ΤΟ ΟΝΕΙΡΟ ΤΟΥ ΣΚΙΑΧΤΡΟΥ

        2011

ΣΚΗΝΗ ΠΡΩΤΗ

( Οι παπαγάλοι μπαίνουν από δεξιά, διασχίζουν βιαστικά τη σκηνή και βγαίνουν από την αριστερή μεριά χωρίς να σταματήσουν. Σε λίγο ξαναγυρίζουν ένας ένας και κοιτούν με απορία τους θεατές )

Παπαγάλος 1: - Τι κάνουν αυτοί εδώ; Τι μαζευτήκαν όλοι εδώ πέρα;

( οι υπόλοιποι σηκώνουν αδιάφορα τους ώμους )

Παπαγάλος 2: - Κάτσε να ρωτήσω. Ε, τι κάνετε εσείς εδώ; Τι μαζευτήκατε όλοι εδώ πέρα;

( ακούγονται φωνές )

Παπαγάλος 2: - Τι; Δεν άκουσα! Περιμένετε να δείτε το έργο; Ποιο έργο;

Παπαγάλος 3: - Καλά, δεν τα μάθατε; Δεν έχει παράσταση σήμερα!

Παπαγάλος 4: - Ένα λιοντάρι το έσκασε πρωί πρωί από το τσίρκο, ήρθε στο θέατρο κι έφαγε όλους τους ηθοποιούς, το σκηνοθέτη, τον παραγωγό και έξι ταξιθέτριες!

Παπαγάλος 5: - Τώρα είναι ξαπλωμένο στα παρασκήνια και χωνεύει!

Παπαγάλος 6: - Αν ήμουν εγώ στη θέση σας, θα γύριζα αμέσως στο σπίτι μου, θα κλείδωνα την πόρτα και θα κρυβόμουν κάτω από το κρεβάτι! Άντε γεια, λοιπόν! Και καλό δρόμο!

( Οι παπαγάλοι βγαίνουν από τη σκηνή. Σε λίγο επιστρέφουν.)

Παπαγάλος 1: - Α, καλά! Ακόμα εδώ είστε; Δεν είπαμε ότι δεν έχει παράσταση σήμερα; Θα σας επιστρέφαμε τα λεφτά σας, αλλά το λιοντάρι έφαγε και τον ταμία!

( Οι παπαγάλοι βγαίνουν με ύφος από τη σκηνή και σε λίγο επιστρέφουν )

Παπαγάλος 1: - Δεν φεύγετε με τίποτα εσείς, ε; Θέλετε να δείτε το έργο, ε; Πολύ καλά! Θα σας πω λοιπόν την αλήθεια. Εμάς που μας βλέπετε, είμαστε οι πρωταγωνιστές του έργου. Όμως κάτι φοβερό συνέβη σήμερα το πρωί. Εκεί που πήγαινα στην κουζίνα να μαγειρέψω το πρωινό μου ρυζόγαλο, ένα μεγάλο τηγάνι έπεσε στο κεφάλι μου και έπαθα αμνησία!

Παπαγάλος 2: - Δεν ήταν τηγάνι! Μπρίκι ήταν!

Παπαγάλος 6: - Κι εγώ, στραβοκοιμήθηκα χθες το βράδυ! Μου έπεσε η πιπίλα από το στόμα! ( χασμουριέται )

Παπαγάλος 4: - Κι εγώ ...βαριέμαι! Βαριέμαι αφόρητα!

Παπαγάλος 5: - Δεν ψήνονται! Και βλέπω και το μάτι τους να αγριεύει!

Παπαγάλος 3: - Εγώ λέω να αρχίσουμε...

Παπαγάλος 1: - Εντάξει λοιπόν! Κερδίσατε! Θα δείτε το έργο. Πρώτα όμως πείτε μας. Ξέρετε πόσα πουλιά υπάρχουν στον κόσμο; Πόσα λέτε; Χιλιάδες; Μάλιστα χιλιάδες!

Παπαγάλος 2: - Τρυποκάρυδα, τρυγόνια, καρδερίνες...

Παπαγάλος 3: - καρακάξες πιγκουΐνοι, πελεκάνοι, πελαργοί...

Παπαγάλος 4: - αγριόπαπιες, χελιδόνια, αηδόνια...

Παπαγάλος 6: - ορτύκια, φιστίκια, στραγάλια πασατέμπος... Ωχ, συγγνώμη! Νόμισα πως ήταν διάλειμμα!

Παπαγάλος 1: - Ετοιμαστείτε! Θα τραγουδήσουμε!

( ξεροβήχουν, κάνουν τάχα γαργάρες )

ΤΡΑΓΟΥΔΙ

Έχει ο ουρανός τόσα πουλιά

Χίλια κι ακόμη πιο πολλά

Άλλα έχουν μαυρόασπρα φτερά

Άλλα φτερά χρωματιστά

Άλλα έχουνε μικρή ουρά

Άλλα ουρά μεγάλη

Άλλα κελαηδούν μελωδικά

Κι άλλα σου παίρνουνε τ' αυτιά

Κι άλλα πάλι φλυαρούν όπως εμείς κι οι άλλοι παπαγάλοι!

Άλλα πετάνε χαμηλά

Άλλα πλατσουρίζουν στα νερά

Κι άλλα πετάνε ψηλά τόσο ψηλά

Που κανένας δεν τα βλέπει.

Πολύ ψηλά, πολύ ψηλά

Μέχρι τ' ουρανού τη σκέπη...

Παπαγάλος 1: - Σήμερα, λοιπόν θα σας πούμε την ιστορία ενός πουλιού που πέταξε πιο ψηλά από όλα τα πουλιά!

Παπαγάλος 2: - Όλα άρχισαν εκείνο τι πρωί, που ο κυρ Δίκανος έφτιαξε ένα σκιάχτρο...

ΣΚΗΝΗ ΔΕΥΤΕΡΗ

( Ο κυρ Δίκανος σιγοσφυρίζοντας αποτελειώνει ένα σκιάχτρο. Προσπαθεί να του σηκώσει τα χέρια, αλλά μόλις τα αφήνει πέφτουν. Τελικά τα καταφέρνει. Κάνει μερικά βήματα πίσω και θαυμάζει το έργο του. )

Κυρ Δίκανος: - Χμμμ... Ωραία! Το καπέλο του πέφτει λίγο φαρδύ, αλλά δε βαριέσαι! Για σκιάχτρο, καλό είναι. ( τρίβει τα χέρια του με ικανοποίηση ) Να δούμε τώρα αν αυτά τα απαίσια πουλιά που ρημάζουν τα λαχανικά μου, τολμήσουν να ξαναπλησιάσουν! Θα τους πάει έξι κι ένα! Εφτά κι ένα θα τους πάει! Τι λες κι εσύ; Καλά δεν τα λέω;

Σκιάχτρο: - Τι;

Κυρ Δίκανος: - Σωστά δεν τα λέω;

Σκιάχτρο: - ( σαστισμένο ) Τι είναι εδώ; Πού βρίσκομαι;

Κυρ Δίκανος: - Στο λαχανόκηπό μου! Σ' έφτιαξα για να τρομάζεις τα πουλιά!

Σκιάχτρο: - Πουλιά; (κοιτάζει ολόγυρα) Ποια πουλιά;

Κυρ Δίκανος: - δεν είναι τώρα εδώ χαζούλιακα! Όταν λείπω έρχονται. Όταν παίζω τάβλι στο καφενείο! Διαλέγουν την ώρα! Για αυτό σε έφτιαξα, για να τα τρομάζεις όταν εγώ λείπω!

Σκιάχτρο: - Να τα τρομάζω; Πώς;

Κυρ Δίκανος: - Δεν χρειάζεται καμιά ιδιαίτερη προσπάθεια! Μόνο που θα σε δούνε φτάνει! Θα τους κοπεί η χολή!

Σκιάχτρο: - Γιατί; Τόσο άσχημο είμαι;

Κυρ Δίκανος: - Μόνο άσχημο; Απαίσιο είσαι, αποκρουστικό! Κάτσε να σου φέρω έναν καθρέφτη να δεις και μόνος σου.

( Βγαίνει. Το σκιάχτρο αναρωτιέται )

Σκιάχτρο: - Πώς να είμαι άραγε; Πώς να είμαι; ( προς τον κόσμο ) Ει, ψιτ! Γεια σας! Πείτε μου, πώς είμαι; Όμορφο; Χαριτωμένο; Συμπαθητικό;

Κυρ Δίκανος: - ( επιστρέφει με τον καθρέφτη ) Ορίστε! Κοίτα τα χάλια σου!

Σκιάχτρο: - Ααχ! Ποιος είναι αυτός; Εγώ; Έτσι είμαι;

Κυρ Δίκανος: - Έτσι και χειρότερα! Ο καθρέφτης είναι ραγισμένος και σε κολακεύει!

Σκιάχτρο: - Θα καλυτερέψω με τον καιρό;

Κυρ Δίκανος: - Όχι. Θα χειροτερέψεις!

Σκιάχτρο: - ( κλαίει ) Κανείς δεν θα με πλησιάζει έτσι που μ' έφτιαξες! Όλοι θα με αποφεύγουν!

Κυρ Δίκανος: - Ακριβώς!

Σκιάχτρο: - Χτένισέ με σε παρακαλώ! Κάνε μου χωρίστρα!

Κυρ Δίκανος: - Δεν τρελάθηκα! Και πού 'σαι, άσε το αξιολύπητο ύφος! Κάνε και καμιά γκριμάτσα!

Σκιάχτρο: - ( χαμογελάει )

Κυρ Δίκανος: - Μη χαμογελάς βρε! Μου φαίνεται πρέπει να σου δώσω μερικά μαθήματα αγριάδας!

( κάνει διάφορες γκριμάτσες και το σκιάχτρο προσπαθεί να τις επαναλάβει )

Κυρ Δίκανος: - Μηδέ, μηδέν, μηδέν! Βάλτο καλά στο μυαλό σου: Σκιάχτρο είσαι, δεν είσαι η κυρία του φιλοπτώχου! Κατάλαβες;

Σκιάχτρο: - Εεε, όχι!

Κυρ Δίκανος: - Άκου να μαθαίνεις!

ΤΡΑΓΟΥΔΙ

Πρέπει να πάψεις να χαμογελάς

Χαρούμενα τριγύρω να κοιτάς

Πρέπει να αγριεύεις, να γρυλίζεις

Τα μούτρα να ξινίζεις

Και τα δόντια σου να τρίζεις

Δηλαδή, όταν σε βλέπει ένα πουλί

Να του κόβεται η χολή

Πρέπει να στραβομουτσουνιάζεις

Τα φρύδια να σουφρώνεις

Απειλητικά να ξεροβήχεις

Να στραβοκοιτάζεις

Και τα μάτια να γουρλώνεις

Δηλαδή όταν σε βλέπει ένα πουλί

Να του κόβεται η χολή

Πρέπει τα μάτια σου να πετάνε σπίθες

Να βγάζεις ατμό από τα αυτιά σου

Απ' το στόμα σου αφρό

Να έχεις ύφος βλοσυρό

Να 'ναι γεμάτη μίσος η καρδιά σου

Δηλαδή όταν σε βλέπει ένα πουλί

Να του κόβεται η χολή

Κυρ Δίκανος: - Κατάλαβες;

Σκιάχτρο: - Μάλιστα...θα προσπαθήσω...

Κυρ Δίκανος: - Εγώ φεύγω. Με περιμένουν στο καφενείο οι φίλοι μου. Εσύ, κάνε στο μεταξύ πρόβες να μαθαίνεις. Άντε γεια!

