ΤΑ ΣΥΓΧΡΟΝΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ

Χριστούγεννα! Η πιο όμορφη γιορτή του χρόνου! Γιορτή χαράς και αγάπης, γιορτή γεμάτη φως και μαγεία!

Κι όμως, όσο περνούν τα χρόνια, οι άνθρωποι αισθάνονται όλο και λιγότερο το νόημα των Χριστουγέννων. Η γιορτή αυτή έχει καταντήσει απλά μια κοινωνική εκδήλωση που μας γεμίζει περισσότερο με άγχος παρά με χαρά!

Α βγείτε μια βόλτα στους δρόμους τις μέρες των Χριστουγέννων θα δείτε ένα αλαφιασμένο πλήθος να τρέχει πανικόβλητο για να προλάβει τα τελευταία ψώνια, για να αγοράσει ένα σωρό άχρηστα πράγματα για δώρα, για να προλάβει να είναι εντάξει στις κοινωνικές του υποχρεώσεις!

Άγχος, τρέξιμο, κούραση, ετοιμασίες για να είναι όλα τέλεια κι όταν τελικά, έρθει η ώρα της γιορτής, τίποτα δε θυμίζει χριστουγεννιάτικη ατμόσφαιρα, εκτός ίσως από τα πολύχρωμα λαμπιόνια στα δέντρα και τα παράθυρα.

Και μπορεί στο τραπέζι να υπάρχουν τα καλύτερα φαγητά, μπορεί όλοι να φοράμε τα καλύτερα ρούχα, μπορεί το σπίτι μας να είναι το πιο όμορφο απ' όλα και τα δώρα μας τα πιο ακριβά!

Κάτι όμως λείπει! Κάτι που δεν πουλιέται, ούτε αγοράζεται! Κάτι που ίσως μόνο τα μικρά παιδιά μπορούν να νιώσουν αυτές τις μέρες! Τι είν' αυτό;

Αυτό το κάτι, λοιπόν, είναι η μαγεία! Το όνειρο! Η ζεστασιά!

Κι επειδή κάποιοι από σας μπορεί ακόμη να αμφιβάλλουν πως έτσι είναι τα πράγματα, ετοιμάσαμε για σας, ένα ειδικό αφιέρωμα στον τρόπο που γιορτάζονται σήμερα τα Χριστούγεννα.

Και να ξέρετε πως οποιαδήποτε ομοιότητα με πρόσωπα ή καταστάσεις δεν είναι τυχαία! Το κάναμε επίτηδες!

Σκηνή 1η: ένα αγαπημένο ζευγάρι ετοιμάζεται με χαρά να βγεί για τα τελευταία ψώνια, ενώ τα παιδιά τους ετοιμάζονται χαρούμενα για τα κάλαντα.

( Μια γυναίκα συγυρίζει και μετά παίρνει την τσάντα της και φορά το σκούφο και τα γάντια της. Βάζει τα χέρια στη μέση και φωνάζει: )

Γυναίκα: - Αργύρη!!! Θ' αργήσεις πολύ ακόμα; Έτσι όπως πάμε θα κλείσουν τα μαγαζιά!

( Δεν απαντά κανείς. Ξαναφωνάζει πιο εκνευρισμένη )

Γυναίκα: - Αργύρη!!! Χριστέ μου! Πώς τον παντρεύτηκα αυτόν τον άνθρωπο! Μέχρι να σηκώσει το ένα πόδι, βρωμάει το άλλο! Αργύρη!!!!!!!!

Άντρας: - Τι φωνάζεις βρε γυναίκα! Κουφός είμαι;

Γυναίκα: - Κουφός δεν είσαι! Αναίσθητος είσαι! Τόση ώρα σε φωνάζω! Αργήσαμε σου λέω! Κι εσύ, με το πάσο σου!

Άντρας: -Πω πω γκρίνια! Ούτε τα Χριστούγεννα δε σε σταματούν εσένα! Κι έπειτα τι θέλεις πάλι να ψωνίσεις; Απ' όλα έχουμε!

Γυναίκα: - Το μυαλό σου και μια λίρα! Αλλά ξέρω γιατί τα κάνεις όλα! Γιατί είσαι ένας γεροτσιγκούναρος! Σκρουτζ!

