Δυο λόγια για τον Χρίστο Τσολάκη...

    ...γιατί τα παιδιά μου πρέπει να γνωρίζουν κάποια πράγματα για τους πραγματικά σπουδαίους ανθρώπους....

« Το κεφάλι του παιδιού δεν είναι δοχείο να το γεμίσουμε με γνώσεις...

Είναι σπίρτο και φωτιά για να το ανάψουμε...»

   Πέθανε τη Δευτέρα 30 Ιουλίου ένας πολύ σπουδαίος άνθρωπος... Ένας μεγάλος Δάσκαλος... Ο Χρίστος Τσολάκης...

   Τα παιδιά μου, της Ε΄και ΣΤ΄τάξης, τον έχουν γνωρίσει από το βιβλίο της Γραμματικής που διδάχτηκαν στο σχολείο... Τα παιδιά, που τώρα φοιτούν ή θα φοιτήσουν στο Γυμνάσιο, θα τον γνωρίσουν μέσα από το βιβλίο "Νεοελληνική Γλώσσα", ενώ τα παιδιά του Λυκείου, από το βιβλίο "Έκφραση-Έκθεση"...

   Για τους περισσότερους, ήταν ένας σπουδαίος ακαδημαϊκός, καθηγητής στο Παιδαγωγικό Τμήμα Δημοτικής Εκπαίδευσης του ΑΠΘ... Ένας άνθρωπος που αφιέρωσε τη ζωή του στη μελέτη της ελληνικής γλώσσας, έγραψε βιβλία Γλώσσας και ασχολήθηκε μέχρι το τέλος της ζωής του με αυτό που αγάπησε περισσότερο... τη διδασκαλία...

  Για μένα, όμως ήταν κάτι περισσότερο απ' όλα αυτά...

  Ήταν ο άνθρωπος που με έκανε ν΄αγαπήσω την Παιδαγωγική... Ήταν ο άνθρωπος που ενέπνευσε την τελική επιλογή μου να εγκαταλείψω το πρώτο μου μεγάλο όνειρο, την Ιατρική, και ν' ακολουθήσω το δρόμο της εκπαίδευσης...

  Το κυριότερο όμως, ήταν και θα είναι το μοναδικό πρότυπο Δασκάλου στη ζωή μου...

  Κι αν κάτι καλό έχω καταφέρει στην πορεία μου σαν δασκάλα... Κι αν κάτι, ελάχιστο, έχω προσφέρει αυτά τα χρόνια στα παιδιά μου στο σχολείο... το οφείλω σ' αυτόν...

  Καλό ταξίδι Δάσκαλε...

  Θα σε θυμάμαι και θα σε τιμώ πάντα... Και δεν θα είμαι η μόνη...

                                                                                                      Κατερίνα

" ...Ο δάσκαλος που έμαθε τα παιδαγωγικά από ένα βιβλίο είναι ανεπαρκής. Εφαρμόζει βιβλία. Ο δάσκαλος που έχει παιδεία βρίσκει νέους τρόπους κι επικοινωνεί καλύτερα με τα παιδιά. Εμπνέει και τα οδηγεί...."

                                                                          Χρίστος Τσολάκης