιδί: Τι έκανε;

Παιδί: Καλά... δεν έμαθες;

Παιδί: Όχι, τι;

Παιδί: Ο μπαμπάς της Αλίκης θα της έκανε δώρο για τα γενέθλιά της ένα γιοτ!

Παιδιά: Αααα!

Παιδί: Κι εσύ που το ξέρεις;

Παιδί: Μου το είπε η Φρόσω!

Αλίκη: Να μια φορά που μας βγήκε σε καλό που κρυφακούει η Φρόσω!

Παιδί: Μόλις το έμαθε η Αλίκη μας, έπιασε το μπαμπά της και του είπε πως δεν θέλει τέτοιο ακριβό δώρο τη στιγμή που τόσοι άνθρωποι υποφέρουν γύρω μας!

Παιδιά: Αααα!

Παιδί: Του είπε μάλιστα πως αν θέλει να της κάνει το καλύτερο δώρο, να διαθέσει τα χρήματα για την αγορά του γιοτ για να ξαναπροσλάβει τους εργάτες που απέλυσε και τον κ. Παντελή!

Παιδιά: Οοοο!

Παιδί: Και που έμαθε η Αλίκη για τις απολύσεις;

Παιδί: Της το είπε η Φρόσω!

Παιδί: Και καλά, ο πατέρας σου δέχτηκε;

Παιδί: Περίεργο! Τόσο εύκολα;

Αλίκη: Ε όχι και τόσο εύκολα!

Παιδί: Δηλαδή;

Αλίκη: Μια βδομάδα τώρα το ναυπηγείο έχει νεκρώσει από την απεργία των εργατών!

Παιδί: Αααα!

Αλίκη: Και μια βδομάδα τώρα η μαμά μου ακούει στη διαπασών γκάγκναμ στάιλ και δεν του μιλάει που της απέλυσε το μασέρ!

Παιδί: κατάλαβα!

Αλίκη: Και το χειρότερο... Μια βδομάδα τώρα η Φρόσω κι η Τούλα απεργούν κι αυτές... Πιάσαμε κατσαρίδες!

Παιδί: τρία μέτωπα ανοιχτά!

Αλίκη: Πού ν' αντέξει;

Χαρά: Κι έτσι τέλος καλό, όλα καλά!

Παιδί: Τι θα γίνει; Θα κόψουμε την τούρτα;

Χαρά: Πρώτα θα πούμε το τραγούδι!

Παιδί: Να ζήσεις Αλίκη...

Αλίκη: Αφήστε το τραγουδάκι αυτό και πάμε να πούμε ένα άλλο τραγούδι! Στον μπαμπά μου!!

ΤΡΑΓΟΥΔΙ: «Τι τα θέλεις τα λεφτά;»

( Τα παιδιά τραγουδούν και χορεύουν γύρω από τον Άκη )

Το Θεατρικό έγραψε η Σοφία Σ.

μαθήτρια της ΣΤ΄Τάξης.

Συγχαρητήρια Σοφία!!!