Σκιάχτρο: - Δεν μου αρέσει να κάνω γκριμάτσες. Δεν θα κάνω! Δεν θα κάνω!

( Ακούγονται τιτιβίσματα )

Σκιάχτρο: - Ποιος να είναι άραγε; Κοιτάτε! Κάτι πουλάκια! Έρχονται να γνωριστούμε φαίνεται!

ΣΚΗΝΗ ΤΡΙΤΗ

Πουλάκι 1: - Τραλαλά, τριλιλί, τραλαλό!

Πουλάκι 2: - Τραλαλάμ, τριλιλίμ, τραλαλόμ!

Πουλάκι 3: - Τριλιλιτού!

Πουλάκι 4: - Τριλιλιτού;;

Πουλάκι 3: - Τριλιλιτού!!

Πουλάκι 5: - Τριλαλά! Τριολαλό!

Τιτιβούε: - Τσίου!

Τσιλιβήθρας: - Τι είπες;

Τιτιβούε: - Είπα τσίου! Ώρα να φάμε! Πεινάω!

Τερτίπης: - Κι εγώ!

Τιτιβούε: - Λέω να τσιμπήσω κάτι. Μια ρόγα σταφυλιού!

Τερτίπης: - Κόκκινη ή κίτρινη;

Τιτιβούε: - Και κόκκινη και κίτρινη!

Τερτίπης: - Εγώ θέλω μαρούλι! Καρδιά!

Τιτιβούε: - Απ' όλα έχει εδώ!

Τσιλιβήθρας: - Και τι δεν έχει!

Τιτιβούε: - Ας είναι καλά ο κυρ Δίκανος, που μας έφτιαξε τέτοιο ωραίο σελφ σέρβις!

Τερτίπης: - Φαστ φουντ!

Τιτιβούε: - Και το κυριότερο δεν έχει σκιάχτρο!

( τα πουλάκια σταματούν να τρώνε και αγκαλιάζονται τρομαγμένα )

Τσιλιβήθρας: - Το πόσο φοβάμαι τα σκιάχτρα δε λέγεται!

Πουλάκι 1: - μη λέτε τέτοιες κουβέντες βρε παιδιά! Αγριεύομαι!

Πουλάκι 5: - Κι εγώ! Κι εγώ!

Πουλάκι 3: - Εγώ τις προάλλες είδα στον ύπνο μου ότι ένα σκιάχτρο με ξεπουπούλιαζε! Σαν μαργαρίτα με μαδούσε! Να έτσι!

Πουλάκι 4: - Αμάν βρε παιδιά! Μη λέτε για σκιάχτρα! Μου κόβεται η όρεξη!

Τιτιβούε: - Καλά λες! Ας φάμε, δεν σας βλέπω από την πείνα!

( το ρίχνουν στο φαγοπότι )

Όλοι: - Τραλαλά! Τριλιλί, τριλιλιτου!

Τερτίπης: - Μμμμ! Μούρλια!

Σκιάχτρο: - ( καθαρίζει το λαιμό του ) Ψιτ πουλάκια! Γεια σας, γεια σας!

Πουλάκι 2: - Αααααχ!

Τσιλιβήθρας: - Τι έπαθες;

Τερτίπης: - Τι τρέχει;

Πουλάκι 2 : - ( δεν μπορεί να μιλήσει. Δείχνει τρομαγμένος το σκιάχτρο )

Τιτιβούε: - Τι έχεις παιδί μου;

Πουλάκι 2: - Εεεε-να σκια- σκια- σκιάχτρο!

Πουλάκι 1: Μανούλα μου!

Πουλάκι 5: - Μαμάκα μου!

Πουλάκι 3: - Σκιάχτρο!

Πουλάκι 4 Θεούλη μου!

Πουλάκι 2: - Δρόμοοοο!

( Από τον πανικό τους τα πουλιά φεύγουν κακήν κακώς )

Σκιάχτρο: - Μη! Μη φεύγετε! Πού πάτε; ... Πάνε! Φύγανε! Μα γιατί; Τι τους έκανα; Γιατί;

ΣΚΗΝΗ ΤΕΤΑΡΤΗ

Παπαγάλος 1: - Κανένας το σκιάχτρο δεν αγαπάει...

Παπαγάλος 2: - Περνάει ο καιρός, ο καιρός περνάει...

Σκιάχτρο: - ( αναστενάζει ) Μόνο μου!

Παπαγάλος 3: - Η μια μέρα κυλάει κι έρχεται η άλλη...

Σκιάχτρο: - ( αναστενάζει ) Μόνο μου! Μόνο μου και πάλι!

Παπαγάλος 4: - Περνάει το πρωί κι έρχεται το γιόμα...

Σκιάχτρο: - Μόνο μου! Μόνο μου ακόμα!

Παπαγάλος 6: - Περνάνε μέρες χαρά θεού, μέρες με ήλιο και λιακάδα...

Σκιάχτρο: - Μόνο μου, για άλλη μια βδομάδα!

ΤΡΑΓΟΥΔΙ

Το καπέλο μου φαρδύ

Το σακάκι με κόβει στη μασχάλη

Τι κατάντια, τέτοιο χάλι

Μόνο, μόνο, τόσο μόνο

Μόνο την ώρα μου σκοτώνω

Φίλος δεν με πλησιάζει

Τι να κάνω; Δεν πειράζει!

Πονάει η αχυρένια μου καρδιά,

Δεν μ' αρέσουν οι ανθρώποι

Μ' αποφεύγουν τα πουλιά

Μόνο, μόνο, τόσο μόνο

Νιώθω τέτοιο πόνο

Μόνο, μόνο, τόσο μόνο

Την ασχήμια μου πληρώνω!

Παπαγάλος 1: Έτσι, λοιπόν, το πήγαινε από αναστεναγμό σε αναστεναγμό, ώσπου ένα πρωινό, ένα πουλί ξεχάστηκε και πλησίασε το σκιάχτρο...

ΣΚΗΝΗ ΠΕΜΠΤΗ

Σκιάχτρο: - Ει, ψιτ, πουλάκι! Έλα λίγο πιο κοντά, να σου πω κάτι...

Τιτιβούε: - Όχι, όχι! Απαπαπα!

Σκιάχτρο: - Δεν θα σε πειράξω! Αλήθεια! Έλα!

Τιτιβούε: - Τσ! Θα με φας σαν πασατέμπο! Θα με φας σαν καραμέλα!

Σκιάχτρο: - Εγώ; Μα εγώ ποτέ δεν έφαγα πουλί!

Τιτιβούε: - Γιατί; Δίαιτα κάνεις; Για χαζό με περνάς; Αν έρθω κοντά, θα με κάνεις μια μπουκιά! Δεν τρελάθηκα!

Σκιάχτρο: - Αλήθεια, δεν θέλω να σε βλάψω!

Τιτιβούε: - Άμπα! Θέλεις να με χάψεις!

Σκιάχτρο: - Όχι! Ούτε να σε χάψω θέλω!

Τιτιβούε: - Ναι, καλά! Σιγά μη σε πιστέψουμε!

( Το πουλάκι φεύγει και το σκιάχτρο το παρακολουθεί με το βλέμμα )

Σκιάχτρο: - Πω πω! Πάει να καθίσει σε κείνη τη βελανιδιά! Όχι! Μη! Φυλάξου! Μην κάθεσαι εκεί! Έχει στήσει ξόβεργες ο κυρ δίκανος! Πρόσεξε! Ωχ! Θα πιαστεί! Πάει, πιάστηκε! Όχι δεν πιάστηκε! Ξέφυγε!

( Το πουλάκι γυρίζει τρομαγμένο )

Τιτιβούε: - Αχού, λαχτάρα που πέρασα! Παραλίγο να πιαστώ! Αν καθόμουν θα κολλούσανε τα ποδαράκια μου στην ξόβεργα και θα 'χα κακά ξεμπερδέματα!

Σκιάχτρο: - Φτηνά τη γλύτωσες!

Τιτιβούε: - Πώς χτυπάει η καρδιά μου! Σαν ταμπούρλο! Με έσωσες, το ξέρεις;

Σκιάχτρο: - Ποιος; Εγώ;

Τιτιβούε: - Εσύ, βέβαια! Ποιος άλλος; Με ειδοποίησες! Μου είπες, φυλάξου! Ανεξήγητο, πάντως! Δεν μπορώ να καταλάβω πώς ένα τόσο κακό σκιάχτρο έκανε μια τόσο καλή πράξη!

Σκιάχτρο: - Κακό; Μα αφού σου είπα, δεν είμαι κακό!

Τιτιβούε: - Δηλαδή δεν τρως πουλάκια;

Σκιάχτρο: - Δηλαδή, δεν έχεις φάει ποτέ σου πουλάκι;

Σκιάχτρο: - Ποτέ μου!

Τιτιβούε: - Ποτέ σου, ποτέ σου;

Σκιάχτρο: - Ποτέ μου, ποτέ μου!

Τιτιβούε: - Ούτε ένα;

Σκιάχτρο: - Ούτε μισό!

Τιτιβούε: - Ορκίσου!

Σκιάχτρο: - Ορκίζομαι!

Τιτιβούε: - ( το σκέφτεται λίγο ) Να έρθω λίγο πιο κοντά;

Σκιάχτρο: - Αμέ! Έλα!

Τιτιβούε: - ( κάνει ένα βήμα διστακτικά ) Να έρθω κι άλλο λίγο;

Σκιάχτρο: - Και δεν έρχεσαι;

Τιτιβούε: - ( κάνει ακόμα ένα βήμα. Ξαφνικά τινάζεται και απομακρύνεται. ) Μαμάκα μου!

Σκιάχτρο: - Τι έπαθες;

Τιτιβούε: - Με πείραξες! Με πείραξες! Πήγες να με φας!

Σκιάχτρο: - Εγώ; Ούτε που κουνήθηκα!

Τιτιβούε: - Καλά λες! Ιδέα μου θα ήταν! ( πηγαίνει κοντά του ) Γεια σου!

Σκιάχτρο: - Γεια σου!

Τιτιβούε: - Να σε αγγίξω;

Σκιάχτρο: - Άμα θέλεις!

Τιτιβούε: - Πώς σε λένε;

Σκιάχτρο: - Δεν έχω όνομα! Τα σκιάχτρα δεν έχουν όνομα!

Τιτιβούε: - Εμένα με λένε Τιτιβούε.

Σκιάχτρο: - Χαίρω πολύ!

Τιτιβούε: - Ωραία τα λαχανικά σου!

Σκιάχτρο: - Δεν είναι δικά μου! Του κυρ Δίκανου είναι!

Τιτιβούε: - Του κυρ Δίκανου; Αυτουνού του κακούργου; Αυτουνού του δολοφόνου;

Σκιάχτρο: - Κακούργος είναι; Δεν το 'ξερα! Το υποψιαζόμουν όμως!

Τιτιβούε: - Αυτός παιδί μου, είναι ο πιο σεσημασμένος κυνηγός της περιοχής! Ξέρεις πόσα πουλάκια έχει αφήσει ορφανά; Πάνω από είκοσι έξι! Εβδομήντα τέσσερα και βάλε! Δεν μας αφήνει σε χλωρό κλαρί!

Σκιάχτρο: - Έτσι, ε;

Τιτιβούε: - Είναι χειρότερος κι απ' τον μπαρμπα-Μπαρούτη κι απ' τον κυρ_Σφεντόνα, τους άλλους κυνηγούς της περιοχής! Ακόμα και τους χαρταετού κυνηγάει! Γι αυτό τον μισούμε εμείς τα πουλάκια! Τον έχουμε άχτι! Ξέρεις τι κάνουμε για να τον εκδικηθούμε;

Σκιάχτρο: - Τι;

Τιτιβούε: - ( γελάει ) Να σου πω;

Σκιάχτρο: - Αχ ναι πες μου, πες μου!

