ΞΩΤΙΚΑ ΚΑΙ ΚΑΛΙΚΑΝΤΖΑΡΟΙ

• 
• 

Λεπτομέρειες

Γονική Κατηγορία: ΘΕΑΤΡΙΚΑ ΕΡΓΑ

Δημοσιεύτηκε στις Δευτέρα, 28 Νοεμβρίου 2016 14:49

Εμφανίσεις: 1030

Ξωτικά και Καλικάντζαροι

Χριστούγεννα 2016

 

Αφηγητής: - Πολύ μακριά από εδώ, στη χώρα των αιώνιων πάγων, στην άκρη του χιονισμένου δάσους με τα πανύψηλα έλατα, βρίσκεται το σπιτάκι του Αι- Βασίλη. Είναι ένα μικρό ξύλινο σπιτάκι, φτιαγμένο με χοντρούς κορμούς δέντρων. Το μεγάλο τζάκι του καίει ασταμάτητα και στην κουνιστή πολυθρόνα δίπλα του κάθεται ο Άγιος Βασίλης. Από ένα τεράστιο τσουβάλι στα πόδια του, βγάζει τα χιλιάδες γράμματα των παιδιών όλου του κόσμου και τα διαβάζει προσεκτικά. Σε ένα χοντρό τετράδιο στα πόδια του γράφει τα ονόματα των παιδιών, τα παιχνίδια που του ζητούν και τη χώρα τους. Κάθε τόσο, τα ξωτικά, ανεβαίνουν από το τεράστιο υπόγειο εργαστήριο παιχνιδιών και παίρνουν τις παραγγελίες των παιδιών και φτιάχνουν τα παιχνίδια τους για τα Χριστούγεννα.

Έτσι κι απόψε. Ο Άγιος Βασίλης, κάθεται στην πολυθρόνα του και δίνει οδηγίες στα ξωτικά. Ο σάκος δίπλα τους, έχει πια αδειάσει και τα τελευταία γράμματα βρίσκονται στην αγκαλιά του ανοιγμένα. Σε δυο μέρες είναι Χριστούγεννα και στις λίγες ώρες που απομένουν πρέπει όλα να είναι έτοιμα.

ΣΚΗΝΗ 1

Χριστουγεννιάτικη μουσική

Άγιος Βασίλης: - Αυτά είναι και τα τελευταία δώρα. Μέχρι το πρωί πρέπει να είναι έτοιμα!

Ξωτικό 1: - Μάλιστα, Άγιε! Όλα θα είναι έτοιμα!

Άγιος Βασίλης: - Το έλκηθρο είναι έτοιμο; Του κάνατε σέρβις;

Ξωτικό 2: - Έτοιμο, Άγιε! Σαν καινούριο!

Άγιος Βασίλης: - Οι τάρανδοι; Έτοιμοι κι αυτοί; Γεροί; Δυνατοί;

Ξωτικό 3: - Ναι, Άγιε! Του Πράτσνερ του πέρασε η γαστρεντερίτιδα και ο Βίξεν βήχει λιγότερο! Όσο για τον Ρούντολφ, το μόνο που του έμεινε από το τρομερό συνάχι του, είναι μια κατακόκκινη μύτη!

Άγιος Βασίλης: - Ωραία! Όλα έτοιμα λοιπόν! Πάρτε και τον σάκο μου να τον ράψετε γιατί ξηλώθηκε στην ακρούλα!

Ξωτικό 1: - Μάλιστα Άγιε! ( στους άλλους ) Ελάτε πάμε! Να αφήσουμε τον Αι Βασίλη να ξεκουραστεί! Τόσες μέρες άυπνος..

Αφηγητής: - Τα ξωτικά κατεβαίνουν στο υπόγειο εργαστήριο να τελειώσουν τα τελευταία δώρα. Ο Άγιος Βασίλης, ξαπλώνει στην πολυθρόνα του αναπαυτικά και σε λίγο τον παίρνει ο ύπνος.. Δυστυχώς, δεν ξέρει πως, όσο αυτός κοιμάται ήσυχος και τα ξωτικά δουλεύουν ασταμάτητα για να είναι όλα τέλεια, κάποια άλλα πλάσματα, κατάμαυρα και πονηρά, έχουν σχεδιάσει από καιρό να καταστρέψουν τα πάντα! Να καταστρέψουν τα Χριστούγεννα!

ΣΚΗΝΗ 2

ΜΟΥΣΙΚΗ: The Pink Panther Theme Song

( Οι καλικάντζαροι μπαίνουν στις μύτες των ποδιών τους. Πλησιάζουν αθόρυβα τον Άγιο Βασίλη. Ακούγεται ένα ροχαλητό. Τρομάζουν αλλά γρήγορα συνέρχονται.)

Καλικάντζαρος 1: - Μαμάκα μου! Τι ήταν τούτο; Φταρώθηκα!

Καλικάντζαρος 2: - Σκάσε ρε! Θα τον ξυπνήσεις!

Καλικάντζαρος 3:- Εγώ να σκάσω αλλά άκου την καρδούλα μου πώς χτυπάει! Σαν το χαλασμένο ρολόι στο σπίτι σου!

Καλικάντζαρος 2: - Δεν είναι χαλασμένο το ρολόι στο σπίτι μου! Απλώς το κάναμε να χτυπάει δυνατά γιατί ο παππούς μου δεν ακούει καλά!

Καλικάντζαρος 4: - Δεν μου λέτε; Τώρα θα τα πείτε όλα;

Καλικάντζαρος 2: - Μα μου λέει πως το ρολόι μου είναι χαλασμένο!

Καλικάντζαρος 4:- Δεν μου λες, τι τους πήραμε αυτούς μαζί; Θα μας χαλάσουν τη δουλειά!

Καλικάντζαρος 5: - Άσ' τους! Τους χρειαζόμαστε γιατί είναι βαριά η δουλειά που έχουμε να κάνουμε και χρειαζόμαστε όλα τα χέρια! Κι έπειτα ο Άγιος Βασίλης είναι τόσο κουρασμένος που δεν τον ξυπνάει ούτε τρένο!

Καλικάντζαρος 6: - Ναι! Κάθεται τόσους μήνες και διαβάζει γράμματα και φτιάχνει με τα ξωτικά του παιχνίδια για όλα τα χαζά παιδιά του κόσμου! Ο χαζός!!

Καλικάντζαρος 7: - Γιατί τα λες χαζά τα παιδιά του κόσμου;

Καλικάντζαρος 6: - Χαζά είναι! Αφού πιστεύουν πως υπάρχει Άγιος Βασίλης!

Καλικάντζαρος 1: - Γιατί.. Δεν υπάρχει;

Καλικάντζαρος 6: - Όχι βέβαια!

Καλικάντζαρος 1: - Και τότε.. τούτος εδώ ποιος είναι;

Καλικάντζαρος 6: - Ο Άγιος Βασίλης!

Καλικάντζαρος 1: - Αυτός που δεν υπάρχει;

Καλικάντζαρος 6: - Αυτός!

( πηγαίνει συνωμοτικά κοντά στους άλλους )

Καλικάντζαρος 1: - Παιδιά.. Αυτός δεν πάει καλά! Λέει πως αυτός εκεί, είναι ο Άγιος Βασίλης, αλλά και δεν είναι, γιατί δεν υπάρχει!

Καλικάντζαρος 4: - Θα σταματήσετε τις βλακείες; Τι του λες αυτουνού και τον έχεις τρελάνει;

Καλικάντζαρος 6: - Την αλήθεια!

Καλικάντζαρος 1: - Εμένα έχει τρελάνει; Αυτός είναι τρελός!

Καλικάντζαρος 3: - Σταματήστε επιτέλους! Αυτό που ήθελε να σου πει αυτός ο βλάκας

( αγριοκοιτάζει τον άλλο ) είναι πως εμείς δεν θέλουμε τα παιδιά να πιστεύουν πως υπάρχει Άγιος Βασίλης!

Καλικάντζαρος 1: - Αααα... Γιατί;

Καλικάντζαρος 3: - Γιατί αν πιστεύουν στον Άγιο Βασίλη, πιστεύουν πως θα τους φέρει και δώρα και γι αυτό πρέπει να είναι καλά παιδιά!

Καλικάντζαρος 1: - Αααα.. Κι εμείς δεν θέλουμε να είναι καλά παιδιά;

Όλοι μαζί: - Όχι!

Καλικάντζαρος 3: - Κατάλαβες τώρα;

Καλικάντζαρος 1: - Όοοχιιι Ναι! Κατάλαβα..

Καλικάντζαρος 4: - Γι αυτό είμαστε σήμερα εδώ!

Καλικάντζαρος 1: - ( διστακτικά ) ε ναι.. γι αυτό..

Καλικάντζαρος 6: - Ορίστε! Τι κατάλαβες; Εγώ σου τα εξήγησα καλύτερα!

Καλικάντζαρος 4: - Λοιπόν! Τέρμα τα λόγια! Σε λίγο τα ξωτικά θα τελειώσουν και με τα τελευταία δώρα. Κι όπως είναι κουρασμένα θα πάνε κατ' ευθείαν για ύπνο. Και τότε εμείς θα δράσουμε!

Καλικάντζαρος 1: - Τι θα κάνουμε δηλαδή;

Καλικάντζαρος 3: - Τίποτα δεν κατάλαβε αυτός..

Καλικάντζαρος 6: - ( κάνει κίνηση με το χέρι ) Ακατοίκητο!

Καλικάντζαρος 4: - Σταματήστε! Μόλις κοιμηθούν τα ξωτικά, θα κατέβουμε στο υπόγειο και θα κλέψουμε όλα τα δώρα!

Καλικάντζαρος 6: - ( Ξύνει το κεφάλι του ) Αυτό ήρθαμε να κάνουμε;

Καλικάντζαρος 1: - ( ειρωνικά ) Ακατοίκητο!

Καλικάντζαρος 3: - ναι αυτό ήρθαμε να κάνουμε! Γιατί αν κλέψουμε τα δώρα, ο Άγος Βασίλης δεν θα πάει δώρα στα παιδιά κι αυτά θα πιστέψουν πως δεν υπάρχει Άγιος Βασίλης! Το καταλάβαμε τώρα όλοι;

Όλοι: - Ναιιιι!

Καλικάντζαρος 1: - Και όοολα αυτά τα δώρα, τι θα τα κάνουμε;

Καλικάντζαρος 4: - Σταματήστε! Κάτι ακούω! Πρέπει να είναι τα ξωτικά! Γρήγορα! Κρυφτείτε!

( τρέχουν όλοι να κρυφτούν. Ο Καλικάντζαρος 6 κρύβεται πίσω από την πολυθρόνα και ο Καλικάντζαρος 1 ρίχνει πάνω του ένα ύφασμα και παριστάνει το σκαμπό )

ΣΚΗΝΗ 3

( Ανεβαίνουν από το υπόγειο τα ξωτικά. Φαίνονται κουρασμένα )

Ξωτικό 4: - Δεν το πιστεύω ότι τελειώσαμε.. Είμαι πτώμα!

( κάθεται πάνω στο «σκαμπό». Ακούγεται ένα «Ωχ!». Πετάγεται πάνω.)

Ξωτικό 4: - Τι ήταν αυτό;

Ξωτικό 5: - Ποιο;

Ξωτικό 4: - Δεν το ακούσατε; Ακούστηκε ένα «Ωχ»!

Ξωτικό 5: - Δεν άκουσα τίποτα! Με την κούραση που έχω τα αυτιά μου βουίζουν! Το ίδιο και τα δικά σου!

Ξωτικό 1: - Κοιμήθηκε ο Άγιος.. Είναι πολύ κουρασμένος! Κάτσε να τον σκεπάσουμε μην κρυώσει!

( παίρνει το πανί πάνω από το «σκαμπό» και σκεπάζει τον Άγιο Βασίλη. Ο Καλικάντζαρος 1 κάθεται ακίνητος, με κλειστά μάτια. Τα ξωτικά χασμουριούνται, τρίβουν τα μάτια τους από τη νύστα )

Ξωτικό 1: - Ελάτε, πάμε κι εμείς για ύπνο!

( χωρίς να δουν τον Καλικάντζαρο 1, φεύγουν. Οι καλικάντζαροι βγαίνουν από την κρυψώνα τους. Ο Καλικάντζαρος 1 κάθεται ακόμη στη θέση του με κλειστά μάτια )

Καλικάντζαρος 6: - Τι κάνει τούτος;.. Εεεε! Ξύπνα!

Καλικάντζαρος 1: - Φφφφφύγανε;

Καλικάντζαρος 6: - Φφφφύγανε!

Καλικάντζαρος 1: - Είσαι σσσσίγουρος;

Καλικάντζαρος 6: - ( τον σπρώχνει ) Ρε άντε σήκω! ( κάνει την κίνηση στους άλλους ) Ακατοίκητο!

Καλικάντζαρος 4: - Ελάτε! Δεν έχουμε πολύ χρόνο! Πάμε κάτω να κλέψουμε τα δώρα! Πρέπει να τελειώσουμε πριν ξημερώσει για τα καλά!

( Κατεβαίνουν στο υπόγειο. Ακούγεται η φωνή του Καλικάντζαρου 6 )

Καλικάντζαρος 6: - Πω πω παιχνίδια!!!

Καλικάντζαρος 1: - Τι θα τα κάνουμε όλα αυτά τα παιχνίδια;

( Ακούγεται ήχος από χαστούκι κι ένα «Ωχ!»

ΣΚΗΝΗ 4

Αφηγητής: Στο σπίτι του Αι Βασίλη κυριαρχεί απόλυτη ησυχία. Όλοι κοιμούνται! Κάτω στο υπόγειο οι καλικάντζαροι γεμίζουν τα τσουβάλια τους με τα παιχνίδια.

Ξωτικό 4: - Ας βάλω κανένα ξύλο στο τζάκι.. Μη μας κρυώσει ο Άγιος!

( Βάζει τα ξύλα, σκεπάζει καλύτερα τον Αι Βασίλη κι ετοιμάζεται να φύγει. Ρίχνει μια ματιά στο μέρος που ήταν το σκαμπό και τρομάζει. Φεύγει γρήγορα. Σε λίγο επιστρέφει με τα υπόλοιπα ξωτικά. Φοράνε όλοι πυτζάμες και σκούφους και χασμουριούνται )

Ξωτικό 5: - Το καλό που σου θέλω, μη με ξύπνησες άδικα!

Ξωτικό 4: - Εδώ σας λέω! Εδώ ήταν το σκαμπό που έκατσα πριν και άκουσα το «Ωχ»! Πού είναι τώρα, ε; Μου λέτε; Πού είναι;

Ξωτικό 2: - Ποιο σκαμπό λέει αυτός; Έχουμε εμείς εδώ σκαμπό;

Ξωτικό 1: - ( προβληματισμένο ) Όχι, δεν έχουμε!

Ξωτικό 2: - Άρα το είδε στον ύπνο του! Άιντε πάμε!

Ξωτικό 4: - Όχι σας λέω! Δεν το είδα στον ύπνο μου! Εδώ ήταν, κι όταν έκατσα πάνω του έκανε «Ωχ!".

Ξωτικό 5: - Δηλαδή, και σκαμπό είχαμε εδώ και σου έκανε και «Ωχ»! Μας δουλεύει αυτός! Πάμε να κοιμηθούμε!

Ξωτικό 1: - Κι όμως.. Δεν μας δουλεύει.. Αλήθεια λέει!

Ξωτικό 2: - Τι εννοείς;

Ξωτικό 1: - Το είδα κι εγώ το σκαμπό πριν. Αλλά όπως ήμουν κουρασμένος δεν έδωσα σημασία.. Λέει αλήθεια!

Ξωτικό 4: - Είδατε; Κι αυτός το είδε!

Ξωτικό 2: - Άρα, κάποιος ήταν εδώ..

Ξωτικό 4: - Ή κάποιοι.. Περιμένετε όλοι εδώ. Θα πάω σιγά σιγά στη σκάλα να δω τι γίνεται στο υπόγειο..

Ξωτικό 5: - Καλά, αν ήταν κάποιος κάτω δεν θα τον ακούγαμε;

Ξωτικό 1: - Το εργαστήριο είναι καλά μονωμένο. Δεν ακούγονται οι ήχοι εδώ πάνω. Πάω!

( Πηγαίνει σιγά σιγά στην σκάλα. Σε λίγο επιστρέφει αναστατωμένος )

Ξωτικό 2: - Λοιπόν;

Ξωτικό 1: - Έχουμε πρόβλημα! Κάτω στο υπόγειο είναι καλικάντζαροι και μαζεύουν σε σάκους τα παιχνίδια!

Ξωτικό 4: - Μανούλα μου! Καλικάντζαροι!

Ξωτικό 7: - Τι θα κάνουμε; Τι θα κάνουμε; ( τρώει πανικόβλητος τα νύχια του )

Ξωτικό 5: - Να ξυπνήσουμε τον Άγιο Βασίλη!

Ξωτικό 1: - Όχι! Είναι πολύ κουρασμένος και στην ηλικία του δεν πρέπει να τον αναστατώσουμε! Θα τους αναλάβουμε εμείς!

Ξωτικό 7: - Και τι θα κάνουμε; τι θα κάνουμε;

Ξωτικό 6: - Να αμολήσουμε τους τάρανδους!

Ξωτικό 5: - Και τι θα τους κάνουν οι τάρανδοι ε; Τάρανδοι είναι, όχι εκπαιδευμένα σκυλιά!

Ξωτικό 8: - Να πάμε κάτω και να τους πλακώσετε στο ξύλο!

Ξωτικό 2: - Σταματήστε! Θα πείτε και τίποτα σωστό;

Ξωτικό 1: - Νομίζω μία είναι η λύση!

Όλοι: - Ποια;

Ξωτικό 1: - Να τους μιλήσουμε! Να τους πείσουμε πως κάνουν λάθος!

Ξωτικό 3: - Κάτσε.. Ποιους είπε να μιλήσουμε και να πείσουμε; Τους καλικάντζαρους;;;

Ξωτικό 1: - Ναι τους καλικάντζαρους! Το ξέρω, είναι δύσκολο! Αιώνες τώρα το έργο τους είναι να καταστρέφουν τα Χριστούγεννα! Όμως, δεν έχουμε άλλη λύση! Η βία δεν είναι λύση και φυσικά, πρέπει να προστατέψουμε τον Άγιο Βασίλη αλλά και τα παιχνίδια!

Ξωτικό 2: - Πολύ σωστά! Πρέπει να προσπαθήσουμε!

Ξωτικό 1: - Λοιπόν.. Βάλτε τις ωτασπίδες στα αυτιά του Αι Βασίλη και κρυφτείτε! Μόλις ανέβουν θα βγούμε μπροστά τους και θα τους μιλήσουμε! Θα τους πείσουμε!

( Κρύβονται. Σε λίγο οι καλικάντζαροι ανεβαίνουν φορτωμένοι με τα παιχνίδια )

ΣΚΗΝΗ 5

Καλικάντζαρος 6: - Ωχ! Η μέση μου!

Καλικάντζαρος 7: - Κι η δική μου! Είναι πολύ βαριά!

Καλικάντζαρος 1: - Εμένα άλλο με κούρασε!

Καλικάντζαρος 6: - Τι;

Καλικάντζαρος 1: - που κανείς δεν μου λέει.. ( δυνατά ) Τι θα τα κάνουμε όλα αυτά τα παιχνίδια;;

Καλικάντζαρος 6: - Αυτό ήταν! ( πετάει κάτω το σάκο του ) Θα τον χτυπήσω! Θα τον κάνω μαύρο στο ξύλο!

( οι άλλοι τον κρατάνε )

Καλικάντζαρος 6: - Αφήστε με, σας λέω! Αφήστε με!

Καλικάντζαρος 1: - Μη τον αφήνετε! Μη τον αφήνετε!

Καλικάντζαρος 4: - Να σας πω! Αρκετά και με τους δυο σας! Θα ξυπνήσετε με τις φωνές σας τον Άγιο Βασίλη!

Καλικάντζαρος 5: - Δεν ξυπνάει αυτός! Φοράει ωτοασπίδες!

( Σταματούν όλοι. Πλησιάζουν τον Άγιο.)

Καλικάντζαρος 3: - Αυτές δεν ήταν πριν εδώ! Είμαι σίγουρος!

Καλικάντζαρος 4: - Κάποιος ήρθε εδώ και του τις έβαλε όσο εμείς ήμασταν στο υπόγειο.

Καλικάντζαρος 3: - Ναι.. αλλά γιατί;

( εμφανίζονται τα ξωτικά )

Ξωτικό 1: - Για να μην τον ξυπνήσουμε που έχουμε να πούμε δυο λογάκια!

Καλικάντζαρος 1: - Μαμάκα μου! Τα ξωτικά!

Καλικάντζαρος 6: - Τα ξωτικά! ( πιάνει το στήθος του ) Η καρδιά μου!

Καλικάντζαρος 1: - Χτυπάει σαν το ρολόι στο σπίτι σου, ε;

Καλικάντζαρος 6: - Κουνάει καταφατικά το κεφάλι του ) Ναι!

Καλικάντζαρος 1: - Είδες που σου τα 'λεγα;

Καλικάντζαρος 5: - Τι τρομάζετε ρε; Αυτοί πρέπει να φοβούνται εμάς! Όχι εμείς αυτούς!

Καλικάντζαρος 8: - Ναι! Να ορμήσουμε όλοι μαζί και να τους σπάσετε στο ξύλο!

Ξωτικό 1: - Κανείς δεν θα ορμήσει στον άλλο! Θα λύσουμε τις διαφορές μας πολιτισμένα!

Καλικάντζαρος1: - Κάντε πίσω! Κάντε πίσω! Θα σας πετάξει στη μούρη τα γάντια του και θα σας καλέσει σε μονομαχία!

Καλικάντζαρος 8: - Τι λέει τούτος;

Καλικάντζαρος 1: - Το έχω δει σε ταινία! Του λέει ο άλλος «θα το λύσουμε πολιτισμένα» και του ρίχνει μια με ένα γάντι στα μούτρα!

Ξωτικό 2: - ( εμπιστευτικά στους καλικάντζαρους ) Θα πρέπει να τραβάτε πολλά μ' αυτόν!

Καλικάντζαρος 6: - Άστα ρε φίλε! Άστα! ( κάνει την κίνηση ) Ακατοίκητο!

Καλικάντζαρος 1: - ( πάει να διαμαρτυρηθεί ) Με λέει ακατοίκητο!

Καλικάντζαρος 4: - Ησυχία! Σταματήστε! ( πλησιάζει τα ξωτικά ) Τι εννοείς;

Ξωτικό 1: - Εννοώ, πως πρέπει να συζητήσουμε! Δεν υπάρχει πρόβλημα που να μη λύνεται με τη συζήτηση!

Καλικάντζαρος 4: - Μάλιστα.. Να το συζητήσουμε. Ορίστε λοιπόν, σας ακούμε. Ποιο είναι το πρόβλημά σας;

Ξωτικό 5: - Το πρόβλημά μας είστε εσείς!

Ξωτικό 1: - Σταμάτα! Το πρόβλημά μας είναι πως εδώ και μισό χρόνο φτιάχνουμε παιχνίδια για τα παιδιά του κόσμου, κι εσείς έρχεστε και μας τα κλέβετε!

Καλικάντζαρος 1: - Και να ξέραμε τι να τα κάνουμε, να πεις χαλάλι!

Καλικάντζαρος 4: - Πάψε! .. Ωραία! Ακούσαμε το πρόβλημά σας και δεν λέω, σας καταλαβαίνουμε, αλλά... τι να κάνουμε αυτά έχει η ζωή! Και τώρα που συζητήσαμε, εμείς να πηγαίνουμε!

Ξωτικό 2: - Μια στιγμή! Αυτό δεν είναι συζήτηση!

Ξωτικό 1: - Σωστά! Πρέπει κι εσείς να πείτε το δικό σας πρόβλημα!

Καλικάντζαρος 4: - Εμείς δεν έχουμε κάποιο πρόβλημα! Πήραμε αυτό που θέλαμε και τώρα θα φύγουμε! Κάντε άκρη λοιπόν να περάσουμε, αλλιώς περνάμε κι από πάνω σας! Κανένα πρόβλημα!

Ξωτικό 1: - Περίμενε! Πες μου κάτι πρώτα. Γιατί κλέψατε όλα αυτά τα παιχνίδια; Τι θα τα κάνετε;

Καλικάντζαρος 1: - Νάτο! Κι άλλος έχει την ίδια απορία! Για πες, για πες, τι θα τα κάνουμε;

Καλικάντζαρος 4: - ( αγριοκοιτάζει τον άλλο ) Θα τα κάνουμε ό,τι θέλουμε!

Καλικάντζαρος 6: - Ναι! Ό,τι θέλουμε! Αν θέλουμε τα σπάμε! Να έτσι!

( Βγάζει από το σάκο του ένα τρενάκι . Ετοιμάζεται να το σπάζει )

Ξωτικό 1: - Αυτό το τρενάκι το έφτιαξα εγώ! Μου πήρε δυο μέρες. Είναι το δώρο του Μάριου.

Ξωτικό 2: - Ο Μάριος είναι ένα φτωχό παιδάκι από την Ιταλία. Ο πατέρας του έχει πεθάνει. Δούλευε στα τρένα.

Καλικάντζαρος 6: - ( Σταματά. Αφήνει το τρενάκι απαλά κάτω ) Σιγά το τρενάκι. Χάλια το έφτιαξες!

Καλικάντζαρος 4: - Ξέρω πού το πας! Θέλεις να μας κάνεις να λυπηθούμε τα παιδιά και να αφήσουμε τα παιχνίδια τους! Όμως αυτά δεν περνάνε σ' εμάς! ( γυρίζει προς τον καλικάντζαρο 6 ) Σπάσ' το!

Καλικάντζαρος 6: - Μα είναι του Μάριου!

Καλικάντζαρος 4: - Σπάσ' το είπα!

Καλικάντζαρος 6 : - ( Το πιάνει, αλλά δεν αντέχει ) Είναι όμορφο τρενάκι!

Καλικάντζαρος 4: - Θα το σπάσω εγώ! ( το παίρνει )

Καλικάντζαρος 3: - Μη! Το θέλω εγώ! Μου αρέσει!

Καλικάντζαρος 4: - ( το σκέφτεται ) Ορίστε παρ' το! ( Βγάζει μια κούκλα ) Θα σπάσω αυτή!

( καθώς την κουνάει, η κούκλα ανοιγοκλείνει τα μάτια της, ανοίγει τα χέρια της και ακούγεται ένα «σ' αγαπώ πολύ». Ξαφνιάζεται. Κοιτάζει την κούκλα σκεφτικός )

Καλικάντζαρος 4: - ( μονολογεί ) Κανείς δεν μου έχει πει ποτέ πως μ' αγαπάει.. ( αφήνει απαλά την κούκλα κάτω )

Καλικάντζαρος 1: - Μην κλαις! Εγώ σ' αγαπάω! Μην κοιτάς που δεν σου το λέω! Μόνο εμένα δεν μ' αγαπάει κανείς!

Καλικάντζαρος 6: - Γιατί βρε; Δεν σ' αγαπώ εγώ;

Καλικάντζαρος 1: - Αφού όλο με βαράς και με λες και Ακατοίκητο!

Καλικάντζαρος 6: - Είναι που νομίζω πως εσύ δεν μ' αγαπάς!

Καλικάντζαρος 1: - Εγώ βρε; Εγώ όλους σας αγαπάω πολύ!

Όλοι: - Κι εμείς σε αγαπάμε!

( Οι καλικάντζαροι αγκαλιάζονται όλοι μαζί, κλαίνε και λένε ο ένας στον άλλο «σ' αγαπώ πολύ». Τα ξωτικά κοιτάζονται απορημένα )

Άγιος Βασίλης: - Μην απορείτε! Είναι η δύναμη της αγάπης που νικάει τα πάντα και γαληνεύει και την πιο άγρια ψυχή!

( Τον κοιτούν όλοι ξαφνιασμένοι.)

Ξωτικό 1: - Άγιε! Δεν καταλάβαμε πως είχες ξυπνήσει!

Άγιος Βασίλης:- Έχω ξυπνήσει εδώ και ώρα. Κι άκουσα αρκετά για να καταλάβω πως οι φίλοι μας από δω ( αγκαλιάζει τους καλικάντζαρους ) ανακάλυψαν σήμερα πως αρκεί ένα «σ' αγαπώ» για να νιώσεις ευτυχισμένος! Σωστά;

( όλοι κουνούν το κεφάλι καταφατικά )

Άγιος Βασίλης: - Και λέω, μια που είμαστε όλοι μαζί, να πάμε να τσακίσουμε εκείνους τους υπέροχους κουραμπιέδες που φτιάξαμε!

Όλοι: - Ναι!!!

Άγιος Βασίλης: - Και μετά, να κατέβουμε όλοι μαζί να φτιάξουμε μερικά παιχνίδια ακόμη.

Ξωτικό 5: - Για ποιους;

Άγιος Βασίλης: - Μα για όλους εμάς! Για μένα, για σας και για τους καινούριους μας φίλους!

Όλοι: - Ναι!!!

Καλικάντζαρος 1: - Εγώ θέλω μια μπάλα! Είμαι πολύ πολύ πολύ καλός στο ποδόσφαιρο!

Ξωτικό 1: - Κι εγώ ένα κάστρο! Λατρεύω τα κάστρα!

( Φεύγουν αγκαλιασμένοι, ξωτικά και καλικάντζαροι λέγοντας ο καθένας κι από ένα παιχνίδι. Ο Άγιος Βασίλης, γυρίζει προς τον κόσμο, κλείνει το ματάκι και λέει )

Άγιος Βασίλης: - Να θυμάστε! Δεν αρκεί να αγαπάς κάποιον! Πρέπει και να του το λες και να του το δείχνεις κάθε στιγμή!

( Έρχονται κοντά του όλοι. Τραγουδούν αγκαλιασμένοι )

Τραγούδι: Αξίζει ν' αγαπάς.

Κωνσταντινίδου Κατερίνα

Εκπαιδευτικός

ΟΙ ΚΑΛΙΚΑΝΤΖΑΡΟΙ

Λεπτομέρειες

Γονική Κατηγορία: ΘΕΑΤΡΙΚΑ ΕΡΓΑ

Δημοσιεύτηκε στις Δευτέρα, 09 Απριλίου 2012 13:30

Εμφανίσεις: 7012

                             ΟΙ ΚΑΛΙΚΑΝΤΖΑΡΟΙ

                          2004

( Σκηνή σχολείου. Στολισμένο δέντρο, τραπεζάκι με γλυκά. Ακούγεται Χριστουγεννιάτικη μουσική.

Δυο κορίτσια και ένα αγόρι τελειώνουν το στόλισμα της σκηνής. Ένα δεύτερο αγόρι μπαίνει με μια πιατέλα γεμάτη γλυκά.0

ΧΡΥΣΑ: -Ωραία! Όλα έτοιμα για τη γιορτή!

ΒΑΓΓΕΛΙΤΣA: -Σταύρο, εντάξει με τη στολή;

ΣΤΑΥΡΟΣ: -Ναι, την έχω έτοιμη σπίτι μου.

ΒΑΓΓΕΛΙΤΣΑ: -Εσύ, Γιάννη, βρήκες σκούφο;

ΓΙΑΝΝΗΣ: -Ναι, θα μου δώσει, είπε ο Βασίλης.

ΒΑΓΓΕΛΙΤΣΑ: -Ωραία! Να δείτε που η γιορτή μας θα είναι πολύ ωραία!

ΧΡΥΣΑ: -Σίγουρα! Πάμε όμως τώρα να πάρουμε και τα τελευταία δώρα και να ετοιμαστούμε.

ΒΑΓΓΕΛΙΤΣΑ: -Πάμε!

( Κλείνουν το κασετόφωνο και φεύγουν.

Στη σκηνή μπαίνουν προσεκτικά τα αγόρια. Φορούν τζιν, μαύρα πέτσινα μπουφάν, αλυσίδες και έχουν τα μαλλιά καρφάκια. )

ΜΠΑΜΠΗΣ: -Κοίτα στόλισμα και κακό! Αηδία!

( Ο Κωνσταντίνος βλέπει τα γλυκά, ορμάει κι αρχίζει να τρώει.)

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ: -Ωραία γλυκά!

( Πάει κοντά του ο Μάνος και τρώει )

ΜΑΝΟΣ: -Μμμμ!

( Ο Κωνσταντίνος ενώ τρώει βάζει μερικά στην τσέπη του.)

ΜΠΑΜΠΗΣ: (Τον χτυπάει)-Τι κάνεις ρε βλάκα;

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ: -Παίρνω και για μετά!

ΜΠΑΜΠΗΣ: -Τι να σου πω ρε!

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ: -Τίποτα να μην πεις! Πού θα ξαναβρούμε γλυκά, ε;

ΜΑΝΟΣ: -Ε, παιδιά, κασετόφωνο!

( Πατά το κουμπί, ακούγεται Χριστουγεννιάτικη μουσική. Το κλείνει αμέσως.)

ΜΑΝΟΣ: -Τι αηδίες είναι αυτές;

( Βγάζει μια κασέτα από την τσέπη του και τη βάζει. Ακούγεται ροκ μουσική.)

ΜΑΝΟΣ: -Διάνα!

( Παριστάνει πως παίζει κιθάρα στο ρυθμό της μουσικής. Οι άλλοι κουνούν το κεφάλι ρυθμικά, ξετυλίγουν δώρα, τρώνε γλυκά.)

ΜΑΝΟΣ: -Πάντως μου κάνει εντύπωση!

ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ: -Ποιο ρε;

ΜΑΝΟΣ: -Να, όλη αυτή η φασαρία για τα Χριστούγεννα! Σιγά τα λάχανα δηλαδή!

ΓΙΩΡΓΟΣ: -Κοίτα ετοιμασίες που έχουν κάνει!

ΒΑΣΙΛΗΣ: -Εμείς όταν πηγαίναμε σχολείο, δεν κάναμε τέτοια!

ΜΠΑΜΠΗΣ: -Γιατί ρε, πότε πήγες εσύ σχολείο; Το μισό χρόνο έλειπες, την έκανες κοπάνα!

ΒΑΣΙΛΗΣ: -Αφού τον άλλο μισό με σάπιζε ο δάσκαλος στο ξύλο!

ΜΠΑΜΠΗΣ: -Ήσουν καλό παιδί, βλέπεις!

ΒΑΣΙΛΗΣ: -Αν θυμάμαι καλά, όλοι μαζί ήμασταν καλά παιδιά!

ΜΠΑΜΠΗΣ: -Ε, θυμάστε μια μέρα που ο Βασίλης πείραζε συνέχεια τα λαμπάκια από το δέντρο, τα βραχυκύκλωσε, πέσαν οι ασφάλειες κι ο δάσκαλος έψαχνε στο σκοτάδι να τον βρει να τον ξυλοφορτώσει;

ΒΑΣΙΛΗΣ: -Τι γελάτε ρε; Δεν το έκανα επίτηδες! Εγώ να φτιάξω πιο όμορφο το δέντρο ήθελα!

ΓΙΩΡΓΟΣ: -Αμ τότε που ο Κώστας έφαγε όλα τα γλυκά που είχαμε για το σκηνικό; Θυμάστε; Είχε γίνει κάτασπρος από την άχνη, καλή ώρα όπως τώρα!

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ: -Γιατί ρε; Είναι κακό να αγαπάει κάποιος τα γλυκά;

ΓΙΩΡΓΟΣ: -Όχι δεν είναι! Κακό είναι όμως να τρώει το σκηνικό!

ΒΑΣΙΛΗΣ: -Ε, παιδιά, θυμάστε εκείνα τα Χριστούγεννα στη Δευτέρα τάξη που η δασκάλα ήθελε να μας κάνει αγγελάκια κι εμείς φωνάζαμε πως θέλουμε να γίνουμε καλικάντζαροι;

ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ: -Ναι, ναι!

ΒΑΣΙΛΗΣ: -Τι ξύλο φάγαμε και τότε! Αξέχαστο!

ΜΑΝΟΣ: -Τελικά μου φαίνεται πως όλη τη ζωή μου την πέρασα δαρμένος!

ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ: -Όχι άδικα!

ΓΙΩΡΓΟΣ: -Εδώ που τα λέμε, δεν ήμασταν κι οι καλύτεροι!

ΜΠΑΜΠΗΣ: -Ούτε κι οι άλλοι, όμως, μας φέρονταν με τον καλύτερο τρόπο!

ΓΙΩΡΓΟΣ: -Ποιοι άλλοι;

ΜΠΑΜΠΗΣ: -Οι γονείς μας, οι δάσκαλοι! Με την πρώτη κουβέντα, ξύλο! Με το πρώτο λάθος, ξύλο! Με την πρώτη ζημιά, ξύλο!

ΒΑΣΙΛΗΣ: -Κι όσο πιο πολύ ξύλο τρώγαμε, τόσο χειρότεροι γινόμασταν!

ΜΠΑΜΠΗΣ: -Έτσι, τους κάναμε το χατίρι να βγουν αληθινοί!

( Αλλάζει τη φωνή του.)

ΜΠΑΜΠΗΣ: -Είσαι κακό παιδί! Δεν θα προκόψεις ποτέ!

ΜΑΝΟΣ: (Αλλάζει τη φωνή του)-Μου έχεις φάει τη ζωή μου! Εσύ θα με πεθάνεις!

ΒΑΣΙΛΗΣ: ( Αλλάζει τη φωνή του)-Εσύ δεν είσαι παιδί! Καλικάντζαρος είσαι!

ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ: -Ωραίο αυτό! Η μάνα σου το 'λεγε;

ΒΑΣΙΛΗΣ:-Ναι! Έτσι με φώναξε μια μέρα Χριστουγέννων που λέρωσα κατά λάθος το χαλί!

ΜΠΑΜΠΗΣ: -Τελικά τα κατάφεραν να μας κάνουν καλικάντζαρους! Γιατί αυτό είμαστε! Οι καλικάντζαροι των Χριστουγέννων!

ΓΙΩΡΓΟΣ: -Λέτε γι αυτό να καταστρέφουμε όλες τις Χριστουγεννιάτικες γιορτές;

ΒΑΣΙΛΗΣ:-Σώπα ρε! Τι καταστρέψαμε; Απλά περνάμε κι εμείς καλά! Με τον τρόπο μας! Αφού οι άλλοι δε μας θέλουν δε τους θέλουμε κι εμείς!

( Ανοίγει η πόρτα και μπαίνουν τα κορίτσια. Τρομάζουν. Κοιτάζουν γύρω την καταστροφή. Τα αγόρια πετάγονται όρθια.)

ΒΑΓΓΕΛΙΤΣΑ: -Παναγιά μου!

ΧΡΥΣΑ: -Καλώς τα παιδιά!

( Κοιτάζονται απορημένοι.)

ΧΡΥΣΑ: -Ήρθατε νωρίτερα βλέπω!

( Ο Γιώργος κάνει νόημα <τι;> και ο Μπάμπης < τρελή είναι >.)

ΧΡΥΣΑ: -Μα γιατί σηκωθήκατε; Καθίστε! Σε λίγο έρχονται κι οι άλλοι!

( Συνέρχονται.)

ΜΠΑΜΠΗΣ: -Δε μου λες, κοπέλα μου! Μήπως εδώ μέσα το 'χεις ακατοίκητο;

ΓΙΩΡΓΟΣ: -Μας ξέρεις και μας μιλάς; Ε; Ξέρεις ποιοι είμαστε εμείς;

ΧΡΥΣΑ: -Ξέρω!

ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ: -Και δε φοβάσαι;

ΧΡΥΣΑ: -Γιατί να φοβηθώ;

ΜΑΝΟΣ: - Μήπως να μας δεις καλύτερα; Να έβαζες, ας πούμε, τα γυαλιά σου;

ΧΡΥΣΑ: -Μια χαρά βλέπω! Να είστε σίγουροι!

ΓΙΩΡΓΟΣ: -Και τι βλέπεις δηλαδή;

ΧΡΥΣΑ: -Βλέπω τους φίλους που είχα χάσει εδώ και καιρό. Τους φίλους που όλη τους τη ζωή οι άλλοι τους είχαν απογοητεύσει και αναγκάστηκαν να γυρνούν σαν αλήτες, να σπάνε, να καταστρέφουν, να κοροϊδεύουν, ενώ το μόνο που ήθελαν πάντα είναι...

ΓΙΩΡΓΟΣ: -Τι είναι;

ΧΡΥΣΑ: -Είναι λίγη προσοχή και πολλή αγάπη!

ΓΙΩΡΓΟΣ: -Δεν ξέρεις τι σου γίνεται μου φαίνεται!

ΧΡΥΣΑ: -Ξέρω, ξέρω! Γι αυτό και χαίρομαι πολύ που είστε απόψε μαζί μας! Σε λίγο θα αρχίσει η γιορτή μας! Θα τη δούμε όλοι μαζί, θα φάμε γλυκά, θα τραγουδήσουμε και στο τέλος θα ανταλλάξουμε δώρα!

ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ: -Μα εμείς..

ΧΡΥΣΑ: -Είναι Χριστούγεννα! Η γιορτή της αγάπης και της χαράς! Ελάτε μαζί μας! Τα παιδιά έφτασαν κιόλας! Θα μας δείξουν τώρα πόσο όμορφα είναι τα Χριστούγεννα!

ΜΑΝΟΣ: -Ναι, αλλά εμείς φάγαμε τα γλυκά και καταστρέψαμε τα δώρα!

ΒΑΓΓΕΛΙΤΣΑ: -Δεν πειράζει! Έχουμε κι άλλα!

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ: -Έχω κι εγώ μερικά! Να...

ΒΑΓΓΕΛΙΤΣΑ: -Κράτα τα! Αυτά είναι δικά σου!

ΧΡΥΣΑ: -Ελάτε γιατί αρχίζουμε!

( Τους παίρνουν απ' το χέρι. Βγαίνουν.)

( Μεσολαβούν τα ποιήματα και τα τραγούδια της γιορτής )

ΒΑΓΓΕΛΙΤΣΑ: -Λοιπόν, πώς σας φάνηκε η γιορτή;

ΜΑΝΟΣ: -Ωραία ήταν!

ΒΑΣΙΛΗΣ:-Πολύ ωραία!

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ: -Ε, συγγνώμη...

ΓΙΩΡΓΟΣ: -Εμένα μου άρεσε πολύ η αναπαράσταση της γέννησης!

ΜΑΝΟΣ: -Ναι, τα νηπιάκια ήταν πολύ καλά.

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ: -Συγγνώμη...

ΜΠΑΜΠΗΣ: -Και οι καλικάντζαροι όμως, απίθανοι! Αν και δεν μπορώ να καταλάβω γιατί στο τέλος αφήνουν το κορίτσι!

ΓΙΩΡΓΟΣ: -Σταμάτα, ρε!

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ: -Συγγνώμη, μήπως...

ΒΑΣΙΛΗΣ:-Και το σκετς με τα κάλαντα ήταν ωραίο!

ΓΙΩΡΓΟΣ: -Πολύ πλάκα είχε το τελευταίο σκετς με το νέο χρόνο!

ΜΑΝΟΣ: -Ναι, ναι, φανταστικό!

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ: -Συγγνώμη...

ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ: -Τι θες επιτέλους;

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ: -Να, ήθελα να ρωτήσω, τώρα που τέλειωσε η γιορτή, μπορώ να φάω το σκηνικό, ε, τα γλυκά θέλω να πω!

ΧΡΥΣΑ: -Και βέβαια μπορείς! Γι αυτό υπάρχουν τα γλυκά, για να τα τρώμε!

ΒΑΓΓΕΛΙΤΣΑ: -Ακούστε! Κουδουνάκια! Έρχεται ο Άγιος Βασίλης!

ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ: -Δώρα, θα πάρουμε δώρα!

ΧΡΥΣΑ: -Λοιπόν, τι λέτε; Δεν είναι υπέροχα τα Χριστούγεννα;

ΜΠΑΜΠΗΣ: -Είναι! Όμως θα θέλαμε να πούμε κάτι στον κόσμο πριν φύγουμε!

ΧΡΥΣΑ: -Ορίστε!

ΓΙΩΡΓΟΣ: -Ευχόμαστε σε όλους σας,...

ΜΠΑΜΠΗΣ: -...Χρόνια πολλά...

ΒΑΣΙΛΗΣ:-...και ευτυχισμένος ο καινούριος χρόνος!

ΜΑΝΟΣ: -Καλά Χριστούγεννα!

ΟΛΟΙ: -Καλά Χριστούγεννα!

 

 

                                                                                              ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΟΥ ΚΑΤΕΡΙΝΑ

                                                                                                        ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΣ

 

 

                                                   

Ο ΑΓΙΟΣ ΒΑΣΙΛΗΣ ΚΑΙ ΤΑ ΞΩΤΙΚΑ

Λεπτομέρειες

Γονική Κατηγορία: ΘΕΑΤΡΙΚΑ ΕΡΓΑ

Δημοσιεύτηκε στις Κυριακή, 08 Απριλίου 2012 20:50

Εμφανίσεις: 10428

Ο ΑΓΙΟΣ ΒΑΣΙΛΗΣ ΚΑΙ ΤΑ ΞΩΤΙΚΑ

Και τώρα ήρθε η ώρα να σας πάρουμε μαζί μας σ' ένα μεγάλο ταξίδι στον μακρινό βορρά. Εκεί, στο ξέφωτο ενός πυκνού, χιονισμένου δάσους από έλατα, βρίσκεται το σπίτι του Αι Βασίλη.

Είναι ένα μικρό ξύλινο σπιτάκι που από την καμινάδα του βγαίνει πάντα ένας ασημένιος καπνός. Έξω στην αυλή είναι ο ζεστός στάβλος με τους τάρανδους του Αι Βασίλη, που περιμένουν υπομονετικά να έρθει η ώρα για το μεγάλο ταξίδι.

Το πιο μαγικό, όμως, μέρος του σπιτιού είναι το τεράστιο εργαστήριο στο υπόγειο. Εκεί, γύρω από το μεγάλο τζάκι, τα ξωτικά φτιάχνουν όλο το χρόνο τα παιχνίδια που θα μοιράσει ο Αι Βασίλης το βράδυ της Πρωτοχρονιάς στα παιδιά του κόσμου.

Οι περισσότεροι άνθρωποι δεν έχουν δει από κοντά τα ξωτικά. Εμείς όμως σήμερα θα τα γνωρίσουμε από κοντά.

( Μουσική. Ανοίγει η αυλαία. Γύρω από το τζάκι κάθονται και δουλεύουν: ο Σοφός, ο Νευρικός, ο Τεμπέλης, ο Εγωιστής, ο Ονειροπόλος, ο Γκρινιάρης κι ο Φαγανίκας. )

Κοιτάξτε! Αυτός εκεί αριστερά είναι ο Σοφός. Ξέρει πολλά πράγματα και τα ξωτικά τον σέβονται. Δίπλα του είναι ο Νευρικούλης. Καλόψυχος αλλά πολύ νευρικός. Αρπάζεται στο πιτς φιτίλι! Αυτός εκεί στο βάθος με τον κουραμπιέ στο στόμα είναι ο Φαγανίκας. Πιο πολύ τρώει παρά δουλεύει. Ο αραχτός δίπλα του, είναι ο Τεμπελάκος. Αν ήταν όλοι σαν αυτόν Πρωτοχρονιά με δώρα θα είχαμε κάθε πενήντα χρόνια! Αυτός εκεί που καμαρώνει είναι ο Εγωιστής. Μια λέξη ακούς συνέχεια από το στόμα του: ΕΓΩ! Αυτός εκεί κοντά στο τζάκι είναι ο Ονειροπόλος. Ζει στον δικό του κόσμο και γι αυτόν είναι όλα όμορφα και καλά. Α να! Μπαίνει κι ο Γκρινιάρης. Αυτός πάλι γκρινιάζει για τα πάντα. Έτσι από συνήθεια!

Όμως ησυχία! Κάποιος έρχεται!

( Μπαίνει ο Αι Βασίλης )

Όλοι: - Καλημέρα Άγιε Βασίλη!

Φαγανίκας (μπουκωμένος):-Καλημέρα!

( Ο Άγιος Βασίλης χαμογελά και τους χαϊδεύει στο κεφάλι )

Άγιος Βασίλης:- Καλημέρα! Πώς πάμε; Κοντεύουμε;

Σοφός:- Ναι, άγιε! Η δουλειά προχωράει καλά. Θα είμαστε έτοιμοι στην ώρα μας!

Νευρικός:- Ναι, καλά! Σιγά μην προλάβουμε! Όλοι δουλεύουν σαν τις χελώνες. Κοίτα εδώ αραλίκι!

Τεμπέλης:- Γιατί δείχνεις εμένα; Απλώς κάνω το μεσημεριανό μου brake!

Εγωιστής:- Μακάρι όλοι να δουλεύατε όπως ΕΓΩ! Κι αν με ακούγανε τώρα θα είχαμε τελειώσει!

( Ο Άγιος Βασίλης χαμογελά )

Νευρικός:- Αν ακούγαμε εσένα... καλά κρασιά!

Ονειροπόλος:- Τι μαλώνετε βρε παιδιά; Όλα θα γίνουν! Η ζωή είναι τόσο όμορφη! Τα δεντράκια, τα πουλάκια! Έρχονται και τα Χριστούγεννα! Όλα είναι τόσο όμορφα!

Γκρινιάρης:- Καλά, εσύ είσαι ονειροπαρμένος! ( Ο Νευρικός συμφωνεί. ) Εσύ όλα τα βλέπεις τέλεια Ρώτα κι εμένα που πιάστηκε η μέση μου απ' την πολλή δουλειά!

Τεμπέλης: - Κι εμένα!

Γκρινιάρης:- Άσε που όλα μου πάνε στραβά!

Ονειροπόλος:- Δεν πρέπει να γκρινιάζεις συνέχεια! Πρέπει να βλέπεις την όμορφη πλευρά της ζωής!

Νευρικός:- Αυτός, πάντως ( και δείχνει τον Φαγανίκα ) τη ζωή τη βλέπει στο πιάτο! Θα πάψεις επιτέλους να μασουλάς; Μου έχεις σπάσει τα νεύρα!

( Ο Φαγανίκας σταματά να τρώει για λίγο μπουκωμένος και ξαναρχίζει μόλις ο Νευρικός γυρίσει αλλού το κεφάλι. )

Τεμπέλης:- Πω πω κούραση! Μου χρειάζεται να ξαπλώσω λίγο! Πιάστηκε η μέση μου!

Νευρικός:- Κάτι άλλο σου πιάστηκε εσένα από το πολύ καθισιό! Τα νεύρα μου!

Φαγανίκας:- Περισσέψανε τίποτα μελομακάρονα από χθες;

( Ο Νευρικό; Τον αγριοκοιτάζει κι ο Φαγανίκας μαζεύεται. )

Άγιος Βασίλης:- Ελάτε παιδιά! Μη μαλώνετε! Κάθε χρόνο τα ίδια δεν περνάμε; Άγχος, πίεση, δουλειά! Στο τέλος όμως, πάντα τα καταφέρνουμε! Λοιπόν, πάω να ρίξω μια ματιά στους τάρανδους. Είναι ανυπόμονοι για το μεγάλο ταξίδι!

Εγωιστής:- Κι ΕΓΩ, πάω να βοηθήσω τον Άγιο Βασίλη γιατί μόνο ΕΓΩ ξέρω να φροντίσω τους τάρανδους! Και μην το διαλύσετε μέχρι να γυρίσω ΕΓΩ!

Ονειροπόλος:- Κάτσε, έρχομαι κι εγώ μαζί σου! Έχει πανσέληνο απόψε και το φεγγάρι λάμπει πάνω στο άσπρο χιόνι! Είναι πανέμορφα!

Νευρικός:- Καλή ιδέα! Να αραιώνουμε για να ηρεμήσουμε και λίγο!

Φαγανίκας:- Κι εγώ λέω να πάω λίγο ...

Νευρικός:- Πού; Έξω;

Φαγανίκας:- Όχι, στην κουζίνα!

Νευρικός:- Γιατί; Πήρες εργολαβία και τους κουραμπιέδες;

Φαγανίκας:- Όχι, λίγο νερό θα πιω μόνο!

Νευρικός:- Άντε στο καλό! ( Κοιτάζει τον Τεμπέλη ειρωνικά ) Μήπως θέλεις κι εσύ να πας έξω ή στην κουζίνα;

Τεμπέλης:- Μπα! Εμένα ξεκούραση μου λείπει μόνο! Μάλλον προς το κρεβάτι μου θα πάω!

Νευρικός:- ( ειρωνικά ) Καταστροφή! Αν φύγεις εσύ, θα μείνει πίσω όλη η δουλειά!

Σοφός:- Βγαίνοντας, φώναξέ μου τον Τσιβδούλη και το Πειραχτήρι που τους θέλω!

( Ο Τεμπέλης βγαίνει με αργά βήματα. Στη σκηνή μπαίνουν μετά από λίγο ο Τσιβδούλης, το Πειραχτήρι κι ο Αγχωμένος )

Γκρινιάρης:- Τώρα, τα πιάσαμε τα λεφτά μας! Ο Αγχωμένος μας έλειπε! Λες και δεν φτάνει που όλα μου πάνε στραβά!

Τσιβδούλης:- Μαθ φώνακθεθ Θοφέ; Θέλειθ κάτι;

Σοφός:- Ναι Τσιβδούλη! Θέλω να μου φέρετε τα υπόλοιπα γράμματα!

Τσιβδούλης:- Άθε, τα φέρνει τώρα ο Γλωθομαθής!

Πειραχτήρι:- Γλωσσομαθής!

Τσιβδούλης:- Ε, εγώ τι είπα;

Πειραχτήρι:- Πες σουσάμι!

Τσιβδούλης:- Θουθάμι!