Άντρας: - Εγώ;;; Γέρος;;;

Γυναίκα: - Αυτό σε πείραξε;

Άντρας: - Σκρουτζ εγώ; Εδώ μου έφυγε και ο μισθός και το δώρο!

Γυναίκα: - Αν περίμενα από σένα, μαύρα Χριστούγεννα θα περνούσαμε!

Άντρας: - Ορίστε, πάμε! Να μην ακούω άλλο τη γκρίνια σου.

Γυναίκα: - Έχε χάρη που βιάζομαι, αλλιώς θα σου 'λεγα εγώ!

( Φεύγουν. Στη σκηνή μπαίνουν τα τρία παιδιά τους )

Παιδί 1: - Τι έγινε ρε; Τι φωνές ήταν αυτές;

Παιδί 3: - Ξέρω γω; Μάλλον ένα από τα ματς του μπαμπά με τη μαμά!

Παιδί 1: - Και ποιος νίκησε;

Παιδί 3: - Μάλλον η μαμά, γιατί μίλησε τελευταία!

Παιδί 1: - Ααα!

Παιδί 3: - Να σας πω! Τι θα κάνουμε; Θα πάμε για κάλαντα;

Παιδί 1: - Και βέβαια θα πάμε! Έχω πει και στο Σταμάτη και τη Φωτεινή.

Παιδί 3: - Και πού θα πάμε;

Παιδί 1: - Πρώτα πρώτα θα πάμε στη γιαγιά και στον παππού. Πληρώθηκαν προχτές και θα πέσει χοντρό παραδάκι!

Παιδί 2: - Ωραία! Θα πάμε και στη θεία Μαριγώ! Κι αυτή δίνει καλά λεφτά!

Παιδί 1: - Οπωσδήποτε!

Παιδί 3: - Στην κυρά Φρόσω θα πάμε;

Παιδί 1: - Τρελή είσαι; Αυτή δίνει μόνο κάτι ψιλά!

Παιδί 3: - Ναι, αλλά μας κερνά γλυκά, αναψυκτικά και έχει πάντα και μια όμορφη ιστορία να μας πει!

Παιδί 1: - Τι να το κάνεις, άμα δεν πέφτει παραδάκι!

Παιδί 2: - Καλά λες! Κι αυτό το ρημάδι το κινητό είναι πολύ ακριβό!

Παιδί 3: - Καλά, εσύ δεν έλεγες πως θέλεις ποδήλατο; Κινητό θα πάρεις;

Παιδί 2: - Άσε τα κανόνισα! Το ποδήλατο θα μου το πάρει ο μπαμπάς κι η μαμά!

Παιδί 3: - Τι, τους είπες να σου πάρουν ποδήλατο;

Παιδί 2: - ¨Όχι σ' αυτούς! Στον Άι Βασίλη το είπα! Το ίδιο είναι! Εσύ τι ζήτησες;

Παιδί 1: - Εγώ ζήτησα το play station two! Το έγραψα στον Άι Βασίλη και το έριξα κάτω από την πόρτα της κρεβατοκάμαρας! Σίγουρα το βρήκε ο μπαμπάς γιατί χτες που κοίταξα το γράμμα έλειπε!

Παιδί 3: - Και λες να στο πάρει;

Παιδί 1: - Ου, σίγουρα! Και μόνο που θα δει το πλέι στεισον γραμμένο στα αγγλικά θα χαρεί που δεν πάνε χαμένα τα λεφτά στο φροντιστήριο, θα χαρεί και θα μου το πάρει!

Παιδί 3: - Μακάρι! Τέλος πάντων! Ελάτε, πάμε να ετοιμαστούμε να φύγουμε! Μεσημέριασε!

( Βγαίνουν από τη σκηνή )

Σκηνή 2η: Δυο φίλες συζητούν για το ρεβεγιόν της Πρωτοχρονιάς και σχεδιάζουν με αγάπη και χαρά τις τελευταίες λεπτομέρειες )

Γυναίκα 1: - Λοιπόν για λέγε! Όλα έτοιμα για το ρεβεγιόν;

Γυναίκα 2: - Όλα έτοιμα!

Γυναίκα 1: - Και για πες, πόσοι περίπου θα 'μαστε;

Γυναίκα 2: - Ε, με τα παιδιά κάπου 15αριά άτομα.

Γυναίκα 1: - Ωχ, τι τα θέλαμε τα παιδιά; Μόνο φασαρία και φωνές!