Τιτιβούε: - Όταν κάθεται στο καφενείο και παίζει τάβλι, εμείς πετάμε από πάνω του ένα ένα και σημαδεύουμε τη φαλάκρα του! Την κουτσουλάμε και σπάμε κέφι!

Σκιάχτρο: - Χα χα χα!

Τιτιβούε: - Να δεις κάτι μούτρα που κάνει!

Σκιάχτρο: - Χα χα! Απίθανο! Απίθανο! Φανταστικό!

Τιτιβούε: - Να τσιμπήσω λίγο λάχανο; Το γέλιο μου άνοιξε την όρεξη!

Σκιάχτρο: - Και δεν τσιμπάς;

Τιτιβούε: - Θέλεις να δοκιμάσεις κι εσύ λιγάκι;

Σκιάχτρο: - Δεν θα 'λεγα όχι!

Τιτιβούε: - Μμμμ! Ωραιότατο αυτό το μαρούλι! Πολύ νόστιμο!

Σκιάχτρο: - Δε μου λες, πού μένεις;

Τιτιβούε: - Κάτω στη ρεματιά! Καλά που το θυμήθηκα! Πρέπει να βρω λίγα άχυρα να διορθώσω τη φωλιά μου! Μου τη χάλασε ο αέρας!

Σκιάχτρο: - Άχυρα θέλεις; Μη χολοσκάς! Θα σου δώσω εγώ! Άχυρα είμαι παραγεμισμένο! Πάρε όσα θέλεις!

Τιτιβούε: - Μήπως πονέσεις;

Σκιάχτρο: - Μπα! Όχι!

Τιτιβούε: - Μήπως αδυνατίσεις;

Σκιάχτρο: - Δε βαριέσαι! Πάρε σου λέω! ( δείχνει την καρδιά του ) Να πάρε από δω!

( το πουλάκι παίρνει λίγα άχυρα προσεκτικά )

Τιτιβούε: - Πόνεσες;

Σκιάχτρο: - Καθόλου!

Τιτιβούε: - Ευχαριστώ! Τι καλός που είσαι! Λοιπόν, ξέρεις κάτι; Σου βρήκα όνομα! Ξέρεις πώς θα σε λέω;

Σκιάχτρο: - Αλήθεια; Πώς;

Τιτιβούε: - Θα σε λέω... θα σε λέω... Αχυρούλη!

ΤΡΑΓΟΥΔΙ

Θα σε λέω Αχυρούλη επειδή

Το άχυρο έχει χρώμα χρυσαφί

Κι η καρδιά σου είναι

Αχυρένια και χρυσή!

Θα σε λέω Αχυρούλη επειδή

Είσαι σκιάχτρο με χρυσή καρδιά

Και μου δίνεις άχυρα να φτιάξω

Τη ρημαγμένη μου φωλιά!

Θα σε λέω Αχυρούλη επειδή

Είμαστε φίλοι

Και με άφησες να φάω

Λίγο νόστιμο μαρούλι

Λίγο νόστιμο σταφύλι!

Τιτιβούε: - Πρέπει να πηγαίνω τώρα! Πάω να φτιάξω τη φωλιά μου! Μη στενοχωριέσι που φεύγω! Αύριο θα ξανάρθω, και θα φέρω να σου γνωρίσω και τους φίλους μου! Γεια σου Αχυρούλη!

Σκιάχτρο: - Γεια σου Τιτιβούε! Στο καλό!

ΣΚΗΝΗ ΕΚΤΗ

Σκιάχτρο: ( αγναντεύει τον ουρανό ) Πού είναι ο Τιτιβούε και οι φίλοι του; Α, νάτοι! Έρχονται! Γεια σας! Πού είσαστε καλέ; Γιατί αργήσατε;

Τιτιβούε: - Γεια σου!

Τερτίπης: - Γεια!

Τσιλιβίθρας: - Χρόνια πολλά!

Τιτιβούε: - Έκπληξη! Έχεις τα γενέθλιά σου σήμερα!

Τερτίπης: - Συμπληρώνεις ένα μήνα από τη μέρα ποιυ σε έφτιαξε ο κυρ Δίκανος! Χρόνια πολλά!

Τσιλιβήθρας: - Να ζήσεις! Να τα χιλιάσεις!

Σκιάχτρο: - Ευχαριστώ! Και στα δικά σας!

Τιτιβούε: - Σου φέραμε να σβήσεις ένα αστέρι!

Τερτίπης: - Το πιάσαμε τ5ην ώρα που έπεφτε από τον ουρανό!

Τσιλιβήθρας: - Νάτο! Σβήστο!

Σκιάχτρο: - ( Φυσάει )

Τσιλιβίθρας: - Πιο δυνατά!

( ξαναφυσάει )

Τερτίπης: - Σου φέραμε και δωράκια!

Σκιάχτρο: - Δωράκια; Αλήθεια;

Τσιλιβήθρας: - Εγώ σου έφερα αυτό. Είναι ένα ανεμολούλουδο για να το βάλεις πίσω από το αυτί σου!

Σκιάχτρο: - Ευχαριστώ!

Τερτίπης: - Εγώ σου έφερα αυτό. Είναι ένα χρυσόχαρτο να το βάλεις στο τσεπάκι του σακακιού σου!

Σκιάχτρο: - Τι ωραία! Ευχαριστώ!

Τιτιβούε: - Κι εγώ σου έφερα αυτό. Είναι μια ηλιαχτίδα να τη βάλεις εκεί που ήταν το αχυράκι που μου χάρισες! Στη θέση της καρδιάς σου!

Σκιάχτρο: - Πολύ πολύ ευχαριστώ! Μα δεν έπρεπε να μπείτε σε έξοδα!

Τιτιβούε: - Έξοδα; Ποια έξοδα;

Τερτίπης: - Ο ουρανός είναι γεμάτος ανεμολούλουδα...

Τιτιβούε: - Και ηλιαχτίδες που πέφτουν από τον ήλιο όταν χτενίζεται...

Τερτίπης: - Και χρυσόχαρτα που τα παίρνει ο αέρας...

Σκιάχτρο: - Αλήθεια; Και τι άλλο έχει ο ουρανός;

Τιτιβούε: - Και τι δεν έχει! Έχει γέφυρες από ουράνιο τόξο!

Τερτίπης: - Μονοπάτια από πάχνη!

Τιτιβούε: - Αστραπές κόκκινες και βιαστικές! Αερόστατα με νυσταγμένους πειρατές!

Τερτίπης: - Και να 'ταν μόνο αυτά; Έχει νησιά με θησαυρούς!

Τσιλιβήθρας: - Τα χιονισμένα τα βουνά!

Τερτίπης: - Και τη μαγική ροδακινιά!

Σκιάχτρο: - Αααχ!

Τιτιβούε: - Γιατί αναστενάζεις;

Τερτίπης: - Γιατί κλαις;

Σκιάχτρο: - Όχι, δεν κλαίω!

Τερτίπης: - Πώς δεν κλαις; Αφού κλαις!

Τιτιβούε: - Τι έχεις;

Σκιάχτρο: - Τίποτα! Μόνο να... ζηλεύω! Θα ήθελα να μπορούσα να πετάξω μαζί σας ψηλά στον ουρανό!

Τιτιβούε: - αυτό είναι όλο; Μη χολοσκάς!

Τερτίπης: - θα σε μάθουμε τώρα αμέσως να πετάς! Δεν είναι δύσκολο! Κάνε όπως κάνουμε κι εμείς! Να έτσι!

( το σκιάχτρο προσπαθεί αλλά δεν τα καταφέρνει )

Σκιάχτρο: - Δεν μπορώ!

Τιτιβούε: - Ξέρεις γιατί; Γιατί αισθάνεσαι βαρύς! Γι αυτό!

Σκιάχτρο: - Τι να κάνω δηλαδή;

Τιτιβούε: - Σκέψου κάτι ελαφρύ! Θα σου εξηγήσουμε!

ΤΡΑΓΟΥΔΙ

Για να πετάξεις με χαρά και κέφι

Ως τον ήλιο ως τα νέφη

Σκέψου κάτι ελαφρό

Σαπουνόφουσκες

Ζάχαρη άχνη, ιστό από αράχνη

Ή της θάλασσας αφρό

Σκέψου ανεμόσκαλες

Ελαφρυντικά

Και αεροσυνοδούς

Της χαραυγής τις ηλιαχτίδες

Και το πρώτο όνειρο που είδες

Πίστεψε ότι είσαι χνούδι

Γύρη από μαγιάτικο λουλούδι

Αναλαμπή αποσπερίτη

Μια ουρά κομήτη

Σκέψου ανεμόμυλους και ανεμώνες

Του ωκεανού τα κύματα

Φανταστικά πυροτεχνήματα και χαρταετούς

Κι οπαλάκια, οπαλάκια

Έτσι πετάνε τα πουλάκια

Με φτερά και πουπουλάκια

Και χτυπάμε παλαμάκια

Κι οπαλάκια κι οπαλάκια

Έτσι πετάνε τα πουλάκια

( το σκιάχτρο προσπαθεί αλλά δεν τα καταφέρνει )

Τιτιβούε: - Μη σε νοιάζει! Σιγά σιγά θα μάθεις!

Τερτίπης: - Δοκίμασε άλλη μια φορά! Βοηθήστε κι εσείς παιδιά!

Κι οπαλάκια, οπαλάκια

Έτσι πετάνε τα πουλάκια

Με φτερά και πουπουλάκια

Και χτυπάμε παλαμάκια

Κι οπαλάκια κι οπαλάκια

Έτσι πετάνε τα πουλάκια

Σκιάχτρο: - Δεν μπορώ! Δεν μπορώ! Γιατί άραγε;

Τιτιβούε: - Μη σε νοιάζει! Θα τα καταφέρεις! Χρειάζεται άσκηση και υπομονή!

Τερτίπης: - Ίσως πάλι, κάτι λείπει από τη συνταγή!Πού θα πάει, θα το βρούμε και θα 'ρθούμε να στο πούμε!

Τιτιβούε: - Ελάτε! Πρέπει να φύγουμε. Θα ξανάρθουμε όμως αύριο!

Πουλάκια: - Γεια σου!

Σκιάχτρο: - Γεια σας! Γεια σας! Στο καλό!

ΣΚΗΝΗ ΕΒΔΟΜΗ

Κυρ Δίκανος: - Εξάρες...

Μπάρμπα Μπαρούτης: - Ντόρτια...

Κυρ Σφεντόνας: - Θα βρέξει!

Μπάρμπα Μπαρούτης: - Μπα! Ο ουρανός είναι πεντακάθαρος! Δεν βλέπεις; Ούτε ένα συννεφάκι!

Κυρ Δίκανος: - Δεν παίζω άλλο! Δεν έχω κέφι σήμερα!

Κυρ Σφεντόνας: - Γιατί κυρ Δίκανε; Τι τρέχει;

Μπάρμπα Μπαρούτης: - Συμβαίνει τίποτα;

Κυρ Δίκανος: - Τι να σου πω; Δύσκολοι καιροί! Αναποδιές! Οι ξόβεργές μου δεν πιάνουν πουλιά. Λες και μαντεύουν τα πουλιά πού έχω βάλει ξόβεργες, σε ποια κλαδιά!

Μπάρμπα Μπαρούτης: - Τσ τσ τσ! Τι λες βρε παιδί μου!

