ΟΙ ΚΑΛΙΚΑΝΤΖΑΡΟΙ

                          2004

( Σκηνή σχολείου. Στολισμένο δέντρο, τραπεζάκι με γλυκά. Ακούγεται Χριστουγεννιάτικη μουσική.

Δυο κορίτσια και ένα αγόρι τελειώνουν το στόλισμα της σκηνής. Ένα δεύτερο αγόρι μπαίνει με μια πιατέλα γεμάτη γλυκά.0

ΧΡΥΣΑ: -Ωραία! Όλα έτοιμα για τη γιορτή!

ΒΑΓΓΕΛΙΤΣA: -Σταύρο, εντάξει με τη στολή;

ΣΤΑΥΡΟΣ: -Ναι, την έχω έτοιμη σπίτι μου.

ΒΑΓΓΕΛΙΤΣΑ: -Εσύ, Γιάννη, βρήκες σκούφο;

ΓΙΑΝΝΗΣ: -Ναι, θα μου δώσει, είπε ο Βασίλης.

ΒΑΓΓΕΛΙΤΣΑ: -Ωραία! Να δείτε που η γιορτή μας θα είναι πολύ ωραία!

ΧΡΥΣΑ: -Σίγουρα! Πάμε όμως τώρα να πάρουμε και τα τελευταία δώρα και να ετοιμαστούμε.

ΒΑΓΓΕΛΙΤΣΑ: -Πάμε!

( Κλείνουν το κασετόφωνο και φεύγουν.

Στη σκηνή μπαίνουν προσεκτικά τα αγόρια. Φορούν τζιν, μαύρα πέτσινα μπουφάν, αλυσίδες και έχουν τα μαλλιά καρφάκια. )

ΜΠΑΜΠΗΣ: -Κοίτα στόλισμα και κακό! Αηδία!

( Ο Κωνσταντίνος βλέπει τα γλυκά, ορμάει κι αρχίζει να τρώει.)

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ: -Ωραία γλυκά!

( Πάει κοντά του ο Μάνος και τρώει )

ΜΑΝΟΣ: -Μμμμ!

( Ο Κωνσταντίνος ενώ τρώει βάζει μερικά στην τσέπη του.)

ΜΠΑΜΠΗΣ: (Τον χτυπάει)-Τι κάνεις ρε βλάκα;

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ: -Παίρνω και για μετά!

ΜΠΑΜΠΗΣ: -Τι να σου πω ρε!

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ: -Τίποτα να μην πεις! Πού θα ξαναβρούμε γλυκά, ε;

ΜΑΝΟΣ: -Ε, παιδιά, κασετόφωνο!

( Πατά το κουμπί, ακούγεται Χριστουγεννιάτικη μουσική. Το κλείνει αμέσως.)

ΜΑΝΟΣ: -Τι αηδίες είναι αυτές;

( Βγάζει μια κασέτα από την τσέπη του και τη βάζει. Ακούγεται ροκ μουσική.)

ΜΑΝΟΣ: -Διάνα!

( Παριστάνει πως παίζει κιθάρα στο ρυθμό της μουσικής. Οι άλλοι κουνούν το κεφάλι ρυθμικά, ξετυλίγουν δώρα, τρώνε γλυκά.)

ΜΑΝΟΣ: -Πάντως μου κάνει εντύπωση!

ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ: -Ποιο ρε;

ΜΑΝΟΣ: -Να, όλη αυτή η φασαρία για τα Χριστούγεννα! Σιγά τα λάχανα δηλαδή!

ΓΙΩΡΓΟΣ: -Κοίτα ετοιμασίες που έχουν κάνει!

ΒΑΣΙΛΗΣ: -Εμείς όταν πηγαίναμε σχολείο, δεν κάναμε τέτοια!

ΜΠΑΜΠΗΣ: -Γιατί ρε, πότε πήγες εσύ σχολείο; Το μισό χρόνο έλειπες, την έκανες κοπάνα!

ΒΑΣΙΛΗΣ: -Αφού τον άλλο μισό με σάπιζε ο δάσκαλος στο ξύλο!

ΜΠΑΜΠΗΣ: -Ήσουν καλό παιδί, βλέπεις!

ΒΑΣΙΛΗΣ: -Αν θυμάμαι καλά, όλοι μαζί ήμασταν καλά παιδιά!

ΜΠΑΜΠΗΣ: -Ε, θυμάστε μια μέρα που ο Βασίλης πείραζε συνέχεια τα λαμπάκια από το δέντρο, τα βραχυκύκλωσε, πέσαν οι ασφάλειες κι ο δάσκαλος έψαχνε στο σκοτάδι να τον βρει να τον ξυλοφορτώσει;

ΒΑΣΙΛΗΣ: -Τι γελάτε ρε; Δεν το έκανα επίτηδες! Εγώ να φτιάξω πιο όμορφο το δέντρο ήθελα!