( Το Πειραχτήρι ξεκαρδίζεται. )

Τσιβδούλης:- ( Με τα χέρια στη μέση ) Είναι αθτείο το θουθάμι;

Σοφός:- Εσύ πάλι Αγχωμένε τι έχεις;

Γκρινιάρης:- Τι να έχει; Άγχος έχει ως συνήθως!

Αγχωμένος:- Πονάει το στομάχι μου από το άγχος! Να δείτε που δεν θα προλάβουμε! Ξέρετε πόσο λίγος χρόνος έχει μείνει; Δεν θα προλάβουμε σας λέω!

( τρώει τα νύχια του )

Γκρινιάρης:- Αν αρχίσουμε να τρώμε τα νύχια μας όλοι από το άγχος, σίγουρα δεν θα προλάβουμε! Ρώτα κι εμένα που έχει πιαστεί η μέση μου από την πολλή δουλειά!

Πειραχτήρι:- ( κοροϊδευτικά ) Και σου πάνε και όλα στραβά!

Γκρινιάρης:- Ακριβώς!

Τσιβδούλης:- Θοφέ, κθέχαθα να θου πω. Τα παιχνίδια για την Ιθπανία είναι έτοιμα!

Πειραχτήρι:- ( κοροϊδευτικά ) Ιθπανία!

Τσιβδούλης:- Δεν το λεθ θωθτά! Ιθπανία, όχι Ιθπανία που λεθ εθύ!

Πειραχτήρι:- Α, καλά!

Νευρικός:- Πολύ υπομονή έκανα! Δεν πάτε καμιά βόλτα λέω εγώ πριν τα πάρω πάλι;

( Μπαίνει ο Γλωσσομαθής )

Γλωσσομαθής:- Hello everybody! Έφερα και τα υπόλοιπα γράμματα. Πώς πάει η δουλειά;

Αγχωμένος:- Χάλια, χάλια! Δεν βλέπω να προλαβαίνουμε!

Γλωσσομαθής:- Oh dear! Πότε θα συνέρθεις εσύ; Θα πάθεις τίποτα με τόσο stress!

Τσιβδούλης:- Έχω ακούθει πωθ το άγχοθ θκοτώνει!

Νευρικός:- Εγώ πάντως από νεύρα θα πάω αν συνεχίσω να είμαι μαζί σας! Πάω μια βόλτα έξω κι αν ηρεμήσω ξανάρχομαι!

Πειραχτήρι:- Τα ηρεμιστικά τελειώσανε!

Νευρικός:- Γι αυτό να με φοβάσαι!

( Ο Νευρικός φεύγει. )

Πειραχτήρι:- Χάλια τα νεύρα του, χάλια!

Αγχωμένος:- Χάλια το στομάχι μου, χάλια!

Γκρινιάρης:- Τι να πω κι εγώ που πιάστηκε η μέση μου!

Πειραχτήρι:- Και σου πάνε και όλα στραβά!

Γκρινιάρης:- Ακριβώς!

Γλωσσομαθής:- Come on! Don't be misery!

Γκρινιάρης:- Τώρα μ' έβρισε;

Τσιβδούλης:- Όχι, θε είπε μίδερι!

Γκρινιάρης:- Τι θα πει μίδερι;

Τσιβδούλης:- Τι να θου πω! Δεν κθέρω κθένες γλώθες!

Γλωσσομαθής:- Να σας πω, δεν πάτε στο στάβλο που σας θέλει ο Άγιος Βασίλης;

Πειραχτήρι:- Να περάσουμε κι από την κουζίνα να βουτήξουμε το Φαγανίκα στην άχνη, ε;

Γκρινάρης:- Για να αρχίσει τη γκρίνια; Εγώ ξέρετε ένα πράγμα δεν αντέχω. Τη γκρίνια!

( Φεύγουν. )

Γλωσσομαθής:- Είπε ο γάιδαρος τον πετεινό κεφάλα!

Σοφός:- Ας αρχίσουμε να διαβάζουμε τα γράμματα να τελειώνουμε!

Αγχωμένος:- Να τελειώνουμε; Σιγά μην τελειώνουμε! Δεν θα προλάβουμε σας λέω, δεν θα προλάβουμε!

Γλωσσομαθής:- Oh God!

Σοφός:- Ησύχασε! Όλα θα γίνουν στην ώρα τους!

( Μπαίνει μέσα ο Νοικοκύρης τραβώντας τον Ζημιάρη. )

Νοικοκύρης:- Λοιπόν εγώ αυτόν θα τον χτυπήσω!

Ζημιάρης:- Τι λες μωρέ; Εγώ δεν έκανα τίποτα!

Γλωσσομαθής:- Τι έγινε πάλι;

Ζημιάρης:- Τίποτα δεν έγινε!

Νοικοκύρης:- Αυτός εδώ γέμισε όλη την κουζίνα με άχνη και κουραμπιέδες! Μέχρι κι ο Φαγανίκας έγινε άσπρος από πάνω ως κάτω!

Σοφός:- Πως έγινε αυτό;

Νοικοκύρης:- Εξαιτίας του!

Ζημιάρης:- Εγώ δεν έκανα τίποτα!

Νοικοκύρης:- Κι ο Φαγανίκας μόνος του άσπρισε; Και οι κουραμπιέδες φύτρωσαν στα πλακάκια;

Ζημιάρης:- Ατύχημα ήταν! Φταίει το Πειραχτήρι που μ' έσπρωξε κι έπεσα πάνω στο Φαγανίκα! Αυτός δεν στηρίχτηκε καλά κι έπεσε με τα μούτρα στην άχνη. Σου το 'πα δεν φταίω εγώ!

Νοικοκύρης:- Ατύχημα ξεατύχημα ποιος θα καθαρίσει τώρα την κουζίνα; Βαρέθηκα να καθαρίζω εδώ μέσα. Αχούρι το χετε κάνει! Τσαπατσούληδες!

Αγχωμένος:- Έλα Νικ, μην αγχώνεσαι τόσο πολύ!

( Όλοι τον κοιτούν έκπληκτοι. Μπαίνει ο Φιλότιμος. )

Φιλότιμος:- Τι γίνεται παιδιά; Πώς πάει;

Νοικοκύρης:- Αγχωμένος:- Χάλια πάει!

Σοφός:- ( χαμογελώντας ) Βρισκόμαστε εν μέσω κρίσης! Άγχους από δω, καθαριότητας από κει.

Γλωσσομαθής:- Oh dear!

Φιλότιμος;- Τι έγινε Νικ; Γιατί είσαι εκνευρισμένος;

Νοικοκύρης:- Γιατί εδώ μέσα όλοι πετάνε και μόνο εγώ μαζεύω. Και τώρα με περιμένει μια κουζίνα γεμάτη άχνη!

Φιλότιμος:- Αλήθεια, γιατί η κουζίνα γέμισε άχνη; Και γιατί ο Φαγανίκας είναι άσπρος;

Ζημιάρης:- Εγώ πάντως, δεν έκανα τίποτα!

Σοφός:- Τέλος πάντων δεν έγινε και τίποτα. Θα τα καθαρίσουμε κι ούτε γάτα ούτε ζημιά!

Νοικοκύρης:- Εγώ πάντως δεν καθαρίζω! Βαρέθηκα! Θα κάνω απεργία να μαζευτούν τα σκουπίδια βουνό και να τυλίγουμε ποντίκια στο χαρτί αντί για δώρα!

Ζημιάρης:- Έχουμε ποντίκια στο σπίτι;

Νοικοκύρης:- Θα αποκτήσουμε!

( Φεύγει. )

Ζημιάρης:- Καλά αυτός έχει γερό κόλλημα με την καθαριότητα!

Νοικοκύρης:- Σε άκουσα!

Φιλότιμος:- Έχει και γερό αυτί!

Σοφός:- Η αλήθεια είναι πως είμαστε λίγο ακατάστατοι. Ειδικά εσύ Ζημιάρη. Απ' όπου περνάς, σαρώνεις σαν ανεμοστρόβιλος!

Ζημιάρης:- Δεν φταίω εγώ! Δεν ξέρω πώς γίνεται αλλά τα πράγματα πέφτουν πάνω μου σα να ΄χω μαγνήτη!

Φιλότιμος:- Κανονικά πρέπει να πας να βοηθήσεις κι εσύ στο καθάρισμα αφού κι εσύ φταις.

Ζημιάρης:- Μα εγώ δεν έκανα τίποτα! Το Πειραχτήρι φταίει!

Φιλότιμος:- Σήκω! Θα πάμε μαζί να βοηθήσουμε στο καθάρισμα.

Ζημιάρης:- Αφού εσύ δεν έκανες ζημιά!

Φιλότιμος:- Δεν πειράζει! Σ' αυτό το σπίτι, ο ένας βοηθάει τον άλλο, σωστά;

Ζημιάρης_ (με σκυμμένο κεφάλι) Σωστά! Πάμε!

( Φεύγουν. )

Γλωσσομαθής:- Oh God! Επιτέλους ησυχία!

( Μπαίνει τρέχοντας ο Τσιβδούλης. )

Τσιβδούλης:- Παιδιά, παιδιά, γύριθαν οι Τακθιδευτέθ! Μιλάνε με τον Άγιο Βαθίλη κι έρχονται! Φαίνονται θτενοχωρημένοι!

Αγχωμένος:- Να δείτε που κάτι δεν πάει καλά!

( Μπαίνουν οΤεμπέλης, ο Νοικοκύρης κι ο Ζημιάρης. )

Τεμπέλης:- Τι έγινε ρε παιδιά και με ξυπνήσατε έτσι βίαια;

Τσιβδούλης:- Γύριθαν οι Τακθιδευτέθ!

Τεμπέλης:- Κι είναι λόγος αυτός για να έρθει αυτός εδώ ( δείχνει τον Νοικοκύρη ) και να φωνάζει πάνω απ' το κεφάλι μου: Ξύπνα! Ξύπνα!

Νοικοκύρης:- Αφού γλίτωσες τον κουβά με το νερό μη μιλάς καθόλου! Πού τον βάζεις τόσο ύπνο, μου λες;

Τεμπέλης:- Ήμουν κουρασμένος!

Ζημιάρης:- Καλά που ήρθαν οι Ταξιδευτές και γλίτωσα τη φασίνα!

Νοικοκύρης:- Θα τη συνεχίσεις μετά!

Ζημιάρης:- Ωχ!

( Μπαίνουν ο Νευρικός, ο Εγωιστής και το Πειραχτήρι.)

Νευρικός:- Ήρθαμε κι εμείς. Πού είναι οι Ταξιδευτές;

Σοφός:- Τώρα έρχονται. Οι υπόλοιποι πού είναι;

Εγωιστής:- Έρχονται!

( Μπαίνουν ο Γκρινιάρης, ο Φιλότιμος κι ο Ονειροπόλος. )

Πειραχτήρι:- ( προς το Γκρινιάρη ) Τι έγινε; Πέρασε η μέση σου εσένα;

Γκρινιάρης:- Μπα! Μ' έπιασε και πονοκέφαλος!

Εγωιστής:- Τι θα γίνει; Θα περιμένουμε πολύ ακόμα; Έχω δουλειές να κάνω ΕΓΩ!

( Μπαίνουν οι Ταξιδευτές. )

Ταξιδευτής 1:- Γεια σας παιδιά!

Σοφός:- Καλώς τους!

Γλωσσομαθής:- Welcome travelers! Τι νέα;

Ταξιδευτής 2:- Δυστυχώς τα νέα μας δεν είναι και πολύ καλά! Μιλήσαμε και με τον Άγιο Βασίλη και μας έστειλε να σας ενημερώσουμε κι εσάς.

Αγχωμένος:- Νάτα τα προβλήματα! Σας τα ΄λεγα εγώ!

Εγωιστής:- Τι συμβαίνει;

Ταξιδευτής 1:- 'Όπως κάθε χρόνο, έτσι και φέτος, ταξιδέψαμε κρυφά σ' όλα τα μέρη της γης για να δούμε πώς ζούνε οι άνθρωποι και κυρίως τα παιδιά και να κάνουμε την αναφορά μας στον Άι Βασίλη.

Σοφός:- Και τι είδατε;

Ταξιδευτής 1:- Δυστυχώς είδαμε ό,τι βλέπουμε κάθε χρόνο, μόνο που τώρα τα πράγματα είναι χειρότερα.

Ονειροπόλος:- Χειρότερα; Μα αυτό δεν γίνεται! Μπορεί να είναι χειρότερα από πέρσι που μας μιλήσατε για πόνο, φτώχεια, δυστυχία;

Εγωιστής:- Που μας μιλήσατε για πόλεμο, καταστροφή και βία;

Τεμπέλης:- Που μας μιλήσατε για απόγνωση, θλίψη και θρήνο;

Αγχωμένος:- Πόσο χειρότερα μπορεί να είναι φέτος;

Ταξιδευτής 2:- Ξέρω πως σας στενοχωρούμε, όμως η αλήθεια είναι πως κάθε χρόνο οι άνθρωποι γίνονται όλο και πιο δυστυχισμένοι.

Γλωσσομαθής:- Και τα παιδιά;

Ταξιδευτής 1:- Τα παιδιά χωρίζονται σε δυο κατηγορίες. Τα παιδιά του πολέμου και της φτώχειας αντιμετωπίζουν την πείνα, τον πόνο και την ορφάνια, ενώ τα παιδιά που θα έπρεπε να είναι ευτυχισμένα γιατί τα έχουν όλα, είναι ανικανοποίητα και ζητούν όλο και περισσότερα!

Εγωιστής:- Αυτό είναι πολύ εγωιστικό!

Ταξιδευτής 2:- Το ακούσαμε κι αυτό! Ο εγωιστής να μιλά για τον εγωισμό των άλλων!

Ταξιδευτής 1:- Κι όμως, έχει δίκιο! Δυστυχώς, στον κόσμο μας υπάρχουν πολλοί εγωιστές και ανάμεσά τους πολλά παιδιά. Κι είναι φυσικό! Τα παιδιά αντιγράφουν τη συμπεριφορά των μεγάλων. Αν γύρω τους βλέπουν εγωισμό και αδιαφορία, γίνονται κι αυτά εγωιστές και αδιάφοροι!

Ονειροπόλος:- Κάτι πρέπει να κάνουμε! Τα παιδιά είναι το μέλλον του κόσμου! Πρέπει να τα βοηθήσουμε!

Φιλότιμος:- Πρέπει να βρούμε μια λύση!

Ταξιδευτής 2:- Ο Αι Βασίλης βρήκε τη λύση και θα 'ρθει να μας την πει.

( Μπαίνει ο Αι Βασίλης. )

Αι Βασίλης:- Λοιπόν, παιδιά, τα μάθατε τα νέα και ξέρω πως στενοχωρηθήκατε όσο κι εγώ.

Φιλότιμος:- Οι Ταξιδευτές είπαν πως βρήκες τη λύση.

Αι Βασίλης:- Ναι. Ήταν δύσκολη απόφαση, όμως έτσι πρέπει να γίνει. Τις λίγες μέρες που μας μένουν θα αδειάσουμε από το σάκο όλα τα δώρα!

( τον κοιτούν έκπληκτοι.)

Αι Βασίλης:- Φέτος δώρα θα πάρουν μόνο τα παιδιά που τα έχουν πραγματικά ανάγκη και τα αξίζουν!

Γλωσσομαθής:- Και τα υπόλοιπα παιδιά; Θα μείνουν χωρίς δώρα;

Αι Βασίλης:- Χωρίς δώρα δεν θα μείνουν γιατί οι δικοί τους κάθε χρόνο τους παίρνουν τα πάντα. Το βράδυ όμως της Πρωτοχρονιάς αυτά τα παιδιά θα δουν ένα όνειρο. Ένα όνειρο που θα τους δείχνει πόσο τυχερά είναι που έχουν ειρήνη, αγάπη και οικογένεια ενώ δίπλα τους υπάρχουν παιδιά που δεν έχουν τίποτα!

Βέβαια, για να πετύχει το σχέδιό μου, θα πρέπει να εργαστούμε όλοι πολύ σκληρά γιατί αλλιώς δεν θα προλάβουμε!

Αγχωμένος:- Θα προλάβουμε Αι Βασίλη! Θα προλάβουμε!

Εγωιστής:- Θα δουλέψουμε όλοι μαζί ενωμένοι!

Τεμπέλης:- Και θα δουλέψουμε σκληρά!

Γκρινιάρης:- Και μην ακούσω κανέναν να λέει πως κουράστηκε και πονάει η μέση του!

Νευρικός:- Με ηρεμία και υπομονή θα τα καταφέρουμε!

Πειραχτήρι:- Τέρμα τα αστεία!

Ζημιάρης:- Κι οι ζημιές τέλος!

Ονειροπόλος:- Τέρμα οι βόλτες στο φεγγαρόφωτο!

Νοικοκύρης:- Κι αν έχουμε και λίγη ακαταστασία δεν πειράζει! Κάνουμε δουλειές μετά!

Φαγανίκας:- Να σας πω! Πρέπει να κόψουμε και το φαγητό;

( Γελούν. )

Ταξιδευτής 1:- Όχι, θα τρώμε, μην ανησυχείς!

Αι Βασίλης:- Το 'ξερα πως μπορώ να βασιστώ σ' εσάς! Τα φετινά Χριστούγεννα θα είναι πολύ διαφορετικά!

Ταξιδευτής 2:- Θα είναι Χριστούγεννα αγάπης και προσφοράς!

Ταξιδευτής 1:- Χριστούγεννα ενός καλύτερου κόσμου!

Τσιβδούλης:- Και θαθ ευχόμαθτε όλοι:

Όλοι:- Καλά Χριστούγεννα!

 

                                                                                     ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΟΥ ΚΑΤΕΡΙΝΑ

                                                                                             ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΣ

 

 

                                                    

ΤΑ ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΒΑΣΙΛΗ

Λεπτομέρειες

Γονική Κατηγορία: ΘΕΑΤΡΙΚΑ ΕΡΓΑ

Δημοσιεύτηκε στις Δευτέρα, 09 Απριλίου 2012 13:18

Εμφανίσεις: 7427

                       ΤΑ ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ ΤΟΥ ΑΪ ΒΑΣΙΛΗ

ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ 2005

 

 

Και τώρα ήρθε η ώρα να κάνουμε μαζί ένα μακρινό ταξίδι!

Σε μια χώρα μακρινή, χιονισμένη και μαγική!

Εκεί, μέσα σε ένα χιονισμένο δάσος από έλατα, βρίσκεται το σπιτάκι του Αϊ Βασίλη.

Το τζάκι του καπνίζει όλο το χρόνο και τα φώτα του μένουν αναμμένα μέχρι αργά το βράδυ.

Έξω στην αυλή , σ' ένα ζεστό στάβλο, μένουν οι πιστοί του τάρανδοι και περιμένουν ανυπόμονα το μεγάλο ταξίδι στον κόσμο!

Στο υπόγειο του σπιτιού είναι το εργαστήρι του Αϊ Βασίλη.

Εκεί, όλο το χρόνο, φτιάχνει μαζί με τα ξωτικά τα δώρα των παιδιών που θα μοιράσει την Πρωτοχρονιά!

Λίγες ώρες έχουν μείνει για τη μεγάλη μέρα και στο σπίτι υπάρχει μεγάλη αναστάτωση!

Τα ξωτικά τελειώνουν τα τελευταία παιχνίδια και μετά θα πάνε για ύπνο ευχαριστημένα!

Αυτό όμως που δεν ξέρουν, είναι πως αυτή την τελευταία νύχτα πριν την Πρωτοχρονιά κάτι μαγικό πρόκειται να συμβεί!

Κάτι που κανένας μέχρι τώρα δεν το ξέρει!

Τι να 'ναι άραγε; Για να δούμε!

                                    

( Εσωτερικό δωματίου. Στο πάτωμα κουτιά και παιχνίδια τελειωμένα. Τρία ξωτικά κάθονται γύρω από το τζάκι και φτιάχνουν παιχνίδια.

Ο ένας φτιάχνει ένα ρομπότ, ο άλλος μια κούκλα και ο τρίτος μια κιθάρα )

ΤΡΑΓΟΥΔΙ: ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΗ ΜΟΥΣΙΚΗ

 

Κυπαρισσιάνα: -Τι γίνεται, κοντεύεις με το ρομπότ;

Βαγγελίτσα Σ.: -Σε λίγο θα είναι έτοιμο! Εσύ με την κιθάρα;

Κυπαρισσιάνα: -Περνάω τις χορδές κι έτοιμη!

Αντώνης: -Αυτή η κούκλα μού έχει σπάσει τα νεύρα! Δεν μπορώ να της βάλω τα παπούτσια!

Κυπαρισσιάνα: -Υπομονή!

Αντώνης: -Τι υπομονή; Εμένα όλα τα δύσκολα μου βάζετε! Αφού σας έχω πει πως δεν γουστάρω τις κούκλες!

Κυπαρισσιάνα: -Τι να κάνουμε; Αφού στον κόσμο υπάρχουν και κορίτσια και ζητάνε κούκλες!

Αντώνης: -Αυτά τα κορίτσια, σκέτο βάσανο είναι πάντα!

Κυπαρισσιάνα: -Έλα, ηρέμησε! Είναι τα τελευταία δώρα που φτιάχνουμε και μετά πάμε για ύπνο επιτέλους! Κι αύριο το πρωί, με το καλό, θα τα βάλουμε στο σάκο και έτοιμος ο Άγιος Βασίλης για το ταξίδι του!

                   ( Τελειώνουν και σηκώνονται. Τεντώνονται και χασμουριούνται. )

Κυπαρισσιάνα: - Ααχ! Άντε ύπνο παιδιά. Αύριο είναι μεγάλη μέρα! Έχουμε να βάλουμε τα δώρα σε κουτιά, να γυαλίσουμε το έλκηθρο, να ζέψουμε τους τάρανδους...

Αντώνης: -Φτάνει! Κουράστηκα! Πάμε!

Βαγγελίτσα Σ.: -Αχ ναι πάμε!

 

( Σκοτάδι. Ξαφνικά ακούγεται μουσική. Φως στη σκηνή. Το ρομπότ σηκώνεται με μηχανικές κινήσεις.)

ΤΡΑΓΟΥΔΙ: THE ROBOTS

 

Μπάμπης:- (με αλλαγμένη φωνή και μηχανικές κινήσεις )Γεια σας! Είμαι ο Ρομποτούλης! Με παράγγειλε ένα παιδάκι από τη Γαλλία που τρελαίνεται για ρομπότ! Σας άρεσε το τραγούδι μου;

Κωνσταντίνα: -( Σηκώνεται η κούκλα και τεντώνεται.)Σιγά το τραγούδι!

Μπάμπης:-( Γυρίζει μηχανικά προς το μέρος της )Ποια είσαι;

Κωνσταντίνα: -Είμαι η Κουκλίτσα και είμαι χορεύτρια!

Μπάμπης:-Χορεύτρρρρια!

Κωνσταντίνα: -Ωχ! Κόλλησε! Ναι, χορεύτρια! Με παράγγειλε ένα κοριτσάκι από την Ισπανία!

Μπάμπης:-Και τι χορούς χορεύεις;

Κωνσταντίνα: -Θα σου κάνω μια επίδειξη!

 

          Μουσική, Η λίμνη των κύκνων.

( Χορεύει. Σε λίγο σταματά και τρίβει τα πόδια της.)

Κωνσταντίνα: -Ααχ!

Μπάμπης:-Τι έπαθες;

Κωνσταντίνα: -Αυτά τα παπούτσια είναι πολύ στενά! Με το ζόρι μου μπαίνουνε! Θα παραπονεθώ στον Αϊ Βασίλη!

Μπάμπης:-Πάντως, ωραίος ο χορός σου!

Κωνσταντίνα: -Ευχαριστώ! ( Υποκλίνεται )

Μάνος:-Γεια σας μάγκες!

( τρομάζουν )-Ααχ!

Κωνσταντίνα: -Ποιοι είστε εσείς;

Γιώργος:-Είμαστε το συγκρότημα BABA!

Κωνσταντίνα: -Ααα! Και τι κάνετε;

Γιώργος:-Δε μου λες, είσαι φυσική ξανθιά;

Βαγγελίτσα:-Τραγουδάμε κορίτσι μου, τραγουδάμε! Μας παράγγειλε ένα αγόρι από τη Σουηδία!

Κωνσταντίνα: -Και τι τραγούδια λέτε;

Μάνος:-Δημοτικά!

Κωνσταντίνα: -Α, μπράβο!

Γιώργος:-Είμαστε ποπ συγκρότημα!

Μπάμπης:-Ποπ, ποπ, ποπ

Μάνος:-Καλά, αυτός κολλάει ή μου φαίνεται;

Γιώργος:-Τελικά αυτοί κι οι δυο κάπου χάνουν! Ο ένας στο μυαλό κι ο άλλος στη γλώσσα!

Κωνσταντίνα: -Καθαρά μιλάω!

Μάνος:( κάνει κίνηση με το χέρι του) ?Α, καλά!

Μπάμπης:-Θα μας πείτε ένα τραγούδι;

Γιώργος:-Φυσικά! Ελάτε παιδιά, πάμε!

 Τραγούδι, ΑΒΒΑ

Κωνσταντίνα: -( χτυπά παλαμάκια )Ωραίο!

Μπάμπης:-Κα-λό!

Νίκη:-Ευχαριστούμε!

Μάνος:-Ε, παιδιά, κοιτάξτε! Κάποιος έρχεται!

Βαγγελίτσα:-Τι είναι αυτός; Γιατί φοράει κοντά παντελόνια; Δεν κρυώνει;

Γιώργος:-Είναι μπασκετμπολίστας..

Κωνσταντίνα: -Α! και τι παίζει;

Γιώργος:-Α, καλά!

                               ( Μουσική, the final countdown.)

Μάνος:-Γεια σου, φίλε!

Κωνσταντίνος:-Γεια σας! Φίλαθλοι;

Κωνσταντίνα: -Ναι, ναι! Τι θα πει φίλαθλοι;

Μάνος:( κάνει κίνηση με το χέρι του) ?Α, καλά!

Βαγγελίτσα:-Πώς σε λένε;

Κωνσταντίνος:-Είμαι ο Φακούλας! Ο μεγάλος παιχταράς! Με παράγγειλε ένα παιδί από την Ελλάδα!

Βαγγελίτσα:-Γιατί;

Κωνσταντίνος:-Α, καλά! Νυχτωμένοι είστε! Ελλάδα; Πρωταθλήτρια Ευρώπης, you know;

Μάνος:-Μάλιστα! Ξέρεις όμως και κανένα τραγούδι;

Κωνσταντίνος:-Πώς δεν ξέρω;

Γιώργος:-Για πες!

Κωνσταντίνος:- ( τραγουδά )Σήκωσέ το το τιμημένο

Δεν μπορώ να περιμένω.Καλό;

Βέβαια, το σωστό είναι αλλιώς: Σήκωσέ το το....

Μάνος:-Στοπ!

Γιώργος:-Γιατί τον σταματάς;

Μάνος:-Δεν ξέρω, αλλά νομίζω πως θα πει κάτι που θέλει μπιπ!

Μπάμπης:-μπιπ μπιπ μπιπ

Γιώργος:-Α καλά! Αυτός θέλει σίγουρα FORMAT στο σκληρό!

Μπάμπης:-Είναι που τα ξωτικά ξέχασαν να βιδώσουν μια βίδα μου!

Γιώργος:-Πάντως δε φαίνεσαι για ρομπότ!

Μπάμπης:-Είμαι μοντέλο του 2005. Νέα τεχνοοοοολογία!

Γιώργος:-Φαίνεται!

Μπάμπης:-Η ββββίδα φταίει!

Βαγγελίτσα:-Ε, κάποιοι έρχονται!

( Ακούγεται εμβατήριο. Μπαίνουν τρία στρατιωτάκια. )

Βασίλης:-Εν δυο, εν δυο! Αλτ! Προσοχή!

Μάνος:-Πω, πω πειθαρχία! Σαν ρομπότ!

Μπάμπης: ( τον αγριοκοιτάζει.)

Μάνος:-Με το συμπάθειο!

Βασίλης:-Λοχαγός Μπόμπας Χειροβομβίδας! Αναφέρω πως οι άντρες μου είναι έτοιμοι για πόλεμο!

Μάνος:-Α καλά! Ο πολεμοχαρής μας έλειπε!

Γιώργος:-Δε μου λες, ποιος σας παράγγειλε εσάς; Ο γιος του Μπους;

Βαγγελίτσα:-Ποιος είναι ο Μπους;

Κωνσταντίνος:-Αμερική, ξέρεις; Πόλεμος, ξέρεις; Ε, αυτός είναι ο Μπους!

Μπάμπης:- Αυτός μιλάει χειρότερα κι από μένα!

Μάνος:-Δε μου λέτε, δεν σας είπε κανείς πως είστε ανεπιθύμητοι; Πως εξαιτίας σας χύνεται το αίμα αθώων;

( Κατεβάζουν το κεφάλι. )

Σταυρος:- Δε φταίμε εμείς!

Γιάννης:-Εμείς διαταγές ακολουθούμε!

Γιώργος:-Τέλος πάντων! Άντε ας τους φτιάξουμε λίγο!

( Τους βάζουν από ένα λουλούδι στο αυτί και αντί για όπλα τους δίνουν λουλούδια. )

Γιώργος:-Να, τώρα είστε μια χαρά!

Βαγγελίτσα:-Από στρατιώτες τους κάναμε παιδιά των λουλουδιών!

Κωνσταντίνος:-Ωχ, παιδιά! Συναγερμός! Κάποιος έρχεται!

( Μένουν ακίνητα. )

Κυπαρισσιάνα:- Ααχ! ( χασμουριέται. ) Σε λίγο ξημερώνει! ¨Όμως δε μου κόλλαγε ύπνος!

Αντώνης:- Εμάς όμως μας κόλλαγε!

Βαγγελίτσα Σ.- Γιατί μας ξύπνησες;

Κυπαρισσιάνα:- Σκεφτόμουν συνέχεια πως πρέπει να σφίξουμε μια βίδα στο ρομπότ και να αλλάξουμε παπούτσια στην κούκλα.

Αντώνης:- ( την τραβά απ' τα ρούχα. ) Να σου πω, όταν φύγαμε αφήσαμε όλ' αυτά εδώ;

( κοιτούν έκπληκτοι τα παιχνίδια.)

Κυπαρισσιάνα:- Με την τρέλα που μας δέρνει αυτές τις μέρες δεν θυμάμαι ούτε το όνομά μου! Ελάτε! Κάντε τη δουλειά σας και πάμε!

Βαγγελίτσα:-Φοβάμαι! Μοιάζουν σα ζωντανά!

Κυπαρισσιάνα:-Έλα, βλακείες!

( Τελειώνουν και φεύγουν. )

Βαγγελίτσα:-Εντάξει, παιδιά, φύγανε!

Γιώργος:-Είμαστε έτοιμοι λοιπόν! Σε λίγες ώρες ξεκινάμε!

Μάνος:-Παιδιά όλου του κόσμου, ετοιμαστείτε!

Κωνσταντίνος:-Ερχόμαστε!

Κυπαρισσιάνα:- Επ, σας πιάσαμε!

Αντώνης:- Ώστε έτσι! Κάνουμε πάρτι, ε;

Κυπαρισσιάνα:- Κι από πότε ζωντανεύουν τα παιχνίδια;

Γιώργος:- Από πάντα! Κάθε νύχτα πριν την Πρωτοχρονιά όλα τα παιχνίδια του Αι Βασίλη ζωντανεύουν!

Μπάμπης:- Ζωντανεύουμε από την αγάπη που μας περιμένουν ανυπόμονα σ'όλη τη γη.

Κυπαρισσιάνα:-Τότε ελάτε να ευχηθούμε όλοι μαζί στον κόσμο!

( χριστουγεννιάτικη μουσική.)

¨Ολοι:- Καλή χρονιά σε όλους! Χρόνια πολλά! Ευτυχισμένο το 2006!

Μπάμπης:- το 2006 το 2006 το 2006

Γιώργος:-Α, καλά!

Κυπαρισσιάνα:-Μα αφού σε φτιάξαμε!

Μπάμπης:- Το έκανα από συνήθεια!

Μάνος:- Να κι ο ¨Αγιος Βασίλης! ¨Έφερε τα δώρα μας! Ελάτε παιδιά!

 

                                                                                                  Κωνσταντινίδου Κατερίνα

                                                                                                         Εκπαιδευτικός