ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΣ

ΣΑΝ ΠΑΛΙΟ ΣΙΝΕΜΑ

 ΣΚΗΝΗ 1

( Ακούγεται μουσική λατέρνας. Πλησιάζουν στη σκηνή Ο Αυλωνίτης κι ο Φωτόπουλος. Ο Φωτόπουλος κουβαλά τη λατέρνα κι ο Αυλωνίτης το τρίποδο. Είναι κουρασμένοι. )

Φωτόπουλος: - ( βλέπει μια χελώνα ) Τα σέβη μου...

Αυλωνίτης: -Σε ποιον μιλάς ρε;

Φωτόπουλος: -Στο συνάδελφο... Αν δεν υπήρχαν οι λατερνατζήδες, οι χελώνες θα ήταν τα πιο δυστυχισμένα ζώα της γης...

Αυλωνίτης: -Έλα ρε...

Φωτόπουλος: -Τι είναι;

Αυλωνίτης: -Ακούμπα την κάτω να ξεκουραστείς λιγάκι...

Φωτόπουλος: - (τεντώνεται ) Πω πω πιάστηκα... Κοίτα να δεις που ξεκίνησα άνθρωπος και θα καταλήξω Γάμα κεφαλαίο...

Αυλωνίτης: -Κάνε υπομονή... Αυτή είν' η ζωή του καλλιτέχνη...

( πλησιάζουν οι τσιγγάνες )

Τσιγγάνα 1: -Γεια σου θείο!

Τσιγγάνα 2: -Να σε πω τη μοίρα σου;

Τσιγγάνα 3: - Να σε πω το ριζικό σου;

Φωτόπουλος: -Άσε, την ξέρουμε τη μοίρα μας!

Τσιγγάνα 4: - Θα μας παίξετε τουλάχιστο ένα τραγουδάκι να χορέψουμε;

Όλες μαζί:- Ναι, ναι, να χορέψουμε!

Φωτόπουλος: - Άντε ρε Παυλάρα, να κάνουμε το χατίρι στα κορίτσα...

Αυλωνίτης: -Ό,τι πείτε....

  ΤΡΑΓΟΥΔΙ: ΓΑΡΥΦΑΛΛΟ ΣΤ' ΑΥΤΙ

                          ( Οι τσιγγάνες φεύγουν γελώντας )

Τσιγγάνα 4: Ευχαριστούμε θείο!

Όλες μαζί: -Ευχαριστούμε!

Φωτόπουλος:- Στο επανειδείν... Τι λες ρε Παυλάρα... Την κάνουμε;

Αυλωνίτης: - Άιντε πάμε... Πριν λίγο μας προσπέρασε κι ο συνάδελφος....

Φωτόπουλος: -( τον κοιτάζει με απορία )

Αυλωνίτης: - Η χελώνα ντε!

( Γελάνε και φεύγουν ενώ ακούγεται ήχος λατέρνας.)

   ΣΚΗΝΗ 2

( Σ' ένα τραπεζάκι στην άκρη της σκηνής έρχεται και κάθεται μια ομάδα καθηγητών. Από την άλλη άκρη μαζεύονται οι μαθήτριες. )

Καθηγητής 1: -Ωραία είναι εδώ συνάδελφοι...

Διευθυντής: -Πολύ ωραία, βεβαίως βεβαίως...

Καθηγητής 2: -Εγώ πάντως κάθομαι σε αναμμένα κάρβουνα...

Καθηγητής 1: -Γιατί συνάδελφε, τι έχεις;

Καθηγητής 2: -Περιμένω πότε θα σπάσουν πλάκα με κάποιον από εμάς... Τόσα μας κάνουν στο σχολείο, εδώ που είναι και πιο ελεύθερες...

Διευθυντής: -Κακώς ανησυχείτε αγαπητέ, βεβαίως βεβαίως... Θα είμαστε διαρκώς κοντά τους και θα έχουμε το νου μας, έτσι δεν είναι κ. Φλωρά;

Παπαμιχαήλ 1: -Μάλιστα, όμως τι κάνουν εκεί;

Διευθυντής: -Ω τίποτα... Η Παπασταύρου δίνει μια από τις παραστάσεις της, βεβαίως βεβαίως...

ΤΡΑΓΟΥΔΙ: ΝΙΑΟΥ ΒΡΕ ΓΑΤΟΥΛΑ

( Καθώς το τραγούδι τελειώνει, μια ομάδα κοριτσιών κάτι ετοιμάζει... Η μια λιμάρει το σκοινί μιας κούνιας...)

Μαθήτρια 3: -Τι κάνεις εκεί;

Μαθήτρια 1: -Σσσσς!

Μαθήτρια 2: -Μα τώρα τι ανοησία είναι αυτή; Έτσι όπως έκανες το σκοινί, μόλις κάτσει κάποιος θα σπάσει...

Μαθήτρια 1: -Αυτό θέλω κι εγώ...

Μαθήτρια 2: -Δηλαδή;

Μαθήτρια 1: -Να σπάσει...

Μαθήτρια 2: -Δεν καταλαβαίνω...

Μαθήτρια 1: -Είναι απλό... Θα περιμένουμε να περάσει από δω ο κ. Φλωράς... Μόλις περάσει θα του πούμε «Τι κάνετε κ. Φλωρά;», «Ελάτε κι από δω κ. Φλωρά...», Καθίστε να σας τρατάρουμε κ. Φλωρά...», θα καθίσει και χρατς....

Μαθήτρια 3: -Μα μπορεί να σπάσει κάτι...

Μαθήτρια 1: -Αυτό θέλω κι εγώ, να σπάσει κανα χέρι, κανα πόδι..... Μπορεί και την κεφάλα του να ησυχάσουμε λιγάκι...

                                        ( γελάνε )

Βουγιουκλάκη 1: -Ε όχι κι έτσι ρε κορίτσια! Αυτό δεν είναι αστείο...

Μαθήτρια 2: -Καλά εσύ να μη γελάσεις...Εμείς πάντως θα γελάσουμε...

Μαθήτρια 4: -Κι αν σπάσει κανα χέρι και το βάλει στο γύψο, ε τότε θα ξεκαρδιστούμε στα γέλια!

Βουγιουκλάκη 1: -Ε κι εγώ σας πληροφορώ πως δεν θα σας αφήσω να κάνετε κάτι τέτοιο!

Μαθήτρια 2: -Μπα μπα μπα, τι θέλεις να πεις;

Μαθήτρια 1: -Άσε άσε, η Παπασταύρου έχει πολύ σοβαρό λόγο που δεν θέλει να πέσει ο κ. Φλωράς...

Βουγιουκλάκη 1: -Δεν σε καταλαβαίνω...

Μαθήτρια 1: Έλα που εγώ σε καταλαβαίνω... Όλες μας σε έχουμε καταλάβει...

Όλες: - Ουουου!

Βουγιουκλάκη 1: -Αλεξίου, μάζεψε τη γλώσσα σου...

Μαθήτρια 1: -Το πόσο σου πάει για καθηγήτρια, δε λέγεται...

                     ( Πέφτει η μια πάνω στην άλλη και χτυπιούνται...)

Παπαμιχαήλ 1: -(τις χωρίζει ) Τι γίνεται εδώ; Δεν ντρέπεστε ολόκληρες γυναίκες να μαλώνετε σαν αλητάκια; Τι έγινε Παπασταύρου; ( δεν απαντά ) Τι έγινε Αλεξίου;

Μαθήτρια 1: -Με χτύπησε...

Παπαμιχαήλ 1: -Ποιος; Η Παπασταύρου; Γιατί; Τι έγινε;

Μαθήτρια 1: -Τίποτα... Εκεί που καθόμασταν μια χαρά χίμηξε πάνω μου...

Παπαμιχαήλ 1: -Έτσι στα καλά καθούμενα; Κάτι θα της είπες, κάτι θα σου είπε... Παπασταύρου;

Βουγιουκλάκη 1: Τίποτα...

Παπαμιχαήλ 1΅-Αλεξίου;

Μαθήτρια 1: -Τίποτα...

Παπαμιχαήλ 1: -Εσύ Ξανθοπούλου, είδες τι έγινε;

Μαθήτρια 2: -Όχι κ. Φλωρά... Εγώ εκείνη την ώρα μιλόυσα με τη Γεωργίου...

Παπαμιχαήλ 1: -Εσύ Γεωργίου;

Μαθήτρια 5: -Όπως σας είπε και η Ξανθοπούλου εγώ μιλούσα μαζί της εκείνη την ώρα...

Παπαμιχαήλ 1: -Κι εσύ Λαζάρου;

Μαθήτρια 6: -Εγώ κύριε πρόσεχα την Ξανθοπούλου που μιλούσε με τη Γεωργίου...

Παπαμιχαήλ 1: - Πολυχρονοπούλου;

Μαθήτρια 7: -Εγώ κύριε πρόσεχα την Λαζάρου που πρόσεχε την Γεωργίου που μιλούσε με την Ξανθοπούλου...

    ( Όλοι κοιτάνε τον καθηγητή 2 που έχει πέσει από την κούνια και γελάνε )

Παπαμιχαήλ 1: -Νομίζω ήρθε η ώρα να φύγουμε!

Διευθυντής: -Να φύγουμε βεβαίως βεβαίως...

Καθηγητής 2: -Σας τα 'λεγα πως έχω κακό προαίσθημα...

                 ( Φεύγουν ενώ ακούγεται η μουσική της «γατούλας»)

  ΣΚΗΝΗ 3

( Στο πίσω μέρος πίσω από πάγκο είναι ο Γκιωνάκης. Μπαίνει ο Σταυρίδης )

Σταυρίδης: -Ποιος είναι εδώ;

Γκιωνάκης: - Εμείς οι δυο, χα χα χα...

Σταυρίδης: - αχου... κάνει και τσαχπινιές....

Γκιωνάκης: -Τι θέτε; Θέτε τίποτα;

Σταυρίδης: -έχεις μια πορτοκαλάδα;

Γκιωνάκης: -Πορτοκαλάδα θέτε;

Σταυρίδης: -Ναι πορτοκαλάδα.

Γκιωνάκης: -Από πορτοκάλια;

Σταυρίδης: -όχι από μούσμουλα!

Γκιωνάκης: -χα χα καλό!

Σταυρίδης: - χα χα... Να που το ρίξαμε κι οι δυο στις τσαχπινιές και δεν θα βγάλουμε άκρη.... Φέρε ρε μια πορτοκαλάδα!

Γκιωνάκης: -Πορτοκαλάδα θέτε;

Σταυρίδης: -Πορτοκαλάδα, λεμονάδα, ό,τι έχεις...

Γκιωνάκης: -Λεμονάδα θέτε;

Σταυρίδης: -Βάλε λεμονάδα, άιντε...

Γκιωνάκης: -Από λεμόνια;

Σταυρίδης: -Ωρε τι θα κάνω με δαύτονε; Έχει ρε γκαζόζα, μια σόδα, ό,τι να' ναι;

Γκιωνάκης: - Γκαζόζα θέτε; Σόδα θέτε;

Σταυρίδης: -Ωρε τι θα γίνω εγώ με σένα...

Γκιωνάκης: -Ε, μια μου λέτε λεμονάδα, μια πορτοκαλάδα, μια γκαζόζα , μια σόδα... τι θέτε τέλος πάντων;

Σταυρίδης: -Άκου δω... το αποφάσισα.... Φέρε μια πορτοκαλάδα....

Γκιωνάκης: -Πορτοκαλάδα θέτε;

Σταυρίδης: -Ώπα! Μην το πάμε από την αρχή...

Γκιωνάκης: -Καλά... Πορτοκαλάδα θέτε;

Σταυρίδης: -Πορτοκαλάδα!

Γκιωνάκης: -Να σας δώκω...

Σταυρίδης: -Άντε μπράβο να τελειώνουμε...

Γκιωνάκης: -Αλήθεια, δεν μου είπατε... Από πορτοκάλια;

Σταυρίδης:- Θα σε σκοτώσω ρε!

                              ( τον κυνηγάει έξω από την σκηνή )

( Ακούγεται κρητική μουσική. Από την άλλη άκρη της σκηνής εμφανίζονται ο Παπάς, ο Δήμαρχος κι ο Ενωμοτάρχης )

 ΣΚΗΝΗ 4

Παπάς: -Να έχεις την ευχή του θεού κυρ Νωματάρχα μου... κι είθε με τη βοήθειά του να καταφέρεις αυτό που τόσα χρόνια δεν καταφέραμε ελόγου μας....

Δήμαρχος: -Εγώ σαν πρόεδρος του χωριού, θα ζητήσω από το κοινοτικό συμβούλιο να σου φτιάξουμε ανδριάντα αν τα καταφέρεις... Δύσκολο όμως... Πολύ δύσκολο κυρ Νωματάρχα μου...

Ενωμοτάρχης: -Να μι στήσιτι ανδριάντα;... Γιατί δύσκουλο... Εύκολου είνι... Να... μου πάει κόλας...

Δήμαρχος: -Όχι μωρέ... Δύσκολο είναι να τους μονοιάσουμε...

Ενωμοτάρχης: -Ούλα είνι δύσκουλα μέχρι να γίνουν εύκουλα...Χουρουφύλαξ!...

Χωροφύλακας: -Διαταγάς κυρ Νωματάρχα...

Ενωμοτάρχης: -Τους ειδουποίησες ότι θέλου να τους μιλήσου;

Χωροφύλακας: -Μάλιστα κυρ Νωματάρχα... Νάτοι! Έρχονται...

Παπάς: -Να αυτοί από κει είναι οι Φουρτουνάκηδες...

Δήμαρχος: -Κι αυτοί από κει, οι Βροντάκηδες...

Ενωμοτάρχης: -Κι αυτή, σίγουρα είνι η Νιράιδα...

Δήμαρχος: -Μάλιστα, το Κατερινιώ!

( Οι δυο οικογένειες στέκονται με τις πλάτες γυρισμένες. Η Βουγιουκλάκη γυρίζει γρήγορα και φιλά το χέρι του παπά )

Παπάς: -Να έχεις την ευχή μου παιδί μου...

Βουγιουκλάκη 2: -Ευχαριστώ παπά μου...

Δήμαρχος: -Αγαπητοί συμπατριώτες, ο κ. Νωματάρχης θέλει να σας πει δυο λόγια...

           ( Ο Ενωμοτάρχης ξεροβήχει, παίρνει ύφος και με δυνατή φωνή...)

Ενωμοτάρχης: -Βροντάκηδες και Φουρτουνάκηδες...

Πατέρας Φουρτουνάκης: -Φουρτουνάκηδες και Βροντάκηδες!

Πατέρας Βροντάκης: -Βροντάκηδες και Φουρτουνάκηδες!

Ενωμοτάρχης: -Εεεεε! Ησυχάστε! Αυτό που προέχει είνι η ησυχία κι η ηρεμία αυτού του τόπου! Χουρουφύλαξ! Νιρό!

Χωροφύλακας: -Μάλιστα!

                                   ( Πίνει νερό. Οι άλλοι φωνάζουν. )

Ενωμοτάρχης: -Ησυχία! Ησυχία είπα! (μαλακώνει τη φωνή του) Ξιχάστε τα ανόητα μίση και πάθη...

Βουγιουκλάκη 2: -Οι Βροντάκηδες είναι οχιές φαρμακερές!

Πατέρας Βροντάκης: -Εσείς ποτίσατε φαρμάκι αυτό τον τόπο!

Πατέρας Φουρτουνάκης: -Μέτρα τα λόγια σου Βροντάκη, να μη πιαστούμε στα χέρια!

Ενωμοτάρχης: -Εεεεε! Καυγάς μπρουστά στου όργανου! Σιβασμός γιατί θα σας στείλου όλους στου κελί...

Παπάς: -Ησυχάστε... Ησυχάστε Χριστιανοί... Φιλιώστε για το καλό του τόπου!

Βουγιουκλάκη 2: -Δεν γίνεται παπά μου! Το μίσος είναι αγιάτρευτο!

Ενωμοτάρχης: -Για στάσου κουπελιά μου... (στρίβει το μουστάκι) Όμορφή μου κουπελιά... Λες πως μισείς τους Βρουντάκηδες

Βουγιουκλάκη 2: -Μάλιστα!

Ενωμοτάρχης: -Μπουρείς να μι πεις του λόγου; Την αιτία;

Βουγιουκλάκη 2: -Βιβαίους! Διότι οι .....

Πατέρας Φουρτουνάκης: -Να σου πω εγώ κυρ Νωματάρχα! Οοοοο....

Βουγιουκλάκη 2: -Άσε θα τα πω εγώ...Λοιπόν, κυρ Νωματάρχα μου... προτού δυο... τρεις... μπορεί και τέσσερις αιώνες...

Ενωμοτάρχης: -Α... Προυσφάτους δηλαδή...

Βουγιουκλάκη 2: -Ναι... Προσφάτως... Ο προπάππος του προπάππου του παππού μου , καπετάν Μανολιός Φουρτουνάκης με τ' όνομα... εμαχαιρώθηκε πισώπλατα από τον προπάππου του προπάππου του παππού των Βροντάκηδων.... Των Βροντάκηδων.

Πατέρας Βροντάκης: -Ψέμματα λέει κυρ Νωματάρχα μου! Πρώτος έβγαλε τη μαχαίρα και τον λάβωσε ο προπάππους του προπάππου του παππού των Φουρτουνάκηδων...

Φουρτουνάκηδες: -Ψέματα! ( φωνές )

Ενωμοτάρχης: -Συχία! Συχία λέου! Μην αρπάζιστι! Είπαμε λοιπόν... Ο ποαππούς του προπάππου...

Βουγιουκλάκη 2: -Όι... Ο προπάππους...

Ενωμοτάρχης: -Ο προπάππους του παππού....

Βουγιουκλάκη 2: -Όι... Ο προπάππους του προπάππου...

Ενωμοτάρχης: -Ααααα! Βρε δεν αφήνιτι τους παππούδις και τους προπαππούδις, να μονοιάσετε...

Βουγιουκλάκη 2: -Ποτέ δεν θα μονοιάσουμε με αυτό το σκυλολόι...

Πατέρας Βροντάκη: -Βάλε φραγμό στο στόμα σου να μη σε φάει το χώμα! Σκύλοι είστε σεις κι ο Σκανταλάκης που θα πάρεις άντρα σου!

Βουγιουκλάκη 2: -Ζουλεύεις μωρέ κουζουλέ γιατί ο Σκανταλάκης έχει παράδες κι είναι και κούκλος... Δεν είναι θεια;

Θεια: -Είναι κόρη μου είναι...

Ενωμοτάρχης: -Δεν βρίσκουμι άκρη...

Δήμαρχος: -Σας τά ΄λεγα κυρ Νωματάρχη μου...

Ενωμοτάρχης: -Χουρουφύλαξ! Να διαλυθούν ησύχους! Τώρα!

Χωροφύλακας: -Μάλιστα!

( φεύγουν με ύφος... Αποχωρούν κουνώντας το κεφάλι με απογοήτευση κι οι τρεις... ακούγεται Κρητική μουσική )

ΣΚΗΝΗ 5

( στη σκηνή μια παρέα αντρών γύρω από ένα τραπέζι... Η Καραγιάννη τους φέρνει φαγητά )

Καραγιάννη: -Γεια σου Νικολή! Γεια σου Μιχάλη!

Άντρας 1: Καλώς το Μαριώ!

Καραγιάννη: -Γεια σου Στράτο! Γεια σου Παντέλο! Παιδιά τραβήξτε τα στην άκρη να βάλω τους μεζέδες...

Άντρας 2: -Είναι κι ο Δημητρός εδώ...

Καραγιάννη: -Είναι κι ο Δημητρός εδώ; Πού είναι; Α, γεια σου Δημητρό! Τι κάνεις;

Δημητρός: -Τίποτα...

Καραγιάννη: -Ε, πάντα τίποτα δεν έκανες εσύ...

Άντρες: -Χα, χα, χα...

Καραγιάννη: -Από υγεία λέω.... Πώς είσαι;

Δημητρός: -Γερός, πολύ γερός, πάρα πολύ γερός...

Καραγιάννη: -Μόνο που τρέμεις φουκαρά μου σαν τον παλιόγερο...

Δημητρός: -Εσύ δεν πρέπει να με περιγελάς, γιατί ξέρεις πως αν σου τύχει κανα κακό, εγώ θα τρέξω πρώτος να σε σώσω...

Καραγιάννη: -Το ξέρω Δημητρό, γι αυτό και σ' αγαπάω...Αυτά που λέω είναι χωρατά για να περάσει η ώρα...

Δημητρός: -Το λες αλήθεια; Μ' αγαπάς;

Καραγιάννη: -Όρκο να κάνω θέλεις;

Δημητρός: -Όχι, όχι... Μου φτάνει που το άκουσαν αυτοί εδώ που όλο με πειράζουν...

Άντρας 3: -Ώστε Μαριώ, θες να πεις πως τον εθέλεις γι' άντρα;

Καραγιάννη: -Για άντρα; Τι λες βρε Νικολή... Για ξάδερφο, για φίλο, για γείτονα, για συμπέθερο... Για άντρα όμως όχι!

Δημητρός: -Γιτι, δεν είμαι όμορφος εγώ; Δεν είμαι παλικάρι;

Καραγιάννη: -Είσαι απ' όλα αυτά, αλλά τον άντρα που θα πάρω, αλλιώς τον ονειρεύομαι...

Άντρας 4: -Για πες μας δηλαδή... Πώς τον εθέλεις;

Καραγιάννη: -Μετά χαράς... Ακούστε...

                          ΤΡΑΓΟΥΔΙ: Ο ΑΝΤΡΑΣ ΠΟΥ ΘΑ ΠΑΝΤΡΕΥΤΩ

Άντρας 5:- Κουράγιο Δημητρό!

( Φεύγει με ύφος κι οι άλλοι χτυπούν στην πλάτη το Δημητρό, τον παίρνουν και φεύγουν...)

ΣΚΗΝΗ 6

( Μπαίνει αυτοκίνητο στη σκηνή... Οδηγεί ο Ηλιόπουλος, δίπλα του οι δυο αδερφές, πίσω του η Βλαχοπούλου, η μητέρα κι ο πατέρας.... )

Αδερφή 1: -Ρεζίλι γίναμε...

Ηλιόπουλος: -Τι γίναμε;

Αδερφή 1: -Ρεζίλι γίναμε μ' αυτό το σαράβαλο....

Ηλιόπουλος: -Ανοησίες.... Καινούρια έχει όλος ο κόσμος... Μ' αυτό κάνεις εντύπωση...Είναι σπάνιο και τα σπάνια έχουν αξία...

Αδερφή 2: -Αηδία είναι...

Ηλιόπουλος: -Εμένα αυτό μ' αρέσει, αυτό πήρα...

Βλαχοπούλου: -Ορίστε, αυτό του αρέσει, αυτό πήρε...

Αδερφή 2: - Εσύ τι θέλεις και ανακατεύεσαι;

Βλαχοπούλου: -Άμα σου δώσω μια θα σου πω εγώ....

Μητέρα: -Ηρέμησε παιδί μου...

Πατέρας: -Ελάτε ρε παιδιά ηρεμήστε... Εδώ βγήκαμε να πάρουμε αέρα... Να διασκεδάσουμε....

Μητέρα: -Βέβαια...

Πατέρας: -Άντε Λάκη, πιάσε ένα τραγουδάκι να πούμε όλοι μαζί...

Ηλιόπουλος: -Και δεν το πιάνεις εσύ καλύτερα ρε πατέρα;

Πατέρας: - Καλά... ( αρχίζει να τραγουδά... Τον ακολουθεί η μητέρα κι η Βλαχοπούλου ) Ο Μάιος μας έφτασε...

Ηλιόπουλος:- Τι Μάιος ρε πατέρα; Ιούνιο έχουμε

Πατέρας: -Εγώ αυτό ξέρω αυτό λέω...

Βλαχοπούλου: -Αυτό ξέρει αυτό λέει...

Μητέρα: -Κάποιος κορνάρει από πίσω...

Ηλιόπουλος: -Τι θέλει;

Μητέρα: Θέλει να περάσει...

Ηλιόπουλος: -Ε, ας πάει από κει...

Βλαχοπούλου: -Από κει, από κει... Είπαμε από κει Χριστιανέ μου!

                        ( Τους προσπερνάει... Τους μουντζώνει...)

Οδηγός: -Να!!!!

Ηλιόπουλος: -Α, να εσύ ρε! ( αφήνει το τιμόνι να μουντζώσει, όλοι ουρλιάζουν... Σταματάνε και κατεβαίνουν αγριεμένοι... )

Οδηγός: -Εμένα μούντζωσες ρε;

Ηλιόπουλος: -Ναι ρε εσένα, και κάτσε φρόνιμα μη σε δείρω...

Οδηγός: -Ποιος θα με δείρει ρε μόμολο;

Βλαχοπούλου: -Ποιον είπες ρε μόμολο; Τον αδερφό μου;

Οδηγός: -Ρε άιντε από δω...

Ηλιόπουλος: -Έχε χάρη ρε...( μπαίνουν στο αμάξι )

Ηλιόπουλος: -Τι είναι πάλι αυτοί και μαζεύτηκαν εδώ πέρα;

Αδερφή1: -Τι σε πειράζουν; Παρέα μας κάνουν τα παιδιά...

Ηλιόπουλος: -Αυτό μας έλειπε... Να κάνουμε τα γλυκά μάτια σε τεντυμπόγια...

ΤΡΑΓΟΥΔΙ: ΣΑΝ ΞΗΜΕΡΩΝΕΙ Η ΚΥΡΙΑΚΗ

ΣΚΗΝΗ 7

               ( Στη σκηνή μπαίνει τρέχοντας ο βοηθός του ταβερνιάρη )

Βοηθός: -Έρχονται αφεντικό, έρχονται!

Ταβερνιάρης:- Αλήθεια;

Βοηθός: -Νάτοι, στρίβουν από τη γωνία!

Ταβερνιάρης: -Ωραία! Τρέξε βάλε μουσική!

( Από τις δυο άκρες της σκηνής μπαίνουν δυο ομάδες με πανώ στα χέρια. H Βουγιουκλάκη κι ο Άγγλος κρατούν σουβλάκι )

Βουγιουκλάκη: -Do you like it dear;

Άγγλος: -Oh, yes, it's delicious!

Βουγιουκλάκη: -(προς την παρέα της) Του αρέσει! ( Περνά ο Παπαμιχαήλ και ρης ρίχνει το σουβλάκι ) Αχ! Στραβομάρα έχεις άνθρωπέ μου! Πάει το σουβλάκι μου!

Παπαμιχαήλ: -Με συγχωρείτε δεσπονίς, με συγχωρείτε!

Βουγιουκλάκη: -( κοροϊδευτικά ) Με συγχωρείτε... Τι να το κάνω εγώ το «με συγχωρείτε» κύριε; Τρώγεται το «με συγχωρείτε»;

Παπαμιχαήλ: -Ε καλά κοπέλα μου, μην κάνεις έτσι! Ορίστε! ( βγάζει ένα κέρμα )

Βουγιουκλάκη: -Τι ΄ναι αυτό;

Παπαμιχαήλ: - Ταλιράκι! Αφού το «με συγχωρείτε» δεν τρώγεται, πάρε αυτό να πάρεις σουβλάκι που τρώγεται, να ξεμπερδεύουμε...

Βουγιουκλάκη: -Έλα έλα, πάρ' το να αγοράσεις κανα παγωτό γιατί ξαναμμένος μου φαίνεσαι...

Άγγλος: -what's the matter dear;

Βουγιουκλάκη: -Oh, nothing dear, nothing!

Παπαμιχαήλ:- (Τον βλέπει, γελάει, του χαϊδεύει τα μαλλιά ) Δεσποινίς, πάρτε το τάλιρο κι αν δεν θέλετε σουβλάκι, δώστε το σ' έναν κηπουρό να τον κλαδέψει...

Βουγιουκλάκη: -( μάγκικα ) Σαν πολύ τον έξυπνο δεν μας κάνεις ρε μάγκα;

Παπαμιχαήλ: -( μάγκικα ) Γιατί, αποκλείεται να είμαι δηλαδή;

Βουγιουκλάκη: -Αποκλείεται κι απορώ πως δεν το 'χεις καταλάβει...

Παπαμιχαήλ: -Τι να σου κάνω καημένη που σέβομαι το χώρο που βρισκόμαστε!

Βουγιουκλάκη: -Ρε άι πάγαινε...

                                             ( φεύγουν)

Παπαμιχαήλ: -(στο φίλο του ) Κατάλαβες φίλε μου... Την κατσίκα....

Φίλος: -Ποια μωρέ;

Παπαμιχαήλ: -Να εκεί, μια με παντελόνια.... Κρατούσε ένα σουβλάκι, και χωρίς να τη δω κάνω μια...( της ξαναρίχνει το σουβλάκι )

    ( ορμάει κατά πάνω του και τους χωρίζουν. Πηγαίνουν και κάθονται στην ταβέρνα )

Βουγιουκλάκη 3: -Ωραία είναι εδώ έτσι;

Άγγλος: - Πολύ ωραία! The mashine, does it work:

Βουγιουκλάκη 3: -Μια στιγμή... Κατάστημα!

Ταβερνιάρης: -Παρακαλώ!

Βουγιουκλάκη 3: -Το μηχάνημα λειτουργεί;

Ταβερνιάρης: -Βεβαίως! Τι επιθυμείτε;

Άγγλος: -Sirtaki!

Βουγιουκλάκη 3: -Ένα συρτάκι παρακαλώ!

Ταβερνιάρης: -Αμέσως!

ΤΡΑΓΟΥΔΙ: ΣΗΚΩ ΧΟΡΕΨΕ ΣΥΡΤΑΚΙ

Παπαμιχαήλ 2: -Το 'στρωσε πάλι η τρελέντζω! Τώρα θα δεις!

Φίλος: -Ωχ, άστηνε μωρέ, μην ασχολείσαι!

Παπαμιχαήλ 2: -Δε μου λες κατάστημα... Υπάρχει καμιά ζεμπεκιά;

Ταβερνιάρης: -Αμέ!

Παπαμιχαήλ 2: -Κοπάνα τη!

Ταβερνιάρης: -Έγινε!

ΤΡΑΓΟΥΔΙ: ΔΗΜΗΤΡΗ ΜΟΥ, ΔΗΜΗΤΡΗ ΜΟΥ