Γυναίκα 2: - Έχεις δίκιο, όμως τι να κάνουμε; Να τα σκοτώσουμε;

( Γελάνε )

Γυναίκα 1: - Να σου πω, δεν πιστεύω να κάλεσες και τους παππούδες;

Γυναίκα 2: - Τι να κάνω, τους κάλεσα! Μη λένε πάλι πως τους ξεχάσαμε!

Όμως μην ανησυχείς! Αυτοί κοιμούνται με τις κότες και θα φύγουν μετά το φαγητό.

Γυναίκα 1: - Ωραία!

Γυναίκα 2 : - Θα μαντρώσουμε και τα παιδιά σε ένα δωμάτιο να παίξουν κι εμείς θα το στρώσουμε μέχρι το πρωί!

Γυναίκα 1: - Ποιο θα στρώσουμε;

Γυναίκα 2: - Το χαρτί, αγάπη μου, το χαρτί!

Γυναίκα 1: - Αχ, ωραία θα περάσουμε! Και να σου πω, τι έχεις φτιάξει για το τραπέζι;

Γυναίκα 2: - Ε, κοίτα! Έχω δώσει για ψήσιμο δυο αρνιά, πενήντα μπριζόλες, εκατό σουβλάκια κι ένα κοκορέτσι. Έχω παραγγείλει στο ζαχαροπλαστείο τρεις πιατέλες κουραμπιέδες, τρεις μελομακάρονα και τρεις μπακλαβά. Έβαλα και τις γιαγιάδες να φτιάξουν 5-6 σαλάτες και 5-6 πίτες ...

Γυναίκα 1: - Πω πω, πολλή κούραση! ¨Όμως, μήπως είναι πολλά όλ' αυτά για 15 άτομα;

Γυναίκα 2: - Δε βαριέσαι! ¨Όσα φάμε! Τα υπόλοιπα τα δίνουμε και στα σκυλιά να κάνουν κι αυτά Χριστούγεννα!

Γυναίκα 1: - Σωστά! Λοιπόν, να φεύγω κι εγώ για να ξεκουραστείς κι εσύ λίγο! Τα λέμε το βράδυ!

( φιλιούνται σταυρωτά )

Γυναίκα 2: - Ναι, χρυσό μου! Σας περιμένω! Γεια!

( μόλις μείνει μόνη της ): Ψόφια είμαι! Ας Ξεκουραστώ μερικές ωρίτσες!

Σκηνή 3η: Μια όμορφη εικόνα: μια μαμά με την κόρη της διαλέγουν αγαπημένες τα δώρα των Χριστουγέννων!

Κόρη: - Ουα!!!

Μαμά: - Θα σταματήσεις ή θα σου τις βρέξω;

Κόρη: - Ουά!!! Το θέλω!!!

Μαμά: - Σταμάτα είπα! Ρεζίλι μ' έκανες!

Κόρη: - Το θέλω, το θέλω, το θέλω!

Μαμά: - Προχώρα, γιατί έτσι που είμαι κουρασμένη, θα την πληρώσεις εσύ!

Κόρη: - Ουά!!!

Μαμά: - Και μετά κατηγορούν τον Ηρώδη! Παιδί μου θα πάψεις επιτέλους! Τόσα πράγματα σου πήρα!

Κόρη: - Ναι, αλλά εγώ το θέλω!

Μαμά: - Τι να το κάνεις παιδί μου αυτό το ... μωρουλίνι, πως στο καλό το λένε;

Κόρη: - Μωρουλάκι το λένε! Το δείχνει και η τηλεόραση!

Μαμά: - Αφού σου πήρα τη Μπάρμπι με το σπίτι της, την πισίνα της, το ελικόπτερό της και όλη την γκαρνταρόμπα της! Κι αυτή τη διαφημίζει η τηλεόραση!

Κόρη΅- Ναι, αλλά εγώ θέλω και το μωρουλάκι!

Μαμά: - Γιατί, τι έχει πια αυτό το μωρουλάκι, ε;

Κόρη: - Να σου πω! ¨Έχει πιπίλα, πάνες, μπιμπερό...

Μαμά: - ( Κρατά το κεφάλι της με απόγνωση )

Κόρη: - Κατουράει κιόλας!

Μαμά: - Τι;;; Θές να σου πάρω μια κούκλα που κατουράει; Να τα κάνει μες στο σπίτι; Είδα κι έπαθα να μη μου λερώνεις εσύ το χαλί και τώρα θα 'χω το μωρουλίνι;

Κόρη: - Μωρουλάκι το λένε! Και δε λερώνει! Φοράει πάνες!

Μαμά: - Χριστέ μου, τι άλλο θα ακούσω;

Κόρη: - Το θέλω!

Μαμά: - ¨Όχι, είπα!

Κόρη: - Αν δεν μου το πάρεις, θα σταματήσω να αναπνέω!

Μαμά: - ¨Όχι!

Κόρη: - Πολύ καλά!

( Κρατά την αναπνοή της, φουσκώνει τα μάγουλα, τα χέρια σταυρωμένα )

Μαμά: - Εντάξει, εντάξει! Πάμε να το πάρουμε! Αλλά αν δω πουθενά τσίσα, αλίμονό σου!

Σκηνή 4η: Ο παππούς κι η γιαγιά ετοιμάζονται να αγοράσουν δωράκια στα εγγόνια τους κι αναπολούν τα χρόνια που πέρασαν.

Παππούς: - Κούλα!

Γιαγιά: - Ναι!

Παππούς: - Κούλα!

Γιαγιά: - Ναι, είπα!

Παππούς: - Κούλα!

Γιαγιά: - ( μπαίνει ) Πάλι του 'φυγε το ακουστικό!

( του το βάζει ) Φόρα το, άνθρωπέ μου, να ακούς!

Παππούς: - Ακούω, πώς δεν ακούω! Εσύ δεν ακούς που σε φωνάζω! Τι κάνεις τόσες ώρες;

Γιαγιά: - Φτιάχνω τις πίτες για το ρεβεγιόν των παιδιών!

Παππούς: - Γιατί, η Τούλα δεν μπορεί;

Γιαγιά: - Σώπα, έχει άλλες ετοιμασίες! ¨Έλα λέγε τι θέλεις κι έχω δουλειά!

Παππούς: - Ήθελα να σε ρωτήσω, τι δώρα θα πάρουμε τελικά στα εγγόνια μας, αποφάσισες;

Γιαγιά: - Γιατί, στο χέρι μου είναι;

Παππούς: - Αλλά σε ποιανού το χέρι είναι;

Γιαγιά: - Στου Καραμανλή! Το είδες το δώρο που πήραμε;

Παππούς: - Σάμπως πρόλαβα; Η αύξηση που είπαν θα μας δώσουνε;

Γιαγιά: - Πριν λίγο την έφαγες!

Παππούς: - Εγώ γιαούρτι έφαγα!

Γιαγιά: - Ε, αυτή ήταν η αύξηση!

Παππούς: - Και τώρα, τι κάνουμε; Θ' αφήσουμε τα παιδιά χωρίς δώρο;

Γιαγιά: - Ε, όλο και κάτι θα τους πάρουμε!

Παππούς: - Κι έχουν κι ακριβά γούστα τα παιδιά σήμερα! Τρεις συντάξεις και βάλε!

Γιαγιά: - Αχ, πού 'ναι τα παλιά χρόνια, θυμάσαι;

Παππούς: - Δεν κοιμάμαι! Λέγε!

Γιαγιά: - Πάλι το ακουστικό! (του το διορθώνει ) Λέω, θυμάσαι όταν ήμασταν παιδιά, πόση χαρά κάναμε όταν έφταναν τα Χριστούγεννα;

Παππούς: - Θυμάμαι! Περιμέναμε με αγωνία τον Αι Βασίλη με τα δώρα!

Γιαγιά: - Και τι ωραία δώρα! Ένα ζευγάρι καινούργια παπούτσια, ένα ωραίο φόρεμα κι αν ήμουν τυχερή και καμιά κούκλα!

Παππούς: - Εμένα μια φορά μου είχε φέρει και μια καινούργια τσάντα!

Γιαγιά: - Αλήθεια;

Παππούς: - Τι; Βοήθεια;

Γιαγιά: - Άντε πάλι! ( διορθώνει το ακουστικό ) Θυμάμαι και το γιορτινό τραπέζι! Η μαμά μου μαγείρευε τα πιο ωραία φαγητά, με κρέας βέβαια, κι έφτιαχνε και γλυκά! Κουραμπιέδες, μελομακάρονα και μια ωραία βασιλόπιτα! Μοσχοβολούσε το σπίτι! Κι εμείς τα παιδιά, τρέχαμε στις γειτονιές να πούμε τα κάλαντα! Υπήρχε φτώχεια, αλλά όλοι μας έδιναν κι από κάτι! Κάστανα, καραμέλες, γλυκά!

Παππούς: - Εμένα μια φορά η γιαγιά μου, μου έδωσε μισή δραχμή!

Γιαγιά: - Και τι αγόρασες;

Παππούς: - Το κουλούρι μου για δυο μέρες στο σχολείο!

Γιαγιά: - Και το βράδυ της Πρωτοχρονιάς, μαζευόμασταν όλοι οι συγγενείς κι οι φίλοι, ο καθένας έφερνε ό,τι είχε, τρώγαμε και μετά οι μεγάλοι τραγουδούσαν και χόρευαν κι εμείς τα παιδιά παίζαμε με τα παιχνίδια μας! Και τι παιχνίδια! Καμιά πάνινη κούκλα που τη ντύναμε με ρούχα από κουρέλια και παίζαμε τις μαμάδες!

Παππούς: - Τι; Παράδες;

Γιαγιά: - ( Διορθώνει το ακουστικό ) Επιστροφή στην πραγματικότητα! Άντε σήκω να δούμε τι παράδες έχουμε για να πάρουμε στα παιδιά δώρα!

Παππούς: - Άντε, πάμε! Κι ας πάει και το ΕΚΑΣ! Χαλάλι!

Σκηνή 5η: Ένας ξένος χτυπά την πόρτα! Ποιος να' ναι; Μήπως θέλει βοήθεια;

Θα μπορούσε να είναι κι ο ίδιος ο Χριστός!

( χτύπημα στην πόρτα. Η φωνή του ξένου δεν ακούγεται. )

Γυναίκα 3: - Ποιος είναι;

- Ποιος είναι λέω;

- Δώσαμε, δώσαμε!

- Φύγε άνθρωπε μου! Δεν έχω τίποτα να σου δώσω!

- Φύγε, γιατί θα φωνάξω την αστυνομία!

( προς την άλλη γυναίκα ) ?Πω πω, χρυσή μου! Τι κακό είναι αυτό Χριστουγεννιάτικα; ¨όπου βρεθείς κι όπου σταθείς, ζητάνοι!

Γυναίκα 4: - Παράγινε το κακό!

Γυναίκα 3: - Μα σου χαλάνε τη διάθεση! Εκεί που περπατάς στο δρόμο και βλέπεις τις ωραίες βιτρίνες, τσουπ, έρχεται ένας βρωμιάρης και σου ζητάει λεφτά!

Γυναίκα 4: - Σιχαίνεσαι και να τους βλέπεις! Βρώμικοι, με κουρέλια, αηδία!

Γυναίκα 3: - Χαλάνε και το ντεκόρ! Γύρω όλα στολισμένα, φωτεινά και όμορφα και στη μέση αυτοί!

Γυναίκα 4 : - Καλά αυτοί δεν έχουν σπίτι να πάνε;

Γυναίκα 3: - Ξέρω γω; Υπάρχουν άνθρωποι χωρίς σπίτι; Δε νομίζω!

Γυναίκα 4: - Λένε πως είναι φτωχοί!

Γυναίκα 3: - Και τι θα πει αυτό; Τη σήμερον ημέρα όλοι έχουμε προβλήματα! Ξέρεις πόσο μου στοίχισαν εμένα τα δώρα των συγγενών και των φίλων; Αλλά τι να κάνεις; Υποχρεώσεις!

Αλήθεια τι λέγαμε πριν μας διακόψει αυτός ο ανάγωγος;

Γυναίκα 4: - Λέγαμε για το ρεβεγιόν της Τούλας!

Γυναίκα 3: - Α, ναι! Που λες δεν τη χωνεύω την ξιπασμένη αλλά τι να κάνω; Οι υποχρεώσεις που λέγαμε! Εσείς θα 'ρθείτε;

Γυναίκα 4: - Βέβαια!

Γυναίκα 3: - Θα βαρεθούμε αλλά τι να κάνουμε; Υποχρεώσεις!

Σκηνή 6η: το Ρεβεγιόν!

Γυναίκα 3: - Χρυσή μου, υπέροχο το σουφλέ!