ΓΙΩΡΓΟΣ: -Αμ τότε που ο Κώστας έφαγε όλα τα γλυκά που είχαμε για το σκηνικό; Θυμάστε; Είχε γίνει κάτασπρος από την άχνη, καλή ώρα όπως τώρα!

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ: -Γιατί ρε; Είναι κακό να αγαπάει κάποιος τα γλυκά;

ΓΙΩΡΓΟΣ: -Όχι δεν είναι! Κακό είναι όμως να τρώει το σκηνικό!

ΒΑΣΙΛΗΣ: -Ε, παιδιά, θυμάστε εκείνα τα Χριστούγεννα στη Δευτέρα τάξη που η δασκάλα ήθελε να μας κάνει αγγελάκια κι εμείς φωνάζαμε πως θέλουμε να γίνουμε καλικάντζαροι;

ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ: -Ναι, ναι!

ΒΑΣΙΛΗΣ: -Τι ξύλο φάγαμε και τότε! Αξέχαστο!

ΜΑΝΟΣ: -Τελικά μου φαίνεται πως όλη τη ζωή μου την πέρασα δαρμένος!

ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ: -Όχι άδικα!

ΓΙΩΡΓΟΣ: -Εδώ που τα λέμε, δεν ήμασταν κι οι καλύτεροι!

ΜΠΑΜΠΗΣ: -Ούτε κι οι άλλοι, όμως, μας φέρονταν με τον καλύτερο τρόπο!

ΓΙΩΡΓΟΣ: -Ποιοι άλλοι;

ΜΠΑΜΠΗΣ: -Οι γονείς μας, οι δάσκαλοι! Με την πρώτη κουβέντα, ξύλο! Με το πρώτο λάθος, ξύλο! Με την πρώτη ζημιά, ξύλο!

ΒΑΣΙΛΗΣ: -Κι όσο πιο πολύ ξύλο τρώγαμε, τόσο χειρότεροι γινόμασταν!

ΜΠΑΜΠΗΣ: -Έτσι, τους κάναμε το χατίρι να βγουν αληθινοί!

( Αλλάζει τη φωνή του.)

ΜΠΑΜΠΗΣ: -Είσαι κακό παιδί! Δεν θα προκόψεις ποτέ!

ΜΑΝΟΣ: (Αλλάζει τη φωνή του)-Μου έχεις φάει τη ζωή μου! Εσύ θα με πεθάνεις!

ΒΑΣΙΛΗΣ: ( Αλλάζει τη φωνή του)-Εσύ δεν είσαι παιδί! Καλικάντζαρος είσαι!

ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ: -Ωραίο αυτό! Η μάνα σου το 'λεγε;

ΒΑΣΙΛΗΣ:-Ναι! Έτσι με φώναξε μια μέρα Χριστουγέννων που λέρωσα κατά λάθος το χαλί!

ΜΠΑΜΠΗΣ: -Τελικά τα κατάφεραν να μας κάνουν καλικάντζαρους! Γιατί αυτό είμαστε! Οι καλικάντζαροι των Χριστουγέννων!

ΓΙΩΡΓΟΣ: -Λέτε γι αυτό να καταστρέφουμε όλες τις Χριστουγεννιάτικες γιορτές;

ΒΑΣΙΛΗΣ:-Σώπα ρε! Τι καταστρέψαμε; Απλά περνάμε κι εμείς καλά! Με τον τρόπο μας! Αφού οι άλλοι δε μας θέλουν δε τους θέλουμε κι εμείς!

( Ανοίγει η πόρτα και μπαίνουν τα κορίτσια. Τρομάζουν. Κοιτάζουν γύρω την καταστροφή. Τα αγόρια πετάγονται όρθια.)

ΒΑΓΓΕΛΙΤΣΑ: -Παναγιά μου!

ΧΡΥΣΑ: -Καλώς τα παιδιά!

( Κοιτάζονται απορημένοι.)

ΧΡΥΣΑ: -Ήρθατε νωρίτερα βλέπω!

( Ο Γιώργος κάνει νόημα <τι;> και ο Μπάμπης < τρελή είναι >.)

ΧΡΥΣΑ: -Μα γιατί σηκωθήκατε; Καθίστε! Σε λίγο έρχονται κι οι άλλοι!

( Συνέρχονται.)

ΜΠΑΜΠΗΣ: -Δε μου λες, κοπέλα μου! Μήπως εδώ μέσα το 'χεις ακατοίκητο;

ΓΙΩΡΓΟΣ: -Μας ξέρεις και μας μιλάς; Ε; Ξέρεις ποιοι είμαστε εμείς;

ΧΡΥΣΑ: -Ξέρω!

ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ: -Και δε φοβάσαι;

ΧΡΥΣΑ: -Γιατί να φοβηθώ;

ΜΑΝΟΣ: - Μήπως να μας δεις καλύτερα; Να έβαζες, ας πούμε, τα γυαλιά σου;

ΧΡΥΣΑ: -Μια χαρά βλέπω! Να είστε σίγουροι!

