ΓΙΟΡΤΗ ΛΗΞΗΣ 2009      

                          ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΚΟΣ ΠΡΟΣΑΝΑΤΟΛΙΣΜΟΣ ...

Ο επαγγελματικός προσανατολισμός των νέων είναι ένα θέμα που απασχολεί ιδιαίτερα γονείς και παιδιά. Ξεκινάει από την εμβρυϊκή ακόμη ηλικία, όταν ο μέλλων πατέρας κοιτά την κοιλιά της γυναίκας του και λέει με υπερηφάνεια: « Εγώ το γιο μου θα τον κάνω ποδοσφαιριστή ».

Ακόμη δεν τον είδαμε, Γιάννη τον εβγάλαμε!

Αργότερα, στο σχολείο, κάθε λίγο και λιγάκι, απευθύνουμε στα παιδιά την ίδια ερώτηση: « Και δε μου λες Γιωργάκη, τι θα γίνεις όταν μεγαλώσεις; » Φυσικά κανένα παιδί δεν θα απαντήσει « Εγώ όταν μεγαλώσω, θα γίνω σκουπιδιάρης! », γιατί πρώτη θα τον σκότωνε η μαμά, γιατί για τη μαμά μόνο ένας δρόμος υπάρχει: το Πανεπιστήμιο, άρα γιατρός, δικηγόρος, αρχιτέκτονας και άλλα τέτοια «ευγενή» επαγγέλματα.

Βέβαια, άλλο το όνειρο κι άλλο η πραγματικότητα. Ειδικά στη σύγχρονη εποχή που όχι μόνο ισοπεδώνει τα όνειρα, αλλά έχει βάλει άλλες προτεραιότητες στην επιλογή του επαγγέλματος.

Γι αυτό κι εμείς φέτος, αποφασίσαμε να ασχοληθούμε μ' αυτό το θέμα κι ετοιμάσαμε μια παρουσίαση τυχαίων επαγγελμάτων στην Ελλάδα του σήμερα. Οποιαδήποτε ομοιότητα με πρόσωπα και καταστάσεις δεν είναι τυχαία!

                                            Α΄ Πράξη ? Δάσκαλος

Δάσκαλος: - Γεια σας! Είμαι ο Μπάμπης! Είμαι δάσκαλος και είμαι καλά!

Απ' το Δημοτικό, όλοι οι συγγενείς και φίλοι έλεγαν πως μου πάει να γίνω δάσκαλος. Βλέπετε είχα άριστους βαθμούς, ήμουν ο καλύτερος μαθητής και μου άρεσε το σχολείο. Είχα και μια δασκάλα που μ' έβαζε στα σκετς να κάνω το δάσκαλο, πολύ θέλει; Πες πες, το πήρα κι εγώ απόφαση!

Άλλωστε τα προγνωστικά ήταν καλά! Σίγουρη δουλειά βρέξει χιονίσει, σίγουρος μισθός, δυο μήνες καθισιό το καλοκαίρι, Χριστούγεννα, Πάσχα διακοπές, μια χαρά δουλειά μου φαινότανε! Ρώτα με όμως και τώρα!

                                 Τραγούδι ( Ο πιο καλός ο μαθητής )

( Ο δάσκαλος μπαίνει στο σπίτι, αφήνει την τσάντα και σταυροκοπιέται )

Δάσκαλος: - Σ΄ ευχαριστώ, θεέ μου, σ΄ ευχαριστώ!

( μπαίνει η γυναίκα του )

Γυναίκα: - Τι κάνεις άνθρωπέ μου; Γιατί σταυροκοπιέσαι;

Δάσκαλος: - Ευχαριστώ το Θεό που άλλη μια μέρα με συγκράτησε και δεν έβαψα τα χέρια μου με αίμα! ( κοιτά με ανακούφιση τα χέρια του )

Γυναίκα: - Κατάλαβα! Πάλι σε σκάσανε οι μαθητές σου!

Δάσκαλος: - Με σκάσανε; Με τρελάνανε θες να πεις! Για να καταλάβεις την ώρα της Γλώσσας δεν βάλανε γλώσσα μέσα και την ώρα των Μαθηματικών κάνανε χειροτεχνία! Και κάθε φορά που τους ρωτούσα κάτι, ανοίγανε το στόμα λες και μιλούσα κινέζικα!

Γυναίκα: - Μια συνηθισμένη μέρα στο σχολείο, δηλαδή!

Δάσκαλος: - Μια συνηθισμένη μέρα στο τρελοκομείο!

Γυναίκα: - Έλα τώρα! Αφού σου αρέσει η δουλειά σου! Γκρινιάζεις αλλά το καλοκαίρι σου λείπει το σχολείο!

Δάσκαλος: - Ναι, η αλήθεια είναι πως μετά από κάποια χρόνια γίνεσαι μαζοχιστής! Σου αρέσει η μυρωδιά της κιμωλίας και τα ξεφωνητά των παιδιών κι αν τα χάσεις παθαίνεις στερητικό σύνδρομο!

Γυναίκα: - Εντάξει, μπορεί η δουλειά σου να είναι κουραστική, όμως έχεις την εκτίμηση του κόσμου! Όλοι λένε, να αυτός είναι Δάσκαλος!

Δάσκαλος: - Αυτό δεν το λένε από εκτίμηση! Το λένε μόλις δουν το μπαλωμένο μου σακάκι και το σαραβαλάκι μου!

Γυναίκα: - Ξέρεις, πρέπει να σου πω πως ήρθε σήμερα ο λογαριασμός της ΔΕΗ... και του τηλεφώνου.

Δάσκαλος: - Ωραία! Πόσα είναι; Φτάνει ο μισθός ή θα δανειστούμε πάλι;

Γυναίκα: - Ποιος μισθός;

Δάσκαλος: - Ούτε εσύ τον καταλαβαίνεις, ε; Πότε έρχεται, πότε φεύγει; Διακριτικός! Δεν ενοχλεί καθόλου! Άσε και ξέρω τι θα κάνω! Η εκτίμηση που μου έλεγες πριν; Θα σου δώσω 100 κιλά απ' αυτήν να πληρώσεις τους λογαριασμούς! Και που ' σαι; Τα ρέστα δικά σου!

( πάει να φύγει )

Γυναίκα: - Πού πας Χριστιανέ μου;

Δάσκαλος: - Πάω να βρω τη δασκάλα μου να της κάνω παρέα!

Γυναίκα: - Μα εσύ δε μου είπες πως βρίσκεται στο ψυχιατρείο;

Δάσκαλος: -Α γεια σου!

                                       Β Πράξη ? Νταλικέρης                                         

Νταλικέρης: - Γεια σας! Είμαι ο Γιάννης ο νταλικέρης και είμαι καλά!

Από μικρός σκεφτόμουν πόσο υπέροχο θα είναι να ταξιδεύω σε όλο τον κόσμο και να γνωρίζω διαρκώς νέους τόπους και νέους ανθρώπους! Είχα και μια δασκάλα που όλο έλεγε « Ακολουθείστε τα όνειρά σας » πολύ θέλει; Τα ακολούθησα! Ρώτα με όμως και τώρα!

                                      Τραγούδι ( Οι νταλίκες )

( χτυπάει το κινητό )

- Έλα αφεντικό! Ναι, μόλις φόρτωσα και γυρίζω σπίτι.

- Τι; Να φύγω αμέσως για Κρήτη; Τι λες αφεντικό; Δεν μπορώ να φύγω αμέσως! Δυο μέρες έχω να κοιμηθώ και λείπω και μια βδομάδα από το σπίτι μου! Θα με ξεχάσει κι η γυναίκα μου και θα ΄χω κι άλλα!

- Τι λες αφεντικό; Από πέρσι έχω να πάρω άδεια!

- Αφού γεννούσε η γυναίκα μου!

- Το ξέρω που έκατσα και πρόπερσι μια μέρα! Παντρευόμουν αφεντικό, τι να 'κανα;

- Όχι, δεν παραπονιέμαι, όμως....

- Όχι, δεν το κάνω για να ζητήσω αύξηση αν και τώρα που το ανέφερες αφεντικό....

- Το ξέρω πως οι καιροί είναι δύσκολοι...

- Το ξέρω πως υπάρχει ανεργία....

- Το ξέρω πως πολλοί ψάχνουν για δουλειά...

- Γιατί ν' αρχίσω κι εγώ να ψάχνω;

- Τι λες αφεντικό; Με απολύεις; Αυτό είναι εκβιασμός και δεν θα υποκύψω!

( προς το κοινό )

- Μου το έκλεισε!

( χτυπά το κινητό )

- Θα το μετάνιωσε!

( το σηκώνει )

- Έλα Μαρία!

- Ναι σε λίγο φτάνω!

- Τι; Χάλασε το πλυντήριο; Θέλουμε καινούριο; Α! ήρθαν κι οι λογαριασμοί! Μάλιστα! Καλά θα τα πούμε σπίτι!

( Σκέφτεται. Παίρνει έναν αριθμό )

- Έλα αφεντικό! ( του δίνει μια μούντζα ) Ο Γιάννης είμαι. Τι ώρα ακριβώς πρέπει να είμαι Κρήτη;

- Έφυγα αφεντικό, έφυγα! ( μουντζώνει τον εαυτό του και φεύγει )

                                                Γ Πράξη ? Γιατρός

Γιατρός: - Είμαι η Γιολάντα! Είμαι γιατρός και είμαι καλά!

Από παιδί ήθελα να γίνω γιατρός! Όλοι με ρωτούσαν γιατί; Κι εγώ τους απαντούσα « Για να βοηθώ τον κόσμο » Είχα και μια δασκάλα που μας έλεγε πόσο υπέροχο είναι να προσφέρεις στους ανθρώπους, πολύ θέλει; Το αποφάσισα! Ρώτα με όμως και τώρα!

                                    Τραγούδι ( Δεν μπορώ μανούλα μ' )

( με το ρυθμό, σαν να χορεύει, μπαίνει ο παππούς )

Γιατρός: - Έλα παππού! Τι πρόβλημα έχουμε;

Παππούς:- Ισι δεν ξέρου τι πρόβλημα έχεις! Ιγώ πιριμένου το γιατρό!

Γιατρός: - Εγώ είμαι ο γιατρός, παππού!

Παππούς: - Ισι; Γυναίκα πράμα γιατρός; Σι κάνου δε σι κάνου νοσοκόμα!

Γιατρός:- Έλα παππού και περιμένουν κι άλλοι! Πες μου, τι έχεις;

Παππούς: - Έχου και τι δεν έχου! ( μετρά στα δάχτυλα ) Την καρδιά μου έχου, τα νεφρά μου έχου, τον προστάτη μου έχου ...

Γιατρός: - Φτάνει παππού, φτάνει! Γιατί ήρθες σήμερα εδώ;

Παππούς: - ( ειρωνικά ) Για να σι διω!

Γιατρός:- Για να δω, τι φάρμακα παίρνεις;

( αδειάζει τη σακούλα )

Γιατρός: - Τι ΄ναι αυτά;

Παππούς΅- Να γιατρός να μάλαμα! Αυτά που λες τα κοκκινάκια είναι για την πίεση! Αυτά τα κιτρινάκια για το ζάχαρο! Αυττά τα πρασινάκια ...

Γιατρός: - Φτάνει παππού, εντάξει! Έλα να ξαπλώσεις!

Παππούς: - Δεν είμι κουρασμένος!

Γιατρός: - Ξάπλωσε να σ' εξετάσω!

Παππούς: - Όχι, θα πιριμένου το γιατρό!

Γιατρός: - Αχ Παναγιά μου! Εγώ είμαι ο γιατρός παππού! Εδώ και πολλά χρόνια κι οι γυναίκες γίνονται γιατροί!

Παππούς: - Ιγώ ξέρω πως οι γυναίκες μόνο να σι πιθάνουν μπορούν! Άρα δε γίνεται να είσαι γιατρός!

Γιατρός: - Τι λες παππού; Εγώ να σε βοηθήσω θέλω! Έλα, ξάπλωσε!

Παππούς: - Πουλί επιμένεις να με ξαπλώσεις! ( στρίβει το μουστάκι του και χαμογελάει πονηρά )

Γιατρός: - Θεέ μου!

Παππούς: - Απουστόλ' μι λένε! ( κλείνει τι μάτι ) Κι είμαι λεύτερος! Χήρος!

Γιατρός: - Παναγιά μου! Θα τρελαθώ! Τι την ήθελα την Ιατρική;

Παππούς: - Ήθελες να γίνεις γιατρός, ε; Δεν σ' αρέσ' νοσοκόμα;

Γιατρός: - Θεέ μου! ( τραβάει τα μαλλιά της και φεύγει )

Παππούς: - ( την ακολουθεί ) Απουστολ' μι λένε!

                                           Δ Πράξη- Υπάλληλος

Υπάλληλος: -Γεια σας! Είμαι ο Νίκος! Είμαι υπάλληλος και είμαι καλά!

Από μικρός ήθελα να γίνω έμπορος! Ένας γείτονας είχε μαγαζί κι έβγαζε πολλά λεφτά. Και δεν έκανε και τίποτα φοβερό! Είχα και μια δασκάλα που μου έλεγε

« Νίκο, έχεις εμπορικό μυαλό », πολύ θέλει; Το αποφάσισα! Άργησα να καταλάβω πως για να βγάλεις λεφτά πρέπει πρώτα να τα έχεις, και να ΄μαι τώρα υπάλληλος αντί αφεντικό!

                                       Τραγούδι ( μικρό το μεροκάματο )

Υπάλληλος: - Καλημέρα κυρία μου! Τι θα θέλατε;

Γυναίκα: - Θέλω αυτό το φόρεμα που έχετε στη βιτρίνα.

Υπάλληλος: - Μάλιστα! Τι νούμερο;

Γυναίκα: - small ! ( ζμολ )

Υπάλληλος: - Είναι για δωράκι;

Γυναίκα: - Ναι! Θα το χαρίσω στον εαυτό μου!

Υπάλληλος: - Αν είναι για σας, τότε το small είναι μικρό. Καλύτερα να σας φέρω το large !

Γυναίκα: - Τι λες άνθρωπέ μου; Το large είναι για τις χοντρές!

Υπάλληλος: - Μα κυρία μου ...

Γυναίκα: - Είπα, θέλω το small !

Υπάλληλος: - Μάλιστα!

( το δοκιμάζει αλλά δεν της μπαίνει )

Υπάλληλος: - Προσέξτε! Θα το σκίσετε! Σας είπα είναι μικρό! Αφήστε να σας φέρω το large !

Γυναίκα: - Το large να το πας στη γυναίκα σου! Αναιδέστατε!

Αφεντικό: - Τι συμβαίνει εδώ;

Υπάλληλος: - Τίποτα κύριε Βαγγέλη!

Γυναίκα: - Συμβαίνει ότι ο κύριος από δω με έβρισε!

Υπάλληλος: - Εγώ;

Γυναίκα: - Με είπε χοντρή!

Αφεντικό: - Χοντρή; Εσάς; Μα εσείς είστε σαν μοντέλο!

Γυναίκα: - Ευχαριστώ!

Υπάλληλος: - Μα τι λέτε; Δεν την είπα χοντρή! Απλώς της είπα ότι δεν της κάνει το small και θα πρέπει να πάρει το large!

Αφεντικό: - Είσαι αδικαιολόγητος! Δεν εξήγησες στη χαριτωμένη κυρία για τα ιταλικά νούμερα;

Υπάλληλος: - Τα ποια;

Αφεντικό: - Ξέρετε, κυρία μου, το υπέροχο αυτό φόρεμα είναι ιταλικό! Οι Ιταλοί επειδή έχουν κοκαλιάρες γυναίκες , το δικό τους large είναι το δικό μας small ! Καταλάβατε;

Γυναίκα: - Φυσικά! Χαζή είμαι; Θα το πάρω!

( πληρώνει, το παίρνει και φεύγοντας αγριοκοιτάζει τον υπάλληλο )

Γυναίκα: - Αγροίκε!

Υπάλληλος: - Μα τι έγινε τώρα; Το large της δώσατε κι εσείς! Γιατί δεν σας έβρισε;

Αφεντικό: - Γιατί ανόητε, εγώ χρησιμοποίησα διπλωματία!

Υπάλληλος: - Μα την κοροϊδέψατε!

Αφεντικό: - Φυσικά! Αλλά πού να καταλάβεις εσύ; Γι αυτό μια ζωή θα είσαι εσύ υπάλληλος κι εγώ αφεντικό! Κατάλαβες;

                                      Ε Πράξη ? Νοικοκυρά

Νοικοκυρά: - Γεια σας! Είμαι η Άντζελα! Είμαι νοικοκυρά και δεν είμαι καλά!

Από μικρή ήθελα να γίνω Ζωγράφος! Κι είχα και ταλέντο όπως λέγανε όλοι! Είχα και μια δασκάλα που έλεγε πως η Τέχνη είναι η ομορφιά στη ζωή μας και το αποφάσισα! Τότε όμως ήταν που αποφάσισα να κάνω και οικογένεια! Κι όταν ήρθαν και τα παιδιά, αναγκάστηκα να μείνω σπίτι για να τα μεγαλώσω! Κι από τότε ... μην τα ρωτάς!

                          Τραγούδι ( Είμαι η Μαίρη Παναγιωταρά )

Νοικοκυρά: - Πω πω! Είμαι πτώμα! Αυτές οι δουλειές δεν τελειώνουν με τίποτα!

Παιδί: - Μαμά! Ο Χρίστος με χτυπάει!

Άντρας: - Άντζελα, πού είναι το γαλάζιο μου πουκάμισο;

Παιδί: - Μαμά!!!

Νοικοκυρά: - Ησυχάστε παιδιά! Το κεφάλι μου! Είναι στα ασιδέρωτα!

Παιδί: - Μαμά!

Άντρας: - Και τι θα φορέσω τώρα; Με περιμένουν οι φίλοι μου!

Παιδί: - Μαμά!

Νοικοκυρά: - Βάλε άλλο! Τόσα έχει στη ντουλάπα!

Άντρας: - Εγώ, αυτό θέλω! Σιδέρωσέ το μια στιγμή!

Παιδί: - Μαμά!

Νοικοκυρά: - Χριστέ μου! Σε τι τρελοκομείο ζω;

Άντρας: - Τι έγινε; Το σιδέρωσες;

Γυναίκα: - Είσαι καλά; Πότε να προλάβω;

Παιδί: - Μαμά!!!

Άντρας: - Καλά, όλη μέρα κάθεσαι, μια δουλειά δεν μπορείς να κάνεις;

Γυναίκα: - Μια δουλειά! Εσύ κάνεις μια δουλειά! Εγώ κάνω πεντακόσιες! Καθαρίστρια, μαγείρισσα, δασκάλα, νοσοκόμα... και χωρίς αμοιβή!

Άντρας: - Εσύ διάλεξες αυτό το ρόλο και τώρα παραπονιέσαι!

Παιδί: - Μαμά!

Γυναίκα: - Εγώ διάλεξα να κάνω οικογένεια! Δεν φανταζόμουν πως αυτό θα σήμαινε επάγγελμα οικιακά!

Άντρας: - Ώρες είναι τώρα να γίνουν επάγγελμα τα οικιακά!

Νοικοκυρά: - Και βέβαια δεν πρόκειται να γίνουν γιατί πρώτο κανείς δεν θα το διάλεγε και δεύτερο αν έπρεπε να πληρώσεις μισθό για μια τέτοια δουλειά, δεν θα έφτανε ο προϋπολογισμός του κράτους!

Άντρας: - Ανοησίες! Σιγά τη δουλειά!

Παιδί: - Μαμά!

Νοικοκυρά: - Λοιπόν εγώ πάω μια βόλτα! Εσύ, σιδέρωσε το πουκάμισο, τάισε τα παιδιά, διάβασέ τα για αύριο, βάλ' τα να κοιμηθούν, πλύνε τα πιάτα κι αν σου μείνει χρόνος και διάθεση μετά, βγαίνεις με τους φίλους σου! Μπάι!!!

                                                 ΣΤ Πράξη ? Γκαρσόνα

Γκαρσόνα: - Γεια σας! Είμαι η Αργυρούλα και είμαι γκαρσόνα! Κι όχι, δεν είμαι καλά!

Από μικρή, ήθελα να γίνω Μαθηματικός! Τα λάτρευα τα Μαθηματικά κι η δασκάλα μου μου έλεγε πως μια μέρα θα έφτανα πολύ ψηλά! Δεν υπολόγισε όμως τον ΑΣΕΠ και την ανεργία κι έτσι να ΄μαι γκαρσόνα με πτυχίο! Σε καμιά δεκαετία είπε ο υπουργός θα διοριστώ! ΈΦΤΑΣΕ!

                                        Τραγούδι ( Η πιο καλή γκαρσόνα )

Άντρας: - Τι θα γίνει κοπέλα μου; Θα παραγγείλουμε ποτέ;

Γκαρσόνα: - Μάλιστα κύριε! Σας ακούω. Τι θα πάρετε;

Γυναίκα: - Τι λες να πάρουμε;

Άντρας: - Ξέρω εγώ; Να πάρουμε κοτόπουλο;

Γυναίκα: - Μπα! Θα προτιμούσα μπριζόλα!

Άντρας: - Μήπως σουβλάκι;

Γκαρσόνα: - Συγγνώμη! Να φύγω γιατί έχω δουλειά και μόλις αποφασίσετε με φωνάζετε!

( πάει να φύγει )

Άντρας: - Κοπέλα, έλα να πάρεις παραγγελία!

Γκαρσόνα: - Μάλιστα, σας ακούω!

Γυναίκα: - Εμένα θα μου φέρεις μια μπριζόλα. Γύρω γύρω θα είναι καλοψημένη και στη μέση σχεδόν ωμή! Κατάλαβες;

Γκαρσόνα: - Μάλιστα!

Άντρας: - Εμένα θα μου φέρεις κοτόπουλο! Αλανιάρικο, όχι ορνιθοτροφείου! Κατάλαβες;

Γκαρσόνα: - Μάλιστα! Κάτι άλλο;

Γυναίκα: - Και μια σαλάτα!

Γκαρσόνα: - Τι σαλάτα;

Γυναίκα: - Ντομάτα!

Άντρας: - Καλύτερα, μαρούλι!

Γυναίκα: - Πιο ωραία είναι η ντομάτα!

Άντρας: - Εντάξει, ντομάτα!

( Τους τα φέρνει )

Γκαρσόνα: - Ορίστε!

Γυναίκα: - Τι 'ναι αυτό; Άψητο το βλέπω!

Άντρας: - Και το δικό μου είναι ξεροψημένο!

Γυναίκα: - Παρ ΄τα πίσω και φέρε άλλα! Πριν διαμαρτυρηθώ στο αφεντικό σου!

Γκαρσόνα: - Μάλιστα!

( πάει να φύγει )

Γυναίκα: - Και φέρε κι ένα άλλο ποτήρι! Αυτό το βλέπω θολό!

Άντρας: - Και τα μαχαιροπίρουνα! Να φέρεις άλλα! Κατάλαβες;

Γκαρσόνα: - Μάλιστα κύριε! Κατάλαβα! Δεν είμαι χαζή!

Γυναίκα: - Κοίτα γλώσσα!

Αφεντικό: - Τι συμβαίνει; ¨Όλα καλά;

Γυναίκα: - Τι καλά; Κοιτάξτε να μάθετε στο προσωπικό σας τρόπους!

Άντρας: - Η κοπέλα από δω αργεί, κάνει λάθη και βγάζει και γλώσσα!

Γκαρσόνα: - Μα τι λέτε;

Αφεντικό: - Σιωπή! Δεν ξέρεις κοπέλα μου πως ο πελάτης έχει πάντα δίκιο;

Γκαρσόνα: - Μα τι λέτε κύριε: Εγώ προσπάθησα να τους εξυπηρετήσω, όμως αυτοί...

Αφεντικό: - Σιωπή, αναιδέστατη! Απολύεσαι!

Γκαρσόνα: - Μα τι λέτε;

Αφεντικό: - Απολύεσαι είπα!

Γκαρσόνα: - Πολύ καλά! Πριν φύγω όμως να σας σερβίρω!

( του ρίχνει στα μούτρα το πιάτο )

Γκαρσόνα: - Μήπως ο κύριος το βρήκε ξεροψημένο;

                                           Ζ Πράξη - Δημοσιογράφος

Δημοσιογράφος: - Γεια σας! Είμαι η Μαρίνα! Είμαι δημοσιογράφος και δεν είμαι καθόλου καλά μ' αυτά που ακούω!

Πάντα μου άρεσε να πλησιάζω τους ανθρώπους και να τους κάνω ερωτήσεις για τη ζωή τους, τα όνειρά τους, τα προβλήματά τους! Είχα και μια δασκάλα που μου έλεγε πως έχω ταλέντο στο να μιλάω πολύ και το αποφάσισα! Πού να ΄ξερα τι με περιμένει;

                                                        Τραγούδι 7

Δημοσιογράφος: - Καλημέρα! Είμαι από την εφημερίδα « Τύπος του Δύστου ». ¨Ήρθα για τη συνέντευξη!

Τραγουδίστρια: - Ορίστε! Ρωτήστε με!

Δημοσιογράφος: -Πώς ανακαλύψατε πως έχετε ταλέντο στο τραγούδι;

Τραγουδίστρια: - Δεν το ανακάλυψα εγώ!

Δημοσιογράφος: - Αλλά, ποιος;

Τραγουδίστρια: - Να, μια μέρα που καθόμουν στην παραλία, με πλησίασε κάποιος και μου είπε πως έχω ωραία φωνή!

Δημοσιογράφος: - Τραγουδούσατε εκείνη τη στιγμή;

Τραγουδίστρια: - Όχι, καλέ! Καφέ έπινα!

Δημοσιογράφος: - Και πως κατάλαβε τη φωνή σας;

Τραγουδίστρια: - Είπε πως φαίνεται από μακριά!

Δημοσιογράφος: - Α, κατάλαβα! Κι έτσι κάνατε την πρώτη σας δουλειά;

Τραγουδίστρια: - Όχι, καλέ! Η πρώτη μου δουλειά ήταν μοντέλο!

Δημοσιογράφος: - Εννοώ, την πρώτη σας δισκογραφική δουλειά!

Τραγουδίστρια: - Α, ναι! Έτσι!

Δημοσιογράφος: - Και πήγε καλά;

Τραγουδίστρια: - ποιος;

Δημοσιογράφος: - Η δουλειά αυτή!

Τραγουδίστρια: - Δεν ξέρω! Δεν μου είπαν!

Δημοσιογράφος: - Μάλιστα! Με τι άλλο σας αρέσει να ασχολείστε;

Τραγουδίστρια: - Με τα μαλλιά μου, τα ρούχα μου, τα κοσμήματά μου...

Δημοσιογράφος: - Αλήθεια, το σχολείο το τελειώσατε; ( τι ρωτάω Χριστέ μου )

Τραγουδίστρια: - Φυσικά! Έχω τελειώσει Φιλοσοφική, Νομική και λατρεύω τα ζώα!

Δημοσιογράφος: - Μα τι λέτε τώρα;

Τραγουδίστρια: - Έτσι μου είπαν να απαντώ σ΄ αυτή την ερώτηση!

Δημοσιογράφος: - Α, καλά! Και κάτι τελευταίο! Πόσα χρήματα βγάζετε το χρόνο;

Τραγουδίστρια: - Τα αληθινά ή τα ψεύτικα;

Δημοσιογράφος: - Τα αληθινά!

( Της λέει στο αυτί )

Δημοσιογράφος: - Ξανά! .... Όσα θα βγάλω εγώ στη δεκαετία! Ευχαριστώ, αλλά πρέπει να φύγω!

Τραγουδίστρια: - Κι η συνέντευξη;

Δημοσιογράφος: - Μην ανησυχείτε! Θα δημοσιευτεί στο επόμενο φύλλο μας!

Τραγουδίστρια: - Και τι τίτλο θα έχει;

Δημοσιογράφος: - Θα έχει τη φωτογραφία σας κι από κάτω θα γράφει με μεγάλα γράμματα:

ΗΛΙΘΙΟΤΗΤΑ: ΤΟ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑ ΤΟΥ ΜΕΛΛΟΝΤΟΣ!

Μήπως διαφωνεί κανείς;

ΟΛΟΙ: ΟΧΙ!!!

Δημοσιογράφος: - Κυρίες και κύριοι αυτή είναι η πραγματικότητα σήμερα! Οι άνθρωποι που αξίζουν και παλεύουν μια ζωή να γίνουν καλύτεροι, με το ζόρι επιβιώνουν. Αντίθετα, οι ανάξιοι και οι διεφθαρμένοι προκόβουν και πλουτίζουν. Αυτό δεν είναι τυχαίο. Συμφέρει στους ισχυρούς του κόσμου, οι λαοί να είναι αμόρφωτοι και εγκλωβισμένοι στα χρέη και στον αγώνα της επιβίωσης!

Εμείς όμως αντιστεκόμαστε! Εμείς θα συνεχίσουμε να παλεύουμε για την μόρφωσή μας και για την καλυτέρευση της ζωής μας! Μπορεί να είμαστε μια μέρα άνεργοι με πτυχίο, όμως τουλάχιστο δεν θα είμαστε τα πιόνια κανενός!

Άλλωστε έχουμε το πιο ισχυρό όπλο στη ζωή μας: την αγάπη! Και μ΄ αυτήν θα νικήσουμε!

                                                               ΤΡΑΓΟΥΔΙ

                                                                                                    Κωνσταντινίδου Κατερίνα

                                                                                                             Εκπαιδευτικός