Κυρ Δίκανος: - Αμ και το άλλο;

Κυρ Σφεντόνας: - Ποιο άλλο;

Κυρ Δίκανος: - Δεν σας είπα και το άλλο! Μου ρημάξανε το λαχανόκηπο! Δεν έχουν αφήσει μαρούλι για μαρούλι τα διαβολεμένα!

Μπάρμπα Μπαρούτης: - Μα καλά, δεν έχεις βάλει σκιάχτρο;

Κυρ Δίκανος: - Πώς δεν έχω βάλει! Το έφτιαξα με τα ίδια μου τα χέρια που να μην έσωνα!

Κυρ Σφεντόνας: - Μήπως δεν το έκανες αρκετά αγριωπό;

Κυρ Δίκανος: - Το έκανα και το παράκανα! Μέχρι και ιδιαίτερα μαθήματα αγριάδας του έκανα! Αλλά φαίνεται τα πουλιά έχουν ξεθαρρέψει! Ούτε σκιάχτρα λογαριάζουν, ούτε εμένα που είμαι και πρώην υποψήφιος δήμαρχος!

( τινάζεται όρθιος )

Κυρ Δίκανος: - Ωχ!

Κυρ Σφεντόνας: - Τι έπαθες;

Κυρ Δίκανος: - Κουτσουλιά! Ωχ! Κι άλλη! ( κουνάει τα χέρια του προς τον ουρανό ) Κατεβείτε ρε κάτω αν σας βαστάει! Ωχ! Κι άλλη!

Κυρ Σφεντόνας: - Το 'λεγα γω πως θα ψιχαλίσει!

Κυρ Δίκανος: - Θα σας κάνω μήνυση! Θα σας κάνω με τα κρεμμυδάκια!

Μπάρμπα Μπαρούτης: - Ηρέμησε κυρ Δίκανε! Ηρέμησε!

Κυρ Δίκανος: - Πού θα μου πάνε; Δεν θα τα πετύχω πουθενά; Θα τους στρίψω το λαρύγγι! Θα τα κάνω κόσκινο από τα σκάγια!

Μπάρμπα Μπαρούτης: - Δε μου λες κυρ Δίκανε, ...μεταξύ μας, ...δηλαδή δεν μου πέφτει εμένα λόγος αλλά ...για να έχουμε καλό ρώτημα ...

Κυρ Δίκανος: - Λέγε, τι;

Μπάρμπα Μπαρούτης: - Το σκιάχτρο σου, το εμπιστεύεσαι;

Κυρ Δίκανος: - Γιατί να μη το εμπιστεύομαι;

Μπάρμπα Μπαρούτης: - Να, μια μέρα που πήγαινα στο κεφαλοχώρι να αγοράσω ένα κεφαλοτύρι, όχι όχι, στο παζάρι πήγαινα να αγοράσω σαλάμι... τέλος πάντων, περνούσα έξω από το αγρόκτημά σου και μου φάνηκε πως είδα το σκιάχτρο σου παρέα με κάτι πουλιά! Σαν να χόρευαν, σα να τραγουδούσαν, ... νόμισα πως ήταν οφθαλμαπάτη!

Κυρ Δίκανος: - Και βέβαια οφθαλμαπάτη ήταν! Πού ακούστηκε σκιάχτρα να χορεύουν και να τραγουδάνε παρέα με πουλιά;

Κυρ Σφεντόνας: - Τώρα που το λέτε, κι εγώ τις προάλλες, δηλαδή τις προεκείνες, την ώρα που πήγαινα στο παζάρι να μοσχοπουλήσω κάτι μοσχοσάπουνα, και πέρασα από το αγρόκτημά σου, τι νομίζεις πως είδα; Είδα ένα σκιάχτρο να χαρίζει άχυρα σε ένα πουλί! Δεν έδωσα βέβαια σημασία, νόμισα πως με γελούν τα μάτια μου...

Κυρ Δίκανος: - Εμ βέβαια, είσαι που είσαι αλλήθωρος, έχεις και τσίμπλες, σίγουρα τα μάταια σου σε γέλασαν! Πού ακούστηκε σκιάχτρο να χαρίζει άχυρα σε πουλί; Γίνεται; Δε γίνεται!

( Οι φίλοι του αρχίζουν το τάβλι. Ξαφνικά ο κυρ Δίκανος χτυπάει το αυτί του. Το ξαναχτυπάει.)

Μπάρμπα Μπαρούτης: Τι τρέχει κυρ Δίκανε; Τι έπαθες;

Κυρ Δίκανος: - Ψύλλοι!

Κυρ Σφεντόνας: - Ψύλλοι;

Κυρ Δίκανος: - Μπήκανε ψύλλοι στ' αυτιά μου!

Μπάρμπα Μπαρούτης: ν- Για να δω! Δε βλέπω τίποτα!

Κυρ Σφεντόνας: - Θα μπήκανε φαίνεται από το ένα αυτί και βγήκανε από το άλλο!

Κυρ Δίκανος: - Βέβαια! Τώρα που το σκέφτομαι, αυτό το σκιάχτρο δεν μου φαίνεται και πολύ σόι! Ώρες ώρες σαν να ονειροπολεί!

Μπάρμπα Μπαρούτης: - Άντε από κει!

Κυρ Σφεντόνας: - Αυτό μας έλειπε να ονειροπολούν τα σκιάχτρα!

Κυρ Δίκανος: - Λοιπόν κάτι δεν πάει καλά!

Μπάρμπα Μπαρούτης: - Λες...λες το σκιάχτρο σου να έχει πιάσει φιλίες με τα πουλιά; Τάτσι μίτσι κότσι τσίου τσίου;

Κυρ Σφεντόνας: - Να τους μαρτυράει πού έχεις βάλει ξόβεργες;

Μπάρμπα Μπαρούτης: - Να κρυφακούει και να τους λέει πού θα πας για κυνήγι;

Κυρ Σφεντόνας: - Και να παριστάνει τον ανοιχτοχέρη με τα λαχανικά σου;

Μπάρμπα Μπαρούτης: - Λες;

Κυρ Σφεντόνας: - Λες;

Κυρ Δίκανος: - Δεν ξέρω, αλλά θα μάθω!

Μπάρμπα Μπαρούτης: - Πώς θα μάθεις δηλαδή;

Κυρ Δίκανος: - Θα του στήσω παγίδα!

Κυρ Σφεντόνας: - Παγίδα; Πως;

Κυρ Δίκανος: - Θα μεταμφιεστώ σε σκιάχτρο και θα πάω να του πιάσω κουβέντα! Θα κάνω ότι είμαι με το μέρος του! Έτσι, αν έχει κάνει καμιά βρωμοδουλειά, θα μου το πεί! Θα ομολογήσει! Θα μου τα πει χαρτί και καλαμάρι! Και τότε ούτε ψύλλος στον κόρφο του!

Κυρ Σφεντόνας: - Πρώτης τάξεως ιδέα!

Μπάρμπα Μπαρούτης: - Απίθανη!

Κυρ Δίκανος: - Ας μη χάνουμε καιρό! Έχετε τίποτα παλιόρουχα;

Κυρ Σφεντόνας: - Όχι!

Μπάρμπα Μπαρούτης: - Ούτε κι εγώ! Μόνο κάτι ψώνια έχω εδώ.

Κυρ Δίκανος: - Πού να βρούμε παλιόρουχα... πού να βρούμε...

Μπάρμπα Μπαρούτης: - Έλα ντε! Πού να βρούμε;

Κυρ Σφεντόνας: - Έχω μια ιδέα! Τι τα θέλουμε τα παλιόρουχα, αφού μπορούμε μια χαρά να παλιώσουμε αυτά που φοράς!

Κυρ Δίκανος: - Τι έκανε λέει;

Κυρ Σφεντόνας: - Να παλιώσουμε αυτά που φοράς! Να τα κουρελιάσουμε, να τα στραπατσάρουμε, να τα λερώσουμε, να τα ξηλώσουμε και πάει λέγοντας!

Κυρ Δίκανος: - Τι θα πει όμως η γυναίκα μου, άμα γυρίσω σπίτι αγνώριστος; Μήπως δε με αναγνωρίσει και με κλειδώσει από έξω;

Κυρ Σφεντόνας: - Α πα πα! Μόλις της πεις ποιος είσαι, θα σου ανοίξει αμέσως και θα σου σερβίρει ντομάτες γεμιστές με σπουργιτάκια!

Κυρ Δίκανος: - Καλά, αν είναι έτσι...

Κυρ Σφεντόνας: - Άντε! Τι κάθεσαι; Βγάλε το σακάκι σου! Μη χασομεράς!

Κυρ Δίκανος: - Γιατί;

Κυρ Σφεντόνας: - Για να το περιποιηθούμε!

( Βγάζει το σακάκι και τους το δίνει )

Κυρ Σφεντόνας: - Πρώτα πρώτα, θα το χτυπήσουμε κάτω σα χταπόδι! ( το χτυπάει κάτω.) Ύστερα θα το ξεχειλώσουμε λιγάκι! ( στον Μπάρμπα Μπαρούτη ) Τράβα εσύ από εκεί, να τραβάω εγώ από δω! Και τώρα το κυριότερο! Ένα καλό τσαλαπατηματάκι! ( το ρίχνει κάτω και το τσαλαπατάει )

Μπάρμπα Μπαρούτης: - Κι εγώ κι εγώ! ( το τσαλαπατάει ) Αχ! Το φχαριστήθηκα!

Κυρ Δίκανος: - Κι εγώ! Κι εγώ! ( το τσαλαπατάει ) Για να δω πώς έγινε! Καλό φαίνεται! (το φοράει )

Κυρ Σφεντόνας: - Και τώρα το παντελόνι!

Κυρ Δίκανος: - Τι;

Κυρ Σφεντόνας: - Βγάλτο!

Μπάρμπα Μπαρούτης: - Γρήγορα!

Κυρ Σφεντόνας: - Τι κάθεσαι;

( βγάζει το παντελόνι του. Φοράει μακριά κόκκινα εσώρουχα με άσπρες βούλες. Κάνουν τα ίδια και στο παντελόνι )

Μπάρμπα Μπαρούτης: - Για φόρεσέ το να δούμε!

Κυρ Δίκανος: - Εντάξει είμαι;

Κυρ Σφεντόνας: - Όχι ακόμα! Πρέπει να ξηλώσουμε μερικά κουμπιά!

Μπάρμπα Μπαρούτης: - Αφήστε το σε μένα αυτό!

( τραβάει από το κουμπί του σακακιού τον κυρ Δίκανο γύρω γύρω )

Μπάρμπα Μπαρούτης: - Όχι έτσι! Κράτα κόντρα! ( του ξηλώνει μερικά κουμπιά )

Κυρ Σφεντόνας: - Αυτό το μανίκι...

Κυρ Δίκανος: - Τι έχει;

Κυρ σφεντόνας: - Περισσεύει! ( ξηλώνει το μανίκι )

Μπάρμπα Μπαρούτης: - Να αδειάσουμε κι αυτό το μελανοδοχείο πάνω σου! ( βγάζει από τα ψώνια το μελανοδοχείο και το αδειάζει πάνω στο σακάκι ) Σου πάει το σκούρο χρώμα!

Κυρ Δίκανος: - Καλός είμαι;

Κυρ Σφεντόνας: - Όχι ακόμα ντε! Μη σε πιάνει η βιασύνη!

Μπάρμπα Μπαρούτης: - Έχω και λίγο τοματοπελτέ! Να τον αδειάσουμε στο κεφάλι του! ( το αδειάζουν )

Κυρ Δίκανος: - Εντάξει είμαι;

Κυρ Σφεντόνας: - Περίμενεεε.... Μη βιάζεσαι! Είναι και το καπέλο!

( του βγάζει το καπέλο και το τρυπάει με μια γροθιά. του το ξαναφοράει )

Μπάρμπα Μπαρούτης: - Έτσι θα αερίζονται κι οι ψείρες στο κεφάλι σου!

Κυρ Σφεντόνας: - Τώρα να σε παραγεμίσουμε άχυρα!

( τον παραγεμίζουν )

Κυρ Σφεντόνας: - Α, τι πήγαμε να πάθουμε! Ξεχάσαμε τα παπούτσια! Φρίκη!

Κυρ Δίκανος: - Τι έχουν τα παπούτσια;

Κυρ Σφεντόνας: - Δεν τα βλέπεις; Είναι καθαρά!

Μπάρμπα Μπαρούτης: - Θα σε προδώσουν αν τα αφήσεις έτσι! Πρέπει το δίχως άλλο να τα λερώσεις!

( του φέρνει μια λεκάνη με λάσπη )

Κυρ Σφεντόνας: - Τσαλαβούτα!

( τσαλαβουτάει )

Μπάρμπα Μπαρούτης: - Θαυμάσια! Φτου σου! Φόρα κι αυτό το βρώμικο σφουγγαρόπανο για κασκόλ! Τέλεια!

Κυρ Σφεντόνας: - Ούτε αληθινό σκιάχτρο να ήσουνα! Συγχαρητήρια!

Μπάρμπα Μπαρούτης: - Συγχαρητήρια!

( ανταλλάσσουν χειραψίες )

Κυρ Δίκανος: - Ώρα να μπει το σχέδιο σε εφαρμογή! Εσείς μην έρθετε πολύ κοντά! Αφήστε με μόνο μου! Να κοιτάζετε κρυμμένοι πίσω από το μαντρότοιχο! Συνεννοηθήκαμε;

Μπάρμπα Μπαρούτης: - Ναι εντάξει! Μείνε ήσυχος!

Κυρ Δίκανος: - Πάμε!

ΣΚΗΝΗ ΟΓΔΟΗ

Σκιάχτρο: - Ώρα να κάνω λίγη γυμναστική για να μάθω να πετάω! Όπου να 'ναι θα το καταφέρω! Θα το δείτε και τρίβετε τα μάτια σας!

ΤΡΑΓΟΥΔΙ

Για να πετάξω με χαρά και κέφι

Ως τον ήλιο ως τα νέφη

Σκέφτομαι κάτι ελαφρό

Σαπουνόφουσκες, ζάχαρη άχνη

Ιστό από αράχνη

Και της θάλασσας αφρό

Σκέφτομαι ελαφρόπετρες, φελλούς,

Ανεμόσκαλες, ελαφρυντικά

Και αεροσυνοδούς

Της χαραυγής μια ηλιαχτίδα

Και το πρώτο όνειρο που είδα

Σκέφτομαι πως είμαι χνούδι

Γύρη από μαγιάτικο λουλούδι

Και ααααααπογειώνομαι!

( προσπαθεί να πετάξει αλλά πέφτει κάτω )

Σκιάχτρο: - Ουφ! Δεν τα κατάφερα! Τι να συμβαίνει; Μήπως αισθάνομαι βαρύς; Τι να σκεφτώ; Μπαλόνι; Αυτό το σκέφτηκα!

( μπαίνει ο κυρ Δίκανος μεταμφιεσμένος σε σκιάχτρο. Αλλάζει τη φωνή του )

Κυρ Δίκανος: - Καλημέρα λεβέντη!

Σκιάχτρο: - Α! Κοιτάτε! Κι άλλο σκιάχτρο!

Παπαγάλος 1: - Όχι, όχι! Δεν είναι σκιάχτρο! Πείτε του ότι δεν είναι!

Κυρ Δίκανος: - Καλημέρα συνάδελφε!

Σκιάχτρο: - Σκιάχτρο είσαι κι εσύ;

Κυρ Δίκανος: - Και βέβαια! Δεν βλέπεις;

Παπαγάλος 2: Όχι δεν είναι σκιάχτρο! Είναι ο κυρ Δίκανος! Πείτε του! Θα πέσει στην παγίδα!

Κυρ Δίκανος: - Είμαι και φαίνομαι! Εδώ κοντά μένω! Πέντε βήματα! Στο γειτονικό αγρόκτημα! Γείτονες είμαστε! Γεια σου γείτονα!

Σκιάχτρο: - Γεια σου γείτονα!

Κυρ Δίκανος: - Είπα να κάνω καμιά βολτίτσα να ξεμουδιάσω! Να ξεσκάσω! Βαρέθηκα όλη μλέρα στην ίδια θέση! Πάω στο λιβάδι να παίξω ποδόσφαιρο με ένα κουκουνάρι, και μετά θα μαζέψω βατόμουρα και φραγκόσυκα! Θα πάω και στο πανηγύρι και θα χορέψω με τις κοπέλες του χωριού!

Σκιάχτρο: - Αλήθεια; Θαύμα! Με παίρνεις μαζί σου;

Κυρ Δίκανος: - Γιατί όχι; Έλα άμα θέλεις!

Σκιάχτρο: - Δεν πιστεύω να θυμώσει ο Κυρ Δίκανος άμα λείψω λιγάκι;

Κυρ Δίκανος: - Ξέρω γω; Λες να θυμώσει;

Σκιάχτρο: - Και δεν πάει να θυμώσει! Ποιος του δίνει σημασία του γεροξούρα;

Κυρ Δίκανος: - ( με κανονική φωνή ) Τι είπες βρε; ( συγκρατιέται, αλλάζει φωνή ) Σωστά! Ποιος του δίνει σημασία; Έχει όμως και τα καλά του ο κυρ Δίκανος, δεν τα έχει;

Σκιάχτρο: - Ποια καλά; Είναι κακός, στραβός κι ανάποδος! Τσιγγούνης! Άσπλαχνος! Στριμμένος! Καλά κάνουν τα πουλιά και τον έχουν κουτσουλημένο!

Κυρ Δίκανος: - ( με κανονική φωνή ) Τι λες βρε; ( αλλάζει φωνή ) Έτσι ε; Και δε μου λες σύντροφε! Έμαθα πως οι ξόβεργες του κυρ Δίκανου δεν πιάνουνε πουλιά! Μήπως ξέρεις το λόγο;

Σκιάχτρο: - Και βέβαια ξέρω! Να στο πω το μυστικό;

Παπαγάλος 1: - Όχι, όχι! Να μην του το πει!

Κυρ Δίκανος: - Ναι, ναι πες μου, πες μου!

Σκιάχτρο: - Εγώ είμαι ο λόγος! Ξέρεις τι κάνω;

Κυρ Δίκανος: Τι;

Σκιάχτρο: - Μαρτυράω στα πουλιά πού είναι οι ξόβεργες! Και να 'ταν μόνο αυτό;

Κυρ Δίκανος: - Δεν είναι μόνο αυτό;

Σκιάχτρο: - Πού να στα λέω! Τους λέω σε ποιο μέρος πάει για κυνήγι!

Κυρ Δίκανος: - Έτσι, ε;

Σκιάχτρο: - Και τα αφήνω να τρώνε όσο θέλουν!

Κυρ Δίκανος: - Έτσι, ε;

Σκιάχτρο: - Ότι τραβάει η όρεξή τους! Τρώνε τόσα λάχανα που στο τέλος λαχανιάζουνε!

Κυρ Δίκανος: - Έτσι, ε; ( με την κανονική του φωνή ) Πανούργε! Τρισάθλιε! Αχρείε! Νόμιζες πως θα με ξεγελάσεις! Τιποτένιε! Θα σου δείξω εγώ χαραμοφάη! Θα σου δείξω εγώ προδότη! Απατεώνα!

( Το αρπάζει από τα πέτα του σακακιού και το τραντάζει με δύναμη. Ο Αχυρούλης ξεφεύγει αλλά του κλείνουν το δρόμο ο κυρ Σφεντόνας κι ο Μπάρμπα Μπαρούτης )

Κυρ Δίκανος: - Πιάστε τον σύντροφοι! ( τον πιάνουν ) Κρατάτε τον γερά! Προσοχή μη σας ξεφύγει!

Σκιάχτρο: - Βοήθεια! Φίλοι μου, βοήθεια!

( εμφανίζεται ο Τιτιβούε )

Τιτιβούε: - Αχυρούλη, τι σου κάνουνε; Αφήστε τον! Αφήστε τον!

Μπάρμπα Μπαρούτης: - Ένα πουλί!

Κυρ Δίκανος: - Βαράτε του!

Μπάρμπα Μπαρούτης: - Πού είναι το όπλο μου;

Κυρ Σφεντόνας: - Το ακούμπησες στη μάντρα!

Τιτιβούε: - Αφήστε τον!

Σκιάχτρο: - Φύγε Τιτιβούε, φύγε!

( Ο μπάρμπα Μπαρούτης σημαδεύει και πυροβολεί. Σέρνουν τον Αχυρούλη έξω από τη σκηνή. Ακούγονται πυροβολισμοί. Σκοτάδι.)

ΤΕΛΟΣ ΠΡΩΤΗΣ ΠΡΑΞΗΣ

ΠΡΑΞΗ Β

ΣΚΗΝΗ ΠΡΩΤΗ

Παπαγάλος 1: - Τον πιάσανε τον Αχυρούλη

Τον πιάσανε

Τον παγιδέψανε

Τον ξεγελάσανε!

Τον πιάσανε τον Αχυρούλη

Τι ντροπή

Επειδή ήθελε να πετάξει

Σαν πουλί!

Παπαγάλος 2: - Τον πιάσανε ένα πρωί

Τον Αχυρούλη

Γιατί έδωσε στα πουλιά

Λίγο μαρούλι

Στα πουλιά που ήταν οι μοναδικοί του φίλοι!

Παπαγάλος 3: - Τον πιάνε γιατί χάρισε

Μια ρόγα από σταφύλι

Στα πουλιά που του 'χαν τάξει

Πως θα τον μάθουν να πετάξει...

Παπαγάλος 5: - Τον πιάσανε τον Αχυρούλη

Τον πιάσανε

Παπαγάλος 4: - τον δέσανε και τον δικάσανε

Επειδή έδειξε λίγη καλοσύνη

Όλοι οι κυνηγοί εκείνοι

Τον πιάσανε και τον δικάσανε

Με των ανθρώπων τη δικαιοσύνη....

ΣΚΗΝΗ ΔΕΥΤΕΡΗ

( αίθουσα δικαστηρίου )

Αρχιδικαστής: - ( χτυπάει το κουδούνι ) Ησυχία! Σιωπή! Αρχίζει η συνεδρίαση! Αρχίζει η καταδίκη του σκιάχτρου!

( ο κατήγορος κάτι του ψιθυρίζει στο αυτί )

Αρχιδικαστής: - Αρχίζει η δίκη του σκιάχτρου ήθελα να πω! Είναι απόντες όλοι οι ένορκοι;

( ο κατήγορος του ψιθυρίζει κάτι στο αυτί )

Αρχιδικαστής: - Είναι παρόντες όλοι οι ένορκοι, ήθελα να πω! Μήπως απουσιάζει κανείς; Μήπως πήγε κανείς στην τουαλέτα;

Γραμματέας: - Όλοι παρόντες κύριε πρόεδρε! Παρόντες όλοι ανυπερθέτως!

Αρχιδικαστής: - Διάβασε, λοιπόν τον κατάλογο! Τι κάθεσαι;

Γραμματέας: - ( διαβάζει ) Μπάμπης Μπαρούτης, του Γουλιέλμου και της Ασπασίας, κυνηγός!

Μπάρμπα Μπαρούτης: - Παρών!

Γραμματέας: - Θανάσης Σφεντόνας, του Γεράσιμου και της Ευδοξίας! Κυνηγός!

Κυρ Σφεντόνας: - Παρών!

Γραμματέας: - Ξενοφώντας Αρχιξόβεργος, του Παντελή και της Αγλαΐας! Κυνηγός!

Ένορκος 1: Παρών!

Γραμματέας: - Μπάμπης Καραμπίνας, του Μιλτιάδη και της Μελπομένης! Κυνηγός!

Ένορκος 2: - Παρών!

Γραμματέας: - Κοσμάς Υποκόπανος, της Σάρας και της Μάρας! Κυνηγός!

Ένορκος 3: - Παρών!

Γραμματέας: - Φώντας Φυσεκλίκης, του σκοινιού και του παλουκιού! Κυνηγός!

Ένορκος 4: - Παρών!

Γραμματέας: - Αζόρ! Του μούργου και της Δαγκανιάρας! Σκύλος κυνηγητικός! Το γένος Κοπρίτη!

Ένορκος 5: - Γαβών!

Γραμματέας: - Τιμόθεος Τέζας! Του Αναστασίου και της Ευρυδίκης! Βαλσαμωτής πουλιών!

Ένορκος 6: - Παρών!

Γραμματέας: - Σωτήρης Ξεσκονιστήρης! Πλασιέ φτερών ξεσκονίσματος και παραγεμιστής μαξιλαριών!

Ένορκος 7: - Παρών!

Αρχιδικαστής: - Λαμπρά! Χαίρω πολύ! Φέρτε τώρα τον κατηγορούμενο!

( φέρνουν το σκιάχτρο )

Αρχιδικαστής: - Για πείτε μας λοιπόν, κύριε κατήγορε, τι έχει κάνει αυτό εδώ ο ένοχος;

( ο κατήγορος του ψιθυρίζει κάτι στο αυτί )

Αρχιδικαστής: - Αυτός εδώ ο κατηγορούμενος, ήθελα να πω!

Κατήγορος: - Και τι δεν έχει κάνει, κύριε πρόεδρε! Πού να σας τα λέω! Πρόκειται περί σεσημασμένου κακοποιού!

Αρχιδικαστής: - Ντροπή σου! Φτου σου!

Ένορκοι: - Ντροπή σου! Φτου σου!

Κατήγορος: - Κατηγορείται για αναρίθμητα αποτρόπαια εγκλήματα! Μισό λεπτό! ( ξεδιπλώνει μια μακριά περγαμηνή ) Κατηγορείται για συνομωσία, κατασκοπία, κλοπή, λωποδυσία, παράβαση καθήκοντος, φθορά ξένου μαρουλιού, αρπαγή ρόγας σταφυλιού, απείθεια, ανταρσία, απάτη, αχαριστία, ηθική αυτουργία σε κουτσούλημα, απόπειρα παράβασης του νόμου της βαρύτητας, αντίσταση κατά της αρχής και εσχάτη προδοσία!

Αρχιδικαστής: - Μόνος του τα έκανε όλα αυτά;

Κατήγορος: - Μάλιστα! Μόνος του!

Αρχιδικαστής: - Ντροπή σου! Φτου σου!

Ένορκοι: - Ντροπή σου! Φτου σου!

Αρχιδικαστής: - Καλώ το μάρτυρα κατηγορίας, κύριο Αριστομένη Δίκανο, του Θεμιστοκλή και της Πραξιθέας, γαιοκτήμονα, κυνηγό, πρώην υποψήφιο δήμαρχο και υπερβολικά αξιόπιστο πρόσωπο!

Κυρ Δίκανος: - Παρών! Ορκίζομαι να πω την αλήθεια και σχεδόν την αλήθεια και έξι παραμύθια!

Αρχιδικαστής: - Δικό σου είναι αυτό το σκιάχτρο;

Κυρ Δίκανος: - Δικό μου που να μην ήτανε!

Αρχιδικαστής: - Εσύ το έφτιαξες;

Κυρ Δίκανος: - Εγώ! Με τα ίδια μου τα χέρια! Το έντυσα κύριε Πρόεδρε! Το φρόντισα κύριε πρόεδρε! Του φόρεσα παντελόνι! Του χάρισα καπέλο και σακάκι! Θα μου πείτε σακάκι μπαλωμένο με λεκέδες από λαδολέμονο! Θα μου πείτε καπέλο κουρελιασμένο, σκοροφαγωμένο και ποντικομασημένο! Θα μου πείτε παντελόνι με 17 τρύπες στο κάθε μπατζάκι! Και όμως! Και όμως, κύριε πρόεδρε! Ήταν ρούχα! Μέχρι και ιδιαίτερα μαθήματα αγριάδας του έκανα! Και σε αντάλλαγμα αυτό τι έκανε; Με πρόδωσε, με εξευτέλισε, με έκανε ρεζίλι! Έπιασε φιλίες με τα πουλιά! Τάτσι μίτσι κότσι τσίου τσίου! Τα ειδοποιούσε σε ποιο μέρος θα πήγαινα για κυνήγι! Τους έλεγε πού έχω βάλει ξόβεργες! Τους χάριζε τα λαχανικά μου! Μέχρι άχυρα τους χάριζε για να χτίσουν τη φωλιά τους!

Αρχιδικαστής: - Δηλαδή πήγαινε από το κακό στο αχυρότερο!

Κυρ Δίκανος: - Μάλιστα!

Αρχιδικαστής: - Παρακάτω!

Κυρ Δίκανος: - Σκόρπιζε το βιος μου! Πίσω από την πλάτη μου! Και μόνο αυτό;

Τα έστελνε να με κουτσουλάνε κι από πάνω! Συντόνιζε το κουτσούλημα! Επίσης συνωμοτούσε μαζί τους εναντίον των ανθρώπων! Δολοπλοκίες κύριε πρόεδρε!

Αρχιδικαστής: - Τι δολοπλοκίες;

Κυρ Δίκανος: - Να, δηλαδή...

Δικαστής: - Μήπως σχεδίαζαν να ξεκαρφώσουν τον ουρανό για να πέσει στα κεφάλια των ανθρώπων;

Κυρ Δίκανος: - Μάλιστα! Αυτό! Φτηνά τη γλυτώσαμε! Θα μας ερχόταν ο ουρανός στο κεφάλι!

Αρχιδικαστής: - Τι άλλο σχεδίαζαν;

Κυρ Δίκανος: - Εεεεε, να...

Δικαστής: - Μήπως σχεδίαζαν να καταπίνουν τις σταγόνες της βροχής για να στερέψουν τα πηγάδια;

Κυρ Δίκανος: - Ναι, ναι, κι αυτό σχεδίαζαν!

Σκιάχτρο: - Ψέματα!

Αρχιδικαστής: - Σκασμός! Κάτσε κάτω!

Κυρ Δίκανος: - Ψέματα ε; Όλα αυτά μπορώ να τα αποδείξω κύριε πρόεδρε! Μου επιτρέπεται;

( πλησιάζει το σκιάχτρο και το ψάχνει )

Κυρ Δίκανος: - Ορίστε κύριε πρόεδρε! Να οι αποδείξεις της προδοσίας! Βλέπετε; Ένα ανεμολούλουδο ... ένα χρυσόχαρτο.... Και μια ηλιαχτίδα! Φως φανάρι! Αυτό το σκιάχτρο δωροδοκείται!

Σκιάχτρο: - Ψέματα! Ήταν δώρα! Δώρα για τα γενέθλιά μου!

Αρχιδικαστής: - Σιωπή! Κάτσε κάτω!

Δικαστής: - Τα σκιάχτρα δεν έχουν γενέθλια! Αυτό μας έλειπε! Το ανεμολούλουδο, το χρυσόχαρτο και η ηλιαχτίδα κατάσχονται! Να καταστραφούν αμέσως! Είναι επικίνδυνα! Στον υπόνομο!

Σκιάχτρο: - Είναι δικά μου! Δικά μου είναι!

Αρχιδικαστής: - Σιωπή! Ησυχία! Κατάσχονται είπαμε! Πάει, τελείωσε!

Κυρ Δίκανος: - Επίσης τα πουλιά του έκαναν μαθήματα να πετάει!

Δικαστής: - Χα χα! Πετάει το σκιάχτρο;

Ένορκοι: - Όχι, δεν πετάει! Αυτό μας έλειπε!

Αρχιδικαστής: - Σήκω όρθιος κατηγορούμενε! Κάτσε! Σήκω! Απολογήσου! Τι έχεις να πεις για όλα αυτά που τόσο δίκαια σε κατηγορούν;

Σκιάχτρο: - Θέλω να πω ότι...

Κατήγορος: - Ένσταση κύριε πρόεδρε!

Αρχιδικαστής: - Δεκτή!

Κατήγορος: - Σύμφωνα με το άρθρο 3.666 πλην ένα, ο κατηγορούμενος πριν απολογηθεί, για να μην μπει κανένα κουνούπι στο στόμα του την ώρα που μιλάει, πρέπει να φιμωθεί!

Αρχιδικαστής: - Πολύ σωστά! Να φιμωθεί αμέσως!

( φιμώνουν το σκιάχτρο με ένα μαντήλι )

Δικαστής: - Απολογήσου τώρα!

Σκιάχτρο: - Μμμμμμμμ! Μμμμμμμ! μμμμμμ!

Δικαστής: - Δεν είναι πειστικά τα επιχειρήματά σου! Συνέχισε!

Σκιάχτρο: - Μμμμμμμμμ! Μμμμμμ! Μμμμμμμμμμμμμμμμ!

Δικαστής: - Μην πολυλογείς! Συντόμευε!

Σκιάχτρο: - Μμμμμμμμμμμμμμμμμμμμμμ! Μμμμμμμμμμμμμ!

Δικαστής: - Τελείωσες; Άντε μπράβο! Μας έπρηξες!

Αρχιδικαστής: - Κύριοι ένορκοι! Ακούσατε τα επιχειρήματα κι από τις δυο πλευρές! Σκεφτείτε μόνο αυτό! Τι θα γινόταν αν όλα τα σκιάχτρα πιάνανε φιλίες με τα πουλιά; Πείτε μας λοιπόν την απόφασή σας! Είναι το σκιάχτρο ένοχο ή είναι;

Ένορκος 1: - Ένοχος!

Ένορκος 2: - Ένοχος!

Ένορκος 3: - Ένοχος!

Ένορκος 4: - Ένοχος!

Ένορκος 5: - Γαβ!

Ένορκος 6: - Ένοχος!

Ένορκος 7: - Ένοχος!

Ένορκοι: - Ε-ΝΟ-ΧΟΣ!

Σκιάχτρο: - Όχι! Αθώος είμαι! Πείτε του πως είμαι αθώος!

Κατήγορος: - Σιωπή! Κατηγορούμενε, σήκω όρθιος!

Αρχιδικαστή: - κατηγορούμενε, καταδικάζεσαι για ( διαβάζει τη λίστα ) 1 κιλό μπάμιες, μισή οκά μπρόκολα, ένα ρολό τουαλέτας και 6 λεμονίτες! ( ο κατήγορος κάτι του ψιθυρίζει στο αυτί ) ...θέλω να πω για συνωμοσία, κατασκοπία, κλοπή, λωποδυσία, δωροδοκία, παράβαση καθήκοντος, απάτη, δολοπλοκία, αχαριστία, ηθική αυτουργία σε κουτσούλημα, απείθεια, ανυπακοή και εσχάτη προδοσία! Δια ταύτα, μετά ταύτα, κατά ταύτα , αποδαύτα.....είσαι επικίνδυνος!

Κατήγορος: - Κακοποιός!

Δικαστής: - Δημόσιος κίνδυνος!

Αρχιδικαστής: - Ταραχοποιός!

Ένορκοι: - Τα-ρα-χο-ποι-ός!

Αρχιδικαστής: - Καταδικάζεσαι σε βασανιστήρια! Έργα καταναγκαστικά! Και μαρτύρια φριχτά! Καταδικάζεσαι να μπεις φυλακή και να μείνεις εκεί μέχρι να φτιάξεις χίλια εκατό κλουβιά!

Ένορκοι: - Χίλια εκατό κλουβιά!

Αρχιδικαστής: - Χίλια εκατό κλουβιά για να κλείνει ο κόσμος τα πουλιά! Έτσι θα πονέσεις! Θα υποφέρεις! Τους φίλους σου θα τους προδώσεις και το χρέος σου στην κοινωνία των ανθρώπων θα πληρώσεις!

Ένορκοι: - Θα πληρώσεις!

Αρχιδικαστής: - Πάρτε τον! Βασανίστε τον! Κλείστε τον στη φυλακή, στο πιο βαθύ στο πιο ανήλιαγο κελί!

ΣΚΗΝΗ ΤΡΙΤΗ

( Μπαίνει ο δεσμοφύλακας. )

Δεσμοφύλακας: - Αααααααρ! Προ-σοχή! ( το σκιάχτρο τινάζεται τρομαγμένο ) Προσοχή είπα! Όποτε μπαίνω μέσα, θα στέκεσαι προσοχή και θα λες « Καλημέρα σας, κύριε δεσμοφύλακα »! Κατάλαβες;

Σκιάχτρο: - Μάλιστα!

Δεσμοφύλακας: - Πες το!

Σκιάχτρο: - Καλημέρα σας κύριε φυλακόδεσμε!

Δεσμοφύλακας: - Δεσμοφύλακα!

Σκιάχτρο: - Δεσμοφύλακα!

Δεσμοφύλακας: - ( του δίνει μια ταμπέλα με αριθμό ) Πάρε αυτό και κρέμασέ το στο λαιμό σου!

Σκιάχτρο: - Τι είναι αυτό;

Δεσμοφύλακας: - Ο αριθμός σου1

Σκιάχτρο: - Τι να τον κάνω;

Δεσμοφύλακας: - Έτσι θα σε λένε από δω και πέρα! 701!

Σκιάχτρο: - Αχυρούλη με λένε!

Δεσμοφύλακας: - Αχυρούλη; Τι το πέρασες εδώ; Κατασκήνωση; Ορίστε μας! Οι φυλακισμένοι δεν έχουν όνομα! Έχουν αριθμούς! Και να λες πάλι καλά που δεν σου έτυχε δεκαδικός αριθμός ή καμιά τετραγωνική ρίζα!

Σκιάχτρο: - Ο ουρανός πού είναι;

Δεσμοφύλακας: - ( του δείχνει το φεγγίτη ) Νάτος!

Σκιάχτρο: - Ψέματα λες! Ψεύτη! Ο ουρανός είναι μεγάλος! Δεν είναι τόσος δα!

Δεσμοφύλακας: - Για τους φυλακισμένους τόσος είναι! Και πολύ σου πέφτει!

Σκιάχτρο: - Και πού είναι τα πουλιά;

Δεσμοφύλακας: - Δεν έχει εδώ πουλιά! Κατσαρίδες όμως όσες θέλςις! Φτερωτές κατσαρίδες με κόκκινα μάτια, αρουραίους με μυτερά δόντια και πελώριες αράχνες με τριχωτά πόδια που το βράδυ κάνουν μακροβούτια στο κρεβάτι σου!

Σκιάχτρο: - Άσε με να φύγω! Σε παρακαλώ! Δεν μ' αρέσει εδώ μέσα!

Δεσμοφύλακας: - Αυτό έλειπε να σου αρέσει! Είναι η χειρότερη φυλακή του κόσμου! Χτισμένη με λάσπη βάλτου και στάχτη ονείρων!

Σκιάχτρο: - Κι εσύ τι κάνεις εδώ;

Δεσμοφύλακας: - Δεν σού είπα; Εγώ είμαι φυλακόδεσμος... δεσμοφύλακας θέλω να πω! Φυλάω τους φυλακισμένους!

Σκιάχτρο: - Δηλαδή όπως τα σκιάχτρα φυλάνε τα λάχανα και τα σταφύλια;

Δεσμοφύλακας: - Κάπως έτσι! Αλλά η δική μου δουλειά είναι πολύ πιο σπουδαία! Κοίτα πόσα κλειδιά έχω!

Σκιάχτρο: - Μα για να φυλάς τους φυλακισμένους, δεν πρέπει κι εσύ να μένεις κλεισμένος στη φυλακή;

Δεσμοφύλακας: - Εγώ βρε κολοκυθοκέφαλε όποτε θέλω φεύγω! Βέβαια δεν φεύγω γιατί άμα φύγω θα βρω το μπελά μου! Αρκετά έχω τραβήξει ως τώρα!

Σκιάχτρο: - Τι έχεις τραβήξει;

Δεσμοφύλακας: -- Άστα, πού να στα λέω! Εγώ από μικρός ήθελα να γίνω φύλακας! Ήθελα να φυλάω κάτι! Ξέρεις τι ήμουν πριν γίνω δεσμοφύλακας; Φαροφύλακας! Αλλά δυστυχώς την έπαθα! Είμαι ξέρεις λιγάκι υπναράς! Έτσι λοιπόν κοιμήθηκα κι όταν ξύπνησα ο φάρος έλειπε!

Σκιάχτρο: Τι έγινε;

Δεσμοφύλακας: - Τον έφαγε μια φάλαινα την ώρα που κοιμόμουν! Με απολύσανε αμέσως όπως τότε που ήμουν δασοφύλακας!

Σκιάχτρο: - Τι έγινε τότε που ήσουν δασοφύλακας;

Δεσμοφύλακας: - Ένα βράδυ αποκοιμήθηκα κι όταν ξύπνησα, έλειπε το δάσος!

Σκιάχτρο: - Έλειπε; Το δάσος;

Δεσμοφύλακας: - Ναι. Ένα σμήνος τρυποκάρυδα το έφαγε την ώρα που κοιμόμουνα! Φυσικά με απολύσανε αμέσως όπως τότε που ήμουν νυχτοφύλακας!

Σκιάχτρο: - Τι έγινε τότε που ήσουν νυχτοφύλακας;

Δεσμοφύλακας: - Μάντεψε!

Σκιάχτρο: - Σε πήρε ο ύπνος;

Δεσμοφύλακας: - Ακριβώς! Κι όταν ξύπνησα η νύχτα έλειπε!

Σκιάχτρο: - Έλειπε η νύχτα;

Δεσμοφύλακας: - Την έκλεψε ένας λαθρέμπορος καλλυντικών και την έκανε κρέμα νυκτός αν έχεις ακουστά! Αχ Τι να κάνω ο φουκαράς; Είμαι λίγο υπναράς! Τι να κάνω ο δυστυχή; Είμαι λίγο μαχμουρλής!

( Ενώ τα λέει αυτά αποκοιμιέται. Χτυπάει ένα ξυπνητήρι και το ρολόι του κούκου. Συνέρχεται )

Δεσμοφύλακας: - Αλλά πού 'σαι! Μη σου μπαίνουν ιδέες ότι μπορεί να δραπετεύσεις! Έχω πάρει τα μέτρα μου πια! Οι τσέπες μου είναι γεμάτες ξυπνητήρια! Άσε που δε γίνεται να δραπετεύσεις από εδώ! Κανείς δεν το έχει καταφέρει! Και τώρα άκου τους κανονισμούς 701!

Σκιάχτρο: - Πούντος;

Δεσμοφύλακας: - Εσύ είσαι ο φυλακισμένος 701!

Σκιάχτρο: - Συγνώμη! Ξέχασα!

Δεσμοφύλακας: - Κάθε πρωί θα ξυπνάς στις 5 τα χαράματα και θα στρώνεσαι στη δουλειά! Θα φτιάχνεις κλουβιά από το πρωί ως το βράδυ! Το πρωί θα σου δίνω να πίνεις ένα φλιτζάνι λασπόνερο. Τις Κυριακές θα πίνεις μια γαβάθα λασπόνερο! Το μεσημέρι θα τρως ένα πιάτο ντομάτες γεμιστές με ποδαράκια σαρανταποδαρούσας. Τις Κυριακές θα τρως έναν κουβά από αυτές! Τι μέρα είναι σήμερα; Κυριακή;

Σκιάχτρο: - Όχι όχι, Δευτέρα είναι!

Δεσμοφύλακας: - Κυριακή είναι. Θα φας έναν κουβά! Επίσης, δεν θα κλαις πολύ γιατί θα πλημμυρίσει το κελί σου! Θα σκεπάζεσαι με αυτό το τσιγαρόχαρτο και για μαξιλάρι θα έχεις ένα ψόφιο σκαντζόχοιρο! Όποτε βλέπεις όνειρο, θα πρέπει να ξυπνάς αμέσως! Άμα σε πιάσω να χαμογελάς στον ύπνο σου, αλίμονό σου! Κατάλαβες;

Σκιάχτρο: - Μάλιστα!

Δεσμοφύλακας: - Μάλιστα κύριε δεσμοφύλακα!

Σκιάχτρο: - Μάλιστα κύριε φυλακόδεσμε!

Δεσμοφύλακας: - Δεσμοφύλακας!

Σκιάχτρο: - Δεσμοφύλακα!

( φεύγει. Το σκιάχτρο κοιτάζει απελπισμένο τριγύρω )

Σκιάχτρο: - Κάνει κρύο! Φοβάμαι! Θεούλη μου! Άραγε που να είναι ο Τιτιβούε; Λέτε να τον σκότωσαν οι κυνηγοί; Τι λίγος που είναι ο ουρανός; Κι ήταν τόσο μεγάλος!

ΣΚΗΝΗ ΤΕΤΑΡΤΗ

Παπαγάλος 7: - Νύχτωσε χωρίς φεγγάρι

Δεν ακούγεται φωνή

Μοναχός ο Αχυρούλης

κλειδωμένος σε κελί

Παπαγάλος 8: - Το όνειρο στα δυο κομμένο

Να πετάξει σαν πουλί

Λίγη αγάπη να ζητήσει

Χέρι για να κρατηθεί

Παπαγάλος 9: - Υποφέρει τουρτουρίζει

Και κρυώνει

Πονάει και ματώνει

Η αχυρένια του καρδιά

Κι όλη μέρα φτιάχνει φτιάχνει

Των ανθρώπων τα κλουβιά

Παπαγάλος 10: - Όλη μέρα κλαίει

Γύρω τοίχοι, κάγκελα

Κατσαρίδες κι αρουραίοι

Μέσα σε μια φυλακή

Σε ένα βρώμικο κελί

Αλί αλί και τρισαλί

Σε ένα σκοτεινό κελί!

Παπαγάλος 11: - Τι πικρή η μοναξιά

Χωρίς χρυσόχαρτο

Και ηλιαχτίδα

Χωρίς ανεμολούλουδο

Χωρίς ελπίδα

Και τα κλουβιά ένα σωρό

Στο κελί το παγερό

Σκιάχτρο: - Βαρέθηκα να πίνω λασπόνερο! Μήπως σας βρίσκετε μια καραμέλα;

Παπαγάλος 8: - Ώσπου έφτασε η μέρα που το σκιάχτρο έφτιαξε το τελευταίο το κλουβί!

ΣΚΗΝΗ ΠΕΜΠΤΗ

Δεσμοφύλακας: - Αααααρ! Προσοχή! Απογευματινή επιθεώρηση! Πόσα κλουβιά έφτιαξες σήμερα κατάδικε 701;

Σκιάχτρο: - Δεκαέξι!

Δεσμοφύλακας: - Αχα! Κι έχουμε και λέμε...Δεκαέξι και είκοσι εφτά πλην δώδεκα και εκατόν τριάντα ένα και τριακόσια είκοσι τέσσερα και ένα το κρατούμενο επί 7 δια 2, έχουμε....χίλια εκατό! Τα κατάφερες! Κρίμα! Τώρα πρέπει να σε αφήσω ελεύθερο! Μη χαίρεσαι όμως! Δεν πρόκειται να βρεις εύκολα δουλειά! Κανείς δεν θα προσλάβει ένα σκιάχτρο με λερωμένο ποινικό μητρώο που πιάνει φιλίες με πουλιά και θέλει και να πετάξει! Ζητιάνος θα καταντήσεις! Πάω να ειδοποιήσω τον Αρχιδικαστή να μετρήσει τα κλουβιά και μετά θα σε αφήσουμε ελεύθερο να πας στα τσακίδια!

( φεύγει )

Σκιάχτρο: - Αυτό ήταν λοιπόν! Έτοιμα τα κλουβιά! Επιτέλους θα με βγάλουν από τη φυλακή από αυτό το απαίσιο κελί! Θα δω τον ήλιο και πάλι! Θα δω τον ουρανό! Θα δω τους φίλους μου τα πουλιά! ........ Όμως τι θα γίνουν όλα αυτά τα κλουβιά; Τι θα τα κάνουν οι άνθρωποι; Τι άλλο; Τι άλλο είναι τα κλουβιά παρά φυλακές για τα πουλιά; Χίλια εκατό κλουβιά.... Δηλαδή χίλια εκατό ελεύθερα πουλιά φυλακισμένα! Τι ήθελα να τα φτιάξω; Δεν έπρεπε! Τι να κάνω τώρα; Είναι πια αργά! ..... Όχι, δεν είναι αργά! Ξέρω τι θα κάνω! Κομμάτια θα τα κάνω! Δεν θα αφήσω ούτε ένα! Κι ας με κάνουν ό,τι θέλουν! Αυτό θα κάνω!

( αρχίζει και σπάει τα κλουβιά. Τα σπάει όλα )

Δεσμοφύλακας: - Τι γίνεται εδώ; Ααααα! Μη χειρότερα!

Αρχιδικαστής: - Εσύ το έκανες αυτό;

Σκιάχτρο: - Ναι, εγώ!

Αρχιδικαστής: - Ώστε έτσι; Τόλμησες να αψηφήσεις την απόφασή μου! Ξέρεις ποια είναι η τιμωρία σου γι αυτό; Δεσμοφύλακα!

Δεσμοφύλακας: - Παρών!

Αρχιδικαστής: - Αυτό εδώ το σκιάχτρο είναι επικίνδυνο! Του δώσαμε την ευκαιρία να αναμορφωθεί και την αρνήθηκε! Γι αυτό το καταδικάζω σε θάνατο! Αύριο το πρωί, θα πάρεις αυτό τον κατάδικο στην αυλή της φυλακής και πριν ανατείλει ο ήλιος, βάλτου φωτιά και κάψτο!

Δεσμοφύλακας: - Μάλιστα κύριε αρχιδικαστή! Στις διαταγές σας! Με μεγάλη μου ευχαρίστηση κύριε!

( φεύγουν )

Σκιάχτρο: - Θα μου βάλουνε φωτιά! Θα με κάψουνε αύριο! Δεν πειράζει! Καλύτερα αυτό από χίλια εκατό πουλιά φυλακισμένα...

( αποκοιμιέται. Από το σωρό των σπασμένων κλουβιών εμφανίζεται ο Τιτιβούε )

Τιτιβούε: - Αχυρούλη! Ξύπνα Αχυρούλη! Εγώ είμαι! Ξύπνα!

Σκιάχτρο: - Τιτιβούε; Εσύ είσαι καλέ μου φίλε; Δεν σε σκοτώσανε λοιπόν; Δεν σε σκοτώσανε οι άνθρωποι;

Τιτιβούε: - Δεν τα σκοτώνουν τα πουλιά οι άνθρωπο! Νομίζουν ότι τα σκοτώνουν! Δεν πεθαίνουν τα πουλιά! Μόνο που πετάνε πιο ψηλά! Τόσο ψηλά που κανείς δεν τα βλέπει! Αχυρούλη, έλα κι εσύ! Έλα κι εσύ μαζί μας!

Σκιάχτρο: - Δεν μπορώ! Δεν ξέρω να πετάω!

Τιτιβούε: - Θυμάσαι το τραγούδι μας; Θυμάσαι που το τραγουδούσαμε παρέα;

Σκιάχτρο: - Προσπάθησα...αλλά δεν τα κατάφερα!

Τιτιβούε: - Ξέρεις γιατί; Γιατί χρειάζεται κάτι ακόμα...

Σκιάχτρο: - Τι;

Τιτιβούε: - Πρέπει να έχεις νιώσει κάποιο πόνο, να έχεις νοιώσει κάποια λύπη, γιατί κάθε πόνος και θυσία έχει κάποια σημασία! Μόνο όποιος υποφέρει, όποιος ξέρει τι σημαίνει πίκρα, πόνος και δάκρυ, μόνο αυτός τα σύννεφα θα αγγίξει στα ουράνια τα πλατιά!

Σκιάχτρο: - Δηλαδή, τώρα μπορώ...

Τιτιβούε: - Ναι Αχυρούλη, τώρα μπορείς!

Σκιάχτρο: - Όμως τώρα είναι αργά! Γύρω μου τοίχοι, σίδερα βαριά, τι να τα κάνω τώρα τα φτερά;

Τιτιβούε: - Αύριο, Αχυρούλη, αύριο.

Σκιάχτρο: - Θα μου βάλουν φωτιά αύριο!

Τιτιβούε: - Πού όμως βρε χαζέ; Στην αυλή της φυλακής! Άκουσε λοιπόν προσεκτικά! Πρωί πρωί ο δεσμοφύλακας θα σε οδηγήσει στην αυλή της φυλακής. Πριν σου βάλει φωτιά θα σε ρωτήσει « ποια είναι η τελευταία σου επιθυμία μελοθάνατε; » Κι εσύ τότε θα πεις « Η τελευταία μου επιθυμία είναι να χασμουρηθώ » Αυτό θα πεις!

Σκιάχτρο: - Γιατί να πω αυτό;

Τιτιβούε: - Γιατί όταν αρχίσεις να χασμουριέσαι ξανά και ξανά μπροστά του, θα κολλήσει κι αυτός χασμουρητό, θα νυστάξει και θα τον πάρει ο ύπνος! Τότε εσύ θα βρεις την ευκαιρία και θα πετάξεις!

Σκιάχτρο: - Θα μπορέσω; Θα προλάβω; Θα τα καταφέρω;

Τιτιβούε: - Θα μπορέσεις,! Θα προλάβεις! Θα τα καταφέρεις!

( ο Αχυρούλης αποκοιμιέται μουρμουρίζοντας )

Σκιάχτρο: - Θα ζητήσω να χασμουρηθώ...

ΣΚΗΝΗ ΕΚΤΗ

Δεσμοφύλακας: - ( Φτύνει στο δάχτυλο και το τεντώνει να δει από πού φυσάει ) Ωραία μέρα σήμερα! Ότι πρέπει για εκτέλεση! Για να δούμε τις οδηγίες εκτέλεσης σκιάχτρου! ( διαβάζει ) Υλικά: Σχοινί, παλούκι, ...σπίρτα, ...προσάναμμα, ....σκούπα και φαράσι.... Όλα εδώ! Εκτέλεση: Πριν δέσουμε το μελλοθάνατο ρωτάμε ποια είναι η τελευταία του επιθυμία.... Μάλιστα! Για πες, λοιπόν μελλοθάνατε, ποια είναι η τελευταία σου επιθυμία;

Σκιάχτρο: - Ωχ! Τι μου είπε ο Τιτιβούε να ζητήσω; Μήπως να φάω ένα παγωτό κασάτο; Όχι, όχι! Να φάω ένα κρουασάν; Όχι, όχι1 Να κάνω ποδήλατο; Όχι, όχι...θυμήθηκα! Η τελευταία μου επιθυμία είναι να με αφήσετε να χασμουρηθώ λιγάκι!

Δεσμοφύλακας: - Άντε, χασμουρήσου να τελειώνουμε!

( αρχίζει να χασμουριέται ξανά και ξανά. Ο δεσμοφύλακας αρχίζει κι αυτός )

Δεσμοφύλακας: - Ωχ κόλλησα κι εγώ! Καλύτερα να γυρίσω από την άλλη!

Παπαγάλος 1: - ( στους θεατές ) Χασμουρηθείτε! Χασμουρηθείτε κι εσείς όλοι μαζί να τον κάνουμε να νυστάξει! Ανοίξτε διάπλατα τα στόματα και χασμουρηθείτε!

Δεσμοφύλακας: - ( χασμουριέται ) Ααααχ! Νύσταξα! Δεν μπορώ άλλο! Θα πάρω έναν υπνάκο! Μισό λεπτό μονάχα! ( αποκοιμιέται, ροχαλίζει )

Σκιάχτρο: - Κοιμήθηκε; Έτσι φαίνεται! Για να δοκιμάσω! Κοιμάσαι μαχμουρλή;

Δεσμοφύλακας: - χρρρρρ!

Σκιάχτρο: - βαθιά βαθιά;

Δεσμοφύλακας: - χρρρρρ!

Σκιάχτρο: - Τώρα είναι η ευκαιρία μου!

ΤΡΑΓΟΥΔΙ

Για να πετάξω με χαρά και κέφι

Ως τον ήλιο ως τα νέφη

Σκέφτομαι κάτι ελαφρό

Σαπουνόφουσκες, ζάχαρη άχνη

Ιστό από αράχνη

Και της θάλασσας αφρό

Σκέφτομαι ελαφρόπετρες, φελλούς,

Ανεμόσκαλες, ελαφρυντικά

Και αεροσυνοδούς

Της χαραυγής μια ηλιαχτίδα

Και το πρώτο όνειρο που είδα

Σκέφτομαι πως είμαι χνούδι

Γύρη από μαγιάτικο λουλούδι

Και ααααααπογειώνομαι!

( το σκιάχτρο απογειώνεται )

Σκιάχτρο: - Κοιτάτε! Κοιτάτε! Πετάω! Μπορώ και πετάω! Πετάω! Πετάω!

Δεσμοφύλακας: - Τι γίνεται; Όνειρο βλέπω! Ας τσιμπηθώ! Όχι δεν είναι όνειρο!

Συναγερμός! Συναγερμός! Πιάστε τον! Είναι ποτέ δυνατόν; Πετάει το σκιάχτρο; Πάλι την έπαθα! Το έχει η μοίρα μου! Ωχ! Θα βρω το μπελά μου! Καλύτερα να δραπετεύσω κι εγώ πριν με πάρουν χαμπάρι!

( φεύγει τρέχοντας. Στη σκηνή εμφανίζονται τα πουλιά και όλοι μαζί πετάνε μακριά!

                                                         ΤΕΛΟΣ

                     ( Δείτε και τις φωτογραφίες  από την παράστασή μας... εδώ!  )

                                                                                            ΕΥΓΕΝΙΟΣ ΤΡΙΒΙΖΑΣ

                                                                                                (διασκευή)