ΓΙΩΡΓΟΣ: -Και τι βλέπεις δηλαδή;

ΧΡΥΣΑ: -Βλέπω τους φίλους που είχα χάσει εδώ και καιρό. Τους φίλους που όλη τους τη ζωή οι άλλοι τους είχαν απογοητεύσει και αναγκάστηκαν να γυρνούν σαν αλήτες, να σπάνε, να καταστρέφουν, να κοροϊδεύουν, ενώ το μόνο που ήθελαν πάντα είναι...

ΓΙΩΡΓΟΣ: -Τι είναι;

ΧΡΥΣΑ: -Είναι λίγη προσοχή και πολλή αγάπη!

ΓΙΩΡΓΟΣ: -Δεν ξέρεις τι σου γίνεται μου φαίνεται!

ΧΡΥΣΑ: -Ξέρω, ξέρω! Γι αυτό και χαίρομαι πολύ που είστε απόψε μαζί μας! Σε λίγο θα αρχίσει η γιορτή μας! Θα τη δούμε όλοι μαζί, θα φάμε γλυκά, θα τραγουδήσουμε και στο τέλος θα ανταλλάξουμε δώρα!

ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ: -Μα εμείς..

ΧΡΥΣΑ: -Είναι Χριστούγεννα! Η γιορτή της αγάπης και της χαράς! Ελάτε μαζί μας! Τα παιδιά έφτασαν κιόλας! Θα μας δείξουν τώρα πόσο όμορφα είναι τα Χριστούγεννα!

ΜΑΝΟΣ: -Ναι, αλλά εμείς φάγαμε τα γλυκά και καταστρέψαμε τα δώρα!

ΒΑΓΓΕΛΙΤΣΑ: -Δεν πειράζει! Έχουμε κι άλλα!

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ: -Έχω κι εγώ μερικά! Να...

ΒΑΓΓΕΛΙΤΣΑ: -Κράτα τα! Αυτά είναι δικά σου!

ΧΡΥΣΑ: -Ελάτε γιατί αρχίζουμε!

( Τους παίρνουν απ' το χέρι. Βγαίνουν.)

( Μεσολαβούν τα ποιήματα και τα τραγούδια της γιορτής )

ΒΑΓΓΕΛΙΤΣΑ: -Λοιπόν, πώς σας φάνηκε η γιορτή;

ΜΑΝΟΣ: -Ωραία ήταν!

ΒΑΣΙΛΗΣ:-Πολύ ωραία!

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ: -Ε, συγγνώμη...

ΓΙΩΡΓΟΣ: -Εμένα μου άρεσε πολύ η αναπαράσταση της γέννησης!

ΜΑΝΟΣ: -Ναι, τα νηπιάκια ήταν πολύ καλά.

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ: -Συγγνώμη...

ΜΠΑΜΠΗΣ: -Και οι καλικάντζαροι όμως, απίθανοι! Αν και δεν μπορώ να καταλάβω γιατί στο τέλος αφήνουν το κορίτσι!

ΓΙΩΡΓΟΣ: -Σταμάτα, ρε!

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ: -Συγγνώμη, μήπως...

ΒΑΣΙΛΗΣ:-Και το σκετς με τα κάλαντα ήταν ωραίο!

ΓΙΩΡΓΟΣ: -Πολύ πλάκα είχε το τελευταίο σκετς με το νέο χρόνο!

ΜΑΝΟΣ: -Ναι, ναι, φανταστικό!

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ: -Συγγνώμη...

ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ: -Τι θες επιτέλους;

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ: -Να, ήθελα να ρωτήσω, τώρα που τέλειωσε η γιορτή, μπορώ να φάω το σκηνικό, ε, τα γλυκά θέλω να πω!

ΧΡΥΣΑ: -Και βέβαια μπορείς! Γι αυτό υπάρχουν τα γλυκά, για να τα τρώμε!

ΒΑΓΓΕΛΙΤΣΑ: -Ακούστε! Κουδουνάκια! Έρχεται ο Άγιος Βασίλης!

ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ: -Δώρα, θα πάρουμε δώρα!

ΧΡΥΣΑ: -Λοιπόν, τι λέτε; Δεν είναι υπέροχα τα Χριστούγεννα;

ΜΠΑΜΠΗΣ: -Είναι! Όμως θα θέλαμε να πούμε κάτι στον κόσμο πριν φύγουμε!

ΧΡΥΣΑ: -Ορίστε!

ΓΙΩΡΓΟΣ: -Ευχόμαστε σε όλους σας,...

ΜΠΑΜΠΗΣ: -...Χρόνια πολλά...

ΒΑΣΙΛΗΣ:-...και ευτυχισμένος ο καινούριος χρόνος!

ΜΑΝΟΣ: -Καλά Χριστούγεννα!

ΟΛΟΙ: -Καλά Χριστούγεννα!

                                                                                              ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΟΥ ΚΑΤΕΡΙΝΑ

                                                                                                        ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΣ