ΣΧΟΛΙΚΟ ΕΤΟΣ 2011-2012

Οι μαθητές της Γ΄και Δ΄τάξης σας παρουσιάζουν την εργασία τους για την Ελιά... 

     Η ΕΛΙΑ

Εγώ είμαι η ελιά

Κι απ΄της γης τα όμορφα παιδιά

Δώρα για όλα τα παιδιά

Έχω πάνω στα κλαδιά

Οι ελιές μου στρογγυλές

Κι από όλους ζηλευτές

Με ψωμί και με τυρί

Δίνουν μια άριστη τροφή

Όμως, δίνω και λαδάκι

Να βουτάτε το ψωμάκι

Για κορμάκι δυνατό

Δεν τπάρχει πιο καλό

Χρόνια ζω και μεγαλώνω

Με κανένα δε θυμώνω

Ξεπερνώ και τα εκατό

Μα ακόμα δε γερνώ

Ελίτσα με φωνάζουν

Με κοιτούν, με αγκαλιάζουν

Όλοι τους με θαυμάζουν

Και τα κλαδιά κοιτάζουν

Είμαι πολύ ευλογημένη

Τιμημένη, δοξασμένη

Και σ΄όλη την οικουμένη

Το φως μου για πάντα θα μένει.

Η ΕΛΙΑ ΩΣ ΔΕΝΤΡΟ

Η ελιά ως ελαιόδεντρο ή λιόδεντρο είναι είδος καρποφόρων δέντρων της οικογένειας των Ελαιοειδών.

Είναι δέντρο αειθαλές, με λογχοειδή, δερματώδη δύλλα, σκουροπράσινα από πάνω και αργυρόχροα από κάτω.

Τα άνθη της εμφανίζονται προς το τέλος Μαϊου, ενώ ο καρπός ωριμάζει και συλλέγεται κατά τα τέλη του φθινοπώρου και αρχές του χειμώνα.

Ο κορμός της ελιάς είναι οζώδης και καλύπτεται από φλοιό.

Η ελιά ευδοκιμεί σε κλίματα εύκρατα και ιδιαίτερα σε παραθαλάσσιες περιοχές.

Η συγκομιδή ή λιομάζωμα γίνεται με το χέρι ή με χτένι και στο έδαφος στρώνεται το λιόπανο.

                               ΜΥΘΟΙ ΚΑΙ ΠΑΡΑΔΟΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΙΑ

Α. Η ΕΛΙΑ, ΔΩΡΟ ΤΗΣ ΑΘΗΝΑΣ

Η ελιά ήταν το δώρο που έκανε η θεά Αθηνά στην πόλη της Αθήνας,

όταν διαγωνίστηκε με το θεό Ποσειδώνα για την κυριαρχία στην Αττική.

Σε εκείνο το διαγωνισμό ο Ποσειδώνας, χάρισε στην πόλη ένα πολύ σημαντικό δώρο, "το νερό".

Όμως, οι υπόλοιποι θεοί αποφάσισαν ότι η ελιά που φύτεψε η Αθηνά στον ιερό βράχο της Ακρόπολης

είχε μεγαλύτερη αξία και έδωσαν τη νίκη σε αυτή.

Έτσι η θεά Αθηνά έδωσε το όνομά της στην πόλη κι έγινε προστάτιδά τους.

Β. Η ΠΡΟΣΦΟΡΑ ΤΟΥ ΑΡΙΣΤΑΙΟΥ

Ο Αρισταίος ήταν γιος του Απόλλωνα και της Κυρήνης.

Από τις Νύμφες έμαθε πώς να καλλιεργεί τα αμπέλια κει τις ελιές.

Έμαθε πώς να μπολιάζει τις αγριελιές που υπήρχαν στον τόπο του, για να δίνουν καρπό,

να αλέθει τον καρπό του ελαιόδεντρου και να παίρνει το πολύτιμο άλλά άγνωστο ως τότε ελαιόλαδο.

Ο Αρισταίος τιμήθηκε από τους ανθρώπους ως θεός-προστάτης των ελαιοκαλλιεργητών,

γιατί αυτός τους δίδαξε την τέχνη της καλλιέργειας της ελιάς.

                                         Η ΕΛΙΑ ΣΤΗΝ ΑΡΧΑΙΟΤΗΤΑ

Η ελιά έχει ιδιαίτερη σημασία για τον πολιτισμό των Ελλήνων αλλά και των άλλων λαών της Μεσογείου.

Η ελιά υπάρχει εδώ και χιλιάδες χρόνια στο χώρο της ανατολικής Μεσογείου, όπου πρωτοεμφανίστηκε ως αγριελιά.

Τα αρχαιολογικά ευρήματα που ανακλύφθηκαν στην αρχαία Πύλο, έφεραν στο φως πινακίδες της Γραμμικής Γραφής Β΄, όπου υπάρχει το ιδεόγραμμα της ελιάς και του ελαιόλαδου, πράγμα που αποδυκνείει ότι από πολύ παλιά οι Έλληνες ασχολήθηκαν με την καλλιέργεια της ελιάς και χρησιμοποιούσαν τον καρπό της στην καθημερινή ζωή.

Ακόμη, είναι γνωστό, πως στην αρχαία Ελλάδα, στεφάνωναν τους νικητές των Ολυμπιακών αγώνων με στεφάνια από κλαδιά ελιάς, ενώ στους νικητές των Παναθηναϊκών αγώνων έδιναν ως βραβείο ελαιόλαδο.

Κάπως έτσι δημιουργήθηκε ο "πολιτισμός της ελιάς". Η ελιά εξακολουθεί να εκτιμάται ιδιαίτερα από τους Έλληνες και τους άλλους λαούς της Μεσιγείου. Βρίσκεται παντού, χρησιμοποιούμε καθημερινά σε όλη τη γη τον πολύτιμο καρπό της, εμπνέει καλλιτέχνες, ζωγράφους, ποιητές και συγγραφείς οδηγώντας τους στη μεγαλουργία!

                                              Η ΕΛΙΑ ΣΤΗ ΘΡΗΣΚΕΙΑ

Η ελιά είναι γερά δεμένη με τη θρησκεία μας. Είναι ένα δέντρο ευλογημένο από το Θεό, με μεγάλη ιστορία.

Ένα κλαδί ελιάς ήταν αυτό που έφερε στο Νώε, ως σημάδι ζωής,

το περιστέρι που άφησε ελεύθερο να πετάξει στον ουρανό μετά τον κατακλυσμό.

Στον κάμπο της Γεσθημανή πήγε ο Χριστός το βράδυ πριν τη σύλληψή του και κάθισε κάτω από μια ελιά και προσευχήθηκε.

Το λάδι το χρησιμοποιούμε σε όλες τις τελετές της εκκλησίας μας...

... στη βάφτιση ο ιερέας λαδώνει όλο το σώμα στο νεοφώτιστο παιδάκι

... στα καντήλια των εκκλησιών βάζουμε λάδι και με αυτό σταυρωνόμαστε για να έχουμε υγεία καο προκοπή

.... με λαδάκι ανάβουμε τα καντήλια στους τάφους των νεκρών μας αλλά και τα καντήλια στο εικονοστάσιο του σπιτιού μας.