Άντρας: - Και το ψητό επίσης!

Γυναίκα: - Όλα είναι τέλεια, Τούλα μου!

Γυναίκα 2: - Ευχαριστώ, ευχαριστώ!

Γυναίκα 3: - Κοίτα την ξιπασμένη! Παριστάνει πως αυτή τα έκανε όλα!

Κόρη: - Μαμά, το μωρουλάκι βράχηκε!

Μαμά: - Και τι θες να κάνω;

Κόρη: - Ξεχάσαμε τις πάνες στο σπίτι!

Μαμά: - Χριστέ μου!

Παππούς: - Κούλα, θέλω κι άλλο ψητό!

Γιαγιά: - Φτάνει! Δεν κάνει άλλο!

Παππούς: - Παπαγάλο; Πού είναι;

Γιαγιά: - Αμάν πια, αυτό το ακουστικό!

Παιδί 4: - Πόσα μάζεψες σήμερα;

Παιδί 5: - 50 ευρώ! Μου τα έδωσε η γιαγιά μου!

Παιδί 4: - Γιατί, δεν πήγες αλλού;

Παιδί 5: - Όχι, γιατί ντρεπόμουνα!

Παιδί 4: - Εσύ, πόσα μάζεψες;

Παιδί 2: - Μόνο 150 ευρώ!

Παιδί 4: - Σου φτάνουν για το κινητό;

Παιδί 2: - Με τίποτα! Αλλά είπα στον παππού να μου δώσει τα υπόλοιπα.

Παιδί 1: - Και δέχτηκε; Πως έγινε αυτό;

Παιδί 3: - Η γιαγιά είπε στον παππού πως θα φάει γιαούρτι ξανά την άνοιξη, αυτός άκουσε αύξηση κι από τη χαρά του του έδωσε τα λεφτά!

Παιδί 2: - Εσένα τι σου έφερε ο Αι Βασίλης;

Παιδί 4: - Ένα λαπ τοπ!

Παιδιά: - ουάου!

Γυναίκα 2: - Πω πω! Κοντεύει 12 η ώρα! Ξεχαστήκαμε!

Άντρας: - Καλά λες! Σε λίγο αλλάζει ο χρόνος!

Γυναίκα 2: - Βρε ποιος χρόνος; Σε λίγο θα βγει ο νικητής του DREAM SHOW!

Γυναίκα: - Αμάν! Λίγο ακόμη και θα το χάναμε!

Γυναίκα 4: - Γρήγορα, άνοιξε την τηλεόραση!

Κόρη: - Μαμά!

Μαμά: - Βγάλε το σκασμό, αρχίζει!

Γυναίκα 1: - Αχ, μεγάλη αγωνία, ε;

Γυναίκα 2: - Να να, τώρα θα το πει!........Φτου! Διακόπτουν λέει γιατί μπαίνει ο καινούργιος χρόνος! Μα τώρα βρήκε κι αυτός!

                                                             ΑΥΛΑΙΑ

Κόρη: - Μαμά! Το μωρουλάκι τα ξανάκανε!

Μαμά: - Χριστέ μου!

Κάπως έτσι γιορτάζουμε τα Χριστούγεννα σήμερα. Με άγχος, υποκρισία και εγωισμό!

Όμως δεν είναι αυτό το μήνυμα των Χριστουγέννων! Τα Χριστούγεννα είναι αγάπη, χαρά και προσφορά! Είναι μία σφιχτή αγκαλιά σ' όλους αυτούς που αγαπάμε, είναι ένα ζεστό χαμόγελο στο συνάνθρωπό μας, ένα πιάτο φαΐ σ' αυτόν που πεινάει, ένας γλυκός λόγος σ' αυτόν που υποφέρει!

Τα αληθινά δώρα δεν αγοράζονται, ούτε πουλιούνται!

Και το πιο αληθινό, το πιο ακριβό δώρο είναι η αγάπη!

Χαρίστε αγάπη κι ίσως τότε να μπορέσετε κι εσείς ν' ακούσετε τα κουδουνάκια απ' το έλκηθρο του Αι Βασίλη και τα βήματά του πάνω στα κεραμίδια!

                                       ( τραγούδι: Χριστούγεννα μαζί )

                                                                                     ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΟΥ ΚΑΤΕΡΙΝΑ

                                                                                             ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΣ